Hoi Allemaal, Sinds kort lees ik mee op deze site en ik ben er helemaal weg van! Ik heb altijd al geweten dat ik kinderen wilde, maar sinds een half jaar heb ik een heel sterk verlangen hiernaar. Ik heb nooit geweten dat ik zo duidelijk zou merken dat ik er klaar voor zou zijn. Mijn vriend dacht dat dit een fase was en dat het wel minder zou worden, maar nee. Eén heel groot probleem: mijn vriend is er nog niet klaar voor. Hij is heel onzeker en het ene moment zegt hij:"Lieverd, zullen we een kindje maken?". Terwijl hij het andere moment aangeeft er nog niet klaar voor te zijn. Afgelopen maand hadden we toevallig precies goed geklust (zonder condoom en ik ben al anderhalf jaar geleden gestopt met pil). Als we dan fantaseerden dat ik een kleintje in mijn buik kon hebben, wordt hij helemaal enthousiast. Toch kan dit gevoel bij hem een week later weer weg zijn. Natuurlijk wil ik dat hij er ook helemaal klaar voor is, maar jullie weten volgens mij allemaal wel hoe het is om naar iets te verlangen en daarom weet ik echt niet hoe ik hier mee om moet gaan. Zijn er misschien mensen die hetzelfde meemaken, of hebben meegemaakt, of gewoon een tip willen geven. Alles is welkom, dank jullie!
Ja meid ik ken het! Mijn vriend wou ook eerst nog niet terwijl ik wel heeel graag wou... Mijn vriend is ook al wel 7 jaar ouder dus je zou denken dat hij nou dan wel een keertje zou willen maar nee hoor toen nog niet... maar nu wel! Gewoon praten praten praten....! Succes! Kus Swiggy
Hoi hoi, Ik heb er geen ervaring mee maar wil je wel een knuffel sturen met dit bericht. Een goed gesprek erover zou inderdaad misschien wat meer duidelijk kunnen geven. Heel veel succes. Liefs, Bibu !
hoi mijn vriend en ik hebben 2 jaar geleden op 31 januari 2005 een dochtertje gekregen..... en na haar geboorte vondt hij het wel best ikzelf wou er nog heel graag 1 bij dus ik heb gepraat gepraat gepraat en sinds een half jaar heeft hij nu ook het besluit genomen om nog voor 1 te gaan met deze voorwaarde ik word dit jaar 40 jaar (febr 07) dat we het proberen tot eind 2007.... dus meis blijf praten en praten hoop dat jullie eruit kunnen komen groetjes monique
Praten is niet altijd een goede tip. Bij ons was t juist zo dat ik t onderwerp liet rusten omdat hij er knettergek van werd.. een half jaartje later begon ie er zelf over.
Hey meid, Bij mij hielp het ook om er niet over te praten. Ik heb het er heel lang over gehad en iedere keer als ik een ukkie zag sloeg mijn hart over en kon ik alleen maar hardop kreunen "Ohhh, dat wil ik ook zo graag". Hij werd knettergek van me. Op een gegeven moment toch besloten om in maart '07 te gaan stoppen met de pil zodat hij "ernaartoe" kan werken. En nu? Nu wilt ie niks liever. Hij wilt liever dat ik vandaag stop met de pil als gisteren...... Zo zie je maar dat het tij (onze mannen) echt wel kunnen keren...... Suc6 ermee! Liefs, Fem
mijn vriend wilde er ook maar niet aan. Hij is 4 jaar jonger dan mij en ik wordt deze maadna 30 dus bij mij was het al een hele tijd aan het kriebelen. Na goed gepraat te hebben. (heel wat keer) en alles op een rijtje gezet te hebben. Dat we het wel gaan redden qua werk geld en vakanties. Die vindt hij namelijk heel erg belangrijk (vakanties). Hebben we toch afgelopen mei besloten dat ik zou stoppen met de pil. Zo gezegd zo gedaan. Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30ste zwanger wilde zijn en nu hebben we alleen nog deze maand om dat te laten lukken. Ik denk dat als ik eerder eover was begonnen en alles op een rijtje had gezet dat hij er dan ook wel eerder aan had willen beginnen. Nog steeds heeft hij af en toe dat hij er nog niet aan toe is. Dat had de buurjongen ook maar toen de buurvrouw eenmaal zwanger was was dat helemaal weg. Daar ga ik dan zelf ook maar vanuit. Veel succes.
Ik moest er inderdaad bij mijn man niet te veel over praten. Ik was eerder 'om' dan hij, hoewel het bij hem ook niet lang geduurd heeft hoor. Maar hij kon er niet tegen als ik er telkens over begon, dus ik heb het echt even moeten laten rusten en toen kwam hij er zelf mee dat hij er klaar voor was! Heel veel succes ermee!
Dat hadden wij ook hoor! Mijn man wil al heel lang graag een kleintje. Ik zei altijd; nee laten we nog maar een jaar of 2 wachten. We zijn vorig jaar getrouwd en het is wel lekker om eerst een poosje met z'n 2en te zijn. Nu heeft hij het er de laatste tijd niet meer over gehad en nu begon het bij mij een paar weken geleden te kriebelen. Hij snapte er niets van; ik zeur er niet meer over en dan wil jij ineens! Toen hebben we ook besloten om te stoppen met de pil... errug spannend dus! Succes ermee!
oh, dus ik ben niet de enige? ik was er al 3 jaar "klaar" voor! mijn vriend wilde echt niet, en ik mocht niet zeuren... als ik een kinderwagen zag, moest ik daar gewoon iets over zeggen. Hij wist dat ik heel graag wilde, en ik had al vaker gezegd dat als ik 30 was, ik met de pil wilde stoppen. Op vakantie was ik jarig, (29 geworden) en zei mijn vriend op het strand op mijn verjaardag dat ik mocht stoppen met de pil! Hij begon aan het idee te wennen, en het leek hem eigenlijk wel heel leuk. Alles moest wel goed geregeld zijn, werk, huis, etc. nu dat goed zat, vond hij het goed. Praat wel met hem, zodat hij weet dat je écht heel graag wil. Vraag hem ook waarom hij het nu niet wil
ik wilde het ook al even , maar hij wilde alles op orde hebben en toch nog even wachten.....maar toen was zijn beste vriend zijn vriendin zwanger. toen ze beviel en wij daar geweest waren , begon hij op de terug weg naar huis er zelf over , en heeft mijn pil uit de autoraam gegooid haha....... mijn advies , laat hem veel in contact komen met babys haha dat heeft bij mij geholpen....xxx
sommige mannen hebben gewoon een duwtje in de goeie richting nodig, zijn zien vaak meer obstakels dan wij Mijn man was precies zo'n verhaal, ik heb hem toen gezegd ik stop NU met de pil en hij zei niks, drie maanden later was ik zwanger en hij was in de wolken! praat er met hem over en vraag hem waarom hij er nog niet klaar voor is en maak dan samen een plan die voor jullie beiden acceptabel is.
Ah, hier ook 1 hoor! Toevallig schreef ik net ook ergens op dat hier het Help-ik-word-papa-syndroom ook heerst! In april gestopt met pil en dan ineens nix meer willen als je m aanraakt... Dat duurde dus 3 maanden ruzie voor hij eerlijk durfde te zeggen dat ie was gaan twijfelen! Ik wil namelijk al heel lang maar heb het onderwerp maar niet te vaak aagehaald. Het stoppen met pil duurde uiteindelijk maand of 6 praten, en toen was het dus ineens weer klaar... Errug boos en teleurgesteld heb ik m wel gezegd dat we hier samen voor moesten gaan (hoe rot ik me ook voelde hoor, maar soms kan mn verstand ook wel verstandig zijn haha). Plots kwam daar de mededeling dat ik een erfelijke afwijking heb die mn hele leven op zn kop heeft gezet en ook de vraag of zwanger worden wel verstandig is. Maar toen bleek dus ook hoe sterk dat gevoel is! Hebben dus bewust even een extra-denk maandje ingelast. Daarna toch weer praten praten praten en wilde hij liever wachten tot half jaar verder (volgende april dus ergens ofzo)... Ging dus naar de huisarts om pil te halen (ik denk, laat m dan maar goed merken dat ik best met hem mee denk) en die adviseerde weer om juist helemaal niet met pil te beginnen. Thuis gekomen met dat bericht hem voor de keus gesteld en toen wilde hij toch nog even goed denken. Even het onderwerp laten rusten (al zijn we met een verbouwing bezig en kan ik me er niet van weerhouden soms even de "babykamer aan te halen haha) maar toen hij eenmaal de buur-baby op schoot kreeg riep ie spontaan "nu wil ik er ook 1!". Het heeft me stiekem heel wat tranen en frustratie gekost maar ik heb wel gemerkt dat het hier niet heeft geholpen er iets te vaak over te beginnen! Oh wat was ik kwaad toen ie met het "wachten" bericht kwam maar nu zijn we er wel samen mee bezig, en dat voelt toch beter! Ik sla m uiteraard wel zn hersens in alstie het nu nóg een keertje zegt hoor hahaha...
Allemaal hartstikke bedankt voor jullie lieve tips! Super. En het is duidelijk dat ik niet de enige ben. Ik heb er al heeeeeel vaak over gesproken met hem. Hij vindt het gelukkig niet erg dat ik er zo vaak over begin en hij weet dat ik het heel graag wil. Hij kan zelf niet zo goed onder woorden brengen waarom hij nog wil wachten. Hij denkt wel dat hij er dit jaar (2007) klaar voor zal zijn, maar hij is bang dat hij bepaalde dingen niet meer kan doen als het kind er eenmaal is. En als ik dan vraag: wat zou je nog graag willen doen. Dan weet hij eigenlijk niets te verzinnen. Maargoed, ik heb nu besloten dat ik het even een poosje laat rusten... anders wordt ik zelf helemaal gek en afwachten of hij er zelf een keer over begint. Trouwens, fijn voor jullie dat het bij jullie allemaal is goed gekomen! Doei doei
Ik ben er zelf een tijdje terug ook een topic over begonnen. Hij wou jaren geleden al kinderen en ik had iedere keer bezwaren. Nu was ik er voor mijn gevoel helemaal klaar voor en had de pil gedag gezegd...Bleek hij er opeens helemaal niet aan toe te zijn ( zei hij). Helaas was ik toen al gestopt met de pil en ik was ook niet van plan zomaar weer te beginnen. We hebben er goed over gepraat en voortaan zou hij een voorbehoedsmiddel gebruiken, zolang hij geen vader wil worden. We hebben er daarna niet meer over gepraat, maar klussen beter dan ooit tevoren....zonder voorbehoedsmiddel. Ik denk dus dat hij er stiekem best naar uitkijkt, maar dat niet uit wil spreken!
heel herkenbaar! Mn man wilde heel lang gewoon GEEN kinderen, en ben heel lang onzeker er over geweest, probeerde wel kenbaar te maken dat ik ze wel wilde, maar nee. De laatse 3 is hij langzaam veranderd en wilde hij wel kinderen maar hij was er nog niet aan toe.....gelukkig al een stap verder. Want hij is 9 jaar ouder en dacht hopelijk komt het snel bij hem hihihihi Totdat mn nichtje was geboren nu zo 15 maanden geleden is hij helemaal omgedraait, we bespraken die hele nacht over kinderen en namen enz enz en hadden we besloten dat ik in mn pil op maakte en eind januari was de laatste (vorig jaar) Wat ben ik blij, we zijn er helemaal klaar voor nu moet het alleen nog lukken.
Hier ook een beetje vergelijkbaar... mijn mannetje was er niet uit of hij er al aan toe was... dus na lang praten toch in oktober gestopt met de pil (ik wilde dat rotding niet meer). We zouden een aantal maanden voor veilig gaan nog maar de eerste keer met condoom was geen succes dus toen ineens was ie om en gingen we er toch meteen voor
Bedankt weer voor alle reacties. Bij ons gebeurt het de laatste tijd ook alleen nog maar zonder voorbehoedsmiddel, maar ik vind het dan heel moeilijk om niet te letten op mijn eventueel vruchtbare dagen. Als ik denk dat ik vruchtbaar ben, wil ik natuurlijk klussen, maar ik wil hem ook niet onder druk zetten. Uiteraard hoop ik dat het toch opeens prijs is en ik denk dat hij het ook wel spannend vind, anders zou hij wel een condoom pakken, ze liggen in de kast Groetjes Mellie
mijn vriend heeft soms hetzelfde, maar bij hem is het gewoon zo, hij wil wel een kindje als het hem gegeund is, dus gewoon afwachten tot een positieve test. hij wilt er niet teveel over praten enzo en dat is meer omdat hij het wel graag wil maar ook hij vind het erg jmmr als dan de duivels weer komen. misschien is dat het wel?
Hier heeft het ook een tijd geduurd voor mijn man om was. Ik weet al heel lang dat ik kinderen wil en ik wist het al helemaal zeker dat ik ze met mijn man wil. Maar toen ik er over begon rende hij bij wijze van spreken heel hard weg. hij zag overal beren op de weg (financieel, sociaal enz.). Dat was feruari 2006. We zouden het de tijd geven tot februari 2007. Ik durfde er niet meer over te beginnen, want als ik dat deed liet hij blijken dat ik hem onder druk zette. ik heb het dus gelaten en afgelopen augustus waren we op vakantie en zei hij er aan toe te zijn en mocht ik met de pil stoppen. Een half jaar eerder dan afgesproken! Ik was zo blij en trots op hem, dat is niet te beschrijven. Ik moet er wel bij zeggen dat het feit dat zijn beste vriendin zwanger was van haar eerste wel heeft geholpen bij zijn omslag. Dus het een tijd laten rusten werkt echt wel.