@ Jeanne; balen zeg dat je toch ongi bent geworden. Had gehoopt dat het anders was voor je. En ja, ken het gevoel wel. Hoeveel dagen na de IUI was tot dinsdag? @ lana; nog een kleine 2,5 week geduld hebben en dan mogen jullie op gesprek. @ Dreamer; mijn lf is normaal nooit zo lang. Wordt dan tot nu toe ook zo'n 4 dagen vantevoren ongesteld. Maar dat is de termijn die ze bij het Geertgen hanteren. Dus ik hou me daar maar netjes aan, anders kost het zoveel testen. @ iedereen; als ik jullie verhalen zo lees (met het boekje enzo) vind ik het toch wel moeilijk dat mijn man het perse niet bekend wil maken. Hebben het er al vaker over gehad, maar hij verandert niet van mening. Ook al verhalen laten lezen van mensen en kinderen die het niet geheim hielden, maar nee. Pffff.
goedemorgen dames, @calimerootje, dinsdag zou mijn 14de dag zijn. voordat we met insemineren begonnen was had ik steeds een cycles van 28 dagen. maar het is nu al 4 keer gebeurd dat ik zo 3 a 4 dagen eerder ongi wordt!!! wel vreemd, maar jah ik kan er helaas niks aan doen. meid dat je vriend het nog niet bekend wil maken, kan ik op zich ook wel begrijpen van zijn kant. ik denk dat je nooit weet wat de toekomst brengt en wie weet wat er dan gebeurd. misschien moet hij eerst kijken hoe hij zich straks voelt als er een babytje is!!! in elk geval succes er mee, en wie weet hoe het verder gaat in de toekomst. gewoon samen goed praten en elk jaar gewoon nemen zoals het gaat.... want ook wij weten natuurlijk niet hoe het gaat in de toekomst als je het je kindje wel verteld, want wanneer begin je, hoe begin je en hoe reageert het?? @dreamer, ik zou me idd ook niet te veel zorgen maken over dat gesprek, gewoon je zelf zijn en laten zien hoe graag je een kindje samen wil....
@Calimero: ohh op die manier! Jij hebt dus ook een LF van 12 dagen, ik ook. Wat lastig dat jij en je man niet op 1 lijn liggen wat betreft openheid. Is het echt puur dat hij zich geen 100% pappa kan voelen dan? Of is hij bang voor de reakties van mensen? Mijn man was meteen voor openheid. Ik voelde wel het meeste voor openheid, maar heb wel gedacht aan de reacties van anderen. Ik ben daar best gevoelig voor en je weet dat er ongewtijfeld een keer een vervelende reactie zal komen. Maar ik vind niet dat ik mijn angsten/onzekerheden voor moet laten gaan op het welzijn van ons kindje. Maar af en toe als ik niet lekker in mn vel zit denk ik wel eens, kunnen we het niet gewoon geheim houden... Gelukkig denk ik meteen erachteraan aan alle redenen om dat niet te doen en dat voelt toch beter. Ik zou er goed over blijven praten hoor meis. Het is iets heel belangrijks en het lijkt me voor jullie beiden toch heel prettig als jullie op 1 lijn zitten. @Jeanne: nee maak me idd geen zorgen. Het is geen beoordelend gesprek gelukkig, dus dat scheelt.
@ Jeanne, balen dat je cyclus nu anders is dan de 28 dagen die je eerst had. Hier een wisselende cyclus tussen de 23 en 30 dagen. @ dreamer, fijn dat jij en je man op één lijn zitten wat betreft openheid. Man is idd erg bang dat hij zich geen 100% papa voelt als iedereen weet dat hij niet de biologische vader is. Is bang dat later ons kind hem niet als echte papa ziet. Vooral als het kind boos is (denkt dan aan een puber die roept: "maar jij bent mijn papa niet"). En hij voelt zich minder man, schaamt zich ook. Ik snap heel goed dat hij zich zo voelt, zich er zorgen over maakt etc. Gisteren hebben we het hier ook over gehad. Hij werd in eerste instantie echt heel boos. Hij dacht dat als hij het er maar met niemand over had (ook niet met mij) 'het' er ook niet was. Nu afgesproken er vaker samen over te hebben. Voorlopig niet voor openheid gaan en bekijken zo stapje voor stapje hoe het verder gaat. En daar kan ik wel achterstaan. Vind het voor hem ook niet makkelijk en weet hoe graag hij (een echte) vader wil worden.
Ik zat net wat fotootjes te kijken van een kindje die ook dmv kid bij het mck geboren is. En eerlijk gezegd schrok ik een beetje Het kindje leek wat turks te hebben terwijl beide moeders hollandse zijn. Wat nou als ze dus niet naar je wensen luisteren en gewoon willekeurig zaad pakken? Dat ons kindje totaal niet op ons lijkt zeg maar? Ik krijg helemaal de bibbers
@Calimero: ik snap je man hee goed hoor. Mijn man is heel nuchter en ik ben echt een piekeraar. Alle dingen die je man opnoemt heb ik ook veel en lang overna gedacht. En nog af en toe twijfel ik eraan wat ik al schreef. Maar ook zonder dat het kind het weet zal je man nare opmerkingen gaan krijgen. In de zin van: ik wou dat je mn vader niet was! Ik weet niet welke opmerking minder pijn doet Kinderen zijn nou eenmaal hard en gaan puberen. Maar wel goed dat jullie er nu meer over praten! Het doodzwijgen maakt het niet makkelijker (zeker niet voor jou) Kan je man niet met iemand gaan praten over zijn schaamtegevoel?
@ dreamer, ow wat erg om te zien, als het echt zo is. Snap dat je de bibbers er van krijgt. Heb geen ervaring met het mck, dus kan daar niets over zeggen. Bij ons is gekeken naar ons beide en dan: lengte, kleur haar, kleur ogen en postuur. Net voor de behandeling moet ik kijken of het nummer op het buisje overeenkomt met dat op het formulier, als dat klopt moet ik dat formulier tekenen. Tot nu toe klopte het iedere keer. Dus ik ga er vanuit dat het klopt. Die reacties zullen altijd hard aankomen, maar dan zou een kind dat meer gericht kunnen zeggen. Kan het niet helemaal goed uitleggen. Maar mijn man is ergens bang dat als het kind weet dat het biologisch niet zijn vader is, er niets mee te maken wil hebben. Hij wil met niemand praten, als alleen met mij. Maar soms weet ik ook niet wat ik moet/kan zeggen. En denk ook dat we hier samen uit kunnen komen. Ik ben net als jij een echte twijfel, vind het belangrijk wat anderen vinden. Dus kan het eigenlijk toch nooit goed doen, niet iedereen vind nl hetzelfde. Ach eerst maar eens afwachten totdat het echt zover is ooit. Dan hebben we sowieso nog 9 maanden totdat het kind er is om anders te beslissen.
Ja bij ons is ook alles opgeschreven als lengte, gewicht, haarkleur, oogkleur, haarsoort en dat soort dingen. Ook hebben we een pasfoto moeten inleveren en die zit bij onze map. Maar toch, omdat ik nu die foto's heb gezien ... Kreeg echt even een naar gevoel in mn maag Zeker omdat ik vandaag ook verhalen gelezen heb over fout gelabelde embryo's en verkeerd zaad geinsemineerd enzo. Denk dat de combi van die 2 dingen mij de bibbers geven nu. Je leest wel eens van die rampscenario's en wij zijn echt van die gelukvogels die zoiets meemaken zeg maar. Ik snap wat je bedoeld hoor! Ik ben daar ook heel bang voor geweest. Ook voor pesten op school omdat het een kidkindje is. En idd de reacties van anderen. Heel moeilijk. Toevallig (nou ja toevallig, denk dat het wel door het forum komt) zat ik er gisteren heel erg aan te denken. Ik ben vooral 'bang' voor 1 iemands reactie. Diegene voelt zich altijd beter dan anderen en kan echt van die denigrerende opmerkingen maken. Ik voel gewoon dat er van diegene een gemene opmerking gaat komen over mn man zn onvruchtbaarheid en ik vrees dat ik daar niet goed op ga reageren... Ik weet wel dat wanneer iemand doelbewust een gemene opmerking maakt (dus echt bewust om te kwetsen) dat ik niets maar dan ook helemaal niets meer met diegene te maken wil hebben. Ongeacht wie het is! Als mensen echt zo laag zijn wil ik daar mn energie niet aan verspillen. Maar goed, zo denk ik nu hoor! We hebben idd nog even de tijd om erover te denken. Lastig is het he, als je je aantrekt wat anderen van je denken? Is in het dagelijkse leven al lastig, maar met zoiets groots als dit al helemaal! Misschien ga ik aan de psyg vragen hoe je het beste met nare reacties om kunt gaan. Zij is gespecialiseerd in dit soort vruchtbaarheidsproblemen, dus ze zal de vraag ongetwijfeld vaker hebben gehad. Ik sta echt 100% achter onze keuze, maar heb het er af en toe nog wel moeilijk mee. Maar dat is wel normaal toch? (ben gewoon helemaal onzeker geworden door die foto's en de verhalen)
Is inderdaad niet fijn als je altijd zoveel aantrekt van anderen. Ook nergens voor nodig eigenlijk, want je weet welk wat je eigen gevoel en keuze zou zijn. En kunt daar ook achter staan, maar toch... Heb ook al gedacht om nog eens een afspraak bij de psycholoog te maken. Zij krijgt zeker vaker die vraag te horen. Wil ook wel eens verhalen horen van mensen die ook voor geheimhouding zijn gegaan. Hoe hebben zij dat gedaan,etc. En van die nare mensen en hun reacties moet je je al helemaal niets aantrekken. Zij zijn het echt niet waard! Dikke knuffel voor je.
ah dreamer een hele dikke knuffel, kan me voorstellen, ik dacht/ denk hier ook altijd nog aan. reacties van mensen zijn soms zo hard. Ik had gisteren een voorgevoel toen ik naar een kennis ging dat ze me ging vertellen dat haar dochter zwanger was. dus ik vraag en hoe is het met joyce nu ? OOh die is zwanger. vond het zo raar want ik voelde het zooooooooooo sterk aan. ik was blij en betreurd. Ik voel me de laatste tijd ook heel raar. nergens zin in. snel op de kast heel raar
Wat een herkenbaarheid zeg... Mijn vriend die praat er op zich wel over maar het lijkt hem op sommige momenten zo weinig te doen dat het niet meer geloofwaardig is. Het komt er vast wel uit op een gegeven moment!!! Een vriend van mijn zus is ook geboren uit donorzaad. Ik heb met hem gesproken. Hij vertelde mij dat zijn ouders er altijd heel open over waren tegen hem. Hij heeft het altijd al geweten en vond het de normaalste zaak van de wereld. Er werd eigenlijk niet zo veel over gesproken. Kinderen op school wisten het ook niet. Alleen zijn vrienden. Maar niemand heeft er ooit een punt van gemaakt. Zijn zusje wilde toen ze 21 was op zoek naar de donor. Gewoon om te kijken wie hij was. Dat hebben ze gedaan en zijn ouders zijn ook meegegaan. Ze hebben de donor (een duitser) bedankt en het bleek dat hij ook donor was geworden uit wederkerigheid. Ik vond het heel erg fijn om met hem te praten hierover. Hij zei mij ook dat hij nooit het gevoel heeft gehad dat zijn vader niet zijn vader is. Ook niet tijdens de puberruzies.
Dank jullie wel voor de lieve woordjes en verhalen dames! @Calimero: ik stuur je even een pb-tje met een link waar meer mensen met deze keuze worstelen. @Lana: vreemd zijn die voorgevoelens he! Ik heb dat ook heel vaak en je weet gewoon dat ze kloppen. Nou zitten we natuurlijk wel precies in de kinder-krijg-leeftijd zeg maar, dus we zullen het steeds vaker te horen krijgen om ons heen. Het is ook allemaal niet makkelijk meis! Zeker nu je weer die onzekerheid hebt. Je dacht eindelijk een keuze te hebben gemaakt en nu dit weer, dat is heel verwarrend. En dat speelt echt wel door op je gevoel! @Sieb: mijn man is ook zo enorm nuchter. Ik vroeg hem gisteravond nog of hij het dan niet erg zou vinden als iemand een nare opmerking oid zou maken. Ja, het zou hem wel pijn doen denkt ie. Maar als iemand onze enige mogelijkheid op een kindje zou gaan afkraken, dan is diegene zijn energie niet waard. Maar mijn man boeit het ook niet wat anderen denken (wat lijkt me dat heerlijk zeg!) Hij schaamt zich ook nooit daardoor. Compleet het tegenovergestelde van mij dus Ik ben blij dat iig 1 van ons zo nuchter kan zijn! En wat fijn dat je met iemand hebt kunnen praten die zelf verwekt is door een donor. Het klinkt echt precies zoals wij het ook willen. Ik hoop dat onze kindjes het ook zo zullen voelen later! Ik voel me nu alweer gerust gesteld. Heb gisteren nog goed gepraat met mn man en daarna waren echt al die gedachtes weer weg. En ik ben blij dat ik er hier goed over kan praten. Mensen die dit zelf niet meemaken snappen het vaak gewoon niet.
@ sieb, wat fijn dat je met iemand hebt kunnen praten die verwekt is uit donorzaad. @ dreamer, dank je wel voor de link. Ga nog eens goed lezen. Jammer dat mijn man hier niet open voor staat. Dat maakte het al wat makkelijker. Maar wie weet als ik een verhaal vind, dat ik het hem kan laten lezen. Het zou makkelijker zijn geweest als we er beiden aan twijfelden of beiden open stonden voor allebei de mogelijkheden. Maar ja, dat is dus niet zo. Wel kunnen we nog bij de psycholoog van het behandelcentrum gaan praten. Denk dat ik daar toch maar een afspraak ga plannen. Vragen aan haar wat de ervaringen uit het verleden zijn, hoe die kinderen opgroeien etc. Misschien dat ik dan ook kan berusten in het feit dat man het geheim wil houden. Of dat hij toch voor openheid gaat. In ieder geval bedankt voor jullie adviezen. Doet met echt goed!
Wat is het hier stil. Iemand nog nieuws?? Hier nog uitgebreid met mijn man over openheid/geheimhouding gehad. Maar wat ik wil is zekerheid dat we het goed doen. Maar ja, dat weet je dus nooit vantevoren, maar pas achteraf. Heb besloten om het nu in ieder geval te laten rusten totdat ik ooit zwanger ben. En kijken dan wel weer verder. Wie weet dat man zich dan ook weer anders voelt etc. Ik ben inmiddels al de eerste wachtweek uit. Dus zachtjes aan gaat de tijd ook hier voorbij.
calimerootje dat lijkt me zooooooooooooo langzaam gaan. Hier zijn we nog aan het wachten 12 dagen tot de afspraak in brussel. word wel erg nerveus wat zal hij ons zeggen. dat er een kans is of niet dreamer hoe is het met jou meis? xxx
Hoi allemaal, Gister bij Geertgen geweest voor de FM. Dit was dag 12. Omdat mijn cyclus 30 was met Clomis denkt de Gyn dat hij de vroeg was met de IUI de vorige keer. Nu moet ik aankomende dinsdag de Pregnyl en moeten we woensdag terug voor de IUI. Spannend!!! Hoe is het verder met iedereen???
ik zit nog op het bankje. NOD 14 mei, gisteren spotting vandaag wat donkere afscheiding, mag geen naam hebben temp was gestegen zie FF
@ Sieb; overmorgen alweer de IUI, schiet best goed op, of niet? Wel jammer dat de gyn vorige keer te vroeg was, maar nu weer een nieuwe kans. @Ricmar; spannend hoor, nog maar paar dagen. Hoop het zo voor je, duimen draaien hier flink. Denk trouwens dat mijn nod tegelijk met die van ricmar is. Maar heb geen regelmatige cyclus (tussen 23 en 30 dagen) dus blijft altijd afwachten. Voel hier verder niets anders als anders.
ik wacht af, het wordt spannend heb wel ongi krampjes, geen veegjes (vaak wel paar dagen voor NOD) heb wel afscheiding vloe me moe en zo zie ik er ook uit kringen rond de ogen en dat had ik in febr ook....