Ik heb er al langer over nagedacht, maar voel me vaak zo'n opschepper Maar goed, ik ben toch wel benieuwd naar ervaringen van andere ouders. Julia is altijd al een druk, bezig kind geweest. Al met een paar dagen keek ze rechtop de wereld in als ze op haar buik lag, en ze was altijd 'bezig'. Ze liep uiteindelijk met 10 maanden en sinds haar verjaardag is ze druk bezig met haar taalontwikkeling. Ze leert nog steeds dagelijks woorden bij, heeft een woordenschat van meer dan 200 woorden en zei vorige week haar eerste 4-woord zin. Daarbij is ze super nieuwsgierig, wil alles weten. Binnen een paar dagen wist ze alle dieren in het hertenkamp in de buurt te benoemen: lama, hert, zwaan. Ze legt snel verbanden: ziet een trap en zegt meteen 'Nietdoen, samen!' Ze ziet een hond en zegt: 'tuffy, lopen, oma!' (de hond van mijn moeder). Dit is ook allemaal aardig goed verstaanbaar. Sinds kort is ze bezig met tellen (ze kent 1, 2, 4, 8 en 10) en gisteren wees ze opeens een 2 aan op een bushokje 'TWEE!!' riep ze heel hard Ik schrok me wild! Motorisch loopt ze niet geweldig voor, maar is ze wel geïnteresseerd. Springen, rennen, en op peutergym doet ze veel mee. Vanmorgen op de trampoline geweest, over de balk gelopen en aan de ringen gehangen. Nou ja, en vooral in de dagelijkse dingen merk ik dat ze snel is. Ze wil andere kinderen leren wat zij doet, leest echt de hele dag boekjes en "leest" ook hardop over wat ze ziet (en dat klopt ook). Ze begrijpt ook moeilijke vragen, zoals 'Wil je nog meer brood?' En antwoord vervolgens met 'Ja, pindakaas!'. Of bijvoorbeeld: 'Leg dit doekje maar bij die baby, daar in bed.' en ze begrijpt dat prima en gaat het doen. Ik maak me totaal geen zorgen ofzo, maar ik merk dat ik mijn dochter heel erg blij maak met meer uitdaging (puzzels, boekjes, veel praten) dan ik gewend ben van deze leeftijd (via werk e.d.) en ik vraag me af of meer moeders dat herkennen.
veel praten, betere spraak vermogens of grote woordenschat betekenen niet dat het kindje (op deze leeftijd) hoogbegaafd is.
Heel herkenbaar hoor. hier ook een woordenschat van 200+, snapt alles, wijst een week of 2 geleden opeens naar haar papa's tattoo en zegt 'zes' (en idd er staat een japans teken in dat lijkt op een 6 op zijn kant). Als sinds ze een week oud is wilde ze alles zien, ze wilde ook veel meer dan ze fysiek kon toen ze heel klein was en boos dat ze werd als het niet lukte. Dus maar helpen, de fysieke ontwikkeling extra stimuleren, dingen aanbieden die wel mogelijk zijn. Ik merk dat als we nu 'boekie lezen' ik ook gelijk maar alle cijfers, letters en kleuren benoem om haar honger naar kennis te voeden. Ik was zelf ook zo'n snelle (en dan nog 20x gevoeliger dan Emma) en ik ben op mijn 10e ooit es getest, een iq cijfer hebben ze niet gegeven maar de term 'bovengemiddeld begaafd' is toen wel gevallen. Dus ik hou er wel rekening mee dat het voor Emma een mogelijkheid is.. Maar goed, belangrijker vind ik dat ze gelukkig is en opgroeit tot een evenwichtig persoon die zich kan redden in de samenleving. En ook daarin zullen we haar stimuleren, want op sociaal gebied hebben juist hoogbegaafde kinderen nog wel eens wat moeite om aansluiting te vinden bij leeftijdsgenootjes, zeker in de pubertijd (wat gelukkig nog heel ver weg is )
Dat zeg ik toch ook niet? Ik wil ook niet meteen beweren dat ze hoogbegaafd is (dat wordt sowieso niet gezegd over een peuter, dan noemt men het ontwikkelingsvoorsprong), maar ik merk dat Julia voorloopt en meer nodig heeft aan uitdaging, en een forum is er dan om ervaring uit te wisselen! Ik zit ook niet te vissen naar complimentjes, maar ben gewoon benieuwd of er meer ouders met "zulke" peuters zijn!
ik zou proberen om er voor te zorgen dat haar leven niet alleen maar uit uitdagingen bestaat.ze moet leren kunnen ontspannen en moet ook regelmatig gewoon kunne niks-en net als haar leeftijdgenoten.
Emmeken, fijn om te lezen! Heel erg herkenbaar! Dat gevoelige herken ik bij Julia ook wel. Ze ziet alles, moet ook alles benoemen en zeggen, maar ze zoekt hierin ook wel veel bevestiging en gelukkig zegt ze sinds kort steeds bij alles wat ze doet: 'Goed zo! (grote) meid!!' waardoor ik merk dat ze meer positief geprikkeld wordt. Ze is snel onzeker als ik haar vaak corrigeer. Bij ons zit het trouwens niet in de familie, maar in ons gezin zijn er wel een paar slimmeriken (mijn vader, broer en zusje hebben allemaal atheneum/gymnasium gedaan). Hoogbegaafde familieleden heb ik volgens mij niet echt. Daarom denk ik dat Julia eerder misschien gewoon slim en ondernemend is, dan echt hoogbegaafd. Ik herken bij haar bijvoorbeeld het gefrustreerde niet echt. Ze was niet lang gefrustreerd als baby, want ze deed dingen gewoon eigenlijk meteen (rollen, kruipen, staan, lopen).
Hier begon mijn dochter al te praten met 7 maanden en toen ze 1 jaar was sprak ze hele zinnen. Veel verder dan andere kindjes. Ook lopen ging heel snel, met 9 maanden liep ze. Nu is ze ruim 3,5 en eigenlijk merk ik nu weinig verschil meer met andere kindjes op de psz. De een ontwikkelt nou eenmaal sneller dan de ander, maar zo rond de 4 jaar zijn ze bijna hetzelfde ontwikkeld. Pas na deze leeftijd kun je zien of ze echt hoogbegaafd zou zijn. Ik heb dat ook een tijdje gedacht, maar nu zie ik dat ze gelukkig net zo ver als andere kindjes is. Het is geweldig om te zien hoe snel het allemaal gaat hé?! Vooral veel aanbieden, veel praten met haar en veel doen. Is leuk en ze steken er een hoop van op.
Haha, ik herken er zo goed als niks van (hier een kindje dat 'normaal' ontwikkelt, of misschien zelfs langzaam?!). Onze Ties is ongeveer even oud, en hij loopt pas een maand. Hij praat de hele dag maar er zit niks verstaanbaars tussen. Haha, dus ik vind het wel bijzonder om me voor te stellen dat hij al zó veel zou kunnen op deze leeftijd! Wel leuk, geniet er lekker van dat je kleintje het zo goed doet! Ik zou er in ieder geval best wel trots op zijn hoor! (Hoewel, ik ben op onze Ties ook al super trots hoor, haha).
Ik heb hier gemerkt dat als je haar over een 'frustratiedrempel' heen helpt door haar te stimuleren, ze daarna gewoon weer lekker 'kind' kan zijn. Terwijl als je dat niet doet ze alleen maar boos en gefrustreerd wordt wat voor niemand leuk is. Zie het als een soort 'voeden op verzoek' we dringen het niet op maar als zij aangeeft er behoefte aan te hebben dan gaan we daar op in.
Mijn dochtertje was een hele snelle prater en motorisch gemiddeld, los lopen deed ze wat langer over, andere dingen weer ietsje sneller. Nu is het bij mijn zoontje net andersom, die is motorisch heel snel, maar zegt hooguit 20 woordjes op deze leeftijd. Zij was net een papegaai die alle nakraaide, maakte zinnetjes, wees vanalles aan tijdens het wandelen en benoemde het. Mijn zoontje zegt dan niet veel, hij begrijpt alles prima, als ik hem zeg dat hij spullen in de prullenbak moet gooien, de bal ophalen, de afstandsbediening op de bank leggen, lichaamsdelen aanwijzen etc. Hij heeft veel geluidjes en gebaartjes waarmee hij vanalles duidelijk maakt. Echt totaal verschillend. Verder is hij heel handig, hij observeert veel en doet het dan na. Ik denk dat ze zich op andere gebieden ontwikkelen en het over een tijdje gewoon allemaal aardig gelijk op gaat. Het is zo moeilijk daar iets over te zeggen als ze zo jong zijn.
Ik ken er (nog) niets van, mijn zoontje is nog niet zo oud. Maar het klinkt wel heftig dat ze al zoveel kan. Vast erg leuk en grappig om te zien en horen! Ik denk ook dat het zeker goed is dat je kindje kan ontspannen, zoals hierboven staat. Maar ja, dat is wel lastig om af te dwingen natuurlijk.
Ja, wat dat betreft ben ik blij dat ik toen nog niet altijd precies wist wat "normaal" was, waardoor ik haar gewoon kon stimuleren op het punt waar zij aan toe was. Toen dat met 3 maanden omrollen was, stond ik niet verbaasd (wist ik veel ). Maar hoe ga je daar nu mee om? Bied je haar meer aan? Ze is nu veel met cijfers bezig. Ik heb het idee dat ik daar energie in kan steken en dan pikt ze het zo op, maar is dat dan goed? Ze verveelt zich namelijk best snel... Ik kan me de reacties van mijn moeder al bedenken, 'dat leert ze vanzelf hoor, je hoeft haar niet te helpen'. Maar ja, als ze dat nou leuk vindt?
ik vind je wel grappig gentle; omdat je in je meisje het gefrustrerrede niet herkent denk je dat ze niet hoogbegaafd is maar gewoon slim of zo. je vind dus dat hoogbegaafde mensen gefrustereerd zijn of zo?
Ik zou haar qua dat soort dingen niet te veel aanbieden en zeker niet pushen. Als ze iets vraagt of zegt, even antwoorden en het daarbij laten ofzo. Denk ik..!
Herkenbaar, mijn dochtertje kent ook heel veel waarbij wij ook denken jeetje en dat voor een meissie van 20 maanden. Op het kdv zeiden ze ook dat ze veel meer weet/kan dan haar leeftijdsgenootjes. Ach ja het ene kindje loopt voor qua ontwikkeling en een ander loopt wat langzamer. We zullen het allemaal wel zien
nou hier echt nog niet zover. hij kon al wel vroeg staan en omrollen enzo en hij loopt ook al een tijdje los. maar hij heeft een woordenschat van 10 woordjes ofzo. en hij verteld een heleboel maar daar versta ik niks van. ik begrijp hem wel maar dat is een ander verhaal. het zijn niet bestaande woorden. hij ontwikkelde zich veel sneller in kruipen en lopen enz. maar zo'n praatjes maker in huis lijkt me wel heel leuk, maar zo als ik hier al meer lees ik zou er niet zoveel aandacht aan besteden. en jij bent er mee begonnen anders wist zij dit allemaal niet. maar het is jou opvoeding je moet het natuurlijk allemaal zelf weten. maar ontspanning voor die kleintjes is wel heel belangrijk hoor. ze moeten als ze groot worden nog zoveel. laat ze lekker kind zijn en lekker spelen.
Het sterk zijn in taal en of rekenen wil niet meteen betekenen dat je kind hoogbegaaft is. Hoogbegaaftheid kan ook heel goed op andere vlakken voorkomen b.v inzicht hebben, computeren enz enz. Kylian was en is ook erg op de taal gericht, begon met zijn eerste woordjes met 7 maanden en sprak met volzinnen op zijn tweede verjaardag. Wist me met 1.5 jaar alle automerken te vertellen aan de hand van de emblaimen. Daarna richte hij zich op de nummerborden en kende dus rond zijn 2,5 jaar het hele alfabeth en herkende de cijfers tot 100. Wij zijn altijd heel open tegen hem als hij iets vraag hoe iets werkt of in elkaar zit enz enz dan proberen we hem het zo goed mogelijk uit te leggen. Hij kijkt nu elke avond na Lingo en daarna het medische programma, blikt of bloost niet van operatie's enz. Sterker nog toen hij vorig jaar geoppereert moest worden wees hij de slaapdokter er nog even op dat hij geen slaapdokter was maar een annestesist en dat hij het knijpertje niet op zijn duim moest zetten maar op zijn vinger zoals dat hoorde Goed hij was wat sneller als de rest op sommige dingen maar motorisch is het echt een klungel dus wij zochter er niet zoveel achter. Nu zit hij op de basisschool en hebben ze verschillende testen met hem gedaan en door deze testen is het vermoeden dat Kylian inderdaad hoogbegaaft is. Met zekerheid is dat nog niet vast te stellen, volgens jaar mag hij een Raventest gaan doen. Kylian heeft het hierdoor moeilijk, vind moeilijk aansluiting bij de kinderen uit zijn klas. Spelen is moeilijk omdat Kylian b.v een rollenspel niet snapt. Hij kan geen vadertje en moedertje spelen omdat hij Kylian is en geen vader, hij kan zich dat niet voorstellen en spelen om het simpele feit dat hij dat niet is. Hij gaat nu naar de fysio om zijn fijne motoriek te stimuleren omdat deze achter begon te lopen. Hij krijgt nog speltherapie om hem te helpen om te gaan met leeftijdsgenoten, hij zoekt voornamelijk zijn contact met volwassenen. Daarbij heeft hij veel last van overprikkeling, daar wordt hij dan weer angstig van en probeert er weer controle over te krijgen door rare klanken uit te stoten, tenminste de juf vond het rare klanken, thuis doet hij dit maar af en toe en toevallig deze week ook. Even heel goed staan luisteren maar die rare klanken zijn dus gewoon een 4 jarig jongentje dat engels probeert te praten en dus Rubbisch probeerde te zeggen. (hij prefereert filmpjes zoals cars en toystory in het engels te kijken/luisteren)
Ooit wel eens aan gedacht dat je alleen maar kunt ontspannen wanneer je behoeften bevredigd zijn? Dus ook de behoefte naar informatie? En er zijn maar weinig kinderen tevreden met " lekker niksen" Toch zie je het gefrustreerde vaak terug bij HB. Kinderen die meer willen dan dat ze kunnen of mogen....dat levert frustraties op. En dat is echt niet negatief bedoeld!!!! Het is juist fijn dat ze geen frustraties kent. @Gentle. Als je dochter aangeeft met cijfers bezig te zijn, kun je hier rustig en op een speelse manier verder mee werken. Je merkt vanzelf dat de aandacht verslapt. Zolang je niet dwingt, is het beter om toe te geven in haar behoefte aan kennis en/ of beweging. Dat zorgt namelijk voor minder frustraties en een gelukkiger kind. Je merkt vanzelf wanneer de grens is bereikt en hoe de ontwikkeling verder loopt.
De leidsters op het kdv moesten aan de papa vragen of ons zoontje nu 2 jaar of 3 jaar word... Ik kan er alleen uit opmaken dat hij voorloopt op zijn leeftijds genootjes...En een week later staat er een leidster met openmond te luisteren dat hij nog maar 2 jaar word.. Hij liep met 11 maanden terwijl hij 1 maand tevroeg was geboren...Met zijn moteriek is iig niets mis springt zo van de bank Pluk wat herkenbaar... Mijn zoontje vind auto's ook mega intressant en kan ze dan ook allemaal bij merk noemen... Zelfs als we gaan winkelen en lopen langs dezelfde auto van papa dan is het auto van papa skoda.. Misschien nog een heel slecht voorbeeld hoor: Maar mijn zoontje weet ook precies hoe de dvdspeler werkt... Kastje open, knopje aan, knopje open, dvdtje erin, knopje dicht en dan kijken maar... Hij mag het niet maar als hij de kans krijgt.. Ben er totaal niet mee bezig of mijn kind slim is of niet... Ik vertel overdingen die hij intressant vind...