eigenlijk moet je het niet zo erg vinden. het is inderdaad wel soms grappig nadien maar op het moment zelf kan ik er soms ook niet om lachen.
Ik bedoelde het ook zeker niet om jullie uit te lachen hoor, lijkt me voor jezelf best vervelend inderdaad, maar het zijn soms toch wel komische dingen die je dan leest. Maar ik denk dat je er niet te zwaar aan moet tillen, het zullen gewoon wel de hormonen zijn. Gaat vanzelf weer over, net zoals de rest van de kwaaltjes.
ik lach er natuurlijk zelf ook mee hoor en ik denk iemand die met zulke stomiteiten niet lacht is ook niet helemaal juist denk ik
Ik zit hier gewoon te schaterlachen! Het is wel lastig, maar oh zo grappig als je het leest. Kennen jullie het boekje "wiebelbenen" (zie bol.com) daar staan ook dat soort dingen met humor in. Zo grappig!
hoi hoi jaa ook voor mij heel herkenbaar maar ik moet er wel altijd zelf om lachen zo ga ik naar de keuken als ik naar de wc moet en sta dan echt te kijken van wat ging ik ook alweer doen en maandag ging ik me kinderen uit school halen en stond daar dus heeeel lang buiten te wachten op angelina maar helemaal vergeten dat angelina ziek was en dus thuis bij papa was dus toen ik uiteindelijk aan de juf vroeg waar mijn kind was beetje boos natuurlijk zei ze hmm angelina die was toch ziek thuisgebleven hmm o ja das waar ook ach ja zolang je er zelf om kan lachen is het toch goed groetjes nathalie
Pal smaakt gewoon naar leverpastei van Unox, je weet wel, dat in die kleine blikjes. Begin wel aan mijzelf te twijfelen maar kan vanwege m'n leeftijd ook gewoon dement aan het worden zijn