Heb ik gelezen hoor, maar je gevoel is bij een eigen kind toch anders dan bij een stiefkind. Ik denk dat het daardoor komt en niet door geslacht. Verder ben ik het met je eens.
ik heb zelf 2 meiden, waar ik dolgelukkig mee ben. maar met 2 jongens had ik net zo blij geweest. ik snap die heisa niet, over dat zo graag een meisje willen...vaak gaat t alleen maar om het tutten en de leuke kleertjes. dat is toch geen reden! ik heb nooit enige voorkeur gehad. ben nu weer zwanger van de 3e en hoop zo dat het een gezond kindje is! mn oudste speelt trouwens helemaal niet graag met poppen en draagt het liefst een broek met een trui! het staat haar ook niet als ze een schattig jurkje aan heeft!
Ik had steeds het gevoel zwanger te zijn van n klein ventje, heerlijk! Ben nl ook zwaar verliefd op de zoontjes van m'n vriendinnen, dus helemaal top. Zag al n mini-versie van mijn kief voor me. Nu hoorden we bij de 20 weken echo dat het een meisje is. Fantastisch! Maar wel omschakelen, want ik zag al stoere gympjes enzo voor me. Vroeger zag ik altijd n meisje voor me, als ik aan m'n kindje dacht. Toen ik eenmaal zwanger was, had ik het beeld van een jongetje in m'n hoofd. Bij allebei de gedachten was ik helemaal gelukkig, ik ben al zo blij dat het gezond is en dat ik zwanger ben. Ik heb geen voorkeur. Ik zou bij allebei los zijn gegaan, hihi! Ik vind wel dat je een gezonde voorkeur mag hebben. Mannen hebben dat toch ook? Zolang t maar geen obsessie is. En die stoere gympjes komen er hoe dan ook!!
Ik dacht eerst, toen Thirza geboren werd, dat dat idd zo was. Dat ik van Thirza bijvoorbeeld meer kon hebben dan van m'n stiefkids. Maar hoe groter Thirza wordt, hoe meer ik merk dat dat vooral gerelateerd was aan de zorg die Thirza vroeg: ze was een huilbaby, en dat heeft me 2 jaar lang een maximum aan energie gekost, die ten koste ging van al het andere en dus ook deels van wat ik kon hebben van de kids van mijn man. Nu ze dik een jaar terug tot rust is gekomen, is dat gaan veranderen weer, en merk ik dat leeftijd ook een rol speelt: ook Thirza gaat nu dingen doen die niet mogen, en ik reageer daar eigenlijk hetzelfde op als bij m'n stiefkids. En van m'n stiefkids kan ik sindsdien weer meer hebben juist, omdat er weer energie overblijft daarvoor. En het doet me ook evenveel pijn als ik m'n stiefkids zie lijden. Dat gaat me net zo aan het hart. En ik merk het ook breder hoor, dat ik gewoon beter 'match' met meiden en vrouwen. In mijn werk, in alle vrijwilligersdingen die ik gedaan heb... Is ook niet raar, want ik ben een vrouw en dus begrijp ik meiden en vrouwen gewoon gemakkelijker dan dat ik mannen en jongens begrijp. Dus daar komt mijn lichte voorkeur toch wel vandaan. Van een knulletje zou ik absoluut evenveel houden, maar het zou me echt meer moeite kosten, om de praktische invulling daarvan vorm te geven. Is ook niet erg, daar is mijn man dan weer voor, die dus weer een lichte voorkeur voor een zoon heeft Die heeft niets met meidendingen en gaat echt gillen van alle barbie-dvd's, alle prinsessenjurken, alle roze en glitter, enz enz, die hier dus wel met verve door beide meiden uitgeleefd zijn/worden
Ja ik bedoel ook over het algemeen.. Vaak is het wel zo toch?! Manlief(enig kind) trekt ook erg naar zijn ouders maar ik ga er niet op de koffie doordeweeks. Ik ga lekker naar mijn eigen moeder.. Snap je wat ik bedoel? Oh en 2 van de zelfde lijkt me ook wel het leukst voor mekaar, ook weer over het algemeen want straks blijkt dat ze mekaar niet mogen. Ik ben het wel eens met de kleertjes, jongens kleren zijn er veel minder.. Voor meisjes wordt veel meer moeite gedaan door de ontwerpers.. (al is dat niet belangrijk maar wel frustrerend als je iets voor een meisje ziet: wit met prinsesje, verwacht je dat er ook 1 is met prinsje maar nee hoor) Ik kom dus 9 van de 10 x uit bij dure (lees Tommy burberry armani d&g) uit omdat die wel super leuke kleertjes hebben..
Ik kan nog begrijpen dat als je al een kindje van het ene geslacht hebt, je het leuk zou vinden als het dit keer het andere geslacht zou worden MAAR teleurstelling.. NEE. Voordat ik zwanger was van de eerste had ik waarschijnlik gezegd dat een meisje mij wel leuk leek. Maar toen ik zwanger was had ik echt totaal geen voorkeur. Het leek me beiden even leuk en toevallig werd het een meid. Nu zegt iedereen tegen mij, het zou wel extra leuk zijn als het dit keer een jongen is, ehmmm sorry?! Het maakt me niet uit! 2 meiden is leuk en 1 meid en een jongen is leuk.
Ik heb en meid en ze is geweldig had ik een jongen gehad had ik dat ook geweldig gevonden. Ik hoop wel dat als we ooit een 2de mogen krijgen het een jongen is. Wij zijn 3 jaar bezig geweest dus mijn enige wens was dat het gezond is.
Ik heb 2 geweldige jongens waar ik ontzettend blij mee ben. Bij mijn eerste zwangerschap wist ik zeker dat ik een jongen zou krijgen en dat was zo. Werd voor de 2de keer zwanger en ja dan toen dacht ik wel van een meid is leuk maar mijn gevoel zei ook dat het een jongen was en dat was zo. Ik ben zoooooo blij met ze. Het heeft mij nooit uitgemaakt wat ik zou krijgen. Heb 3 miskramen gehad. Voorkeur speelde echt geen rol. Je mag blij zijn dat je kind kinderen kunt krijgen, dat is al een wonder opzich toch
Volgens mij is het vrij normaal dat moeders graag dochters krijgen en vaders graag zoons Als ZP vol zat met mannen dan had iedereen gehoopt op een zoon hahaha Dat is helemaal niet gek, de voorkeur is vaak een kindje van hetzelfde geslacht, simpelweg omdat je dat "kent" en dus zekerder bent over je capaciteiten dat kindje op te voeden. Zelf ben ik na 5 jaar en een MK eindelijk weer zwanger. Hoe blij ik ben kan ik bijna niet omschrijven. Maar als ik een voorkeur mag uitspreken zeg ik ook meisje Gewoon, om de redenen die ik net noemde. Ik weet niks van jongens hahahaha maar geloof mij, als het een jongen wordt ben ik ook hartstikke blij!! Als we maar een gezond kindje krijgen ben ik de rijkste moeder van de wereld
hier dolgelukkig met ons kleine mannetje in mn buik. al volop aan het fantaseren over later: bomen klimmen, met de lego spelen, voetballen, vissen en een kamer vol met auto's en treintjes. minstens zo leuk als met barbie's tutten, verkleden, paarden en make-up En voor degene die van het eerste rijtje de rillingen over de rug voelen lopen, dat zijn nou precies de dingen die ik geweldig vondt als kleine meid. en als ik met mijn barbie's wou spelen, moest ik ze vaak weer terughalen uit de kamer van mijn oudere broer. mijn conclusie: het is allemaal even leuk en speciaal, zeker met je eigen kleine man OF meid
Hier een jongetje en een meisje en nog een jongetje op komst, super gewoon! Jongetjes en meisjes, ik vind het allebei leuk. Eerst zag ik mijzelf ook wel aan meisjesmoeder, maar toen kreeg ik mijn zoontje en merkte ik pas hoe leuk jongetjes echt zijn! En ik ben nu gewoon een moeder, niets meisjes of jongetjesmoeder.
Mensen moeten eens leren om blij te zijn dat je uberhaupt zwanger bent, zo vanzelfsprekend is dat niet! En dat het ook nog eens goed afloopt en je een gezond kind op de wereld zet, knijp in je handjes zou ik zeggen! Maarrrrr ik kan wel begrijpen dat iedereen toch een lichte voorkeur heeft, al is het maar omdat je bijv. zelf als meisje met alelen broers bent opgegroeid en dat liever ook zo zou hebben of juist niet. Dat gevoel komt vanzelf in je op, en dan is het zaak om dat een beetje af te remmen denk ik. Ik kan me best voorstellen dat als ik 3 zoons zou hebben, dat ik dan het liefst een meisje zou krijgen, maar asl dat niet zo zou zijn, is dat ook geen ramp, ik ben dankbaar voor elk kind!
geweldig die vraag, vooral als je zegt ja WIJ weten wat het wordt, maar voor de rest is het een verrassing, dan zie je de mensen kijken... zeg t zeg t zeg t.. en geven dan vaak aan ohh ik denk dat het een.... wordt. amen, wij weten wat we krijgen, tot nu toe een gezonde baby en of dit nou een jongen of een meisje is maakt me helemaal niet uit!!!
Ik snap wat je bedoelt, maar je drukt het zo wel veel te sterk uit voor mijn gevoel! Zeker om te zeggen dat de jongens zo ongewenst zijn, vind ik ver gaan... Het gaat echt niet om hoe welkom een kind is, maar om wat voor verwachtingen je hebt. En die verwachtingen zijn nooit realistisch, want ze zijn vooraf en niet gebaseerd op de werkelijkheid. Als ik zeg: ik heb een lichte voorkeur voor een meisje, omdat daar leukere kleren voor te vinden zijn, zegt dat NIKS over mijn relatie met het kindje, maar puur over dat ene element: kleertjes kopen. Je kunt je als aanstaande moeder nou eenmaal geen complete voorstelling maken van hoe het straks zal zijn, maar dat proberen we toch. Dat is mens-eigen. Dat doe je ook als je ergens gaat solliciteren: wij willen ons nou eenmaal ergens een beeld van vormen en op basis daarvan oordelen we over hoe leuk we iets vinden. Dat kun je veroordelen, maar naar mijn inzicht is daar niks mis mee. Ik durf te wedden dat er maar héééél weinig moeders zijn die die voorkeur zo ver laten gaan dat een kindje dat uiteindelijk niet het geslacht van hun voorkeur heeft minder geliefd is.
ik zou ook heel graag een jongen willen (als 2e)..maar het maakt me eigelijk geen fluit uit hoor.... ik dacht bij deze spruit dat het ook een jongen zou zijn, keek veel bij die stoere shirtjes en kocht ook meer blauw als roze (ook omdt blauw ook goed bij meiden past) maar toch leek het me super leuk een jongen.... Maar snap wat je bedoelt, een kennis zei "Het wordt geen jongen, dat vind ik echt niet leuk!"...dat komt omdat hij een jongen in huis heeft en naja daar kun je een boek over schrijven...ook hoorde ik veel achhh meisje dat is zo leuk, het wordt gewoon een meid...ja en wat als het een jongen wordt dacht ik dan?
Kan me helemaal vinden hierin. Waarom zou een jongen niet leuk zijn? Wij hebben 2 prachtige boys en wat mij betreft mag er gerust een derde bij. Maar het aller belangrijkste is toch dat het gezond mag zijn?! Tegenwoordig horen we zulke nare verhalen van kindjes die erg ziek geboren worden of met een aandoening waar ze hun leven lang mee zullen worstelen. Wat maakt het geslacht dan uit? Dat is wel hetgene waar ik me de minste zorgen over maak!!
Ik vind dat ook zo naar om te horen als andere zeggen van, oh jee als het maar niet een jongen/meisje is hoor! Vaak hebben ze dan kinderen van het beide geslacht, en is de een makkelijker/liever gebleken dan het andere geslacht, en baseren ze het alleen op hun eigen ervaringen. Ik vond dat afgelopen weken nog heel naar. Toen wist ik nog niet of het een jongetje of een meisje is. Van bepaalde familieleden kreeg ik dan te horen ; Het zal wel een meid zijn! Oh wat erg! (natuurlijk wel een beetje als grapje, maar ook weer niet). Werd daar heel verdrietig van, kreeg al helemaal medelijden met het kleine beebje in mijn buik voor als het een meisje zou zijn. Dat er al zo over gepraat word. Ben er echt verdrietig van geweest. Nu blijkt het dan toch wel een jongen te zijn op de echo. Maar jeetje..voor ons is toch het aller belangrijkste dat het baby'tje gezond is hoor! Voorkeur hadden we eigenlijk meer in het begin, naarmate de zwangerschap vorderde zeiden we tegen elkaar, het maakt niks meer uit, als het maar gezond is!
Dat heb ik dus ook elke keer als er weer een topic geopend wordt over een dat iemand niet blij is met het geslacht van der kindje. Vreselijk!! Hoe kan je nou niet blij zijn met het geslacht van je kind?? Je mag blij zijn dat je zwanger bent, het gezond is, hopelijk goed op de wereld zet, en uitgroeit tot een geweldig mens. Wij krijgen een zoon, voor zover duidelijk is op de echo's is hij gezond. Een gelukkiger mens kan je mij niet maken! Als ons kindje een meisje was geweest, was ik net zo gelukkig geweest. Ik ben nu al zo trots dat deze kleine man onze zoon is.
Misschien zijn er wat meer vrouwen met een voorkeur voor een meisje, en wat meer mannen met een voorkeur voor een jongen. Gewoon, omdat dat is wat ze kennen, omdat ze een mini-me willen, omdat ze als kind het andere geslacht maar suf vonden, of weet ik het wat voor redenen. Al met al denk ik dat jongetjes niet minder gewenst zijn dan meisjes, in elk geval niet als je het aan mama's én papa's zou vragen. Zelf kon ik me in mijn eerste zwangerschap niet zo goed voorstellen hoe het zou zijn om een zoon te hebben, ik had niet zo veel met jongetjes. Ik had echt geen voorkeur, maar gewoon veel minder 'beeld' van een jongen dan van een meisje. Totdat ik die prachtige jongensbaby in mijn armen kreeg (ik wist van te voren niet wat het geslacht was) en me voor 100% aan hem verbonden wist. Wat een heerlijk kind! Nu ik een jongen én een meisje heb, zal ik de eerste zijn om te beamen dat het voor de liefde die ik voor mijn kinderen voel geen jota uitmaakt. Maar ook dat het echt iets heel anders is, een jongen of een meisje. Dat verschil is wel wat meer dan alleen wat er tussen de beentjes zit. En dat verschil zal naarmate zij ouder worden, groter worden. Een meisje is geen jongen-zonder-piemel; een jongen is geen meisje-met-piemel. Of is hier ook een vrouw die vindt dat zij hetzelfde is als een man, met uitzondering van het geslachtsdeel? Lijkt me niet. We zijn anders bedraad, communiceren anders, redeneren anders, voelen anders, doen onze waarnemingen anders. Dat gezegd hebbend, er zijn natuurlijk ook geen 2 jongens volledig gelijk aan elkaar, en ook geen 2 meisjes. Ieder kind dat je mag krijgen, is anders dan alle andere kinderen. Leuk hè, en bijzonder om het allemaal te mogen zien opgroeien...