ik zou er denk ik proberen over heen te stappen het is haar mening en die uit ze en zegt ze hoe moeilijk ook zou denk wel er wat van zeggen en dat ik er niks meer over wil weten het is zeker verdrietig succes meid knuffel
Ik zou duidelijk zeggen dat je niet meer langs komt als ze nog een keer commentaar heeft op je ouders of broer. Prima als ze dat heeft, maar laat ze het dan tegen hen zelf zeggen en niet tegen jou! Wat ze al gezegd heeft zou ik maar zo laten, kan ze toch niet meer terug draaien en ze weet nu hoe je erover denkt. Succes ermee, rot situatie!
Je noemt het woord zelf al, ze is een verbitterde oude vrouw geworden. Ik werk regelmatig met ouderen en ik merk dat toch heel veel, vooral alleenstaande bejaarden, erg verbitterd en bot kunnen worden. Je moet daarvoor goed begrijpen dat daaraan heel wat vooraf is gegaan. Ze kunnen steeds minder, krijgen lichamelijke klachten, en ook geestelijk gaat alles achteruit. Dat is heel wat om mee te dealen, je leven zoals je het altijd hebt geleefd bestaat niet meer. Je moet met alles 'geholpen' worden, ook al fietst en sms't ze nog, een vrouw van 83 is vanzelfsprekend niet meer zo mobiel, alert en vitaal als een vrouw van 63 bij wijze van spreken. Ook weten ze dat het 'einde' eraan zit te komen en als ze daar over na gaan denken, vinden ze vaak dat ze niet uit het leven hebben gehaald wat erin zat, ze hebben vaak spijt van dingen die ze juist wel, of juist niet hebben gedaan. Dat maakt ze inderdaad verbitterd en vaak ook ongelukkig. Je zegt zelf dat ze in de loop der jaren erg veranderd is en het niet meer de oma is die je kent, dat is in zekere mate logisch. Daarom zou ik bepaalde opmerkingen of gedrag ook zoveel mogelijk negeren en naast me neerleggen maar dat betekent niet dat je er niets van mag zeggen. Ik heb een hele goede band met mijn familie en die goede band is er vooral omdat we altijd open en eerlijk tegen elkaar zijn en ons ongenoegen uitspreken als er iets gebeurt wat eigenlijk gewoon niet kan. Dat kan wel eens wat onenigheid teweeg brengen, maar meestal is het na een tijdje gewoon weer 'goed' en heeft de betreffende persoon zijn/haar excuses aangeboden. Niet dat dit vaak voorkomt hoor en ik heb al lang geen opa's en oma's meer (maar dat waren ook erg lieve mensen) dus ik spreek een beetje uit een andere ervaring, maar als je ooit wel een redelijk goede relatie met je oma hebt gehad kun je toch gewoon laten weten dat je het er niet mee eens bent wat ze allemaal zegt en dat het je erg dwars zit? En misschien inderdaad voor jezelf het contact even laten voor wat het is en het over een tijdje weer proberen en het dan nergens meer over hebben, dat heeft namelijk geen zin. Afijn, ik hoop dat je er voor jezelf over uit bent wat je verwacht van de relatie met je oma, maar ik zou me er niet door laten leiden en het van me afzetten als ik jou was. Sterkte en succes ermee.
Nav je vorige post, je noemt haar verbitterd. Daar zitten soms tal van emoties achter zoals eenzaamheid, somberheid, het gevoel niet mee te tellen in de maatschappij etc. Heb je het daar wel eens met haar over gehad? Zo van "oma, ik ken je soms niet meer terug ik heb zulke fijne herinneringen met jou! Ben je wel gelukkig?"
ik heb het even laten rusten en een besluit genomen (waarschijnlijk zit niemand op dit forum hierop te wachten, maar ik ben t ff kwijt) volgende week zaterdag gaan we een week op vakantie en voor die tijd ga ik alleen bij oma langs om ff een gesprekje te doen. ik ben er achter gekomen dat ik de deur niet dicht kan doen en dat ik wil dat zij mn kindjes en mn kindjes haar kennen. ben erg opgelucht dat ik een besluit heb genomen, het komt vast goed. bedankt voor de tips.
Goed dat je bij haar langs gaat. Qua insteek voor het gesprek vind ik de laatste post van bagheera erg goed, vraag hoe het met haar gaat (en mijn toevoeging: benader het niet te veel vanuit je eigen gekwetstheid, maar vanuit bezorgdheid om haar). Iemand van 83, is niet hetzelfde als iemand van onze leeftijd. Ik denk dat Marjanneke daar veel zinnigs over heeft opgemerkt.