Hoewel ik op 23 Augustus (vandaag dus) was uitgerekend, heb ik al vanaf het begin geroepen dat ons menneke zich eerder zou laten horen en zien. Aldus geschiedde... Op vrijdagochtend om ca. 02:00 uur begon het feest met wat vage kramen in mijn buik. Toen ik rond 04:30 uur naar het toilet ging voeld ik iets knakken en hoorde een plons in de pot; mijn vliezen waren gebroken! Ik ging terug in bed liggen, waar vrijwel meteen mijn weeën flink, hevig en regelmatig op kwamen zetten. We hebben zo'n wekkerradio die de tijd op het plafond projecteert, dus ik kon zelf mooi de tijd tussen de weeën bijhouden. Ik vond het wel heel erg snel moeilijk worden om de weeën op te vangen, dus heb op een gegeven moment anderhalf uur onder de douche gestaan... Rond half 8 die ochtend mijn mannetje wakker gemaakt en gevraagd of hij de vlos wilde bellen, want ik kon niet meer. De dienstdoende vlos kwam om 09:00 poolshoogte nemen; op dat moment had ik dus al een paar uur flinke weeën, maar helaas nog maar 1 cm. ontsluiting, pffffffffffff..... Om 12 uur zou ze terugkomen, maar was de ontsluiting helaas nog steeds niet gevorderd. Ze zag gelukkig al wel aan mijn gezicht dat ik het erg moeilijk had, en stelde daarom een ruggenprik voor, omdat ik anders "nog een lange weg te gaan had", zoals ze zei. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen!!! Hup, die auto in, maar man, man,man, wat een drama om zo naar het ziekenhuis te rijden; met een spuugbak op schoot en met de andere hand mezelf in bedwang houden bij elke kuil in de weg... In het ZH eerst een uurtje aan de CTG gelegen en zo tegen 2 uur eindelijk die verlossende ruggenprik. Er gaat dan echt weer een wereld voor je open. De rest van de dag heb ik in bed doorgebracht, al mailend, tv kijkend, chattend etc.; van alle weeën voeld ik helemaal niets, ik zag ze enkel op de monitor. Ondertussen bleven ze de dosis weeën-opwekkers maar opvoeren, jammergenoeg zonder resultaat. Gelukkig kwam de vlos aan het einde van de avond met het voorstel/oplossing om een keizersnede te doen, en daar stonden we beiden 100% achter. Binnen een uur lag ik op de OK en is onze prachtige zoon HIDDE Johannes Henricus geboren; ons bloterikje woog stiekum toch ruim 8 pond! Mama en zoon maken het prima; we zijn nu alweer een weekje thuis en beginnen goed aan elkaar te wennen. Papa doet ook erg zijn best en ik heb er het volste vertrouwen in dat wij het samen helemaal gaan maken!
wauw wat ligt daar een prachtig mooi tevreden kereltje in dat bedje. Je ziet gewoon een super happy gezichtje bij Hidde! Gefeliciteerd, geniet ervan