Echt een beginnersvraag dit.. Mijn zoontje is een jaar en 1 maand en kan erg leuk spelen. Maar dan spelen neemt soms wel iets wilde neigingen aan. Als in heel baldadig gooien met vanalles.. Hij kijkt me aan alsof ie wil zeggen van nou.. Mag dit of niet.. En ik weet het dus niet.. Mag hij in zijn spel gooien met de duplo? Of moet ik dan meteen Nee! zeggen?? Ik heb niet echt een idee van wat toelaatbaar is en wat niet.. Dus misschien zijn hier tips over. En volgende vraag is nee is nee... Hij snapt vaak wel wat nee is. Maar wat doe je als jij nee zegt maar meneer ja doet.. Haal ik hem steeds weg en blijf nee zeggen.En moet ik hier dan gewoon tijd voor uittrekken. (al zeg ik wel nee en probeer hem dan af te leiden met een ander speeltje) Of ga ik op een gegeven moment over op andere consequenties. En wat zouden deze consequenties dan moeten zijn? Ik hoor graag jullie ervaringen en meningen..
Mijn jongste zoon is ongeveer net zo oud als jouw zoontje. Ik zeg duidelijk 'nee!' als hij gooit met speelgoed en als hij dingen doet die niet mag dan zeg ik steeds maar weer 'nee, dat mag niet!'. En inderdaad afleiden met iets anders. Als hij echt bezig blijft dan pak ik hem op en zet hem een stukje verder op zijn billen op de grond. Dat vindt hij niet zo leuk. Geduld is een schone zaak, hij moet het echt nog leren. Mijn ervaring met mijn oudste is dat op een dag het kwartje valt... : )
ligt niet persé aan een jongetje als ze tijdens haar spel met spullen gooit laat ik het in principe, tenzij ze richting iemand gaat gooien. Maar dat valt wel mee, is hier meestal even frustratie omdat iets niet lukt. Voor kindjes tot een jaar of 2/2,5 is het nee/ja voornamelijk een spelletje ook al snappen ze in principe wat nee is, ja doen is veel leuker. Dus het is inderdaad een kwestie van de langste adem hebben en je kindje steeds uit die situatie halen... en dat is flink vermoeiend.. Fleur heeft sinds kort de lichtknopjes te pakken... Ik heb op dit moment in elk geval geen andere consequenties. Het is voor haar al genoeg 'straf' dat ze er niet mee mag blijven spelen maar dat ik haar ergens anders neerzet.
Wanneer zeg je nee? Als jij vindt dat iets niet mag. De eerste keer of paar keren zal hij misschien niet luisteren maar je moet consequent blijven. Dan mag je gerust iets afpakken of hem even bij z'n arm nemen en toespreken. Hier wordt niet gegooid, een duploblokje is misschien onschuldig maar het speelgoed wordt ook groter naarmate je kind groeit
Jouw zoon snapt "nee" nog niet, dus heeft het geen zin om te straffen. Je kan hem afleiden, voordoen of het speelgoed wegpakken. Wij zien het als "gooien" maar jouw zoon is zijn speelgoed aan het ontdekken: -hij gooit iets omhoog en kijkt hoe het valt -hij gooit iets omhoog en luistert naar het geluid -hij gooit iets omhoog omdat mama dan raar doet Eigenlijk beperk je zijn ontwikkeling!!
Eigenlijk heb je hier wel gelijk in ja. Zo kun je het natuurlijk ook zien... In ieder geval bedankt voor jullie reacties.. geeft toch iets meer duidelijkheid...
Er is wat mij betreft wel een verschil tussen gooien en gooien, als mijn dochter alles achter elkaar op de grond gaat smijten dan zeg ik daar echt wel wat van. Ik vind ook dat je kinderen van die leeftijd echt wel wat bij kan brengen. Ik vind het bijvoorbeeld raar als kinderen van hun ouders alles maar op en over de salontafel mogen gooien en overal aanzitten wat daar staat, vooral leuk op verjaardagen. Heel irritant als je dan zo ongeveer boos wordt aangekeken omdat je je glas (met water) op de salontafel zet. Waar is die tafel voor? M'n taart word ook nog weggezet, nou die wilde ik eigenlijk nog wel opeten... We hebben onze dochter vanaf het moment dat ze zichzelf op kon trekken geleerd dat ze een eigen (speel)tafel heeft en dat ze niet de spullen van de salontafel mag pakken en dat gaat eigenlijk heel goed. En dat vond ze echt niet altijd leuk. Ik merk nu wel dat als er speelgoed op de salontafel ligt ze dit wel pakt, maar voor de rest laat ze alles staan, we hoeven niks voor haar aan de kant te zetten dat komt echt niet omdat ze een meisje is, maar wel omdat we vanaf het begin consequent zijn geweest. En ze gooit nu nog steeds af en toe dingen op de grond en dan ligt het eraan hoe het gaat of ik er wat van zeg. Het is soms ook gewoon uitproberen en kijken hoe wij reageren. Als ze duploblokjes zou gooien en dan echt zou kijken wat er gebeurde als ze 'm gooit, zoals dds schrijft, dan is het anders, maar meestal is het gewoon baldadigheid en dat vind ik nergens voor nodig. Ik vind het altijd een beetje makkelijk om te zeggen dat een jongetje nou eenmaal drukker etc is. Hier geven we haar ook een keus, dus als je dit nog een keer doet dan... wij hebben geen box meer staan en in de gang vindt ze het veel te leuk, dus bij ons is straf in de ikea kinderstoel en als het echt te gek is wat ze doet dan moet ze in de kinderstoel in de gang (1 keer gebeurd) (wij proberen dit niet te vaak te laten gebeuren, want ja de kinderstoel moet geen vervelende plek voor haar worden) maar mijn dochter is wel wat ouder en ik vraag me af of dat bij jouw zoontje al zou werken of hij dat snapt. Nee snappen ze echt wel op die leeftijd dat merk je gewoon. Vaak haal ik haar ook uit de situatie, eerst een keer nee en dan gewoon weghalen en bijvoorbeeld aan haar speeltafel zetten en een puzzel laten maken. Werkt eigenlijk altijd wel. Sorry voor de frustraties
@dds: hoe kom je erbij dat ze nee nog niet snappen? dat doen ze echt wel hoor...kindjes snappen veel en veel meer dan wij denken, ze kunnen nog niet praten en dat laat je vaak denken dat ze je ook niet snappen maar vergis je niet.
Wat toelaatbaar is, is wat jij toelaatbaar vindt. Ik vind ook dat er een verschil is tussen gooien en gooien. En 'nee'/'niet doen'/'mag niet' wordt hier prima begrepen, wat overigens niet betekend dat ze er ook altijd naar luistert. Duplo tegen het raam, de kat of in mijn gezicht gooien is heel interessant, want het is toch mooi dat daar op gereageerd wordt, maar het is toch niet de bedoeling. Duplo is bedoeld om te bouwen, gooien mag met een bal of andere dingen die daar voor bedoeld zijn. J. is gaan gooien met spullen nadat opa dat had voorgedaan (ja, lekker... ). Ze houdt van wilde dingen, dus dat vond ze wel leuk. En het is natuurlijk ook een manier om een reactie, want als ze iets in m'n gezicht gooit, dan reageer ik hoe dan ook wel (op z'n minst beweegt m'n gezicht, omdat er iets in komt en dat alleen is kennelijk al genoeg). Als ik zeg dat iets niet mag, doe ik ook voor of vertel ik ook wat er dan wel mag. Dus bouwen met de duplo, door het raam naar de bomen kijken, de kat aaien of met mama knuffelen. Ik probeer haar ook af te leiden, bv. door mee te gaan bouwen of door iets anders aan te bieden. Als ze door blijft gaan, pak ik hetgene waar mee ze gooit af en zet ik haar even op de grond. Dat lijkt ze tot nog toe goed te begrijpen. Als ik bovenstaand stukje lees, lijkt het of J. heel vervelend is en altijd overal dingen tegen aan gooit. Dat is dus absoluut niet het geval (integendeel), maar als ze het doet, dan accepteer ik het niet.
Oke dan. Dit is fijn om te lezen. Ik moet dus zelf de grens bepalen van wat wel en niet oke is.. Ik zeg ook niet perse dat het ligt aan of hij een jongetje is of niet. Het is meer dat hij een kindje is van deze leeftijd... En ik zoek dus mensen die daar meer ervaring mee hebben vooral dus in de grens trekken in van wat wel en niet acceptabel is. Ik weet dat hij nee begrijpt. Want op het moment dat ik nee zeg wanneer hij aan de beschermhoekjes van de tafel kauwt begint hij te lachen rent hij weg naar het volgende hoekje om k daar vervolgens op te gaan kauwen.. Dus dom zijn ze zeker niet. maar eigenwijs en volhoudend zijn ze zeker wel. Dus ga je dan 100 keer zeggen nee dat mag niet terwijl je er bij wijze van achter hem aan holt naar de volgende hoek van de tafel. Maar dan gaan we hem dus afleiden en weghalen uit de situatie... Oke dan.. Oh en dan nog iets.. Het verschonen is tegenwoordig meer worstelen.. Hoe pakken jullie het aan? Houd je hem/haar in de houtgreep tot ie rustig word en gaat dan verder met verschonen of ga je al worstelend door tot je alles onder hebt zitten en hij krijst en schreeuwt alsof ie geslacht word...
maia; jaa die lichtknopjes fase.pfff. gelukkig is het hier voorbij, kan natuurlijk weer terug komen. wanneer iets niet lukt gooit mijn zoontje ook r mee...daar heb ik begrip voor, dus dat vind ik niet erg. hij moet niet in mijn gezicht naar tv etc gooien(hij gooiedde ooit zijn fopspeen in mijn gezicht een paar keer, dat mag dus niet, doet hij niet meer).en zijn eten gooien vind ik ook erg. dus ik zeg 'nee niet gooien'. gooien vind ik dus verder niet heel erg om het verder te corrigeren. je bepaalt zelf denk ik wat hij wel of niet mag. als hij iets heel ergs herhaldelijk doet(kasten leeg halen, TV likken, baby beveiliging van de stopcontakts weg rukken)zeg ik hem dat hij de box in zou gaan als hij het nog een keer doet, en zo gaat hij de box in voor 1 of 2 minutten of zo. maar hij vind dat heel erg. dat werkt steeds beter.
Je kunt ook niet vroeg genoeg beginnen met kleine regeltjes. Van begin af aan mocht er hier geen speelgoed op tafel. Af en toe komt hij met een autootje aan maar weet dondersgoed dat dat niet mag. Luistert hij niet, pakken we het autootje af. Natuurlijk zullen ze nooit voor de volle 100% luisteren, maar ik heb het met 1 van de vorige schrijfsters eens dat het op een verjaardag gewoon moet kunnen om koffie en gebak op de tafel te zetten. Oh, wat het verschonen betreft, geef hem iets ter afleiding. Hier geef ik vaak de luier omdat daar Sesamstraat figuren opstaan waar hij de naam van weet. Wil hij die niet teruggeven, pak je gewoon een andere luier, wordt dat ook geen drama.
ah ik vind het juist heel schattig dat hij zijn speelgoed overal neerlegt. overal in de kasten tafels TV etc speelgoedjes van hem, ik ruim die op elke dag, vind ik niet erg, juist erg leuk. allerlei creative plekjes die hij gevonden heeft om autotjes of little people, of blokjes neer te zetten. de dingen die hem of anderen in gevaar brengen of pijn doen mag hij niet doen.