Dames, Ik ben bijna 21 weken zwanger, hormonen spelen alweer op.. Alles wat mijn partner zegt, vat ik op als negatief. Ik voel me er rot over en toch heb ik enigszins het gevoel dat ik hem niet kan uitstaan.. Zijn er nog andere dames, die hier last van hebben?
Heb ik ook! Alleen niet met mn partner, maar met mn collega's en leerlingen! Mn buik begint ook echt in de weg te zitten...
Ik vind het soms ook heerlijk als ik me vriend 3 dagen niet zie hoor even rust aan me kop. We hebben namelijk nu al discussies. Hij klaagt over bijna alles, kleur is niet mooi, 'ik loop niet met een roze kinderwagen!' dit niet, dat niet, sus niet, zo niet... Moeimakend! Hij had wat dat betreft een k*t moeten hebben want het is soms echt een zeikwijf hahaha Bij m'n moeder heb ik het ook, veel dingen heb ik het idee dat ik haar afsnauw terwijl dat helemaal niet de bedoeling is...
Wat fijn te lezen dat ik niet de enige ben!! Heb 't met mn partner besproken maar hij merkt er niet veel van. Volgens mezelf doe ik bitcherig afsnauwend en jank ik om t eerste negatieve wat er uit komt..Volgens hem ben ik juist heel lief en doe ik normaal.. & ja angst.. Het stomme idee dat die vreemd gaat, belachelijk. Maar toch heb ik dat gevoel, heel vervelend die onzekerheid.. Terwijl, er is niets wat aanleiding geeft, hij gaat niet met andere vrouwen om, enkel nu een dame die piano les krijgt. En voor de rest is er niemand waarvan ik weet dat die daarmee om gaat. Ik voel me echt onredelijk geworden.. Gaat t wel over?
@ickuzz ik mag hopen van wel En anders heb ik een paar jaar geleden ook een hormonenprobleem gehad waar ik ook weer redelijk overheen kwam, dus het komt altijd weer goed!
Heel herkenbaar. Van de week nog hem voor alles uitgemaakt omdat hij geen rekening met mij zou houden. Achteraf valt het wel allemaal mee maar op dat moment is niks goed.....
Gelukkig dat 't over gaat!! Ik voel me dan zo rot.. JoyJoy, zover ga ik gelukkig nu niet meer, wel in de eerste 3 maanden, zo'n ruzie's veroorzaakt waarbij hij zijn spullen pakte en met de auto een stuk ging rijden.. Ik hoop dat ik mijn hormonen nu beter in "toom" kan houden.. Teveel stress is ook niet goed natuurlijk..
Hier merk ik ook wel dat ik wel onzekerder ben geworden. Ik was altijd al een beetje onzeker, nu alleen maar erger.... Nou heb ik ook de pech dat mn vriend regelmatig weg is voor zn werk. Hij is nu net vertrokken naar singapore. Waarschijnlijk tot donderdag. Helemaal niet leuk, dus ik liep als een donderwolk rond vandaag en maar janken..... Haal dan van alles in mn hoofd, wat natuurlijk nergens op slaat. Maar die onzekerheid herken ik dus wel
Hier 31 weken zwanger en ook de nodige irritatie's. Hoewel het me nog best meevalt. Aangezien ik in mijn "normale doen" een hormoonbom kan zijn als ik ongesteld moet worden, haha! Zwangerschap is dus best wel positief op dat gebied. Maar als ik erg moe ben(door slechte nachtrust tegenwoordig), kan ik niet zoveel hebben. Flauwe grappen van mn man, een buurman die smorgens overdreven vrolijk loopt te doen(terwijl ik met een mega ochtendhumeur loop vanwege slaapgebrek), irritante mensen in winkels of vervelende mede-weggebruikers, ik kan ze allemaal wel een dreun verkopen, hahaha! Er is niet veel te doen aan die horrormonen, enige wat je kan doen is tegen je partner zeggen hoe je je af en toe voelt en dat niet alleen hij, maar ook jij er mee zit.
He ja hormonen......af en toe ben ik wel blij dat ik er 'last' van heb (als er weer een verkoper aan de deur staat kan ik de deur iets makkelijker dichtgooien ) Doe nu iets eerder zeggen dat me iets niet bevalt. En soms ja.....dan zijn ze behoorlijk vervelend, gelukkig weet vl hoe en wat en maakt er dan maar een flauwekul mee. Zo van: "ja schat, hou ook van jou " En hij laat me vaak uitrazen, gaat ie er lekker op in en dan zijn die hormonen ook weer afgezakt. Op dit moment doe je er weinig aan, en gelukkig gaat het ook weer over
Ohjee herkenbaar. Ik ben absoluut niet lief tegen vriend maar ik zie op dit moment ff niet hoe ik het moet oplossen. Ik probeer wel maar Pff haha.. Vriend snapt het wel maar toch vind ik het rot voor hem (en mijzelf.. )
Ik heb er ook last van. Voel me snel aangevallen en snel gekwetst. Ben ook sneller gefrustreerd als iets me niet lukt. En daarnaast was ik altijd al een control-freak wat geld aangaat, maar nu kan ik er echt niet tegen als ik niet precies weet hoeveel er op de rekening staat En van die angst dat ie vreemdgaat, dat herken ik ook... Had dat alleen nog niet aan de zwangerschap gelinkt, maar dat komt zo te lezen dus ook door de hormonen...