Nee dat snap ik, vind ik zelf ook heel vies. Ook 1 van de redenen dat onze kat in de bijkeuken zit wanneer er visite is, ze is echt een schooikat en best brutaal als het om eten gaat
Dat is echt totaal niet mijn ervaring met honden, gewoon verre van zelfs. Ziet een hond het ook als straf als de hele roedel van huis is om te werken, boodschappen te doen etc? Voelt hij het als straf al hij het restaurant niet in mag? Het komt voor mij over als iets verzinnen om het goed te praten.
Ik ken het niet anders dan dat honden bij verjaardagen of bezoek uit de weg worden gehouden. Doen wij zelf ook, als er bezoek komt gaat de hond in de bench. Hij is heel lief en ongevaarlijk, maar wel groot en lomp en enthousiast. Ik wil hem er gewoon niet bij in de kamer. De meeste mensen die op bezoek komen zijn niet zo gediend van zijn aandacht. Ik weet dat hij na een paar minuten wel rustig zou worden en gewoon ergens zou gaan liggen, maar als er wat gelopen wordt of zo, zou hij wel steeds weer opstaan en erbij komen. Dat is voor hem onrustig en bezoekers vinden het misschien eng. Dus hij gaat in de bench. Met wat lekkers en tussendoor laten de kinderen hem uit of spelen ze met hem in de tuin. Misschien vindt hij dat niet leuk, maar dat is dan jammer voor hem. Als wij ergens zijn waar ze een hond hebben vind ik het ook wel fijn als die weg wordt gehouden. Mijn man en kinderen zijn bang voor honden. Ik zelf niet, maar ben ook niet altijd gediend van hun aandacht.
Goed praten??? Echt hoor: de hond is in zijn eigen huis, niet de visite. Stel: iemand heeft een fobie voor kinderen ( uiteraard zeer ver gezocht) of houdt gewoon niet van kinderen om wat voor reden ook: Als die dan op visite komen, stuur je je kind dan ook naar boven? en nee: natuurlijk staat een kind niet op dezelfde hoogte als de hond, maar mijn hond is wel deel van mijn gezin, mijn visite niet! dus ik wil best meedenken, maar ik zet haar onder geen beding uren op de gang. ik kan ook wel zeggen dat de angst “ verzonnen is om het goed te praten “
Mijn oudtante vindt kinderen te druk (ze is dementerend), zij komt dus langs als de kinderen op school zijn. Ze ziet ze wel vaak even, maar vijf minuutjes is genoeg. Als we bij haar langs gaan, zeggen de kinderen even hallo en gaan dan in een zaaltje spelen. Wij blijven ook nooit lang, ze is snel overprikkeld. En vaak zat stuur ik de kinderen inderdaad naar boven als ik even met volwassenen iets rustig wil kunnen bespreken, kinderen hoeven niet overal bij te zijn ook al zijn ze onderdeel van het gezin. En een hond hoeft er wat mij betreft al helemaal niet continu bij te zitten. Toen wij vroeger honden hadden, werden ze enorm goed opgevoed en enorm geliefd - maar het bleven honden. Dus als ze in de bijkeuken moesten blijven, dan was dat wat er ging gebeuren, heel eenvoudig. Allemaal zo’n kleine moeite eigenlijk, maar kennelijk voor sommigen niet te begrijpen.
Ik laat de kinderen idd in de tuin of even boven of in een hoekje met tablet als ik merk dat er iemand dusdanig overprikkeld van raakt. Ben niet de moeilijkste mijn broer heeft geen kinderen en vind ze snel te druk, dus ik hou er rekening mee. Idem voor een vriendin met autisme. Ben blij voor de mensen in onze kring die de hondenfobie van onze zoon ook serieus nemen, en er totaal geen probleem van maken om de hond even ergens anders te doen. Wij laten vooraf weten wanneer wij komen, ze laten de hond dan uit, hond slaapt tevreden in rust. Niemand die moeilijk doet. Als iemand last heeft van onze katten, gaan ze ook uit de kamer. Die paar uur kan ik mij niet druk om maken.
Jullie kat Ollie is precies onze kat. Slaapt ook in de badkamer of voor de badkamerdeur. En zodra je de badkamer in loopt, gaat hij om je benen lopen en draaien om aandacht te krijgen.
Ik heb hier ook een 17 jarige die nog steeds doodsbang is voor honden. Steekt gerust de straat over of loopt een blokje om als hij een hond ziet.
Helemaal met je eens. Mijn zoon reageert er ook echt lichamelijk op. Je ziet echt angst op zijn gezicht. Lijkbleek wordt hij dan. Transpireren. En dan bij alle honden, ook de kleine, schattige soorten. Kan hij helemaal niets aan doen. Als iemand er dan niet voor kam zorgen dat zijn hond even weg is, dan kunnen wij daar echt niet op bezoek.
Nou, wij hadden een leerkracht op school die allergisch was voor pinda's. En het was daar algemeen bekend, dat haar leerlingen dat jaar géén pindakaas op brood mochten meenemen. Ze zou daar echt van kunnen overlijden, als ze daar mee in aanraking kwam via kruimeltjes op de tafel. Is niet meer dan normaal om daar rekening mee te houden.
Klopt, mijn zoon zou een huis waar een hond is nooit binnengaan. Al zou de hond uit zicht zijn. De kennis dat hij er is, maakt hem al angstig en onrustig.
Ik ben eigenlijk nog nooit op een verjaardag geweest waar de hond werd weggestopt. Die loopt er gewoon rond en als hij irritant wordt naar de mand verwezen. Ik heb 3 poezen, 2 zijn er weg zodra ze visite zien. De 3e vind het maar wat gezellig en zoekt de drukte op. Het liefst gaat ze random bij mensen op schoot zitten. Als mensen daar niet van gediend zijn mogen ze haar er natuurlijk gewoon af tillen, maar ik breng haar er niet voor naar boven.
Hier was ze minder bang geworden door de straathonden die heel schuchter zijn en niet zomaar naar mensen toekomen. Best grappig eigenlijk, want voor loslopende (straat)honden is ze dus niet bang, maar als ze eens zo'n mini keffertje aangelijnd ziet, is ze ineens panisch Gelukkig heeft bijna niemand hier honden als huisdier dus dat laatste komt niet vaak voor.
En jullie hebben zelf een hond? Oprecht niet vervelend bedoeld hoor. Maar daar zijn ze niet bang voor?
Ja rekening houden met is prima hoor. Maar de lijst met wat gevaarlijk is voor iemand met een pinda allergie is (helaas voor die mensen) natuurlijk pakken langer dan enkel pindakaas. Waarmee ik wil aangeven dat je ergens rekening kan mee houden maar je dit nooit voor de 100% doet. Daarin neemt degene met allergie zelf zijn/ haar verantwoordelijkheid . Het is mooi dat school dit deed maar ik zou het bijvoorbeeld nooit vertrouwen dat iedereen hier echt rekening mee houd. Die verwachtingen zou ik ook niet hebben eigenlijk.
Je vermenselijkt de hond wel heel erg. De gevoelens die je denkt dat een hond heeft, gaat echt zo ver niet. Zij hebben niet de menselijke emoties die je opwerpt. Hier gaan mijn kinderen (inmiddels pubers) rustig naar boven en als ze zelf niet gaan, dan vragen we ze even. Het is met name de ongevraagde aandacht en het enthousiasme waar ik niet op zit te wachten.
Ik was vroeger ook ontzettend bang voor honden, maar dus niet voor de hondjes van mijn oma. Dus dat kan wel gewoon.
Je zal als degene met de allergie altijd zelf alert moeten blijven, maar ik weet wel dat bij sommigen de allergie zo erg is dat een vleug pinda bij een ander al genoeg kan zijn voor een zeer sterke reactie erop. Dus een 'verbod' op producten met pinda in die klas vind ik wel een logisch gevolg. En ik zou het toch wel een kwalijke zaak vinden als mensen zich daar niet aan houden.
Ja, kan hoor, maar ik vind het bijzonder dat als je man bang is voor honden, er honden in huis komen. Dus vraag me af hoe dat dan gaat.
Mijn zoontje is ook geen fan van honden en zelfs bang. Maar toch hebben we er thuis twee, daar van is hij niet bang net als die van mijn ouders en zus. Maar van anderen honden is hij dus bang, vooral als we er buiten tegen komen.