Ik lees zojuist het topic ´huisdieren die doodgaan´. Vreselijk zielig en ik weet hoeveel verdriet je kunt hebben als je huisdier dood gaat. Zo ging onze Fleur (Yorkshire terriër) dood met 16 jaar en ik zag haar echt als een zusje , tranen met tuiten. En bij Neeltje (poes, 19 jaar) idem. Dus laat één ding alsjeblieft duidelijk zijn (voordat je verder leest); ik houd echt van dieren. Maar.... mijn cavia's doen het nu wel erg lang , wat vreselijk saai zijn die twee, zeg, ongelofelijk. Ik heb er dan ook echt helemaal niets mee. Wegdoen naar een opvang wil ik niet; ik heb nog wel iets van verantwoordelijkheidsgevoel... Maar gingen ze nou maar gewoon, het is weleens welletjes geweest . Ok, ik verzorg ze, ik verschoon die bak, ik gooi er een tomaatje of komkommertje in, en ja, ze hebben mijn gezelschap ook helemaal niet nodig, want ze hebben elkaar, maar verder doe ik helemaal niets met ze. Ben ik nou de enige die een beetje baalt van haar huisdier(en) en hoopt dat ze toch niet het eeuwige leven zullen hebben?
Haha had ik zelf ook met m'n cavia's. Leuke beestjes, maar idd heel anders dan een kat of een hond. Bij mij is de oudste 8 jaar geworden. Ik kon ze ook niet weg doen. Wilde ik ook niet. Vind als je een dier neemt, dan zorg je ervoor tot aan z'n dood. Mits er goede redenen zijn, waardoor je er ms niet meer voor kan zorgen. Zou nu niet zomaar weer een kooidiertje nemen. Hoe oud zijn de cavia's al?
waarom wil je dat ze gaan? vind je cavia,s niet meer leuk? of staan ze in de weg? geen oordeel hoor maar nieuwsgierigheid! ja, dat ze saai zijn. maar waren ze eesrt minder saai?
Je zou eventueel het proces een beetje kunnen versnellen door wat gif door hun eten te mengen ´GRAPJE´ cavia´s zijn inderdaad zeer saai gezelschap , evenals hamsters ..
ik moet zeggen ik heb weleens op de cavia van een vriendin gepast maar vond er ook niks aan. beest sliep heel de dag en ik vond die poep vies hahaha van die rare boontjes. zij daarentegen lag altijd half te vrijen met dat beest. en dan piestte die weer op dr bah!
Haha sorry maar dit topic vind ik wel lachwekkend Ik denk soms ook wel waar ben ik aan begonnen met bepaalde beesten ze bewegen amper, ze maken geen geluid, ze houden niet van op schoot, zijn blind, enige wat ze doen is mooi liggen wezen, eten, poepen en bijten maarja ik hou wel van ze en hoop nog lang niet dat ze de pijp uit gaan...
dat moet ik even ontkrachten, ik heb een chinese dwerghamster het beest heeft een kasteel van een kooi en is zo leuk en actief heb echt een band met het beestje zit echt meer in als een cavia zijn ook veeel slimmer.
wij hebben dat gehad met een parkietje, *schaam, schaam* uiteindelijk heb ik hem weggegeven aan een meisje die zoooo graag een vogeltje wou, met kooitje, voer en al weggegeven omdat dat beestje daar veel meer aandacht zou krijgen, goede keus geweest want we hebben nu een kat
Trouwens ik heb als 3 jarige een cavia vermoord blijkbaar vond ik ze toen ook al saai nou eigenlijk wilden ik kijken of het een jongentje of meisje was en toen legde ik hem op zijn rug en toen was het krak
mijn vriend vroeger toen die klein was heeft weleens goudvissen vermoord. hij vond het zo zielig dat ie in koud water zwom. hij dacht arme vis ik zal jou eens lekker warm water geven om in te zwemmen. kon ie niet tegen. en nog erger... een ex schoonmoeder van mij heeft eens een hamster op gestofzuigd. ook daar kon het beestje niet tegen.
Dan heb jij een zeer actieve hamster , ik heb er vijf gehad ( niet tegelijkertijd , maar ze volgden elkaar op als ze doodgingen en kregen telkens de naam tessa ) en ze leken allemaal op elkaar en waren uitermate saai .. en die piesende cavia , bah :sick: hahaha .
Ik heb spijt van mijn konijn. Het is echt een terror konijn. Ze was in het begin heel lief, elke dag even spelen, regelmatig mocht ze lekker op de bank spelen, elke dag even samen knuffelen. Maar ineens was dat over. Ze ging grommen, en viel me half aan als ik haar eten wilde geven. Nu doe ik dus niks meer met haar, mijn vriend aait haar, en geeft haar eten, wnat ik durf niet meer. Ik zou het toch niet zo heel erg vinden als ze zou overlijden. Maargoed, tot die tijd zorgt mijn vriend ervoor dat ze lekker te eten en drinken krijgt, en een schone bak. En natuurlijk elke dag voldoende aandacht. Maar ik doe het niet meer.
klopt hij is super actief ook overdag en hij kan schooien als de beste ik praat er zelfs continu tegen
ik moest een keer op een goudvis passen toen had ik visite was er een cashew nootje in de kom gekomen en die had de goudvis opgegeten en 2 dagen later was die opgezwollen en erna dood
In september 2004 kochten we een mannetje. Een heerlijk beest waar ik echt gek op was! Chulo was een maand of 4 toen 'ie bij ons kwam. Omdat alleen ook maar alleen was werd ons een tweede aangepraat. Een mannetje erbij kon geen kwaad, omdat 'ie toch nog jong was. Leuk, niet? Probleem echter was dat het geen mannetje bleek te zijn maar een vrouwtje (Chula genaamd) en al snel hadden we er zes . Ach, het maakte niet uit. Dus toen hadden we: -Papa Chulo -Mama Chula -drie zoontjes -1 dochtertje. Omdat we ze niet allemaal bij elkaar konden houden besloten we Papa Chulo en één van de zoontjes te castreren. Papa Chulo overleefde de operatie, maar het zoontje helaas niet. Papa ging weer bij mama en dochter. De twee broertjes deden het goed samen. Het zoontje van een vriendin wilde ze graag hebben. Ze werden er echter om de haverklap bijna verkracht door het konijn. Ik voelde me verantwoordelijk voor die twee en nam ze weer terug. Uiteindelijk heb ik voor deze twee via een opvang een heel goed adres gevonden. Om mijn schuldgevoel af te kopen (ja, daar komt het op neer) gaf ik de opvang nog 100 euro. Vorig jaar ging Chulo dood. Plotseling. Op vrijdagavond niets aan de hand en zaterdagochtend lag 'ie dood in de bak. Vreselijk vond ik het. Tenslotte was hij mijn eerste cavia en ik was echt aan hem gehecht. Nu zit ik dus nog met moeder en dochter. En ze zijn kerngezond. Nog nooit hebben ze wat gemankeerd. Natuurlijk fijn voor hun. Moeder zal nu zo'n vierenhalf zijn en dochter bijna vier. Met een beetje pech duurt het dus nog wel even . Die bak neemt megaveel ruimte in beslag. We hebben een kleine woonkamer. Ik moet mezelf echt een schop onder mijn r..t geven om hem te verschonen. Ik ben ze zat. Sorry. Met kerst waren ze uit logeren bij mijn nichtje en neefje. Bij het ophalen vertelden ze me vol trots dat ze nog leefden. En ik dacht alleen maar van helaas
Hahahaha...en toen was het krak hahahaha...o sorry hoor. Het is eigenlijk heel erg. Maar je schrijft het zo droog! Wij hadden twee dwerghamstertjes en die lagen blijkbaar op de tocht want op een dag lagen ze dood tegen elkaar aan. Romantisch he?! Zo thelma and louise! Ik kon niet zeggen dat ik er erg veel verdriet om had want ik vond er geen moer aan.
WHAHAHAHAHHAAHHAHAHHAHAAAA Oooh sorry maar ik bescheur t van t lachen hier! *he k*t, ze leven nog" "Krak...." WHAHAHAHAHAHAA en toch is t eigenlijk vreselijk meiden! FOEI! maar ik snap t wel.. ik heb met al mn huisdieren wat maar dat ik nog bij mn ouders woonde had ik dat niet.. ik heb dat dus ook met cavia's (sorry) en met gouvissen.. maar ze echt doodwensen.. nee.. dat dan weer niet Wel nog een grappig verhaal.. mijn schoonzussie had toen ze klein was goudvisjes.. ze had ook nog ergens een mooi schelpendingetje wat ze gemaakt had dus dat kon mooi in de kom.. helaas was de lijm niet goed voor de visjes dus gingen ze drijven Mn schoonzusje gaf ze een nette begravenis in de wcpot.. maar huh?! ze gingen ineens weer gewoon zwemmen! Wat bleek nou, ze waren gewoon een beetje "High" van de lijm! hahahaha reactie van mn schoonzussie: "uuuuuhl ja daar ga ik ze niet uithalen! *spoelt door*"
Mijn cavia is nu zeven. Haar zusje is in september overleden, ik vond het wel zielig, want ze hadden tenminste elkaars gezelschap. Ik zorg er goed voor, verschoon het hok op tijd, ze krijgt lekkere hapjes, maar ja, ik word altijd een beetje triest als ik haar zo in haar eentje in haar hokje zie. Wat een saai leven en zo eenzaam. Ze staat nu in de eetkamer. Als ik haar in de woonkamer zet, heeft ze wel wat meer aanspraak, maar ramt ze om de haverklap aan die tralies voor eten, terwijl ze ondertussen een lading zaagsel en drollen naar buiten mikt, dus daarom zit ze nu wat rustiger. Tja, ik voel me er wel schuldig over. Er komen hierna geen cavia's meer in huis.