Zijn er hier ook meiden die sondevoeding hebben gehad? Bij mij inmiddels al wel weken geleden gelukkig gestopt en overgeven hoef ik eigenlijk ook niet meer. MAAR ik blijf zo weinig energie hebben hoeveel rust ik ook neem! Herkennen jullie dit? Zit nog steeds 100% thuis omdat werken niet gaat (wel geprobeerd). Heb al de reactie gekregen dat ik toch niet meer misselijk ben dus... Ik herken alleen nog steeds mijn eigen lijf niet terug hoor. Is dat raar?
Hallo iedereen, Heb zelf erg veel last gehad tijdens mijn zwangerschap, nu al weer heel wat jaren geleden. Gestuit op heel wat onbegrip, wat het alleen nog maar erger maakte. Iedereen was wel eens misselijk, ik zou gezonder moeten eten, of helemaal erg: ik zou me niet zo kleinzerig op moeten stellen. Zes keer opgenomen geweest in het ziekenhuis,varierend van 3 tot 10 dagen, een infuus was echt een verademing, voelde me dan stukken beter. Op het laatst een gyneacoloog gehad die me vertelde dat ik helemaal niet hoefde te eten, immers, in Afrika worden er ook gezonde kinderen geboren. Aan deze wijsheid veel gehad! Doordat de druk er af ging, er minder mee bezig kunnen zijn. Echter, tot de laatste dag blijven overgeven. En, heel bijzonder, kon meteen na de geboorte een beschuit met muisjes eten en thee drinken! Nu nog niet bezig voor een tweede, wel angst voor het idee dat het eventueel weer zo zou kunnen gaan.
Vrienden van mij weten nog niet dat ik zwanger ben, maar de vragen beginnen nu toch wel te komen. Ben al drie weken niet buiten geweest, een klein stukje lopen maakt het gelijk zoveel erger! Onbegrip ben ik gelukkig nog niet tegen gekomen en hopelijk blijft dat zo! Binnenkort gaan we het toch maar vertellen, ook al hadden we liever nog even gewacht. Maar het word lastig om met de komende feestdagen om het stil te houden. Ergste nog, naast dat ik me zo beroerd voel, is dat ik het aan mijn ouders moet vertellen door de telefoon. Dit word hun eerste kleinkind, maar ze wonen te ver weg en kunnen ook moeilijk hierheen komen. Moet zeggen dat het zo erg moeilijk is de roze wolk te vinden. Dinsdag heb ik mijn eerste afspraak bij de verloskundige en ik zie er onwijs tegen op. Ik moet dan immers het huis uit en ook nog eens in de ochtend wanneer ik me het beroerdst voel. Dat word een flinke lading plastic zakken mee...
Jeetje, ik schrik er gewoon van dat hier weer allemaal nieuwe mensen zijn. Toch een beetje het gevoel dat het op hield toen ik bevallen was. Maar nu leven jullie mijn leven van een jaar geleden. Ik heb met jullie erg te doen. DUIM DUIM DUIM DUIM *dat is ik die duimt dat het elke dag iets beter gaat met iedereen* Sterkte! @Wupsie en Ann, wat naar dat jullie nog steeds zo'n last hebben!!! Ik moet wel zeggen dat mijn maag nu ook mijn zwakste schakel is, maar dan alleen als ik ziek ben, normaal niet. Ik duim dat er wat gevonden wordt waar jullie wat aan hebben!
Bah voel me weer even heel erg verdrietig... Moet het echt ff opschrijven...Zomaar ineens komt dan alle ellende weer naar boven van de opnames, de sondevoeding, onbegrip in het ziekenhuis van verpleegkundigen, het verdriet van alle lieve mensen om je heen vooral van je mannetje. Pfff... En als ik dan hier een paar pagina´s lees van de meiden die ook alleen maar op bed hebben kunnen liggen en maar naar de wolkjes keken die voorbij gingen... Zo herkenbaar... maar ook zo erg! Zo zwart eigenlijk. Ik heb in het ziekenhuis ook hele nare gedachten gehad (vaak ook door de primperan denk ik, kon echt niet tegen als dat iv gegeven werd): dat ik me gevangen voelde in mijn eigen lijf. Echt opgegeten werd of in bezit was van een monstertje. En die gedachten vind ik zo erg van mezelf, voel me daar nu echt schuldig over... Ik hoop dat als strakjes onze kleine meid er is ik echt kan denken dat het het allemaal waard is geweest en dat ik het een plekje kan geven. Ik weet ook dat ik niet mag klagen omdat er ook meiden zijn die de hele zwangerschap met HG hebben gelopen en ik wat dat betreft ´blij´ mag zijn dat ik nu na 20 weken van dat overgeven af ben. Meiden ik heb allemaal met jullie te doen hoor! En voor de meiden die een 2e of 3e kindje aandurven / hebben aangedurfd petje af. Zowel mijn ventje als ik kunnen dat niet... Maar goed, eerst deze zws nog eens verder goed doorkomen Sorry voor mijn lange verhaal...
@ sooner; bij mij is er een maagafwijking gecontateerd! Mijn maag blijkt nooit af te sluiten en zich te langzaam leeg te werken.. Door extreem maagzuur heb ik ontstekingen aan mijn slokdarm.. Nu aan de Nexium en primperan voor altijd maarja,
hey meiden blij dat er hier weer mensen zijn, dagen na mijn reactie was het nog rustig.. Ja de energie problemen herken ik enorm.. Ook als ik 3 dagen aardig wat gegeten heb lig ik nog als een dood vogeltje op de bank.. Als mijn man vraagt of ik hem op wil halen van zijn werk (hij heeft geen rijbewijs) is me dat al te veel... ook als ik wel gegeten heb een paar dagen! maar ja; laten we eerlijk wezen dit is ook een aanslag op je lichaam zeg.. pfff.. 14 kilo afgevallen, nieren en lever van slag, hypokaliemie.. En ondertussen ook nog een baby aan het bouwen! Neem het mezelf totaal niet kwalijk dat ik zo moe ben.. wat dat betreft heb ik mazzel.. weinig onbegrip.. het verdriet herken ik ook.. je wilt zo graag blij zijn met je zwangerschap, maar dit is gewoon KEIHARD doorbikkelen.. Vind ook echt dat alle vrouwen die dit meemaken echt trots op zichzelf mogen zijn! als ik dan een collega van mij hoor zeuren dat ze al 3 weken een loopneus heeft "zo vervelend!" denk ik ach mens je moet eens weten.. Dus dames; wees ook een beetje trots op jezelf.. we kunnen er niets aan doen, zetten keihard door.. en als we straks die kleine lieverds vasthouden is het het vast waard geweest.. ben vandaag best positief (ook al is het lichamelijk nog gewoon klote), mijn enige angst is toch nog een miskraam.. Weet dat de kans heel klein is (ben bijna 15 weken) maar als na AL dit GEDOE dit kleintje niet ter wereld komt en het allemaal voor niets was, dat is ECHT ECHT mijn nachtmerrie... probeer er niet over na te denken, maar toch... ladies ik ga weer snel, man begint met koken, moet snel naar boven rennen anders ist weer zo ver
Pff... Heb het even helemaal gehad. Laatste tijd gaat het weer wat slechter. Vaker spugen, flink misselijk en een flink rotgevoel. Vandaag kon ik niet eens mijn bed uit komen! Zodra ik beweeg al gelijk zwaar aan het kokhalzen Ik moet eigenlijk deze week bloed laten prikken, maar dat kan tot half elf 's ochtends. Geloof me, dan ben ik echt niet in staat geduldig op mijn beurt te wachten! Dan blijf ik spugen. Geen idee dus hoe ik dat ga doen... Iedereen roept: 12 weken, dan ben je overal vanaf! Ik hoop het maar. Ondertussen denk ik alleen maar: dat is nog anderhalve week. Hoe hou ik dat vol??
Henrieke wat vervelend. Het zou fijn zijn als het dan over is, maar geen garantie.... Kan je niet een afspraak speciaal maken in de middag? Hoe gaat het met alle anderen?
Mijn vriend is einde vd week vrij. Zal dan proberen bloed te laten prikken. Als hij mee gaat kan ik rustig op het toilet wachten tot ik mag En ik weet dat 12 weken geen garantie is dat ik hier vanaf ben. Maar moet me echt vasthouden aan die momenten, anders word ik denk ik gek!
Hoi meiden, Weer een paar nieuwe namen hiero. Ai. Ik kom even melden dat het met mij echt een heel stuk beter gaat. Met 19 weken kon ik de tabletten laten staan. Ik ben alleen nog misselijk als ik niet goed heb geslapen, en iets moet. Dan kan het nog mis gaan. Maar ik ben ook al weer 2 halve dagen aan het werk. Wie had dat kunnen denken! Henrieke, houd je je gewicht wel een beetje in de gaten etc? Als het niet meer gaat, aan de bel trekken he? 12 Weken is helaas geen garantie dat het dan over is, maar ik hoop het voor je. Iedereen die nu even niet op de roze wolk zit, heel veel sterkte! Enne, ik weet nu dat we een jongetje krijgen, dus doe alle meisjekleren weg. En steeds komt de vraag, komt er echt nooit geen nummer 3? Nou, Nee. Na 2 zwangerschappen met HG heb ik het echt helemaal gehad.... Dikke knuffel aan iedereeen hier!
Meid ik hoop t voor je dat het met 12 weken over is.. Bij mij is het met 12 weken zeker minder geworden, maar neit weg.. die heftige momenten dat je echt niet weet waar je het zoeken moet zijn weg.. Maar ben nu 15 wkn en 6 dgn en werk nog maar halve dagen.. Maar merk dat het nu echt minder aan het worden is.. neem nog 1 of 2 primperan per dag om te zorgen dat ik het red, maar daarop gaat het redelijk.. Maar ben al een stuk positiever.. Gisteren mijn kindje gezien en hij/zij doet het zo goed!!! Flink gegroeid, heel erg druk in mn buikje.. en de wetenschap dat de kans op een miskraam miniem geworden is doet me veel goed..
hier ook super beter sinds 12 weken... niet meer overgegeven sindsdien en kan ook lekker alles eten waar ik zin in heb wel ng beetje moeilijk met geuren...
Kunnen werken klinkt goddelijk op dit moment! Ik zal gewoon al blij zijn als ik een ommetje kan lopen zonder gelijk te moeten spugen! Vandaag was overigens redelijk. Termijnecho gehad en alles ziet er goed uit
En weer een hele slechte dag vandaag. Zit er nu echt even doorheen. Iedereen om me heen is druk met kerstdiner en andere leuke plannen en ik ren alleen maar vaker naar het toilet Straks heb ik telefonisch overleg met de ha. Mijn maag lijkt geen eten en drinken meer te accepteren. Alles komt er steeds weer uit, alsof mijn maag er niet meer tegen kan. De emesafene lijkt ook steeds minder te werken. Twee tot drie uur na inname hang ik weer boven het toilet. Ik eet nu nauwelijks en probeer wel te drinken. Het voelt alleen zo nutteloos: eten om het er uit te kunnen gooien. Daarnaast toch maar gebeld over het bloedprikken en wat blijkt, ze doen huisbezoeken! Nu even bespreken met de vk, maar hopelijk is dat probleem ook opgelost. Vandaag heb ik hoe dan ook er flink de balen in. Ik moet om ieder klein dingetje huilen en krijg al zo weinig vocht binnen
Wat balen dat het zo slecht gaat!! Klinkt wel bekend hoor, soms ging het bij mij ook ineens slechter en zit je er echt doorheen. Dan raakt je slokdarm ook geirriteerd en als je dan iets eet/drinkt komt het er meteen weer uit. Misschien kun je het doorbreken door even niets proberen te eten. Alleen wat drinken. Zou trouwens bij de ha ook vragen of je urine op ketonen getest kan worden. Als je een paar van deze dagen hebt, kan het heel snel gaan. Wel fijn dat ze het bloedprikken ook thuis doen! Zet 'm op meis! Je bent weer een paar dagen verder!
Van de ha moet ik minderen met de emesafene. Ipv 3x per dag moet ik naar 2x per dag. Ze denkt dat mijn maag en darmen daardoor zo van slag zijn. Gaat het niet beter dan moet ik uiteraard weer contact opnemen. Iig drink ik nu zeker weten te weinig, ook al probeer ik regelmatig een slok te nemen. Maar als je maag daardoor al in een knoop ligt is het erg moeilijk. Niet eten heb ik geprobeerd, maar dat lijkt het erger te maken dan wel iets eten. Alleen heb ik nergens trek in. Ik moet me de meeste dwingen iets te eten wat ik het minst erg vind. Bloedprikken mag ook nog volgende week. Hopelijk ben ik dan wel in staat zelf te gaan!
Wat een belachelijk advies, sorry hoor. Als ze denkt dat je maag niet goed op Emesafene reageert waarom dan niet helemaal met Emesafene stoppen en een ander medicijn proberen?
Ja idd! Bovendien denk ik eerder dat je maag en darmen door de zwangerschap van streek zijn. Ik had daar ook veel last van. Het werkt allemaal wat trager enzo. Bovendien kan het door de misselijkheid ook van slag zijn. Als je weinig eet, hebben je darmen ook weinig te doen en dat kan nare gevolgen hebben. Kan ze je geen primperan voorschrijven? Of emesafene in combi met omeprazol (evt voor maagzuur)?
Dan ben ik dus niet de enige! Ze was altijd heel goed als ha, maar de laatste tijd wat minder. Ik geloof dat ze het wil afbouwen en niet direct er volledig mee stoppen. Ik weet het ook niet. Iig is er geen ander middel wat ze willen geven. Zowel de gyn, de ha als de vk heb ik er meerdere malen omgevraagd. Iig helpt dit allemaal niet. Ben nu bijna constant aan het huilen. Pff...