De een voelt niets, en de ander voelt 'indalingsweeën' en hoe dat voelt is ook moeilijk uit te leggen, want niet iedereen voelt hetzelfde. Bij mij voelde het, net zoals de voorweeën die ik nu al een dikke twee weken heb, als een hevige menstruatiekramp/pijn in de onderbuik, bijna in mn bekken. Maar het kan dus ook gewoon dat je kleintje indaalt zonder dat je het merkt hoor!
Ik voelde een soort druk op mijn schaambot en soms ook echt steken van onderen. Maar dat was niet meteen, volgens de vk zat-ie al een tijdje ingedaald voordat ik het ben gaan voelen.
ik heb iemand gehoord die het gevoel omschreef alsof ze met een mes van onder in je staken ofzo.. terwijl mijn moeder me weer vertelde dat ze nergens last van had! dus was benieuwd naar jullie ervaringen, bij mij is de beeb nog niet ingedaald.
ik heb het gevoeld als een menstruatiepijn en die steken van beneden die soms erg pijnlijk zijn en die voel ik nog steeds terwijl de baby al helemaal ingedaald is en vast ligt in de bekken...
Ik kreeg steken en krampen in mijn bekken/vagina. Was best even vervelend, voelt als pijnlijke harde buiken. Maar het is weer een stapje in de goede richting he!
Pijn alsof ik ongesteld moest worden en nu ze ingedaald is al zo'n 5 weken voel ik regelmatig steken in mijn bekken, alsof ze met 1000-en naaldjes er in prikken. Ze beweegt dan d'r hoofdje.
ik voelde het als steken door mn onderbuik en in mn vagina beebje was de laatste keer bij de vk ingedaald en lag vast, en ik heb nog steeds af en toe een gemene steek in mn vagina
Hier denk ik dat de kleine aan het indalen is: het gevoel dat ik gigantisch, (maar dan ook echt gigantisch) ongesteld moet worden: pijn onderin m'n rug, van die bandenpijn die je dan kunt hebben, maar nu dus tig keer erger. Steken in m'n vagina/bekkenbodem, enorme druk van binnenuit op m'n vagina en dus ook op m'n blaas, (ik liep al steeds naar het toilet, maar nu echt voor elke 3 druppels...). M'n buik is ook echt wat uitgezakt naar beneden en dan kan ik ook nog ee prettig symptoom noemen: m'n longen krijgen weer wat ruimte! Zat gisteren eens diep adem te halen en sjonge, dat kon ineens weer! Wel grappig: tot vorig weekend heeft ze in stuit gelegen, zaterdag en zondag heb ik 'r echt voelen draaien, maandag echo: idd van stuit naar kopligging, maar nog sterrenkijkertje. Maandag verder ook weer veel gedraai gevoeld, dus waarschijnlijk na de salto achterover ook nog even andersom gedraaid met het ruggetje tegen m'n buik, (die nu veel harder voelt). En lijkbaar had ze zoiets van: als ik toch bezig ben, laat ik dat indalen dan ook gelijk maar doen, Hoor volgende week van de Vk wel of het idd zo is, maar ik zal zeer verbaasd zijn als ze niet is ingedaald,