Hallo, Mijn zoon is nu 20 maanden en is momenteel 'onhandelbaar'... Het is gewoon niet meer leuk! Hij slaapt slecht (krijsen/huilen voor het slapen gaan en 's nachts wakker worden en de buurt wakker krijsen) Hij is 's morgens weer supervroeg wakker (5uur) Hij luistert niet, hij heeft ontzettende verlatingsangst wat betekent dat we nergens meer naartoe kunnen gaan (bijv wc) zonder een huilbui. Als mijn man 's morgens gaat werken is hij helemaal overstuur. Hij wil alleen nog maar 'oto rije' en als we dat niet doen krijgt hij weer een driftbui. En zo kan ik nog wel even doorgaan... Kortom het is gewoon niet meer gezellig op deze manier! Ik dacht eerst dat het misschien door de geboorte van zijn zusje kwam maar dit duurt toch wel erg lang he. Dus herkennen jullie dit? Is dit een fase en hoelang duurt hij gemiddeld? Wat doen jullie tegen de driftbuien? Ik weet nooit goed of ik het moet negeren of afleiden, want zo'n bui duurt hier soms wel erg lang. En we wonen in een tussenwoning dus vind het ook een beetje erg voor de buren Alvast bedankt! Groetjes een ff wanhopige moeder
Ik denk dat het deels komt door de geboorte van zijn zusje, en ook gewoon het uittesten van hoe ver kan ik gaan. Doordat hij op dit moment minder aandacht krijgt als zijn zusje, vraagt hij negatieve aandacht, want als hij iets stouts doet heeft hij de aandacht. Ik denk dat het het beste is om het proberen te negeren, want zolang hij met krijsen en huilen jou aandacht krijgt zal hij het blijven doen. En als jij zijn gedrag gaat negeren(zover als mogelijk is natuurlijk) heeft hij zo door dat het geen zin heeft om te krijsen. En his is natuurlijk ook nog klein, en moet inneens zijn papa en mama delen, dat valt ook niet mee voor hem. Heeft het ook nog invloed op je meisje, word die er wakker van? of gaat die er van huilen als hij zo vervelend is?
He Ninien Nou, het is niet echt dat hij nu minder aandacht krijgt want zijn papa is de hele tijd met hem bezig als hij er is... En Esmee ligt vaak in de box en dan krijgt hij ook alle aandacht... Dus ik denk zelf dat het daaraan niet ligt of zou het me gewoon niet opvallen? Esmee slaapt meestal gewoon door zijn gekrijs heen Maar gister bijvoorbeeld ging mijn man even naar de winkel en dus mocht Youri mee. Hij helemaal blij want hij ging 'oto rije'. Maar in de auto riep hij dus blijkbaar de hele tijd oma oma. Toen mijn man bij de winkel aankwam wou hij niet uit de auto (terwijl hij normaal supergraag naar de winkel gaat) en was het huilen. Toen ze weer thuis aankwamen wilde hij ook niet uit de auto. Eenmaal binnen heeft hij een hele tijd bij de voordeur staan krijsen dat hij wilde 'oto rije'.... Dat is toch niet normaal? Of wel?
Jahoor, heel normaal Dit soort fases kom je gewoon tegen, niet leuk, maar het hoort er wel bij.... Daarbij is 3 weken wennen aan een nieuw gezinslid echt niet lang hoor voor zo'n uk. Alles is ineens veranderd. Waar hij eerst de exclusieve aandacht van jullie kreeg, moet hij dat nu gaan delen met zijn zusje. Ookal geven jullie hem evengoed veel aandacht, hij ziet dat zijn zusje ook aandacht krijgt van jullie en voorheen was alles voor hem. Neem daarbij nog eens de kraamweek, inclusief kraamhulp. Alle drukte die kraamvisite met zich mee brengt. Opa en oma die ineens ook wel erg veel aandacht hebben voor zijn nieuwe zusje en hem zomaar ineens een paar minuten "vergeten". Betrek hem zoveel mogelijk bij de verzorging van zijn zusje, maar overdrijf het niet..Geen zin is geen zin! En daarbij hebben die kleintjes gewoon moeilijke fases. Weet niet of 20 maanden ook bekend staat om een sprongetje, maar het kunnen evengoed kiezen zijn die hem plagen. Misha had bijvoorbeeld vorige week een enorm vervelende week. Zondag zag ik ineens een puntje van 1 van de bovenkiezen doorkomen, dat verklaarde een heleboel.. Een kant en klare oplossing is er niet. Zoveel mogelijk negeren. Doet hij echt dingen die niet kunnen (zoals slaan, gooien, enorm schreeuwen tegen jullie enz.), dan zou ik wel een time-out toepassen. Bij het voorbeeld wat je noemt dat hij staat te brullen op de deurmat......lekker laten brullen. Wel even zeggen dat hij naar binnen mag komen als hij klaar is en verder totaal negeren, dan is de lol er snel af hoor. Als hij stopt, geef je hem even een lekkere knuffel en ga je verder met positieve dingen (eventueel even een spelletje oid,om hem te laten zien dat jullie hem echt niet vergeten zijn)..
Loetje, bedankt voor je reactie. Idd voor zo'n kleintje is 3 weken misschien nog niet echt lang... In de kraamweek heeft hij het ook heel moeilijk gehad, al die vreemde mensen en het vele bezoek. Ik ga je tips iig toepassen en hopelijk is de fase heeeel snel over Over het sprongetje, in mijn boek van Oei ik Groei staat deze leeftijd al niet meer dus ik kan het niet nakijken of het een sprongetje is... Maar gelukkig is er dit forum en zijn er ervaren mama's die me kunnen helpen
Graag gedaan Je zult ook merken als er weer rust is in de tent (lees, als alle drukte rond de kraamvisite ed achter de rug zijn), je zoon ook zijn draai weer gaat vinden.. Komt helemaal goed. Maar ik weet van mezelf dat ik het ook hele zware tijden vond/vind (jaja, ook nu nog sta ik vaak genoeg voor dat soort situaties) en me af en toe serieus af vroeg/vraag wat er in godsnaam leuk is aan kinderen Om een uurtje later weer helemaal verlieft te worden op ze als ze handje in handje op de bank samen kindertijd zitten te kijken. Het hoort er gewoon bij, helaas.... Neem daarbij dat jezelf ook nog een gierende hormonenbom bent, die nog herstellende is van een bevalling. Is ook niet echt bevordelijk voor je geduld en humeur en elke tegenslag een enorme berg lijkt Geniet van de leuke dingen en misschien is het mogelijk om je zoontje eens een paar uurtjes naar oma te brengen? Heb jij even rust, hij heeft exclusieve aandacht van oma. Of dat papa even bij je dochter blijft en jijzelf een half uurtje/uurtje met je zoon naar de speeltuin gaat (als dat mogelijk is ivm je herstel van je bevalling). Heerlijk voor jou, maar ook voor hem. Dat kan soms wonderen verrichten
Denk meer dat het een fase is als dat het met de geboorte van zijn zusje te maken heeft. Mijn dochter kreeg deze fase iets later maar was vreselijk irritant. Echt gillen en zeuren om alles. Bij alles de kont tegen de krib gooien. Maar, het is hier sinds een paar dagen over!!! Ik heb haar gewoon op haar kop gegeven, als ze zeurde of huilde om niets, moest ze de gang in. En ze mocht er pas weer uitkomen als ze weer kon luisteren en gewoon kon doen. Hier heeft het gewerkt. Succes!!!
Loetje, hij is vorige week voor het eerst gaan logeren bij opa en oma (voelde eigenlijk niet goed, leek net alsof hij nu ineens weg moet omdat zijn zusje er nu is maar dit was helemaal niet zo want het stond al langer vast en kon gewoon niet anders maar goed) en dat ging opzich heel goed gelukkig. En idd, sommige momenten zie je het echt niet meer zitten en even erna gebeurd weer iets waardoor je weer helemaal verliefd bent op dat kleine mannetje. Daar probeer ik ook zoveel mogelijk van te genieten Elmo, hoelang heeft die fase dan bij jou dochter geduurd?
ongeveer 2 á 3 maanden. Was erg vermoeiend maar geniet nu des te meer van haar! En ze is ook ineens veel wijzer, echt al een kleuter aan het worden.