Ik heb de docu gisteren terug gekeken en kan nu nog steeds niet goed onder woorden brengen hoe ik erover voel. Als eerste een ontzettende medelijden naar het meisje toe, zo weggerukt worden bij je moeder, huppa hier is je nieuwe moeder en dan door die moeder gewoon weggestuurt worden. Ja die gaat nu zeker hechtingsproblemen hebben. Maar ook ontzettend woedend richting adoptiemoeder. Al in het begin kon je zien dat ze dit niet wilde. Ze zat met het jongentje op schoot (nog in het hotel) terwijl papa de woedebui van het meisje probeerde te sussen. Die blik in haar ogen, op dat moment had ze alweer afstand genomen van het meisje. Maar ook haar onwil (tenminste zo komt het op mij over) om naar het meisje te luisteren en te kijken. Had het kind wat ruimte gegeven, het misschien wel even geduurt maar uiteindelijk was ze wel naar je toe gekomen. Wees blij dat het kind überhaupt eet ipv haar straf te geven omdat het anders kauwt. En dan ook nog tegen je kindje zeggen dat ze geen nieuwe ouders krijgt maar dat ze ook niet meer bij hun kan wonen. Je ziet gewoon dat het meisje alle zeilen bij zet om haar emotie's maar niet te tonen.
Ik snap je wel hoor, en ik stel ook niet dat het per definitie kinderen kopen is. Het voelt alleen zo. En zo hoort dat niet te zijn. Een instantie faciliteert in een adoptie proces, omdat die in dat medium gelooft, omdat je vind dat teveel kinderen zoveel tekort komen op deze wereldbol. Vanuit een idealisme eigenlijk. Kinderen zoveel beter verdienen in plaats van in vreselijke uitzichtloze kindertehuizen te zitten. En daar horen geen hoge geldbedragen bij. Aan kinderen plak je geen geld. Ik heb in de VIA filmpjes gezien van kindertehuizen. Ik heb zitten janken. Zo murw geslagen uitdrukking in de ogen. Kinderen die het zo verdienden om in een liefdevol gezien opgevangen te worden ... in hun eigen land of in een ander land. MAAR daar moet je wel eerst zoveel geld voor betalen, want anders lukt het niet. Onder het mom van "zo is het proces, zo zijn de regels". Dat stond mij zo tegen. Waarom? Ik snapte dat niet. En ik begrijp je opmerking over de MMM wel. Ik heb er midden in gezeten. En over sommige opmerkingen heb ik me wel eens opgevreten.
Hartverscheurend! Zo zielig voor die kinderen. Ik weet niet voldoende van kinderpsychologie, maar mijn gezonde verstand zegt dat het echt niet kan om kinderen van 2 en 4 zo abrupt weg te rukken uit alles wat vertrouwd voor ze is. Opeens zijn mama en papa weg, je broertjes en zusjes, je huis, je land, de taal. Alles is anders, uit het niets...... Die kinderen snappen er niks van, en terecht! Nee ik denk dat ze dan toch beter af waren thuis in Ethiopië. Wellicht in materiële zin minder, maar emotioneel beter.
Ik vond het ook een onwijs zielige docu. Heb er echt om moeten huilen. In dit geval zijn de kinderen wel verkocht (niet door de ouders, maar adoptiebureau) en ik vraag me af of die ouders ziek waren. Ik heb een familielid met hiv en die ziet er een stuk ongezonder uit. En dat is nog met goede zorg in nederland. Het kan best zo zijn dat een "arts" in het complot zit van dat bureau. Verder vind ik het raar dat er niet is gezorgd voor een tolk om te communiceren met de ouders. Die hebben zoveel waardevolle informatie. En zo hadden ze ook echt contact kunnen maken met de kindjes. Die adoptieouders hebben geen ervaring met opvoeden en dan "krijgen" ze opeens twee kindjes die zijn weggerukt bij hun ouders, andere taal spreken en een andere cultuur hebben. Die arme kindjes moeten hún kinderwens vervullen...dat is vragen om problemen. Masho heeft gewoon haar ouders nodig, maar die willen haar niet meer terug. Ze zouden het zielig vinden om haar uit een welvarende samenleving te halen.
Klein stukje gezien, maar kon niet verder kijken. Had het interview gezien en de reacties al deels gelezen. Vond het eerste stukje al te emotioneel...
En dan ook nog dat stuk waarin haar bio ouders zo verdrietig waren. Ik vond het zo erg, wou gewoon dat ze weer terug kon naar haar bio ouders.. Zal wel niet.. Helaas... Volgens mij waren die ouders ook niet ziek idd, zagen er nog goed/gezond uit... Word er gewoon weer naar van...
Met tranen in mijn ogen gekeken. Wat erg voor die kinderen (en biologische ouders)... Er werd niet geluisterd naar de biologische ouders, zelf tijdens de ontmoeting tussen de ouders spraken ze Engels (én niet alles werd vertaald). Erg onrespectvol tegenover de biologische ouders. Het ergste vind ik dat het meisje zichtbaar problemen heeft en hier niet op de juiste manier mee om gegaan word. Als je ziet dat z on meisje erg ongelukkig is bij het nieuwe gezin, en het alleen maar erger word, dan dump je haar toch niet wéér bij een ander (vreemd) gezin??? Ik heb geen ervaring met adoptie, maar als je een beetje gevoel hebt dan breng je de kinderen toch terug naar hun biologische ouders! Daar zou je het kind nog mee helpen, nu zal het leven van het meisje alleen maar meer verpest worden. En ik ben het met NYmama80 eens, kinderen van deze leeftijd moeten niet "zomaar" (ouders leken niet doodziek) geadopteerd worden, een hele ingrijpende gebeurtenis voor kleintjes wat ze niet zullen vergeten.
Ik heb het net gekeken en voel me gewoon enorm k-u-t nu! Ik ben een paar keer heel boos geweest tijdens de docu en op het eind dat er gezegd werd dat Masho beter af zou zijn in een 'professionele omgeving' moest ik gewoon huilen. In de hotelkamer riep het meisje 'Mama, mama' (het was vertaald, maar ik hoorde het echt, heb het nog teruggespoeld) en adoptiemoe zat met d'r chagrijnige rotkop en d'r armen over elkaar. En ook de insinuaties dat het kind weet ik wat voor verschrikkelijke dingen had meegemaakt bij haar biologische gezin. En dat het van de psycholoog geen fysieke aandacht mocht, omdat het geen 'El Dorado' was, sjeus, waar ging dit over?? Het meisje was bijna 4 (gok ik) toen ze geadopteerd werd. Mistte haar echte lieve moeder en wordt gewoon gedumpt door de vrouw die haar gekocht heeft en dacht dat een kind haar gelukkig zou maken. Ja, maar deze niet, want Masho is een beetje vreemd: 'ze doet het weer, Gert, kijk, ze doet het weer!' Gewoon psychische mishandeling. Wat moet er nu worden van zo'n meisje dat twee keer gedumpt is door een moeder?? Ze mag zo hier komen zeiden mijn man en ik tegen elkaar. Gatver zeg, ik ben er echt akelig van ...
Wat zwart/wit weer... Kind kopen, bah wat een uitspraken! Zo voelt dat voor mij niet. Ik denk dat je toch niet goed geïnformeerd bent Strijkkraal. Een adoptie kost geen 50.000, ook zeer zelden 35.000. Wij adopteren uit 1 vd duurste landen. En dat is zo omdat je lang moet verblijven. De helft vd kosten zijn reis- en verblijfskosten. Overige kosten zijn vertaalkosten, procedurekosten, bureaukosten, kosten voor de maatschappelijk werker ter plaatse... En zo zijn er nog meer kosten mee gemoeid. Als je goed geïnformeerd was dan had je begrepen dat er veel kosten mee gemoeid zijn omdat er veel dingen door veel verschillende instanties geregeld moeten worden. Juist omdat het goed geregeld MOET worden. De docu was vreselijk. En gelukkig gaat dit zo niet in NL. Kinderen worden niet gezocht. Er worden nog steeds ouders voor kinderen gezocht, en niet andersom. Dat is in NL door alle stichtingen erg goed geregeld.
Prima - ik was en ben uitstekend geinformeerd, weet precies waar wat terecht ging komen en ik kan je verzekeren dat het grootste deel van dat bedrag (en ja, voor ons zou dat tussen de 25.000 en 30.000 hebben gekost) in Nederland in de VGH betaald moest worden. Wij hebben veel informatie ingewonnen en wij VOELDEN dat dus zo wel. En nogmaals ik zeg NIET "het IS een kind kopen" ... voor dat soort bedragen VOELT dat wel zo! Ik heb respect voor het feit dat het voor jou niet zo voelt, zou het bijzonder zeer op prijs stellen als je mij daarin ook respecteert! Het adoptie proces is zeer persoonlijk en voor iedereen anders! En nu hou ik erover op.
die moeder spoort hem zelf niet! je zag ook dat het meisje doodsbenauwd was voor haar... overal word op gelet.. en die zogenaamde tic die het meisje had, ik heb het niet kunnen vatten... laat die meid lekker eten en genieten en wees niet zo streng.. het is logisch dat ze gedragsproblemen heeft als ze op zo'n manier weg word gehaald bij haar ouders..! daar word geen rekening mee gehouden! en dan ineens moet het arme kind weer naar iemand anders... ongelovelijk!!
Ik vond die psycholoog/maatschappelijk werker nog erger. Dat het kind moest doorkrijgen dat het leven geen feest is. Arme meisje is weggerukt bij haar ouders, uit haar land.. ik denk dat die dat aspect van het leven echt wel doorheeft. En dat is dan een expert..
Wat een vreselijk schrijnende documentaire. Dat arme, arme meisje toch... Zoveel dingen stonden me tegen. Ik heb zo met haar te doen, moest er van huilen. Ik hoop dat het goed komt met de lieverd, zo jong nog en dan al zulke bagger voor je kiezen krijgen... Verschrikkelijk!
ja dat noemt zich een psygoloog... wat een loser! en die adoptiemoeder is geen kinderen waard om zo snel op te geven! ze maakte dat arme meisje gewoon bang door er alleen al naar te kijken zag je die meid in elkaar duiken en bang uit haar ogen kijken... omdat ze niet zo was en reageerde als die adoptiemoeder wilde werd ze zo behandeld... klotewijf is het!! dat jongetje en zn zus masho zijn veeeel beter af bij hun eigen ouders.. dan maar minder te eten maar wel liefde genoeg en veiligheid!
Ik moet al vreselijk huilen bij het lezen van deze topic Weet iemand hoe het afgelopen is met dit kind? Ik sta echt op het punt om iets voor te doen. Ook al is het vanuit Nederland..
De laatste scene schijnt uit de documentaire gehaald te zijn en dateert van mei 2012: De ouders praten met de directeur van het instituut waar Masho verblijft, hij geeft de ouders gelijk in hun theorie dat Masho getraumatizeerd is op jonge leeftijd. Bron: MERCY mercy - A portrait of a true adoption Echt niet prettig om te lezen.
Ik vond het verschrikkelijk om te zien Als je als ouders voor adoptie kiest lijkt het me dat je dit doet omdat je heel graag een kind wilt, en van hem/haar wilt houden no matter what. Want dit doe je ook voor een kind van jezelf. Ik neem ook aan dat je er dan ook goed over nadenkt of je dit ook echt kunt, of je makkelijk van een kind kan houden ookal zou hij/zij biologisch nooit van jullie zijn. En zou hij/zij misschien "problemen" hebben of ontwikkelen. Ik neem ook aan dat je je daar dan van tevoren in verdiept. Natuurlijk kan je een keer mopperen over dat je het ouderschap van adoptiekinderen toch anders had verwacht. Maar zijn er nou nooit ouders met kinderen van zichzelf die dit niet denken? Dat denk ik dus niet. Maar dan laat je niet je kind uit huis plaatsen omdat ze niet aan jou perfecte plaatje lijkt te voldoen! Want je houd van hem/haar no matter what... p.s. Ik hoop dat ik hiermee niemand heb gekwetst. Dit was dan in ieder geval niet mijn bedoeling. Je mag er natuurlijk altijd reageren en zeggen hoe ik het beter had kunnen omschrijven. Ik heb geen ervaring met adoptie, maar zo zou het voor mijn gevoel moeten gaan.
Q&A Mercy Mercy - YouTube Hierboven een link toegevoegd vanuit de VPRO mét de docu-maakster. Geeft wat vragen en antwoorden weer omtrent de bio-ouders, Masho en de adoptie-ouders. Mijn man en ik hebben samen, met pijn in ons hart, naar deze docu gekeken....... Te verschrikkelijk voor woorden...... Arm, arm meiske.....