Helemaal mee eens, MAAR, bij ons betekent dat ook dat wij kinderen geen onderscheid hebben aangeleerd tussen het wel mogen uitlenen van een schepje (want dat is goedkoop), en niet mogen uitlenen van een fiets (want dat is duur). Het is onze keuze om een dure of minder dure fiets te kopen, maar in de ogen van een kind wordt de waarde van speelgoed niet uitgedrukt in euro's. Hier in de buurt worden fietsen/steppen/spacescooters enz juist wel uitgewisseld. Kinderen fietsen constant op elkaars fiets en hebben een complete wisselvolgorde voor scrosswedstrijdjes in de speeltuin. Daarom hebben we bewust fietsen gekocht die wat mogen lijden, en waar niet over gewaakt hoeft te worden. Het gaat erom dat ze plezier aan beleven, met hun vriendjes. Maar de beslissing om speelgoed uit te lenen ligt inderdaad bij het kind. 1 kind wil niks afgeven (ook vaak karakter en opvoeding), de ander vindt een autotje van Cars veel meer waard dan zijn fiets en wil alleen die met niemand delen.
ja ze wisselen inderdaad van fietsjes, steps etc.maar het is niet hetzelfde als een 2,5 jarige op je fiets zit. vaak komen ze het juist aanbieden. dat kan ook.
Ik vind het niet nodig dat mijn dochter op een andermans fiets, tractor, step, etc. zit. Ze heeft haar eigen spullen. Daarbij vind ik ook dat je je kindje al vanaf jonge leeftijd kunt leren dat ze niet aan andermans spulletjes hoeven te zitten. 'Nee' is ook een antwoord! Als je jouw kindje het laat vragen, leg je het probleem bij een ander (vader/moeder/kind). 'Nee' zeggen is best moeilijk tegen een ander kindje. Mijn dochter hoeft haar fiets, step, e.d. niet te delen. Dat zijn dure spullen en ze is er zelf erg zuinig op. Speelgoed wordt heus gedeeld met vriendjes en vriendinnen, maar ze hoeft niet alles te delen met ieder kindje. Ik zie daar ook de meerwaarde niet van in. Ik ga toch ook niet ieder kind een snoepje geven, omdat mijn dochter er eentje krijgt?! Misschien een vreemde vergelijking, maar zo zie ik dat wel. Ik kom trouwens uit een dorp.
In een stad, in een niet zo geweldige buurt, wijk met veel lagere sociale klasses, zeg maar. En vooral de nederlandse kindjes uit die klasses gaan niet zo zuinig om met (andermans) spullen. Zouden we in een nettere buurt hebben gewoond, met kinderen die thuis leren zuinig om te gaan met spullen, dan zou ik al makkelijker zijn geweest ws. Maar dan nog: niet zonder vragen. Wat van een ander is, pak je niet zomaar.
het gaat om een 2,5 jaar oude peuter hier toch? die nog niet zo iets kan vragen. ze ziet iets en vindt het mooi. wil hebben. ik zou haar gewoon niet begeleiden en steeds maar toestemming vragen van andermans fiets van vreemde kinderen. gewoon door lopen en eigen spullen naar voren duwen. kijk dat is van jou, is zo mooi etc. ik zou ook niet streng 'dat mag niet' roepen. maar eerder proberen te leren wat van haar is en wat dat betekent en zuinig zijn met spullen. vaak zie je kleine kinderen staan te kijken naar de spullen van oudere kinderen, wanneer een kindje dat ziet kan het zelf ook aanbieden. oudere kinderen doen dat vaak voor de kleintjes. het is heel normaal dat een 2,5 jarige alles dat anders is en nieuw is wil hebben, wil uitproberen. je kunt met je kind mee kijken naar die fiets. over kleur en wielen etc praten. vergelijken met haar eigen spullen, kijkend genieten. maar het niet serieus nemen dat zij op wilt stappen. gewoon je kind pakken en bij eigen spullen neer zetten. klinkt hard. maar het lijkt me vreemd om een kind van 2,5 jaar te leren om het netjes te vragen terwijl het kind die zinnen nog niet kan uitspreken. met 2,5 jaar at mijn zoontje het liefst mijn eten ipv uit zijn eigen boord. dat heb je gewoon met deze leeftijd. ze gaat het toch steeds doen. want ze zijn enorm nieuwsgierig!
Wij wonen ook in een dergelijke wijk... En eigenlijk tot voor kort werden hier geen fietsen uitgeleend. Wel step, bal, stoepkrijt etc... Maar buiten dat mijn kind als enige op een wat duurdere fiets rijdt kan de helft van de kinderen hier ook echt heel slecht fietsen dus dochterlief is als de dood dat iemand van d'r fiets valt. Gezien we de fiets ook dagelijks gebruiken als noodzakelijk vervoersmiddel... Wil ikzelf dus ook dat hij heel blijft. Slijten mag, vallen kan gebeuren.. Maar stuk zit ik niet op te wachten want dan moeten we lopend naar school en dat is al gauw 20 minuten lopen. Inmiddels leent ze d'r fiets wel af en toe uit aan het buurmeisje... Want die kan prima fietsen zonder te vallen en dan mag zij op de Spacescooter. Prima dan. En ook de andere 2 buurmeisje'van ruilt ze weleens mee.. Of dan komt ze vragen "mag ik de fiets EN de step want A mag d'r fiets niet mee naar buiten?" (Die staat dan te goed opgeruimd door paps en mams zit met klein zusje.. Dus dan gebruikt ze een step/fiets van ons. Prima. Maar daar past ze dan ook gewoon netjes op.)
dat is ook zo vaak als we gaan zwemmen, veel kindjes hebben niks bij of juist wel. En vorige keer ook, toen pakte Diego het van een kindje af, het was wel van hem, maar had bv 2 gietertjes, en dan zeg ik ook, geef maar aan dat kindje hoor kun je samen spelen, en vaak komen de kindjes of de ouders het netjes terug geven als ze weggaan. En dat ook zo in een speeltuin. Even vragen of het goed is.
Is toch niet zo heel moeilijk dit? Spullen die van een ander zijn, pak je niet zomaar zonder te vragen aan degene van wie de spullen zijn, of je er even mee mag spelen. Zo heb ik het mijn dochter geleerd, die volgende maand 2 wordt. Ze snapt het prima.
Oja en schepjes en emmertjes vind ik een ander verhaal. Maar dan nog vind ik dat als mijn kind het terug wil, dat dat gewoon mag. Een ander niks meenemen en zij haar spullen afstaan, nee dat doen we niet.
Lijkt me niet meer dan normaal dat je een kind leert wat mijn en dijn is.. net zo goed als dat je het leert delen. Al vind ik dat het laatste wel tot in het redelijke moet zijn en alleen met diegene waarmee het speelt
Mijn dreumesje praat nog niet zoveel, maar we zitten vaak op speelpleintjes met ook oudere kindjes. Ik moet zeggen, op de leukste pleintjes speelt iedereen met alles, maar dus ook met elkaar. En dan vragen ze het automatisch als ze iets van een ander willen.
Bij ons in de (betaalde) wijkspeeltuin staan ook fietsjes en stepjes die bij de speeltuin horen. Daar mag ieder kind op. Als je je eigen kind een fiets of step mee laat nemen naar die speeltuin kun je erop wachten dat er ook andere kinderen op gaan. Ik zou zelf ook niet weten welke fiets er bij de speeltuin hoort en welke niet. Mijn kind mag overal op. Als je als ouder (of als kind) niet wil dat er een ander kind op jouw fietsje gaat, moet je het thuislaten of in de fietsenstalling zetten. Op een algemene speelplaats in de wijk, laat ik het mijn kind vragen of zeg ik inderdaad: "Nee, die fiets is van een ander kindje, daar mag je niet op" en dan hoor ik wel van de ouder of het kindje of het mag of niet. Al vind ik het wel raar als het niet mag. Ik laat mijn kind zijn spullen delen. Als een ander kind er slordig mee omgaat, zeg ik daar wat van als de ouder het zelf niet doet.
Niet aan een totale vreemde natuurlijk, wel aan buurtgenoten. Auto leen ik aan niemand uit, als er hulp nodig is rij ik voor hun.
Hier in de straat wordt ook samen gespeeld met speelgoed en voertuigen. Maar ik vind dat wel anders dan delen met een vreemd kindje in de speeltuin.