Hoogsensitieve peuter

Veel van de kenmerken die je daar beschrijft kunnen ook bij een autistische stoornis horen(onder andere). Als je echt denkt dat er wat met Hugo aan de hand is (en je hebt al meedere berichten geplaatst over zijn gedrag, dus waarschijnlijk wel) kun je er beter iemand naar laten kijken, dan dat je zelf gaat 'dokteren'. Je kunt bijvoorbeeld de integrale vroeghulp inschakelen als je je echt zorgen maakt.

Het komt misschien een beetje bot over, maar zo is het niet bedoeld hoor, ik wil je alleen een advies geven.

 

Ik herken wel dingen van mijn oudste maar ik denk eerlijk gezegd niet aan hoogsensitief .Als we zijn kamer veranderen dan is hij het er eerst mee eens totdat hij gaat slapen.Aks het wc papiertje niet heel is wil hij een nieuwe.Laats kreeg hij een raketje en er zat een putje in van een luchtbel of zo nou mooi dat hij hem niet wilde dan maar geen ijs.Hij is naar mijn inziens een gewoontedier en zoals het gister was heeft hij het liefst vandaag ook ik ga hier niet inmee omdat het leven nou eenmaal niet zo is.
Maar ik herken zeker wel dingen maar ook bij mezelf

 

@ Nala: Ik bedoelde trouwens ook niet te zeggen dat Hugo een stoornis heeft.. dat kan ik natuurlijk niet beoordelen , alleen dat er misschien wat anders aan de hand zou kunnen zijn. En als je een onderzoek zou laten doen, dan krijg je vanzelf ook wel richtlijnen hoe je daarmee om moet gaan. Mijn buurvrouw heeft dat ook gedaan met haar dochter (is ook hoogsensitief en heeft een ontwikkelingsvoorsprong) en sindsdien gaat het ook gewoon stukken beter.
Ik ben zelf trouwens orthopedagoog en merk wel dat het voor ouders al heel veel scheelt als ze precies weten wat er aan de hand is.

Ik hoop voor je dat er meer ouders zijn, maar het is misschien ook lang niet bij iedereen bekend dat hun kind hoogsensitief zou kunnen zijn.

groetjes Liesbeth

 

hier veel dezelfde dingen als hugo

als youame heeft gesopt raakt ze in paniek en moeten we dat schoonmaken en gaat ze huilen
bij oudere kinderen en volwassenen loopt ze zo op af kinderen vind ze te druk ik laat haar eerst wennen dan gaat ze er naar toe en wil ze spelen maar als het haar te druk wordt trekt ze zich terug

als er een vlieg op der af komt of vliegt bij haar rent ze weg omdat ze bang is en gaat huilen
als ze een koekje heeft en wij hebben dezelfde moet ze die van ons hebben
net zoals het brood


de driftbuien de laatste tijd zijn drama ik mag haar niet meer oppakken en gaat zichzelf pijn doen
als ze zich pijn heeft gedaan en ik was erbij moet haar vader haar troosten nou je raad het al als hij niet thuis is is het driftbuien
zo erg dat ik mijn vriend moet bellen om thuis te komen

als mijn vriend erbij is als ze zich pijn doet moet ik der troosten hetzelfde verhaal als bij mij

ik lees mee

 

Hier nog iemand met waarschijndelijk een hoog sensitieve kind, al vanaf toen hij 10 dagen was is hij voor het eerst in het ziekenhuis opgenomen omdat hij maar niet meer kon stoppen met huilen, bleek later na een paar dagen in het ziekenhuis dat Milan zichzelf steeds wakker hield, moeite had met prikkels te verwerken. en een strak schema nodig had, en nog steeds nodig heeft.
Het leren lopen vond hij in het begin dood en dood eng, altijd bang dat hij zou vallen.
Tegenwoordig zodra hij alleen al vuile handen heeft door het zelf eten raakt hij al in paniek en moet het zo snel mogelijk schoongemaakt worden, hetzelfde wanneer het van zijn lepel afvalt kon hij dat al als reden zien om niet meer verder te willen eten.Nu gaat het een stuk beter en zeg ik altijd tegen hem dat het niets uitmaakt dat het van de lepel valt en dat mama het nadien wel schoonmaakt.
Ook heeft hij de laatste week een angst gekregen tegen vliegen en bijen enz, zodra hij die in de gaten krijgt raakt hij helemaal in paniek en weet niet meer waar hij het moet zoeken.
Ook heeft hij angsten ontwikkeld tegen alles wat harde geluiden maakt, hierbij kun je denken aan bepaalde machines die ze in de supermarkten gebruiken, ook is hij bang voor de wasstraat.
Daar tegenover is hij dol op mensen en begroet dan ook werkelijk iedereen met een grootte glimlach en een groet.

LIefs

 

Hier is Jamilia ook benoemd door de artsen als hoogsensitief kindje....


wat we er aan doen.. weinig....
wie Jamilia kent heeft gelijk al door hoe ze is.... met haar3 jaar ( nouja bijna 4 dan ) is het gewoon net even een meisje dat wat wijzer is dan een ander kindje op die leeftijd..... maakt dingen veel bewuster mee,heeft soms ook wel de nodige uitleg nodig ,dat ik ook wel eens denk van "HALLOW ,je broer van bijna 9 en je zus van 12 stellen nog niet zulke vragen" .

Maargoed.zolang we er bij haar verder nix aan merken,doen we er ook nix mee.....


een bekende hier uit de buurt maakte ooit s de opmerking....

"he bah,wat lee rje dat knd toch veel,ze is nog zo klein,laat dr toch eens kind wezen"
alsof ik wat aan die wijze woorden van die uk kan doen... kan moeijilk zeggen... hou je mond of doe maar alleen babypraat


Overigens herken ik die driftbuien enzo helemaal niet.....


maarja wat ik er over heb gelezen is dat t ook weer uit verschillende soorten bestaat enzo... heb me er eigenlijk nog nooit ver in verdiept,laat eigenlijk alles op zn beloop en dat gaat prima ik heb een supermakkelijk kind



ze hebben het ook wel eens gehad over de term "sterrekind"en nog wat van die woorden,maarja misschien moet ik maar eens gaan googlen ofzo

 

Hallo Nala,

Hier ook een kindje van 2,5 die hoogsensitief is. Het gaat met het ouder worden wel steeds beter omdat hij de wereld beter begrijpt zeg maar. We hebben in het eerste jaar ook een strak schema aan moeten houden met veel regelmaat en voorspelbaarheid. Hierdoor namen de prikkels en de onrust zienderogen af. Op het kinderdagverblijf kwam hij in het begin ook niet tot zijn recht. Het was hem allemaal veel te veel. Hij is nu 'verhuisd' naar een rustige dag en doordat hij vaste leidsters heeft en de kindjes nu ook goed kent gaat het heel erg goed. Ik heb er een boek over gelezen en dit heeft mij veel geholpen met hoe ik met hem om moet gaan. Ik moet inderdaad van tevoren vertellen wat we precies gaan doen en dan gaat het over het algemeen aardig goed. Je schoenenprobleem was ook hier herkenbaar. Ik zie het ook als en positieve eigenschap: hij is heel precies en leergierig en opmerkzaam. De wereld overweldigt hem alleen waardoor je hem een handje moet helpen.
Groetjes!

 

Herkenbaar , sara is ook zo´n wijsneus terwijl ze met sommige dingen weer heel langzaam is , bijvoorbeeld met lopen dat deed ze pas met 16 maanden .. Ze is ook heel laat begonnen met praten maar toen ze het eenmaal deed wist ik ook niet wat ik hoorde , volgens de arts kwam dit omdat ze heel precies is en iets niet uitspreekt voordat ze het goed kan doen maar in gedachte deed ze alles napraten .. ze kan ook in het engels tellen tot tien en in het nederlands heeft ze er moeite mee ..
Jij noemde je dochtertje een sterrenkind terwijl ze sara al meerdere malen een zonnekind of een nieuwetijdskind hebben genoemd ..
Ik heb nooit van iemand profesioneel gehoord dat sara een hoogsensitive kindje is maar ik heb wel een sterk vermoeden , moet wel zeggen dat het wat omgang met andere kinderen en volwassen sinds een paar maanden een stuk beter gaat , maar gewone normale dingen zoals een winkel ingaan is nog steeds moeilijk voor haar ..
Ook heeft ze nog nooit fatsoenlijk geslapen , iedere nacht is ze wel 10 keer wakker en dit al vanaf de geboorte vandaar dat ik eigenlijk wel zeker weet dat ik een supergevoelig kind heb ..

 

Hoi,

Mijn dochtertje Sara (21 maand) is, denk ik, ook hoogsensitief. Neemt alles in zich op en ziet alles, doet pas iets als ze het echt kan, alles moet schoon zijn etc.. Ze is ook snel van slag, angstig, snel huilen en driftig maar ze kan juist ook weer supervrolijk zijn en erg genieten van dingen. En ze komt erg wijs over, al vlak na haar geboorte geloofden mensen niet dat ze bijv pas 1 maand oud was omdat ze zo'n wijze blik in haar ogen had.
Ik herken het allemaal omdat ik zelf hoogsensitief ben. Ik weet dat pas sinds een jaar of 6, helaas. Want het is een mooie eigenschap maar wel eentje waar je een beetje mee om moet leren gaan in deze drukke wereld.
Er zijn idd veel vormen van hoogsensitiviteit hoor. Je hebt kinderen/volwassenen die dus introvert zijn maar je hebt ook extraverte hooggevoeligen. Daar ben ik er eentje van en mijn dochtertje, denk ik ook.
Wil je er meer over weten, lees dan het boek van Elaine Aaron: Het hoogsensitieve kind (hoewel ik dit boek niet altijd even handig vind).
Ook kun je kijken op http://www.hooggevoelig.nl. Staan ook meer tips voor boeken, info etc

 

Hoi

Ik vind het boek gewoon niet fijn lezen en een beetje, maar dat is mijn mening. Maar er staan zeker nuttige dingen in hoor!
Je kunt het evt ook bij de bibliotheek lenen als je daar lid van bent

 

Ik herken ook veel van mijn dochter van 2,5 ,
Ze is heel "apart" laten we zeggen : anders dan andere kinderen.
Ze is heel angstig, verlegen, bang
vieze handen, huilen,paniek !
vliege op haar shirt/broek, huilen, paniek !
vreemde mensen om haar heen, huilen, paniek !
als je iets in haar ritme veranderd is ze van slag, iets later naar bed en de volgende ochtend is ze helemaal de kluts kwijt.
Ook snapt ze alles, ze liep als snel voor op andere leeftijdsgenootjes,
kwa ontwikkeling. Met net 2 jaar kon ze al tot 14 tellen enz
andere kinderen spelen lekker met fietsjes en dergelijke, evy niet, die
leest liever een boekje of tekent graag.
Kinderen van haar leeftijd vind ze leuk, maar rustige baby's vind ze leuker !
Als ik iets in huis verplaats, dan zet zij het weer terug op de oude plek.
ook is ze heel lang erg bang geweest voor water.

In elk geval, er zit een hele dikke gebruiksaanwijzing bij. Toch herken ik veel in haar van mezelf, we wisten vanaf kleins af aan dat evy een heel gevoelig kindje is.

 

Hallo allemaal

Ik vroeg mij af of jullie dit ook in jullie kindje herkennen.
Mijn zoontje heeft nogal moeite gehad met het leren van zelfstandig eten, hij vond het altijd wel best dat wij altijd het lepeltje of stukje brood in beheer hadden. We vonden het op een gegeven moment wel de tijd om hem zelf lekker te laten kliederen met een lepel. dat ging toen al heel anders dan verwacht, ik had zoiets van hij maakt er wel een lekkere kliederboel ervan, maar zodra hij door had dat het van zijn lepeltje kon vallen in zijn schoot was de lol er direkt al voor hem eraf. Het heeft erg lang geduurd voordat hij het kon accepteren dat kliederen erbij hoorde.
Nu ben ik hem aan het leren dat hij zijn brood in 4 stukken krijgt i.p.v allemaal kleine stukjes, normaal smult hij van zijn broodje maar nu hij het in 4 stukken krijgt wou hij het eerst al niet meer hebben.

Liefs