Ik vind het zo'n rotwoord, corrigeren of straffen. Maar wat moet ik doen wanneer mijn zoontje van 13 maanden echt ondeugend is en mij blijft uitproberen? Bijvoorbeeld dingen pakken en op de grond gooien die niet mogen. Keihard met iets op de tv slaan. De katten opjagen. Bord eten op de grond gooien.. Dat soort dingen. Dat doen vast alle kleintjes allemaal wel, maar hoe leer ik hem dat af? Ik zeg streng Nee, haal hem weg bij de situatie, leidt hem af, kijk eens streng. Maar hij blijft ernaar toe gaan en het doen, hij lacht zelfs als ik hem er weg til. Ik weet niet hoe ik hem dit af moet leren. Hij blijft het maar doen.. Ik ben benieuwd hoe jullie dit soort dingen aanpakken??
Ja dat herhalen doe ik wel hahaha. En in de box zetten dan gaat hij huilen. Maar ik wil aan de andere kant ook niet dat de box als strafplek wordt gezien door hem. Zet hem er nu ook weleens in als ik gauw wat dingen moet doen (eten koken, de was doen, etc)
Herhalen x199. Wij staffen niet, maar blijven wel zeggen dat het niet mag en dan direct weghalen en afleiden.
Herhalen - herhalen - herhalen. En nee, je doet niets verkeerd. Dreumesen zijn naast heel lief en leuk ook vreselijk vermoeiend. Mijn tip: zeg niet te vaak 'nee', maar formuleer het anders. Voor je het weet, hoor je dat woord constant terug & bij een volgende fase kun je dat woord nog heel vaak gebruiken.
Volgens mij heeft het erg weinig zin. Luc gooit heel graag al het eten op de grond. Wat ik ook zeg, maakt toch niet uit. Dus ik zet het eten maar weer weg en ga na het eten gewoon alles weer opruimen Ik heb begrepen dat ze het woord Nee wel snappen, maar nog niet de associatie kunnen leggen dat ze het dan volgende keer niet meer moeten doen
inderdaad herhalen en vooral consequent zijn hier gaat ons zoontje na zoveel keer gewoon op de gang. dan gilt hij 2 minuten. en als ik hem dan ga halen komt hij gelijk kroelen dus wist dat hij verkeerd zat ook 13 maanden!
Mijn advies is NIET CORRIGEREN! Een kind begrijpt dat nog helemaal niet en het is juist psychologisch gezien niet verantwoord om zo met je kind om te gaan. Het schaad de vertrouwensband tussen jullie! Mijn dochter is wat dat soort dingen betreft ook een monstertje maar als ze iets stuk maakt is het niet haar schuld, maar de mijne, want dan had ik als volwassen persoon er voor moeten zorgen dat het niet binnen haar bereik staat. Gooien met eten negeren wij volledig, dan is het ook zo over. Wij hebben haar nog nooit geholpen met eten en het is een super etertje geworden Er is maar 1 ding waarop wij laten merken dat het niet mag, dat is als ze mij of mijn man pijn doet in de zin van slaan of bijten. We zeggen haar dan dat ze niet bij ons mag zijn als ze dat doet en brengen haar rustig naar een plekje een paar meter bij ons vandaan. Ze komt dan binnen 10 sec weer teruggelopen om een knuffel te geven. En dan knuffel ik haar terug om het goed te maken. Ze doet het nu bijna nooit meer.
Ik bedoelde trouwens met eten wegzetten dat ik het uit zijn bereik zet, zodat niet het hele bord op de grond gaat. Daarna leg ik telkens stukjes bij hem neer, als ik geluk heb gaat het in zijn mond en de rest wordt heel nonchalant op de grond gegooid. Het zou niet in mij opkomen om hem op de gang te zetten, daar is hij echt veeeel te klein voor. Gewoon afleiden met een speeltje werkt het beste
Mika snapte met 1 jaar sommige dingen wel veel niet.nu met 22 maanden verteld meneer zelf als iets mag of niet haha.mika hebben we ook weleens geprobeerd op de gang maar dat doet hem niks.als mika niet luistert zetten wij hem op de bank en oooow wat vind hij dat erg.(tis maar voor even)we herhalen heel veel en op een gegeven moment zegt mika zelf mag niet gooien
Als ze iets niet mag haal ik haar weg en geef haar speelgodd. Bij continue toch doen kkijk ik streng en zeg ik: "dat is van mama" en dan schud ik met m'n hoofd. Nu kijkt ze, nog een keer, mij aankijken en dan nee schudden jammer genoeg doet ze dat niet altijd Afleiden, echt straffen doe ik (nog) niet. Het heeft geen zin.
Hier zeg ik ook 'dat is van mama' en dan leg ik iets weg wat wel mag een zeg 'dit is van X, daar mag jij wel mee spelen' Bij iets wat echt niet kan zeg ik 'Nee, dat is van mama,' Ik geef haar de kans om iets anders te gaan doen. Doet ze dat niet zet ik haar terug bij haar speelgoed. Onder de laatste categorie valt bijvoorbeeld in de vaatwasser willen klimmen of papieren van mijn werk op willen eten. Alle andere echt gevaarlijke dingen staan niet binnen bereik en de rest heeft ze om te ontdekken dat sommige dingen niet mogen. Ben 1 keer streng geweest en toen schrok ze zo erg dat ze heel hard moest huilen. En ik was streng omdat ze bijna het wasrekje omver trok en ik dus schrok.
Ik kan nog zoveel Nee zeggen, meneer blijft het doen en me uitdagen. Echt straffen doe ik natuurlijk ook nog niet, is hij nog veel te klein voor. Maar hele borden eten belanden op de grond, hij komt steeds aan de radio en tv, kortom alles wat dan juist niet mag haha. En er geen aandacht aan geven helpt dus ook niet. Nouja geduld hebben dus en blijven herhalen..
Idd blijven herhalen, afleiden en wat anders aanbieden. Inmiddels loopt mijn dame door de kamer, blijft overal vanaf en wijst dan aan: mama. Haha geleerd dat waar ze niet aan mag zitten van mama is. Of papa matuurlijk. Straffen op deze leeftijd geloof ik niet in.
Nee blijven zeggen. M'n dondersteen roept bij voorbaat al nee als ze iets gaat pakken wat niet mag. Nu nog even heg woordje nee gaan snappen, haha.