Hoi meiden, Ik zou heel graag tips krijgen hoe jullie hiermee om (zouden)gaan. Onze zoon is echt een heel lief sociaal peutertje. Hij is dol op kinderen en dieren en verzorgt deze dan ook graag zodat ze het naar hun zin hebben. Een voorbeeld hij brengt de drinkbeker naar zijn 9 maanden jongere nichtje. Hij knuffelt graag, geeft graag kusjes. Hij lacht en zwaait gedag naar bijna iedereen die we op straat of in een winkel tegenkomen. Kortom heel lief gedrag waar mams heel blij mee is! Echter... er is een keerzijde. Ons neefje van 6 maanden jonger is het tegenovergestelde van Quinn. Hij is totaal niet knuffelig (hij mept als je hem wil kussen) en pakt alles af wat hij bij een ander kindje ziet. Nu is Quinn toen hij 1 jaar was ook al een keer een periode bang voor hem geweest, dat was toen vooral omdat hij echt oorverdovend kan krijsen als ie zn zin niet krijgt. Daar is hij op een gegeven moment overheen gekomen. Nu sinds een maand is echt heel bang voor m. Hij was laatst op zn verjaardag en toen heeft hij hem op een onbewaakt moment op zn hoofdje geslagen. Quinn kwam dit met een bleek gezichtje aan me vertellen. Mama auwa neefje heeft poek op mn hoofdje gedaan. Ik heb m toen verteld dat hij dat niet mag en dat hij dat niet expres heeft gedaan en m even bij me genomen. Nu vind ik het heel moeilijk wat ik hieraan kan doen. Als we ook maar bij neefje in de buurt komen zegt ie al mama bang.. Ik erken dit gevoel en leg m uit dat zijn neefje lief is en dat hij niet bang hoeft te zijn. Voorbeeld.. er staat chips op tafel. Als Quinn ziet dat zn neefje bij de chips staat dan weigert ie chips te eten omdat hij bang is dat zn neefje hem wegduwt en de chips afneemt.. Wie kan me vertellen hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik wil hem heel graag helpen maar weet dat ik m hierin moet loslaten en dat ie het zelf moet gaan leren. Wie heeft tips of herkent dit sorry voor mn lange verhaal
Dit vind ik normaal gedrag van jouw zoon hoor, ik herken het wel van mijn dochter. Jouw zoon moet gewoon nog leren om van zich af te bijten. Dit leert hij door ervaring. Lekker laten spelen met andere kinderen. Soms wat uitleggen en/of naspelen thuis. Volgens mij komt het helemaal goed!
Hij gaat komende donderdag voor het eerst naar de psz. Hoop dus dat het dan na verloop van tijd wel goed gaat komen en hij dan leert om voor zichzelf op te komen. Ik merk dat ik als mama het toch stiekem wel zielig vindt dat hij zo bang is voor zn neefje. Ik geef m nu zoveel mogelijk aan dat ik bij hem ben en dat hij niet bang hoeft te zijn. Als hij op schoot wil of met me wil knuffelen op zo'n moment dan kan dit. Ik wil hem absoluut niet het idee geven dat ie hier maar doorheen moet maar dat dit stapsgewijs kan. Ben aan de andere kant weer bang dat ik hem dan te "soft"maak.. stom he??
Hier precies hetzelfde hoor met onze zoon, die bijt echt niet van zich af. Wij vertellen hem nu gewoon dat als een ander kindje b.v slaat of schopt hij dit terug mag doen. Maar zelfs met onze "toestemming" kost het hem heel veel moeite om van zich af te bijten, het zit gewoon niet in zijn genen om "gemeen" te zijn.
Oh dit is zeer herkenbaar, ik heb ook zo'n gevoelig peutertje die niet voor zichzelf opkomt, ze gaat al sinds ze 3 mnd is naar kdv en gastouder en een tijdje mkd. Ik ben zelfs een keer huilend naar het werk gereden omdat ik haar eigenlijk niet achter wou laten, ik bracht haar namelijk bij de gastouder en een ander kindje pakte mijn dochter bij de arm en zei: "je bent van mij! je moet nu alles doen wat ik zeg!" en ik moest naar mijn werk, kon niet langer blijven en dus moest ik volledig vertrouwen op het toezicht van de gastouder. Ze is nu bijna 3 en komt nog steeds niet echt voor zichzelf op, deelt alles met iedereen en geeft haar traktatie/speelgoed snel weg als ze ziet dat een kindje het erop gemunt heeft. Ik weet dat het een karaktertrek is maar ik hoop wel dat ze de balans leert te vinden en niet alles maar toe blijft laten. Zeker nu ze straks (over een jaar) naar school gaat.
Bedankt voor jullie reacties meiden. Ik heb er vertrouwen in dat het wel goed gaat komen, als hij uiteindelijk 2 ochtenden op de psz met kindjes omgaat. Ik vraag me alleen af hoe ik er op het moment zelf mee om moet gaan als hij aangeeft bang te zijn.. voor zn neefje bijvoorbeeld. Ik heb de neiging om dan te zeggen, je hoeft niet bang te zijn en merk dan toch dat ik probeer om hem erop af te sturen en iets terug te pakken wat van hem afgenomen wordt. Hij durft het alleen niet. Ik pak dan zn handje maar als hij dan terugtrekt, dan forceer ik niets en laat ik het er maar bij. Hoe doen jullie dat?
Ach gossie Hier klinkt het ook heel bekend! Julia is/was ook zo bezorgd over andere kindjes. En had snel niks met drukke kindjes. Als ze zich ergens niet op haar gemak voelde, dan pakte ik ook gewoon haar handje en ging ik met haar mee hoor. Net zolang totdat het weer een beetje ging en dan trok ik me weer een beetje terug. En veel uitleggen etc. Juuls gaat nu ruim een jaar de psz en we hebben haar helemaal zien veranderen. Van een kwetsbaar vogeltje in een peuter wat voor zichzelf durft op te komen. Ze is van een "lief, sociaal, rustig meisje" naar een "lief, sociaal, aanwezig meisje" gegaan Het komt helemaal goed, soms hebben ze even tijd nodig om uit hun schulp te kruipen en tot die tijd ben jij er voor hem!
Even een reactie van de 'andere kant' gezien. Ons zoontje kan namelijk juist heel goed voor zichzelf opkomen, te goed zeg maar. Ik vraag me dan ook af wat de ouders van jullie neefje doen? Ons neefje is 6,5 en wordt ook snel ondergesneeuwd door ons zoontje van 2,5... Hierin moeten we ons zoontje ook echt kort in houden, maar ons neefje moet ook leren voor zichzelf op te komen. Hij valt nogal snel terug op ons als volwassenen, maar wij proberen hier niet in mee te gaan en het ze zelf op te laten lossen. Op school enz ben je er tenslotte ook niet bij. Mocht het echt té gek worden, is een assertiviteitscursus misschien wel iets? Die heb je ook voor peuters begreep ik.
@ Juul: ooh wat fijn dat het met je meisje zo goed is gegaan. Hoop dat Quinn ook lief sociaal en aanwezig zal worden @ Jusi: de ouders van mn neefje (zoontje van mn zus) zijn heel anders in het omgaan met hun kind dan dat ik en mn vriend dat doen. Geen probleem, iedereen doet het op zn eigen manier. Zo schuwt mn zus er niet voor om mn neefje een klap op zn handjes te geven of terug te bijten als ie dat bij haar doet. Ik zou dit NOOIT doen, maar zij denkt dat ze het zo moet doen. Mischien is dat deels ook wel het gedrag van mn neefje, geen idee.
Tsja, twee kanten van het verhaal he. Jouw zoontje moet duidelijk leren dat hij best z'n mannetje mag staan en voor zichzelf op moet komen, maar je neefje is ook niet het meest gemakkelijke mannetje zo te horen... PSZ heeft hier veel goeds gedaan! Julia is een stuk assertiever en speelt daar heel goed samen met de andere kindjes. Ze leert ook dat sommige kinderen niet aardig zijn en daar ga je dan niet mee spelen, andere kinderen juist wel en die kun je opzoeken. Zo is het ook voor jouw zoontje. Hij hoeft niet per sé met zijn neefje te spelen, maar mag dan ook zeggen dat zijn neefje iets niet af mag pakken bijvoorbeeld, of dat hij nu ergens mee bezig is. Dat zijn sociale vaardigheden die hij nog niet heeft. Ik zou trouwens wel bepaalde grenzen zetten voor het neefje in kwestie als hij bijvoorbeeld iets doet wat niet mag. Zo te horen pakt moeder hem ook wel aan, maar er zijn ook grenzen bij jullie in huis waardoor het voor jullie gemakkelijker is om je zoontje wat te helpen. Je mag niet afpakken, je mag niet slaan, etc. Voor je zoontje is het ook fijn als hij ziet dat dit tegen het neefje ook wordt benoemd en niet alleen tegen hem.