Sinds tijdje zat ik niet goed in vel (zeg maar extreem k*t) en was zoekende naar waar dit vandaan kwam. Vandaag met allerlei kwaaltjes naar arts gegaan, en alles kwam overeem met beginnende (zo omschrijf ik het) burn-out. Na afgelopen jaren stress, niet verwerken, met alles doorgaan, vrienden hierom verliezen, verzekeringen die niet rond kwamen, ziekenhuizen die niet meewerkten en nu uiteindelijk werk wat ook zegt dat ik het allemaal maar in eigen tijd moet gaan doen ging het lampje uit... Doorverwezen naar psych en een gelukspilletje erin en de grootste tip was; tijdelijk echt aan jezelf gaan werken en stop nou tijdelijk met die stress van je werk anders stopt je lichaam er zo ook mee (mijn psyche heeft al een break genomen) maar war moet ik doen !?!? Ik voel dat ik op de pauze knop moet duwen, maar kan dit? Mag ik dan wel doorgaan met mijn traject of wordt dit verboden als je overspannen / beginnende burn-out thuis zit? Ik heb er dus een probleem bij ipv minder... Slapen deed ik toch al niet dus alle tijd hier vannacht over na te denken... Maar wie kan mij helpen, wat moet ik doen?ik ben echt zo'n type die maar door en doorgaat maar nu herken ik mezelf niet meer; huilen, hartkloppingen, niet slapen, geprikkeld, gespannen.... Maar ik ben zo band als ik eraan toe geef dat alles gestopt moet worden. Dokter zegt dat ik me juist op minder moet gaan storten, en voor het kind moet gaan maar ik ben bang dat ik dan helemaal de touwtjes uit handen moet geven.... Please wie heeft de tip?
Zo een periode heb ik ook gehad niet zo heftig als jij maar zeer zeker herkenbaar. Ik ben toen wel gestopt met ale behandelingem gewoon puur om aan mezelf te denken. Ik ben er weliswaar maar 2 maanden mee gestopt maar dat was genoeg om voor mezelf weer alles op de rit te krijgen. En om weer met volle moed aan de behandelinggen te beginnen. En met resultaat ik was toen gelijk zwanger. Want geloof me als je zo in de knoop zit met jezelf dan is zwanger zijn of een pasgeborene niet makkelijk. Maar uiteindelijk is het geheel jou keuze meid, jij moet doen waar jij je ged bij voelt. Heel veel succes verder!
Bedankt voor je bericht. We zijn net juist 3 mnd gestopt geweest met "zwanger worden" maar alle andere dingen vallen tegen. Werk, vrienden, financieel, veeeeele zwangeren ineens in mijn vriendinnen kring (zelfs 1 die nooit kinderen wilde) en valt me gewoon zwaar. Maar juist datgene wat er bij komt; werk dat niet mee werkt, rekeningen die binnen vallen van Gent omdat ze het niet begrijpen, eigenlijk wil ik me gewoon storten op zwanger worden maar sinds we bezig zijn houd ik rekening met t werk (na miskramen werkte kk weer binnen week) en bij vriendinnen houd ik schone schijn op, heb er al 1 verloren toen ik aan gaf het moeilijk te vinden om in baar nabijheid te zijn toen ze net zwanger was omdat ik de gesprekken over zwangerschappen (voor zoveelste keer) even niet aan kon.... Ik denk ook als het bezig zijn met mijn rooster plannen, om mijn onderzoeken heen, en weer panisch worden als het niet gelukt is, wegvalt ik veel rust zou krijgen. Maar om met werken te stoppen zo ben ik niet maar huilend een paar dagen van huis gaan elke keer is het ook niet.... Ik weet ook niet of mijn behandeling door mag gaan als ik overspannen thuis zou zijn van mijn werk, dus dender maar door (geheel tegen advies van dokter in maar ben eigenwijs)