Laparoscopie

Is het alleen kijken dat ze gaan doen? Dus ze gaan niet terwijl iets wegsnijden of zo?
Hier hebben ze een laparoscopie gedaan om te kijken en dan vervolgens via hysteroscopie gesneden. Ik had gek genoeg maar één gaatje, nl. in mijn navel. Op voorhand hadden ze nochtans gezegd dat ik drie gaatjes ging hebben. Ik vond het idee van een gat in je navel super eng, maar viel heel erg mee. Omdat de wonde in mijn navel zat was die goed beschermd tegen stoten enz.
Ik vond de operatie zelf erg goed meevallen, heb alleen flink last gehad van de lucht die ze gebruiken om je buik op te blazen.
Als ik je één tip mag geven, ga niet zitten en probeer ook niet zoals ik om op je buik te gaan liggen . Zolang je ligt, blijft de lucht in je buik, ga je rechtop zitten of op je buik liggen, dan begint de lucht te bewegen en dat doet pijn! Ik mocht toen ik een uurtje wakker was alweer naar huis, maar vond de rit naar huis een ramp, was een uur rechtop in de auto zitten dus tegen dat ik thuis kwam was ik echt op. Dus probeer ook in de auto te liggen of je stoel plat te leggen.
Die lucht verdwijnt na twee à drie dagen en dan ben je ook echt weer helemaal jezelf. Van de wonde heb ik geen last gehad. Ik heb trouwens ook niet gevloeid, ze hebben nochtans via de hysteroscopie wel gesneden en gewerkt in mijn baarmoeder. De narcose is kort omdat ze alleen even kijken, dus daar heb je normaal ook niet teveel last van.
Al bij al niets om bang voor te zijn, gewoon even rekening houden met die lucht en liggen!
Veel succes!

 

Ik heb een kijkoperatie gehad maar daarbij ovarian drilling (en achteraf gezien het weghalen van endometriosehaarden), dus ik weet niet precies welke pijn waarbij hoorde, maar het koolzuurgas had ik ook het meeste last van! De narcose had bij mij ook best een lange nasleep en voelde me behoorlijk ellendig de eerste twee dagen, maar daarna ging het ook wel snel beter! Iedere dag een grote stap vooruit in ieder geval

Ik heb trouwens drie littekentjes overgehouden, waarvan één onderaan mijn navel. Ik denk dat die andere twee er zitten vanwege die ovarian drilling, dus daar heb jij waarschijnlijk geen last van.

Heel veel succes!

 

Dat sneetje in mijn navel loopt langs de onderzijde van mijn navel precies mijn buik in, is heel mooie genezen, al zal het wel altijd een littekentje blijven, maar ja, een navel is sowieso al niet erg aantrekkelijk Aangezien ik daarna vrij snel (drie maand na operatie ongeveer) zwanger was, is dat nu wel gevoelig, maar kan helemaal geen kwaad.

Ik had geen verklevingen maar een tussenschot in mijn baarmoeder. Dat nam 2/3e van de ruimte in en was amper of niet doorbloed waardoor het één van de verklaringen van mijn drie miskramen kan zijn.

Na de operatie moest ik een natuurlijke cyclus afwachten voor ik aan de behandeling mocht starten. En was dan meteen in de eerste ronde met behandeling zwanger.
Ik ben "natuurlijk" zwanger geworden, soort van IUI maar dan zonder de inseminatie
Ik heb hormonen gespoten omwille van lange cyclussen (PCOS).
De groei van mijn eitjes is opgevolgd door echo's en bloedprikken.
Maar we hebben zelf (op commando van dag en tijdstip) seks gehad omdat vriend zijn zaad "subliem" was (de dokter die dat woord uitsprak wordt door mijn vriend nog steeds aanbeden ).
Daarna Utrogestan moeten gebruiken omdat mijn baarmoederslijmvlies niet aandikte (waarschijnlijk door het eerdere gebruik van Clomid en de curettages na de miskramen).

Nog vergeten bedankt voor de felicitatie! Hopelijk heb je ook snel geluk!

 

ik heb een laprascopie gehad en daarbij is er 1 eileider weggehaald.
ik keek er heel erg tegenop heb gehuild tot het moment dat ik naar de infuus kamer werd gereden... achteraf volkomen overdreven.... ik krijg dormicum om rustig te blijven en dat was heerlijk! ik word liever een paar x geopereerd dan dat ik een punctie moet doen.
ik ha 3 gaatjes waarvan 1 net onder me navel en van de litekens zie ik helemaal niets meer....
toen ik thuis op de bank ging kreeg ik last van schouder een vervelende zeurende pijn maar gelukkig was het de volgende dag over...
heel veel succes en wees niet bang achteraf valt het 1000% mee

 

Ik heb in januari dit jaar een laprascopie gehad, twee gaatjes: 1 in mn navel en eentje net onder de rand van mn bikinibroekje dus die zie je nooit. Mijn eileiders zouden doorgespoten worden maar gyn ontdekte toen endometriose en heeft dat nooit kunnen doen daardoor. Veel verklevingen nl.
Doorverwezen naar het VU en nu ga ik 'toevallig' volgende week maandag of dinsdag weer geopereerd worden, weer een laprascopie maar nu worden alle verklevingen en de endocyste die er zit weggelaserd. Naar verwachting worden dezelfde gaatjes weer gebruikt. In januari mocht ik smiddags weer naar huis, volgende week moet ik een nachtje blijven.
Last van het gas had ik niet echt, kan me niet echt herinneren nl.
Wel inderdaad van dat gehobbel in de auto, jeetje dat is echt rot!
Was wel redelijk snel weer op de been, na 3 dagen was ik alweer op pad (wel rustig aan). Dus ik zie niet op tegen volgende week.

Wat gaan ze bij jou doen? Alleen 'kijken' of gelijk wat doen? In januari duurde het 20 minuten (de narcose), maar volgende week 120 minuten dus aanzienlijk langer.

 

Ik heb 2x een laparoscopie gehad. De eerste in de vorm van kijkoperatie, die een 1 a 1,5 uur duurde. Er werd gezegd: 1 gaatje in mijn navel en 1 boven de schaamstreek en mocht de gynaecoloog niet alles goed kunnen zien of als er verklevingen waren ook nog een 3e en eventueel 4e gaatje. Helaas waren mijn beide eileiders verkleefd, dus 4 gaatjes. Ik werd 's ochtends geholpen en ging pas 's avonds naar huis. Ik was misselijk, last van flauwvallen en kreeg bijna niks binnen. Andere klachten die nog een aantal dagen aanhielden waren; erg moe, middenrif- en schouderpijn (door gas) en spierpijn. Na een week weer aan het werk wat nog niet lekker ging (erg moe en concentratieproblemen).
Viel mij best tegen en ik zag op tegen de 2e keer aangezien werd aangeraden om 2 weken thuis te blijven en een nachtje te blijven.
Tijdens de 2e laparoscopie zijn mijn eileiders verwijderd. Operatie duurde een half uur. Dit keer 3 littekens gebruikt voor de gaatjes. Ik voelde mij stukken beter dan de 1e keer. Geen misselijkheid of het gevoel van flauwvallen. Het ging zo goed dat ik 's avonds naar huis mocht i.p.v. een nachtje blijven. 1e week wel erg moe geweest en 2 dagen een beetje last van 1 schouder door het gas. Concentratieproblemen waren minimaal. Het herstellen ging ook sneller. Al met al gigantisch meegevallen terwijl er meer is gebeurd dan de 1e keer.
Ik denk dat het bij iedereen anders is; de 1 is zo op de been en de ander heeft langer nodig om te herstellen.
Succes in ieder geval!

 

Ik heb ook 2x laparoscopie gehad.
Eerste keer alleen kijken en 2e keer kijken of er herstel/verwijdering van de eileiders mogelijk was. Wat niet bleek te lukken door ernstige verklevingen.
Eerste keer heb ik maar 2 dagen rust genomen.....eigenlijk te snel dus weer aan de gang. Tweede keer een week genomen. Dat was ook wel zo verstandig. Eerst keer was niet zwaar, maar 2e keer wel. Blij dus dat ik toen meer tijd had genomen.
In totaal 3 littekens, deels op dezelfde plek gesneden bij de 2e operatie. Tja... niet groot, maar het zijn wel littekens. Gelukkig was ik al niet van de strakke buiken zeg maar.
De spierpijn in mijn schouders was inderdaad heel raar om te voelen.
Tips: neem je rust, zoek een comfortabele houding bij zitten/liggen en neem vooral iets tegen de pijn in als je denkt dat het nodig is.

Spannend, maar goed te doen. Neem ook een boekje/muziekje mee voor als je moet wachten....als het lang duurt en je ligt tussen andere patiënten, kan het wachten lang duren .

Succes alvast!

 

Ik heb 1 laparoscopie gehad voordat ik uiteindelijk toch spontaan zwanger ben geworden van onze 1e zoon. Ik heb er 2 kleine littekentjes aan over gehouden, 1 in mijn navel en 1 in mijn schaamstreek. Van de kijkoperatie zelf heb ik gelukkig niet zo veel last gehad, beetje weeig gevoel 1 a 2 dagen. Wel had ik last van mijn schouders, maar dat schijnt vaker voor te komen na een narcose (iets met zwaartekracht geloof ik). Uiteindelijk kwam er niks uit. Ook heb ik nog een hysteroscopie gehad, dat vond ik wel wat vervelend voelen. Ook hier kwam niks uit.
Ik wens je veel sterkte!

 

Ik had verklevingen, maar geen symptomen waardoor een bel ging rinkelen. Normale cyclus tussen 30-35 dagen en weinig menstruatieklachten. Een hydrosalpinx en een verkleefde eileider kwamen daardoor hard aan.

 

Hoi Duurtlang,

Hier nog iemand met ervaring met een laparoscopie. Vanwege een vroege buikoperatie en het uitblijven van een zwangerschap heb ik deze in november 2013 gekregen. Ik was ontzettend nerveus maar het is me 100% meegevallen.
Ik ben nog nooit zo lekker wakker geworden Ik was de tweede van de dag. En steeds werden in totaal nog 3 vrouwen de kamer ingereden. Iedereen zat direct aan een beschuitje/boterham en wat drinken. Niemand was ziek en misselijk. Daarna kwam de arts bij iedereen vertellen wat hij gevonden had.
Mijn diagnose was: licht vorm van endometriose en nog zelf proberen met een controle over 6 maanden. Doorgankelijke eileiders (mijn billen waren aardig blauw van het spul wat ze er doorheen hebben gespoten).

Voor mij was de lichte endo geen verrassing omdat ik echt ontzettende pijn had als ik menstrueerde. Naar het toilet gaan deed echt gruwelijk veel pijn. En de eerste dagen moest ik echt ibuprofen slikken om te kunnen werken.

Al die heftige pillen die ik had gekregen voor na de operatie heb ik niet hoeven innemen. De volgende dag heb ik al lekker buiten de deur gelunched met mijn familie. Had alleen was last van het gas. Dat stijgt op vanuit je buik (daardoor kunnen ze alles goed zien) naar de schouders. Het gevoel alsof iemand op je schouders drukt.

Zoals je kan zien ben ik inmiddels zwanger geworden. Spontaan! In mijn ogen echt een wonder want daar had ik echt niet meer op gerekend. Ik hoop voor jou echt hetzelfde!
Veel succes/sterkte met de operatie. Laat je straks weten hoe het is gegaan?

 

Bij mij ook een totale verrassing. (helaas)
Nooit pijn gehad tijdens menstruatie. Cyclus rond de 30/35 dagen.
Vloeide ongeveer 5 dagen, gewoon normaal niet bijzonder veel of weinig. Eigenlijk gewoon redelijk normaal. Had wel eens de eerste dag van menstruatie dat ik me niet helemaal top voelde, nam ik een Aleve Feminax ofzo en dan had ik nergens last meer van.
Daarom was ik ook compleet overdonderd toen ik bij kwam uit de narcose...

Succes maandag! Ik moet ook maandag, om 10.00 uur is de planning nu.

 

Hier ook ervaring ermee.
Ik ben altijd ziek van narcose..medicatie helpt er gewoon niet tegen...ben er gewoon erg gevoelig voor (heb ook weer HG in de zwangerschap) dus ligt echt aan mijn lichaam.
Maargoed, omdat ik altijd heel hevig reageer op narcose moest ik een nachtje langer blijven (wordt pas heel erg laat wakker...was nu in de ochtend geopereerd en pas de volgende ochtend echt wakker).

De dag erna naar huis dus. Manlief had een belangrijke vergaring op werk dus was meteen alleen met onze 9 maanden dochter. Ja...was beetje beurs maar goed te doen.
Kan me niet veel meer herinneren ervan...dus zal allemaal wel meegevallen zijn

 

Ben het inmiddeld wel gewend...we hadden hte er laatst nog over dat we nu gewoon echt niet eens meer weten hoe vaak ik een operatie heb gehad. Het is maar een dagje en daarna is het weg

Ik kreeg de laparoscopie omdat ik ernstige buikpijn bleef houden na de geboorte van mijn dochter. Na ziekenhuisopnames en tig onderzoeken hebben ze toch besloten een scopie te doen.
De pijn bleef namelijk ondanks een week lang antibiotica via het infuus. Het was een ontsteking aan de eileiders/eierstok. Ik heb toen weer extra antibiotica gehad en buik is gespoeld. Ze hebben toen ook meteen gekeken of de eileiders nog open waren. Dit was gelukkig het geval. Waarschijnlijk heeft een stolsel van de fluxus die ik heb gehad een ontsteking veroorzaakt...doordat het probleem door niemand werd erkend is de ontsteking toen doorgeslagen zeg maar.
Direct daarna met de hormoonbehandelingen weer begonnen...duidelijk verschil...reageerde er gewoon amper op. Bij behandeling (hormonen+IUI) gaven ze aan dat de kansen zo wel erg klein waren en dat we het gesprek voor IVF wel konden plannen..want met deze uitslagen werd er niets meer verwacht. Uitslagen van het zaad werden ook steeds slechter namelijk. Nou dat gesprek kon ik mooi omzetten in een eerste echo

Kortom...het gaat soms met tegenslagen...maar geef de moed niet op! Ik zou er niet al te veel tegenop zien ook..de operatie valt echt enorm mee. En dan hopelijk lekker snel door naar de IUI!

 

Voor IUI is de grens 1 milj. Dus daar zou je echt nog ruim genoeg voor hebben. Ik ben in ieder geval zwanger van aardig wat minder dan 3 milj!
succes!