Sinds vrijdagmiddagmiddag huilt onze dochter (16/11/2014) na elke voeding hartverscheurend. Daarbij perst ze en loopt ze rood aan, steekt haar tong uit, slikt, duwt haar borstkasje helemaal naar voren en tegelijkertijd gooit ze haar hoofdje naar achteren. Ze spuugt erbij (geen projectielbraken), direct na de voeding of een tijdje later. Haar hele lijfje siddert. Ze heeft honger, maar tegelijkertijd lijkt de voeding even later een marteling voor haar te zijn. We zijn uren bezig, en dan is het haast weer tijd voor de volgende voedingen en begint het verhaal opnieuw. We zijn gister 2x bij de hap geweest en vannacht weer gebeld voor een afspraak voor vandaag. De nacht zingen we wel uit. De eerste arts gister zei 'misschien een beginnende pylorusstenose' de tweede keer vond de arts haar heel ontspannen (was op dat moment ook even zo) en geen reden om aan te nemen dat er iets was. De peristaltiek was goed dus wij gerustgesteld naar huis gisteravond en vanaf het moment dat we thuis waren heeft ze na de voeding onafgebroken gehuild tot de volgende voeding. Die voeding heb ik afgekolfd en in de fles gegeven, 50cc heeft ze gedronken wat er vervolgens even hard weer uitkwam. Het is dan ook uit pure wanhoop dat ik dit hier post. Mijn borstvoeding lijkt een straf voor ons meisje en dat is vreselijk om te zien. Misschien herkent u als lactatiekundige dit verhaal en in de tussentijd hopen we dat straks de kinderarts misschien weet wat er met ons meisje aan de hand is.
ach, lieverd, ik lees het nu pas. Hoe is het verder gegaan? Ik zou zeggen: kleine beetjes geven tot je weet wat er aan de hand is. Het lijkt of ze geen grotere porties aan kan....Verder inderdaad met bodywork (hapto of kinderfysio) aan de slag. Hoop dat het beter gaat?