Sam is via Kentalis bij een peutergroepje (do-re-mi) geweest! Gister zijn we weer bij de vcfpoli in Utrecht geweest, helaas toch weer wat tegenvallers gehad. Als eerste zat ze toch weer behoorlijk verstopt, dus daar heeft ze gister de 1e (van de 4) hoge klsysma's gehad. Vanmiddag voor de 2e. Dat is zo sneu om te zien, zoveel pijn heeft ze dan. Maar het moet echt even. Als 2e hebben ze naar haar gehemelte gekeken, en ze denken toch dat het niet helemaal goed zit. Daar krijgt ze nu nog verder onderzoek naar. Als het zo is als hun denken, dan zal haar spraak blijven zoals het nu is. Ze kunnen evt wel opereren. Maar we bekijken het stap voor stap. Eerst maar de uitslagen afwachten. Pffff het was al met al dus toch weer behoorlijk heftig. Ik was deze keer alleen gegaan, mijn vriend heeft alzoveel dagen ingeleverd door Sam. Ik zei ach het is maar een controle dus dat hoeft niet. Hij voelde zich zo schuldig. Nu ga ik weer ff met mijn meisje knuffelen, ze doet het allemaal toch maar weer. Ben zo trots op haar.
He gats Sam... je hebt weer behoorlijk wat achter je kiezen gehad. Sterkte voor jullie hoor!!! *knuffff* Vanmiddag hebben wij het oriëntatie gesprek op het kantoor van MEE voor Vigo. Ze hebben hem ruim een week geleden hier thuis geobserveerd en het vastgelegt op video. Ik ben benieuwd wat daar uitkomt... Ik begin trouwens wel steeds meer en meer te balen van mijn moeder hoor. Telkens als ik het met haar over Vigo en de situatie heb bagetalliseerd ze de boel zo verschrikkelijk. Zij heeft immers geen enkel probleem met Vigo... Ik ben maar gestopt om onze situatie te verdegigen tegenover haar want het heeft toch geen zin.
O idd daar ben ik lang geleden al mee gestopt om dingen uit te leggen. Sommige mensen willen het gewoon niet zien en begrijpen. Wel heel jammer natuurlijk, want je wilt ook af en toe je verhaal kwijt. Ik doe dat dus niet meer, alleen bij mijn vriend natuurlijk. En een enkele vriendin die het wel begrijpt. Laat je even weten wat er uit het gesprek komt?
ik lees nog steeds mee maar heb niet zoveel toe te voegen. wat een naar verhaal sam, arm kleintje. uitleggen doe ik ook bijna niks meer.daar ben ik na 14 jaar wel klaar mee ongeveer. mensen willen of kunnen het toch niet begrijpen.
Heb net al jullie verhalen gelezen en sommige dingen zijn heel herkenbaar. Ik had nog nooit gehoord van integrale vroeghulp. Wij lopen met ons dochtertje van net 4 bij het Centrum voor Jeugd en Gezin. Hier heb ik aangeklopt omdat ik het allemaal niet meer trek. Wij hebben een zoontje van bijna 3 en een dochtertje van net 4. Lynn heeft al van kleins af aan moeite met nieuwe situaties. Op het kdv heeft ze maanden gehuild totdat Gijs, haar broertje, in haar groep kwam. Vervolgens de psz. Daar kreeg ik te horen dat ze zich afvroegen of Lynn wel kon praten, ze zei daar niks, deed niet mee en huilde steevast als ik haar achterliet. Ook daar veranderde de situatie toen Gijs erop kwam. En nu de kleuterschool...ze wilt niet, huilt elke dag, bso is een drama. Sinterklaas was een ramp, zo erg dat ze niet een haar schoentje durfde te zetten en toen Gijs z'n schoentje zette, durfde ze er niet voorbij te lopen. Alle nieuwe dingen zijn voor haar zo eng, dat ze nadien alles thuis afreageert. Het lijkt wel of ze alleen maar kan krijsen. Echt om alles huilt ze. Ze is ook heel boos op Gijs. Hij is qua ontwikkeling verder dan haar en is ook niet verlegen. Enerzijds heeft ze enorm veel steun aan hem als ze samen zijn in een nieuwe situatie, maar anderzijds kan ze niks van hem hebben. Deze situatie duurt nu al ruim een jaar en ik trek het gewoon niet. Ik wil zo graag weten wat er in haar hoofdje afspeelt, waarom ze overal zo bang voor is, waarom ze thuis om alles huilt, waarom ze qua ontwikkeling achterloopt (ze volgt ook logopedie). Maar wat ikzelf heel moeilijk vind, is dat ze bij anderen (leespa's en oma's, familie en op school) nooit huilt of ' vervelend' doet. Ze is eigenlijk bij anderen een heel voorbeeldig kindje, vandaar dat ik het gevoel heb dat niemand ons serieus neemt. Lynn heeft ook structuur nodig, ze vraagt ook elke ochtend wat haar te wachten staat en dan moet ik niet iets omgooien, want dan is ze helemaal van streek. Voor 11 januari staat er weer een huisbezoek gepland, ik heb zelf een paar stukjes gefilmd hoe Lynn thuis overal op reageert. Ik heb een stukje aan mijn moeder laten zien, maar er werd gewoon om gelachen. Ik vind dat zo erg, ze hebben geen idee hoe zwaar het is als je kind dag in dag uit zoveel huilt/krijst. Voor diegenen die de moeite hebben genomen om mijn verhaal te lezen, bedankt! Ik heb het misschien wat rommelig omschreven en niet alles uitgebreid uitgelegd, maar dan zit ik hier over een uur nog...
Nou Bianca als iemand het begrijpt zijn wij het hier wel denk ik. We zitten allemaal in het zelfde soort schuitje! Ik ben blij met de hulp die we krijgen vanuit het MKD, en het ziekenhuis. Eerst wilde we dat niet, want wij zijn haar ouders en wij weten toch wel hoe je je kind moet opvoeden..... Maar daar zijn we gelukkig al lang overheen gestapt. En soms is het ff nodig om hulp te krijgen. Jullie succes de 11e