meiden, weer even een virtuele hart onder de riem steken voor jullie. jullie zijn top vrouwen en top moeders !!! laat anderen maar kletsen, die weten niet hoe het voelt om hg te hebben.
Wilde vandaag proberen te gaan werken. Vervolgens heel de auto onder gekotst. Echt staan janken weer ff. Nu weer terug thuus. Is gewoon niet te doen en word helemaal gek van stil liggen...
probeer er aan toe te geven vraag niet te veel van je zelf door te gaan werken. Het zijn meerder dingen die je van je zelf vraagt als je weer gaat werken gewoon al je zelf netjes maken der eis er heen dan het werk en alle mensen die zo gezegt het goed met je voor hebben en dan ook nog weer de weg terug. wanneer je denk een goede dag te hebben ga dan iets leuks doen of iets in de huis houding. rustig aan meiden vraag niet te veel van je zelf
Tijd voor een hugh *knuffel*! Helaas geen tips, dan: luister naar je lichaam. Maar begrijp dat je helemaal gek word hoor. Ik moet zeggen, ben nu zelf bijna 22 wk zwanger en merk dat ik nu, nu ik geaccepteerd heb, dat het gewoon niet meer "weg" gaat, er wel iets beter mee kan omgaan. En gelukkig is het ook iets minder heftig geworden. Nog steeds 24/7 misselijk, maar de intense braakmarathons zijn gelukkig (zo goed als) voorbij. Een schrale troost, ik weet het, maar ik hoop echt dat je na de ongeveer 20 wk een beetje stabieler gaat worden!
He meid, dikke knuffel! Het is ook niet leuk als je zo door je lijf in de steek gelaten wordt, maar echt, vechten heeft geen zin... Zet werk uit je hoofd voorlopig en luister goed naar je lichaam. Vanaf 16 wkn neemt placenta hormoonproductie over en zal HCG echt wat zakken en kun je je (hopelijk) langzaam een beetje beter gaan voelen. Maar ik zou er voor die tijd dus zeker niet op hopen. Sterkte! @hier: groeiecho gehad. Frummel heeft in ieder geval niets te lijden van mijn ellende , ze wordt nu geschat op 1900 gram (iets boven p90) en zal zeer waarschijnlijk ook 'gewoon' weer 9 pond worden, net als mijn andere kinderen...
mamadaisy: hier hielp de primperan ook niet, maar er zijn nog alternatieven he.. kache: nog 11 weekjes ongeveer.. t einde komt steeds dichterbij!! mamavanf: snap dat je t behoorlijk zat bent om je zo te voelen.. helaas kunnen we er weinig tegen doen he. madeliefste: wij slapen al appart sinds ik 6 weken zwanger ben... maar van t weekend wil ik weer proberen of ik manlief naast me verdraag in bed. leuk dat jullie een meisje krijgen! hebben ze vroeg gezien met 11 weken dan... ann: lekker thuis blijven hoor. dat werken komt wel weer, jij en je kleine gaan nu voor, en als je t werken niet trekt.. lekker heen laten gaan. pak genoeg rust, en lukt t niet om iets te doen, dan doe je lekker niks.. laat manlief wat tijdschriften inslaan en installeer je lekker op de bank. en wat kache zegt: t word dragelijker, ik zat ook in een dip en wist echt niet hoe ik dit in hemelsnaam vol moest gaan houden, maar t word idd dragelijker naarmate de zwangerschap vorderd. all: hier gaat t eigenlijk best goed (eindelijk) al een paar dagen in de ochtend misselijk, maar wel oke. en zo in de loop van de dag af en toe misselijkheidsvlagen maar ook wel oke! heb nog een emesafene geschrapt dus nu om 06.00 1 en dan om 8.00 haldol.. en s'avonds om 20.00 nog eentje. In maart moet ik met de haldol stoppen dus hopelijk gaat dat ook goed dan. oh en hier trouwens 1 dag in de week een paar uurtjes weer aan t werk!!
hoi allemaal, ook ik mag me officieel bij jullie melden, net terug uit het ziekenhuis 3 dagen aan het infuus gelegen, uitgedroogd, ketonen , glucose van de rel enzzzzzzz en vooral zo slap als een dweil. nu aan de primperan, zantac en extra vit. nu maar weer hopen dat we opknappende heen gaan. hoe lang duurde het bij jullie voordat jullie weer een beetje op de been waren?? groetjes
Bij mijn vorige zwangerschap 40 weken ziek geweest! Nu hier sinds 5 weken goed ziek geweest, toen 2 weken niet, nu weer vollop, bah zou het weeer hg zijn! Geen eetlust, alles komt eruit, voel me zo slecht, omdat ik het ook nog eens alleen doe!
'goed' om te lezen dat er zoveel vrouwen last van hebben! Dat is een hele steun.. Hier ook primperan en emesafena gekregen, wat niets hielp. Een week in het ziekenhuis gelegen met ketonen en daarna slap weer naar huis om de hele dag tussen bed en spuugbakjes heen en weer te lopen. Diëtiste geeft doodleuk het advies om 6 boterhammen en 3 glazen melk op een dag te eten en vooral de warme maaltijd niet over te slaan.. Ik ben nu 10 weken zwanger (4 weken overgeven) en merk wel dat het iets minder begint te worden. Ik kan niet meer douchen zonder over te geven, dat is wel jammer, maar als ik de hele dag op bed lig red ik het om nog maar vier keer per dag over te geven. Als je eenmaal geaccepteerd hebt dat je niet kunt werken en geen zwangerschap kunt hebben waar je van hebt gedroomd, gaat het een stuk makkelijker merk ik. Het overgeven is nu deel van mn dag, ik kijk er niet meer zo tegenop. Wat ik op dit moment het ergste vind, is dat niemand gelooft dat het door de hormonen komt. De een denkt dat ik een eetstoornis heb, de ander zegt dat ik het om aandacht doe of dat ik mijn kind niet wil.. Zelfs mijn ouders zeggen dat ik maar een tijdje bij hun moet komen wonen, want zij zullen me wel even volstoppen. Alsof ik niet probeer te eten! Ik word ook doodleuk opgebeld met de vraag of ik nog steeds niks eet.. Hoe overtuig je je familie ervan dat het een hele prestatie is om de hele dag door (gevarieerd) te eten als je weet dat je er zo misselijk van wordt? Ik word een beetje moedeloos van alle opmerkingen dat ik het zelf veroorzaak
Laat ze de site steunpunt hg maar doorlezen..... Hier in t begin precies zo, moest ook maar naar thuis komen tijdelijk dan eet je wel... Jaja daar geef ik t net zo hard weer over als thuis hoor. Maar goed inmiddels snappen se meeste t in mijn directe omgeving.
Eigenlijk heb ik de liefste familie van de wereld, maar dit begrepen ze helaas ook niet. Dachten ook dat ik het zelf veroorzaakte (door de stress dan) Kennelijk is het je moeilijk voor te stellen dat je zó misselijk bent, dat écht niets meer gaat. Ik heb maar één schrale troost... als het erg lang blijft aanhouden, komt het begrip vanzelf! Vooral omdat ze het er toch met andere mensen over gaan hebben en die hebben dan soms gelukkig ook van die horrorverhalen... Ben nu over de 20 wk en nog steeds aan het braken, maar begrip is er inmiddels
Overigens even een grappig verhaaltje (kunnen jullie hopelijk even lachen) Moesten van de week 's avonds een acute noodstop langs de snelweg maken. Ik had al een aantal malen gebraakt, maar kennelijk moest het ook nog even langs de snelweg. Dat viel overigens met die harde wind die er stond, niet eens zo mee. Enfin, na dankbaar mijn maaginhoud op de berm te hebben gedeponeerd, kijk ik omhoog. Blijkt dat we op de vluchtstrook staan, vlák voor een parkeerplaats. Staat er een auto met lampen en mistlampen fel aan, en pal in de lampen staat een vent in zijn blootje te poseren.... We lagen dubbel van het lachen. Leek mij overigens een koude bedoening!
@ hopefultimes: haha brrrr, zo koud! Veel zal er dan ook wel niet te zien geweest zijn @ de rest: hier ook gemerkt dat als je het 'aanvaardt' en je er bij neerlegt, het idd beter gaat. Bij eerste zwangerschap en HG, mentaal ook zwaar afgezien. Nu bij tweede zwangerschap ook HG gehad maar er me veel makkelijker kunnen bij neerleggen, het was nu zo, niets ana te doen. En het ging me echt makkelijker af. Blijft klote he maar goed, het mentaal toch beter doorstaan!
Wij hebben vandaag de eerste echo gehad en alles was goed. Maar het allerfijnste nieuws was dat we 5 dagen vooruit gezet zijn (had ik al gehoopt omdat ik zo vroeg al een positieve test had). Ik ben dus hopelijk ook 5 dagen minder misselijk . Hier bekijk ik het maar per dag. Als ik er aan denk dat ik in ieder geval nog tot week 16 moet en misschien langer dan word ik gek. Hier helpt de Primperan niet en ik wil eigenlijk ook niet meer medicijnen proberen omdat het voor mijn gevoel niet goed is. Hoe is het met jullie?
mamadaisy fijn dat de echo goed was hoe is het met de rest van de meiden? hier gaat t wel oke eigenlijk, smorgens even opstartprobleempjes maar de rest van de dag goed te doen! nog steeds 1 halve dag in de week aan t werk, en dat is wel prima zo, heb erg veel last van mijn bekken namelijk. morgen weer naar de gyn. ben benieuwd of ze iets willen aanpassen met de meds aangezien t best goed gaat.
hallo allemaal, zou hier ook graag mee praten. Ben nu 15 weken en heb hg.. Het is vreselijk en psychisch zit ik er totaal doorheen. . hele dag thuis bed..wc..bed..wc.. Geen dag voel ik me goed en dan ook nog vreselijke hoofdpijn. .. zo ff genoeg geklaagd denk ik
Hey dames, Wil jullie even een hart onder de riem steken! Weet hoe shit het is en hoe moeilijk het is dat mensen het niet begrijpen. Vaak bedoelen de mensen het goed maar treffen ze jou meer met hun wazige visies dan wat andrrs!! Ook hier echt heel veel last gehad. Met 8 weken een weekje in het ziekenhuis geweest wegens uitdroging. Het infuus hielp maar thuis voelde ik me al snel weer verschrikkelijk! Hier dan ook tot 27 weken last gehad en ook zolang volledig zielgemeld gestaan. Nu werk ik weer zo een 4 uurtjes per dag op therapeutische basis, dus gaat het niet dan is dat jammer! Gelukkig gaat het nu goed, spuug nog wel een enkele keer maar achja daar heb ik al zo goed mee leren omgaan! Klinkt heel vies maar je went er wel aan om er gemakkelijker mee om te gaan en het even snel te doen. Ondanks dat het nu goed gaat heb ik door het HG niet echt van mijn zwangerschap kunnen genieten, en ben er eigenlijk ook wel klaar mee! Echte tips heb ik helaas niet voor jullie, behalve dat je het zult moeten accepteren ipv er tegen te vechten. Het zal helaas een soort van way of life moeten worden totdat het stopt ( want ja het kan dus spontaan stoppen)!! Probeer mensen om je heen duidelijk te maken dat dit niet een "ochtendmisselijkheidje" is maar wel degelijk meer namelijk HG! Zodat ze je misschien beter begrijpen en kunnen steunen! Succes en geef de moed niet op! We krijgen er iets heel moois voor terug! En hoe *** het nu ook gaat, we moeten er blijkbaar doorheen!
Dank je wel voor je bemoedigende post hopefull! Ik zit er vanavond ook weer even doorheen. De zoveelste avond misselijk op de bank met de laptop. Ik kom behalve mijn werk echt bijna nergens meer omdat ik me zo misselijk voel. Ik bid elke avond in bed dat het echt met 16 weken over is.