Yep.. Dus de volgende zorg ligt alweer om de hoek.. Hoe zorg je ervoor dat je kindje de navelstreng niet om zijn nekje heeft?! Verschrikkelijk toch, terwijl ze nog zo had gezegd controleer het even...
Peetje, ik kan me heel goed voorstellen dat je juist nu zoveel verdriet hebt om die miskramen. Ik denk dat je een beetje begint te beseffen dat deze wel zal blijven zitten. Het lijkt me heel normaal. Maar ook zo moelijk. Ik vind je heel dapper dat je het allemaal doorstaan hebt en toch - zo kom je op mij vaak over tenminste - nog zo vrolijk in het leven staat. Je bent het gewoon aan het verwerken meid. Dat kost tijd. Praat je er wel met je man over?
Ik denk dat er dan weer nieuwe, leuke dingen komen. Zoals de eerste 3D-echo's! En de babykamertjes die allemaal ingericht worden. Ik ben (nog) niet in een gat gevallen tenminste. Al wil ik nu wel perse mijn knulletje nog een keertje zien hoor!
@peeetje: mijn opmerking over je geweldige collages was door je valentijnskaart, daarna zag ik de anderen in je album; artiest! Mbt. het verwerken van je miskramen... het is niet niks wat jullie te verwerken hebben gekregen! Ik zou me (zo ver als dat kan) zo weinig mogelijk zorgen er over maken en gewoon alle gevoelens, tranen, nachtmerries en dips over je heen laten gaan, bedenk dat elke crisis beetje bij beetje heelt! Dikke knuffel... @Kim: mooie fotos en gave broek! Buiten je buikje om (die er schitterend uit ziet) wil ik nog even zeggen dat ik je lange krullen zeer bewonder! Op je avatar zie je ze al wel maar op je laatste foto zie je pas goed wat voor een weelderig bos haar je hebt! Waauw... (ik heb dus dun stijl peper/zout haar, hihi). @Kar: soms kom je hele trieste verhalen tegen, ik sluit me er niet voor af maar zorg altijd wél dat na zo'n heftige indruk, ik nog even een bevallingsverhaal of iets anders positiefs daarna lees waar ik weer positief van wordt. Het leven is helaas zo dubbel. Mbt. tot de centen, ik vind 250 euro "over" houden per maand voor extra's en onvoorziene uitgaven fantastisch! Go for it! Ik heb jarenlang van een miniem, bij elkaar gesprokkeld loontje moeten leven (als kleine zelfstandige met veel ideeen maar geen financieel inzicht heb je dat), wist nooit of ik de maand (soms week) erop wel geld had om te kunnen eten. Ik verhuurde kamers in m'n flat aan studenten die de huur bekostigden en ging vaak bij vrienden eten, nu heb ik een vent met een vast loon dus ik waan mij in weelde Een ding heb ik wel geleerd: er zijn altijd overal wel oplossingen voor, soms niet altijd de meest gemakkelijke maar in de meest uitzichtloze onzekerheid komen altijd oplossingen naar boven. We zijn alleen zó gewend om alles te "verzekeren" dat het erg stressvol is om zonder die zekerheid de dagen door te komen, maar elke keer als ik me ontspande en dacht: het komt wel goed, dan kwam het ook goed, op de een of andere manier. Veel "geluk" ermee lieverd!
Ik denk ook dat dat met dat gat wel mee gaat vallen. Nu komt er een periode dat de buik goed gaat groeien, dat je bewegingen gaat voelen, dat alles echter wordt. Ik had op het begin heel erg dat het onwerkelijk was, zo van er zit wel iets in me maar ik zie niets en voel niets. En we gaan uit de donkere dagen komen, wat dat betreft gaan we in een ideaal seizoen bevallen, lekker weer buiten, lekker met de uk naar buiten straks. Geen dikke winterjassen meer dus iedereen kan zien dat je zwanger bent. En straks krijgen we toch ook meer controles toch? Nu is het om de 4 weken, dan 3 weken, dan 2 en dan elke week. En inderdaad, niet te vergeten de pretecho's. Peeetje Zullen we elkaar opvrolijken dan? Ik denk ook dat het een stukje onverwerkt verdriet is, net zoals Karlijn zei. Bij mij hebben die dipjes ook te maken met mijn verleden, dat ik het dus nooit zo wil doen als ik het vroeger had. En ik moet ook veel aan mijn moeder denken (ze leeft nog wel, maar heb heel sporadisch contact met haar, vanwege dat verleden) hoe zij alles beleeft heeft toen ze zwanger was van mij. Hoe zou het met Zanoni zijn? Wilde zij het weten wat het was? Ik ben benieuwd! Ik heb een tijdje geleden hier verteld dat ik medicijnen had gekregen van mijn psychiater. Muts die ik ben, ik durf ze niet in te nemen. Ben zo bang dat ze uiteindelijk toch schadelijk blijken te zijn, al zegt hij van niet en dat hij het goed uitgeplozen heeft. Volgende week tijdens de controle ga ik het er maar eens goed met de gyn over hebben. Liefs, Tanya
Tis dat Rotterdam een uur weg is van Roosendaal anders was ik wel ff langsgekomen, kunnen onze labradors met elkaar spelen! Ik weet niet of je thuis bent, anders gooi je je deuren open naar buiten. Heb ik ook gedaan, heerlijk die frisse wind en de zon (ik ben nu maar wat al te blij met mijn nieuwe dubbele openslaande tuindeuren!). Net ook lekker een stuk gelopen met de hond, maar op het eind moest ik wel sprinten want ik moest hoognodig naar de WC (had net voordat ik ging lopen de kurk eraf gehaald als je begrijpt wat ik bedoel). Hebben jullie ook zo'n last van jullie darmen? Obstipatie, wat is dat ? Ik heb de laatste tijd alleen maar het tegenovergestelde... Liefs, Tanya
Ik ga ubertruttig worden! Yeah! Mijn mams is naar de makro geweest en die heeft een naaimachine voor me gekocht. Ze weet hoe graag ik zo'n ding wil hebben en wil leren om kleren te maken! Dus... ik ben megahappy met dat supercadeau!
Hahahaha! Net mijn zusje, die is ook zo gek op naaien. Ze kan het ook heel goed. Ga je zelf je gordijntjes maken? En je hemeltje! Wel zo goedkoop! (heb je net een PB gestuurd trouwens)
thnx meiden! voor de lieve woordjes! ik denk ook mischien dat ik nu eindelijk alles een plekje aan het geven bent en dat gespaard gaat met tranen en dipjes! Ik had namelijk expres volgens mij(dementie) niet verteld wat de langste zw van de mk`s was geweest.Namelijk 15 wkn en nu ik daar eindelijk ruim overheen komt, ga ik steeds meer van deze bibi genieten. Daardoor krijg ik inderdaad gemengde gevoelens. Iedereen kijkt zooo uit naar deze bibi dat ik wel eens boos word van.. ``hallo.. zijn jullie het verleden nu al vergeten inc. mijn mannetje. ikkan heel goed zelfs met hem praten maar hij verwerkt alles op zijn manier en kijkt nu liever naar de toekomst. logich zou ik ook moeten doen pfff.. @tantan..mijn labra moet nog even rustig doen na de operatie..ze is nu ook niet vooruit te branden hihi ze worden volgens mij idd rustiger na zo`n ingreep. maar heb ff lekker in de tuin ook gewerkt.. nou begonnen dan(afmaken is een ander verhaal) en het verhaal met je moeder..ik heb gelukkig weer contact(goed ook) liet het verleden maar ons rusten he.. jij een dikke knuffel van mij! en ja mijn darmen! ik kan juist niet en als ik eindelijk kan dan moet ik rennen. En ik laat me... op zijn rotterdams SCHETEN.. ik lijk wel een geweer. dames hoe waren de echo`s van vandaag?
Ik kan totaal niet naaien. Vond het op school vreselijk. Kan nu met pijn en moeite een knoop aanzetten. Maar het lijkt me zo leuk om zelf babykleertjes te maken. En vooral lekker goedkoop! Dus ik wil het wel leren. En inderdaad... gordijnen maken, lakentjes maken, hemeltje maken... ik zie het zo vreselijk zitten! Enne, je hebt al een berichtje terug!
peeetje, iedereen verwerkt het verdriet op zijn/haar eigen manier. En voor jou is dit zwaarder dan voor jouw man. Want voor hem was het immers nog een 'ver van zijn bed' show. Bij jou leefde het in je buik. Jij had alle ongemakken, bij jou zaten je moedergevoelens en je beschermende gevoel er. En daarna het verlies... het hoe/wat/waarom en waarschijnlijk ook jezelf verwijten maken. Je kan het mensen niet kwalijk nemen dat ze na een miskraam zo weer door gaan, je weet pas hoe het is als je het zelf ervaren hebt. Het is gewoon moeilijk hoe mensen erop moeten reageren. En ik kan me ook voorstellen dat ze je nu niet aan het verleden willen herinneren en zich juist verheugen op je nieuwe toekomst. Het is iets wat je zelf een plekje moet geven. En dat zal altijd met ups en downs gaan! Hang in there! KUS
Hoi Meiden, Wij zijn terug van de 20 weken echo. We weten helaas niet wat het wordt; de kleine wilde niet mee werken. Ook zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis Ze konden niet echt duidelijk dingen zien op de echo omdat de kleine erg diep lag en erg bewegelijk was. Ze hebben wel bij het hartje een "white spot" gezien. Dat is een rede om door te sturen naar het ziekenhuis. We horen morgen wanneer we er naar toe moeten maar dat is waarschijnlijk volgende week. Een "white spot" houdt in dat er een hele kleine kans is op een hartafwijking en op het syndroom van down. De vrouw die de echo ook uitvoerde zei ook dat ze niet vaak genoeg kan zeggen dat het bijna altijd niets betekend. Nu wordt het dus weer afwachten. Ik hoop en ga er eigenlijk van uit dat alles goed is, en misschien kunnen ze in het ziekenhuis wel het geslacht zien. (Ik zal de kleine vanavond eens toespreken dat hij of zij wel moet mee werken volgende week ) Zo dit was even de update van mij.
hahahaha.. ik ook. En dat zal vast niet veranderen. Dan kan ik dubbel gaan naaien. En in dat andere naaien, daar ben ik best wel bedreven in. En dan ben ik niet lui!
*schrik* Wat ging er door je heen? het lijkt mij dat je wereld even instort en dat je niets meer hoort 'dat het bijna altijd niets betekent'. Ik zou alleen het slechte nieuws ontvangen en niet het goede. Hang in there! Fijn dat je wel een extra onderzoek krijgt om alles goed te kunnen bekijken! *knuffel*
thnx evelien ben al vrolijker dat is mijn pleister.. lekker gek doen! zeggen ze op mijn werk ook altijd, peetje de clown alleen idd rot dat ineens die down tevoor schijn komen tantan.. ik dacht bij jouw hondje wat een bekende foto hmmzz ik weet al van waar hihihi we zitten samen nog op een andere forum hihi ik weet niet of je daar nog komt maar had daar die foto gezien..