Heel herkenbaar wat je schrijft ik heb een risico vol beroep en loop ploegendienst dus moet/ moest vaak vrij vragen voor de echo's zo had ik een collega die elke keer 4 jaar lang als ik die zag vroeg. En ben je al zwanger?. Grrrr NEE en als ik dat wel was had ik daar zelf wel mee gekomen. En ik ben ook allergisch voor de zin je bent er te veel mee bezig. Ja duhhh je moet vaak naar het ziekenhuis elke dag prikken of pillen slikken hoe kan je er dan niet mee bezig zijn?! En waarom mag een "normaal" stel er wel over praten en fantaseren en moeten wij het in een doof pot douwen omdat we er dan te veel mee bezig zijn. Bahh hatelijk. Wel slim van je om niks te zeggen. Ik werd het zo zat dat ik wel zei kinderen liggen niet in de supermarkt op de reclame tafel helaas dus die neem je niet die KRIJG je of die KRIJG je niet Maar van me ouders kreeg ik wel steun. Dat vond ik dan ook wel weer fijn. Alleen als het wel gelukt is is het geen geheim meer. Dat is wel jammer.
Bij mij neemt de afscheiding nu ook heel erg af... Dat is dus een slecht teken? Pijn in mijn borsten nog steeds ongeveer hetzelfde.. Wat ik altijd een week voordat ik ongesteld werd had is (sorry..!) vaak naar de wc moest.. Dat valt altijd op omdat ik de andere weken nooit echt vaak kan drukken.. 😁 En dat heb ik nu ook weer.. Een ruime week na de inseminatie, zere borsten, lichte mate van heldere afscheiding, vaak drukken en zere borsten..
Bij mij is dat het teken dat de menstruatie op gang komt. Of dat bij jou zo is weet ik niet, omdat het per persoon verschillend is. Wel grappig om te lezen dat je een week na de inseminatie doorzichtig slijm had. Dat had ik precies zo. Ook zere borsten een week na de behandeling. En ze doen nu nog steeds zeer :S
Nou... Ben dus net ongesteld geworden..... Echt balen.. Maar ben minder verdrietig dan de laatste keer (zonder iui).. Zit nu alleen met de volgende behandeling.. Komt super slecht uit qua planning..
Wauw ik herken me hierin heel erg! Wij hebben het aan een paar mensen verteld vooral van mijn kant omdat ik het af en toe nodig heb om even lekker te spuien en klagen. Eigenlijk is iedereen heel lief en echt een steun voor mij. Ik vond dat we het ook mijn schoonouders moesten vertellen omdat mijn ouders het ook wisten dus een tijd geleden toen we al bezig waren met IUI 2 het verteld........Nu dus spijt van. Ze schrokken heel erg en wisten zich geen houding te geven en gingen dus precies de verkeerde dingen zeggen....juist die dingen die jullie hierboven benoemen. Mijn schoonvader 'tja je zal het al vaker gehoord hebben maar je moet er niet teveel mee bezig zijn dan lukt het vast' en mijn schoonmoeder begon een verhaal over iemand die jaren bezig was geweest en die het opgaven en het toen lukte..... Gggggrrrrr ik heb echt op mijn tong moeten bijten om het uit te zitten. Ik dacht als ze bekomen zijn van de schrik gaan ze wel meer intresse tonen maar nee ze vragen nooit naar ons of mij en hoe ik me voel , ik sta natuurlijk wel strak van de hormonen dus een beetje medeleven steun of intresse zou ik toch wel fijn vinden. maar goed.... sorry dat ik zo inval op jullie gesprek maar ik dacht wauw mensen die het snapppen en de dezelfde frustraties hebben als ik....
Helaas is mijn eerste iui mislukt.. Ik werd 10 dagen na de inseminatie ongesteld.. Bizar genoeg had ik vanaf dag 3 na inseminatie zere borsten en de dag voor ik ingesteld werd had ik het heeeeel warm (gloeiend) en verdween de pijn in mijn borsten al sneeuw voor de zon.. Ik moet zeggen dat mijn gevoel van teleurstelling me voor 100% meevalt.. Dat baart me ergens zorgen, maar een vriendin zei dat dit wellicht mijn overlevingsmodus is.. Maar ik heb nu bijna zin om te starten met behandeling 2... Alsof de hoop en moed juist is toegenomen.. Misschien wel omdat ik nu weet wat me te wachten staat.. Herkennen jullie dit?
Het was ca 40 uur inderdaad... Helaas dus na 10 dagen ongesteld.. Vanavond voor t eerst weer puregon spuiten en vrijdag eerste echo..
Ik heb om ff voor 7 mn pregnyl gespoten. Hopen dat mn eitjes niet eerder springen als gemiddeld.. op het wachtbankje nu dus!
Ik mocht de pregnyl niet zelf zetten. Was best zenuwachtig omdat de spuit nogal pijn zou doen. Ik vroeg waarom ik niet zelf mocht spuiten en toen zei de verpleegkundige dat het veel dieper moet en inderdaad pijn doet.. Ik vond het oberigens helemaal geen pijn doen.. Zegt ze; ja maar dat kan volgende x anders zijn hoor! Allereerst; ik hoopte toen nog dat het bij 1 x zou blijven en ten tweede; nu ben ik de volgende x alsnog zenuwachtig...
pijn doen vond ik het ook niet. mij is geleerd dat je hem er schuin in moet doen. dus dat ook gedaan. was de 1ste keer dat ik het zelf deed hoor. vorige keren liet ik het meteen in het ziekenhuis doen.
Hoe gaat het nu met je? Hier mag je gewoon lekker je eigen kwijt hoor Tis inderdaad lekker dat er mensen zijn die je (jammer genoeg ;P xxx) begrijpen. Ik voel me ook wel een klein beetje schuldig omdat ik wel al een kindje heb. Maar die is me ook niet kado gedaan daar hebben we 4 jaar over gedaan. Morgen krijg ik weer een follikel meeting en dan is dat onze laatste iui poging 😔 we hebben 1 december gesprek voor de ivf.
Ik ben maandag weer begonnen met de puregon en mag morgen de eerste echo om te zien hoe het gaat.. Ben er even niet zo mee bezig omdat een van mijn beste vriendinnen op 35 jarige leeftijd is overleden dus ik zit veel in tranen maar niet omdat poging 1 mislukt is...😥