Hallo allemaal, aangezien er meerdere zijn die deze weg al bewandelen, dacht ik... ik maak mijn eigen topic maar eens aan. Sommige kennen me misschien nog van het temperatuurkaartjes-topic. Sinds begin 2006 zijn mijn man en ik bezig voor een baby (na hersteloperatie van hem). Mijn man heeft al 3 dochters uit een eerder huwelijk, waarvan de oudste nu bij ons woont. Tja, onze leeftijd speelde natuurlijk een beetje tegen ons, dus we zijn na een half jaar al naar de gyn gestapt. Maar wat blijkt. Alles gezond bij mij en mijn man (de zwemmers zijn van iets mindere kwaliteit maar verder goed). Echter.... ik ben voor een behandeling te dik. BMI van 50. Ik moet eerst afvallen alvorens men met IUI of IVF begint. Heb daarop in 2007 een maagband laten plaatsen, want zoveel kilo's alleen kon ik zonder hulp niet afvallen. Anderhalf jaar later, in februari 2009 (en dik 25 kg lichter) mochten we starten voor IUI. 1e IUI en 2e IUI mislukt. 3e en 4e niet plaatsgevonden omdat de zwemmers te weinig waren. IVF is onze optie werd er verteld. Echter...... ik woog volgens de artsen nog steeds te veel voor behandeling in NL (ondertussen BMI 40). We zijn uitgeweken naar Düsseldorf (net als een heleboel anderen hier ). Daar moesten we eerst een hormonale test doen, waaruit blijkt dat ik dus nog maar heel weinig eicelreserven heb. Op mijn leeftijd moet je een waarde van 1 hebben. Ik heb 0,15! Verdomd weinig dus. Toch zijn we met de arts een proef IVF gestart. Ik moest 450EH Gonal F spuiten, en later nog Menopur omdat ik te weinig follikels creëerde. Uiteindelijk zijn het er 3 geworden, waarvan er maar 2 bij de punctie konden worden gehaald. Helaas allebei leeg. Geen eicel aanwezig, dus ook geen bevruchting en dus ook geen TP. In het evaluatiegesprek kregen we te horen, dat IVF/ICSI dus ook geen optie is, omdat ik zelfs met stimulatie te weinig follikels voor eicellen creëer. De enige overblijvende optie is eiceldonatie (eiceldonatie). Via Koosje ben ik bij Freya terecht gekomen en nog een paar andere sites. Nu hebben wij op 3 december een oriënterend gesprek bij Stichting Geertgen. Daarnaast hebben we een heleboel informatie ingewonnen bij verschillende Spaanse instituten. Helaas vergoeden de meeste verzekeraars maar tot je 40e levensjaar. Daarboven moet je een medische verklaring van een gyn/arts hebben, die aantoont dat er dus een gerede kans van slagen is (inclusieve levend gebaren enz enz enz). Wat ze niet allemaal willen weten joh! Wordt er gallisch van...... :x Zo, beetje lang verhaal, maar dat is onze 'geschiedenis' tot nu toe.
Haaai Klingel, ja goe hé??? Je vroeg of ik een eigen topic had....en toen dacht ik, ja kan ik eigenlijk wel doen. Normaliter schrijf ik overal wel in een topic mee, maar met de aankomende zaken is het idd handig om alles in één topic te doen. Lief van je..... (ik koekeloer nog steeds mee in het DD topic hoor, want wil jullie daar niet missen). *kus*
Jullie hebben er ook al een lange weg opzitten helaas. Ik wens je heel veel sterkte en succes in de weg die nog komen gaat en ik ga je topic volgen. Liefs Zora
Dank je wel Zora. Ik lees net dat jullie ook moeten overgaan op ICSI en wens jullie heel veel succes op deze nieuwe weg. Liefs, Ingrid
Afgelopen donderdag zijn wij op informatiegesprek bij St. G. geweest, om precies te zijn bij Dr. B. Wat was zij bot en kortaf zeg. Ik hoop dat ze niet allemaal zo zijn. Ze vroeg naar onze situatie en ik was die aan het uitleggen. Telkens tijdens het verhaal werd ik bot onderbroken en werd er een vraag uit het niets gelanceerd. Dat ben ik niet gewend. Tot nu toe kon ik altijd mijn verhaal afmaken en dan vragen beantwoorden, maar werd ik niet tijdens het gesprek continue onderbroken met een vraag. Tja, ik weet dat ik daar doorheen moet prikken, maar ik ben iemand die leeft naar het motto "gedraag je zoals je ook wilt, dat men zich naar jou gedraagt". Misschien ouderwets, maar zo is het wel. Lang verhaal kort gemaakt. De diagnose uit Duitsland (eiceldonatie) werd door haar bevestigd. Ze vroeg gelijk of wij een donor hadden. Huh? Wij kwamen eerst voor informatie, hoe alles in zijn werk gaat bij St. G. Ze vertelde het verhaal van wederkerigheid. Jullie willen wat, moeten jullie ook wat geven (zei ze letterlijk zo). Omdat de zaadkwaliteit van mijn man ook niet optimaal is vertelde ze, dat wij dus óf een zaaddonor voor de bank óf een eiceldonor voor ons zelf moesten bezorgen. Toen wij aangaven, dat wij uit de internetinformatie begrepen hadden, dat men ook een keuze kon maken en dat men eventueel ook op de eicelbank kon terugvallen zei ze "tja, ze liggen niet voor het oprapen en de wachttijden zijn heel lang". Of er dan niemand in onze omgeving donor wilde zijn. Wij uitgelegd dat zo'n beetje iedereen van onze leeftijd is. De enige die eventueel in vraag zou komen is mijn zus, maar die woont 500 km verder midden in Duitsland. (en haar man is het er waarschijnlijk niet mee eens). Ze gaf aan dat we het allemaal maar even moesten laten bezinken en over 6 weken een afspraak met de psych konden maken en daarna gelijk met Dr. R. Hmmmm het ging me allemaal een beetje te snel. Ik moet aan wat dingen nog wennen (in mijn hoofd). We hebben dus besloten dat we die afspraak pas volgende week zullen maken als we een aantal dingen op een rijtje hebben gezet. Heel eerlijk? Momenteel zou ik het liefst naar Spanje willen, maar daar hebben we het geld nog niet voor. Dus óf nog even doorsparen óf ondertussen op zoek naar een donor in Nederland. Pffff moeilijk hoor. Momenteel heb ik het gevoel geleefd te worden door afspraken en dergelijke. Mijn hoofd is één warboel, chaos en ik weet niet meer wat ik moet doen.
@Inge: nou moe, wat zijn dat voor praktijken?? fijn wel, dat iemand even meeleeft in de toch al moeilijke en intieme situatie! :x mopper! is er niet iemand anders die je (eerder) kan spreken daar? ik zou niet op basis van alleen haar meteen uitwijken naar spanje, maar als het echt zo gaat... en dat je zelf je donoren moet regelen.. ik snap goed dat je even helemaal confused bent. en dat terwijl je juist rust had willen krijgen in je hoofd wie is die dokter R precies?
Lieve Ingiemoppie, Tis ook allemaal niet niks he. Al die informatie, al die mogelijkheden, wat te doen, wat te doen... En de MMM trein dendert maar door. Je bent overstapt op een ander spoor, maar de snelheid vermindert er niet van! Mij is door de artsen gezged dat ik altijd kon uitstappen waar ik wilde en eventueel later weer zou kunnen opstarten. Dus jij ook!!! Je hoeft nu niet te beslissen meid! Die paar weken doen het 'm dan ook niet meer. Ik snap het wel, je wilt zo graag en iedere dag niets doen lijkt verloren. Maar dat is het niet! Die dagen gebruik je om de boel op een rijtje te krijgen, alles helder te hebben in je hoofd. Eiceldonatie is weer een stap verder meid, daar moet je boel echt wel in je hoofd voor op de rit hebben. Ingie, vergeet jezelf en je vent niet! Heel veel wijsheid meid! Liefs Sikki
Dank je wel meiden. Jullie zeggen precies wat ik eigenlijk ook denk. Even een paar weekjes rust nemen. 't Is ook een hectisch drukke tijd. J, de oudste van mijn man die bij ons woont is de eerste week van de kerstvakantie bij haar moeder. Wij sluiten de zaak niet geheel maar toch voor een paar daagjes. Even saampjes ontspannen en eens bij een stevige strandwandeling (duim voor mooi weer) bekijken wat we willen gaan doen. Klingel, die Dr. B is de dokter die het voorgesprek deed. Er schijnt nog een Dr R (oprichter van de stichting) en een Dr W te zijn. Voor het verdere traject moeten we dus een gesprek hebben met de psycholoog, die helpt je niet alleen voor jezelf een aantal dingen op een rijtje te zetten, maar geeft je ook eventueel tips ("heb je daar al aan gedacht") en zoekt geloof ik samen naar de mogelijkheden. Dat begreep ik van Dr. B. Daarna heb je dan gelijk het gesprek met Dr R. Waar dat gesprek over gaat weet ik nog niet. Dat werd niet verteld en ik was eigenlijk zo overdonderd dat ik vergeten ben te vragen (doe ik nog wel via email). De eerste stap is in ieder geval al gezet (maar die Dr. B hoef ik in een volgend gesprek niet meer)