Beste dames, vorige week vrijdag (op de heetste dag van het jaar) ben ik bevallen van mijn dochter. Tot nu toe heb ik helemaal geen last gehad van kraamtranen. Is dit normaal? Het enige waar ik om gehuild heb is het afscheid tussen mij en de verloskundige in opleiding. Zij heeft namelijk mijn bevalling mogen doen onder toeziend oog van de gynaecoloog. Ons meisje had in het vruchtwater gepoept en ik werd daarom overgedragen aan de gynaecoloog. Echter de stagiair van mijn verloskundige wou graag bij mijn bevalling blijven en wij vonden dat prima. Tijdens de bevalling heeft ze mij zo goed gecoacht! Ik heb o.a. daardoor ook mijn bevalling als geweldig ervaren. Nu ik er weer aan denk dat afgelopen dinsdag haar laatste visite bij mij was en ik haar niet weer zie moet ik echt een traantje weg pinken..... Het voelt zo raar dat dat het enige is waar ik om moet huilen Iemand iets vergelijkbaars gehad?
haha en toch heb ik met haar niet zo'n sterke band als met de verloskundige in opleiding. Ondanks dat het een kei van een kraamverzorgster is!
Mee eens, zit er op het moment midden in... Al weet ik uit ervaring dat het ook weer overgaat, maar voor nu, bah, kan om alles janken...
Herken je gevoel wel. Ik had mijn favoriete vk bij de bevalling (bij beide bevallingen trouwens, super blij mee) en gisteren nacontrole bij haar gehad. En ook ontzetten moeten huilen.. Dat ik nu nooit meer naar haar toe hoef haha. Stomme hormonen ook.
Ik had ook veel moeite met afscheid van m'n vk. Was zo fijn tijdens de bevalling en de begeleiding erna ook. Hier wel veel kraamtranen en daarna ook nog wel. Hormonen doen rare dingen. Ik zei tegen m'n man: ik wil niet meer weg uit deze wijk want wil alleen nog maar bij deze vk-praktijk (en we wonen heel krap, dus een 2e zou echt niet passen...) 'Gelukkig' (hihi) mag ik nog op nacontrole (ze is nu op vak dus heb ik over een 3 weekjes de nacontrole)
Wat grappig dat sommige van jullie er bij de 1e wel, en bij de 2e geen last van hadden. Ik heb er nu bij de 2e juist veel meer last van. Nog steeds namelijk...
Misschien moet je wel denken gelukkig . Hier vreselijk last gehad vanaf de derde dag tot en met de dag dat mijn k.v. weg ging. Mijn zoon is binnen 2,5 uur geboren vanuit het niets braken mijn vliezen en had ik gelijk weeen om de 3 min. Het is werkelijk als een film aan me voorbij gegaan en na 17 min persen lag hij in mijn armen (thuis geboren want het ziekenhuis haalde wij niet ) Ik denk dat het ook een beetje daardoor gekomen is en ik voelde me vreselijk schuldig dat ik hem op de wereld had gezet (vraag me niet waarom) Merk wel sinds dat mijn zoon geboren is ik echt heel erg emotioneel ben geworden. Ik kan al janken bij g.t.s.t. terwijl ik voor mijn bevalling gek gezegd nergens een traan om liet.
Ik heb geen last gehad van kraamtranen. Kreeg er wel een heleboel emoties bij op het moment dat hij geboren werd. Ik wilde hem beschermen en was intens onder de indruk van hem, voelde een enorm respect en oneindig veel liefde. Had hierdoor wel een brok in mijn keel als ik naar hem keek, maar ik heb er niet om hoeven huilen.
Geen kraamtranen??? Kan dat ook . Ik nuchtere dodo heb zoveel kraamtranen gehad, OMG!! Misschien ook door een zware zwangerschap, hel van een bevalling en daarvoor de MMM...tenminste, dat denk ik .