Moet het even kwijt... ik ben een trotse moeder van een dochter van bijna 3. We zijn nu ruim anderhalf jaar bezig voor een 2e. Alleen, tot op heden nog geen zwangerschap. Eerst in het zkh geweest, samenlevingstest gehad (alles goed!!) 6 maanden Clomid meegekregen en dat was t... Ik had er totaal geen vertrouwen in en heb me aangemeld bij Geertgen. Weer een samenlevingstest gehad, weer alles goed, progresteron waarde was heel hoog (dus goed). Vandaag begonnen met Puregon en deze week heb ik een HSG. Gyneacoloog denkt niet dat er iets mis is. Dat is juist het frusterende, alles is perfect! Alleen, ik raak maar niet zwanger. Al die hormonen rotzooi, al die testen en onderzoeken, de tijd die je er mee kwijt bent om naar Elsendorp te gaan, de teleurstelling iedere maand, alle bijwerkingen van de extra hormonen. Die eerste spuit straks, kan niet beschrijven hoe t voelde... Begrijp me niet verkeerd, ik heb er het heel graag voor over, maar is dit niet gewoon het lot? Moet het niet gewoon zo zijn? Ik heb tenslotte een gezonde, lieve, mooie, prachtige dochter. Ben alleen ontzettend bang dat, als ik er mee stop, ik er over een paar jaar spijt van krijg dat ik niet heb doorgezet, en dan kan het helemaal niet meer. Het ís het allermooiste wat er is, en wij zouden dolgraag een broertje of zusje voor onze dochter willen. Maar, ik ben al mama, iets wat helaas niet iedereen kan zeggen die een kinderwens heeft. Moeten wij niet gewoon tevreden zijn? Is er iemand die mijn gevoel deelt?
Meis jij wil gaan voor een tweede , maar het lukt niet op de gewone weg . De kans met hormonen spuiten staat voor je deur . Het is een hele zware weg en jou wens is groot om nog een wondertje . Volg je hart , geloof me spijt krijg je als je het niet probeert. En ja je mag tevreden zijn dat een wondertje al hebt moeten niet hoor. Zo als je beschrijft ja er zijn zat meiden die niet een wondertje mogen krijgen maar hebben ook alles er aan gedaan om het te latten lukken. En dat mag jij ook voor een tweede. Mij is het allemaal waard geweest en helaas 1 keer zwanger geweest in 14 jaar mk . Wat houd jou helemaal tegen in jou gevoel ? meiden zo als ik ? knuffel en succes met je keuze.
de wens voor een tweede kind is net zo groot als de wens voor een eerste kind. Dus niks niet tevreden moeten zijn, je hebt gewoon een kinderwens en of dat voor een eerste of een tweede of een derde kindje zou zijn...de wens blijft hetzelfde!
Ik dacht er in het begin net zo over als jij. Maar de wens voor een 2de kindje was gewoon weg te groot om het maar op z'n beloop te laten. Wij zijn dus wel het hele traject in geweest en stonden aan de vooravond van IVF. Uiteindelijk is de laatste IUI poging gelukt en ben ik nu zwanger Het zijn 2 vreselijk zware jaren geweest, maar de gedachten dat ik (als alles goed blijft gaan) straks toch nog een wondertje in mijn armen mag houden maakt dat het het allemaal dubbel en dwars waard is geweest!! Mijn advies is om het allemaal stapje voor stapje te doen. Je verlegt je grenzen steeds een beetje. En als het uiteindelijk toch niet goed voelt kun je altijd nog stoppen.