Oooh dit was ook weer een zo'n grrrrrrr dag. Hoewel, tussendoor hebben we echt dikke lol en er wordt ook veel geknuffeld. Maar soms.. Hij wordt echt overal boos om en het meeste wat hij vraagt of aangeeft is met een stem vol ellende. De tranen rollen meerdere keren per dag over zijn wangen. Ik zie de frustratie in zijn ogen, zo zielig. Ik begrijp de psychologie erachter qua ontwikkeling, maar ik vind het zelf ook enorm vermoeiend. Ik merk wel dat ik rusterig ben dan toen hij echte woedebuien had zo rond 2 jaar. Dat was nog lastiger, omdat hij toen nog niet zo goed kon verwoorden wat hij bedoelde.
Hier ook... weer een drama avond achter de rug. Meneer wil absoluut geen tanden poetsen en doet dan net of hij vreselijk moe is. Uiteindelijk ben ik bezig, gaat hij nep kokhalzen met zijn handen voor zijn mond. Dus ik trek zijn hand weg en hoppa, janken alsof ik hem zwaar mishandeld heb. Mocht geen pyama aandoen bij hem dus gewaarschuwd en uiteindelijk naar beneden gelopen. Komt hij er weer achteraan, heb hem 3 kwartier genegeerd terwijl meneer dreigde te gaan schieten met sateprikkers enzo. Wij moesten maar naar hem luisteren en zijn pyama aandoen en dan kregen we zelfs een sticker! Uiteindelijk is hij afgetaaid en ligt hij nu, met pyama, netjes in bed te slapen. Ik gaf heel vaak toe om er maar vanaf te zijn, wij hebben dit probleem al sinds hij 1,5 is, maar sinds 2 weken probeer ik hem met dit gedrag dus echt te negeren. Wij hebben ook op het formulier vn de schoolarts gezet dat we wel een gesprek willen. Gewoon eens om te kijken of wij iets fout doen ofzo...
Wat fijn, herkenning! Dochter van 4, april word ze 5. Echt een drama. Ook onwijs brutaal, je napraten enzo. We blijven gewoon bij ons standpunt en proberen te praten met der. Maar nu zit ze ook boos op haar kamer. Wilde na school buiten spelen, ik moest plassen dus wilde eerst naar binnen. Nu een half uur verder en een hoop drama zit ze boos op haar kamer
De herkenning is hier wel fijn hoor. Gisteren geen kind aan haar gehad, maar ja, opa en oma waren er dus dat was feest. Ze krijgt dan ook alle aandacht. Als je altijd op haar gefocust bent, maakt ze geen problemen. Maar ja, dat kan nou eenmaal niet altijd. En dan wil ze aandacht, liever negatieve aandacht dan geen. En ze weet helaas heel goed hoe ze die negatieve aandacht moet krijgen. Ik moet proberen me niet zo te laten vangen door haar. Maar ja, soms moet je wel ingrijpen.
Gordonmethode: Zo gebruik je een ik-boodschap (2 van 3) - Kiind Magazine Dat vind ik wel een fijn artikel. Helpt me op heldere momenten mijn kind beter te begrijpen.
Grappig (natuurlijk niet de kleuterpuber) maar ik heb een tijd terug ook een topic hierover geopend. Vooral of het herkenbaar was, aangezien onze kleuterpuber ook wat andere dingen had meegemaakt. Ik ben blij te lezen dat het toch wel normaal gedrag is. Laatst kreeg ik zelfs de opmerking dat ze dan wel bij opa en oma ging wonen. Ik heb toen gezegd: oké dat is prima, kom maar even mee dan gaan we je koffertje inpakken, ben naar boven gelopen en heb d'r koffertje gepakt. Ze kwam me achterna en toen ze zag dat ik haar koffertje pakte was het natuurlijk weer drama. Ik heb toen gezegd dat ik de opmerking voor deze keer door de vingers zag maar dat ze de volgende keer echt naar opa en oma mag, sindsdien lijkt ze wat minder heftig te reageren
Onze zoon net 4 heeft het nu nog met vlagen, maar een jaar geleden was het enorm. Het is meestal frustratie dat iets niet lukt of niet gaat volgens zijn wens. Hier is het nu meer roepen dat hij doet. Ik negeer het of zeg op normale stem: ik roep niet naar jou dus zou graag hebben dat jij stopt met roepen naar mij. De stoute mama is gelukkig ook voorbij nu maar was ook weer een periode. Momenteel is hij weer in een superlieve periode Dus ik ga hout vasthouden en hopen dat die kleuterpubertijd min of meer aan het voorbij gaan is.