Ik ben vast niet de enige en er zullen al veel topics zijn, maar ik wil hrt even van me af schrijven. Onze dochter heeft altijd goed geslapen. Af en toe eens nachtje hommeles, maar gewoon zonder drama in dr eigen bed. Nu heeft ze sinds drie weken dat het drama is. Ze heeft een paar dagem gehad dat ze allemaal dingen zag die er niet waren en vind het fijn(er) bij ons in bed. (Zoals veel kinderen haha) Nu hebben wij er niet zo'n probleem mee en leggen we haar in haar eigen bed zodra wij gaan slapen. Dit is vaak voor 2/3 uurtjes en dan kruipt ze weer tussen ons in. Maar goed daar gaat mijn verdriet niet over... Mijn man mist de nachten samen zijn.. terwijl we dus wel gewoon samen naar bed gaan, maar onze dochter er tussen kruipt als we echt al slapen. Er is dus gewoon tijd voor intimiteit. Hij wilt graag dat onze dochter een keer gaat logeren. Maakt hem niet uit waar. Ik heb hier heel veel moeite mee. Heb het zelf altijd verschrikkelijk gevonden en heb het idee dat onze dochter (bijna 3..) hier ook nog niet op zit te wachten. Zonder enige reden vraagt zij meerdere keren op een avond of wij dr niet alleen laten. Dit is nog nooit gebeurd, dus geen idee waar het vandaan komt. Mede door de hormonen, ben ik echt verdrietig elke x als mijn man zegt dat het niet gezond is als onze dochter niet uit logeren gaat.. ben ik dan echt zo truttebel? Het speelt overigens ook mee, dat als ik dr dan evt bij mijn moeder (15 min. afstand) zou laten logeren, ik scheve gezichten krijg van mijn (minder mobiele) schoonmoeder op 1,5 uur afstand.. ik voel me gewoon niet fijn bij dat hele logeren...
dus je dochter slaapt 3 weken slecht en je man begint al te klagen? Dus hij mag elke nacht lekker bij jou liggen, maar je dochter heeft het even nodig,maar moet eigenlijk apart liggen. ik vind hem nogal snel 'klagen', maar goed. over het logeren: kun je het er met je dochter over hebben? Gewoon heel neutraal? "zou je een keer een nachtje bij oma willen slapen?" is het nee, dan niet, is het ja, dan wel. en scheve gezichten moet je je niets van aantrekken jullie kind, jullie bepalen.
Logeren is hier alleen uit noodzaak zolang ze er niet om vragen. En een nacht samen is voor mij geen noodzaak, zeler niet als je wel samen start. Dat ze bij jullie wil is een fase. Een fase waarin ze je nodig heeft. Zou ook tegen mijn gevoel in gaan om ze dan te laten logeren
Wat maakt het uit wat wij zeggen of vinden? Ik denk dat het verstandiger is om op een rustig moment met je man in gesprek te gaan en door te vragen wat hij wil, waarom hij dit wil en of jullie hier niet samen een middenweg in kunnen vinden. Jij gaat, althans zo lees ik het, vooral te denken aan intimiteit, maar misschien slaapt hij minder goed of minder prettig als jullie dochter bij jullie in bed ligt. Of misschien wil hij gewoon graag eens samen met jou wakker worden. Of misschien zeggen anderen mensen zoiets tegen hem? Is het niet gezond als jullie dochter ergens gaat logeren zonder jullie? Nee, natuurlijk niet. Is het altijd beter als zij altijd thuis slaapt? Nee ook niet. Er is geen goed of fout in dit verhaal, maar het is een gevoelskwestie. Als het voor jou absoluut niet goed voelt is het verstandig te kijken waarom en nagaan of dit reëel is. Als je haar uit logeren doet en jij slaapt niet is het natuurlijk ook niet fijn Verder zit je dochter waarschijnlijk in een lichte verlatingsangst fase of een bevestigingsfase. Ze wil de bevestiging hebben dat jij er nog bent als zij wakker wordt. Heel normaal. Waarschijnlijk doe je haar niets te kort als je haar wel uit logeren brengt, als ze dan maar weet dat Oma (of waar ze dan ook logeert) wel in dat huis blijft.
100% mee eens.. mijn dochter is 3,5 jaar en heeft ook nog nooit gelogeerd. ik vind het gewoon niet nodig zolang ze er zelf niet om vraagt en is er nood aan de man dan kan ze gewoon alsnog logeren, dat is geen probleem..
Ons zoontje gaat ook wel eens uit logeren zodat wij even tijd met z'n 2e hebben. Hapje eten, drankje doen ect. Zoontje wordt bij opa's en oma's of tantes helemaal vertroeteld en vindt alles prima zolang hij gewoon zijn eten krijgt. Wij vinden het erg belangrijk om dit af en toe samen te doen, wij zijn naast ouders ook nog partners namelijk. Maar ik vind wel dat je beide hier een goed gevoel over moet hebben. Ik lees alweer een reactie dat je man klaagt, maar wellicht heeft hij al langer behoefte om even samen te zijn en uit zich dit nu? Dat kan natuurlijk ook. Ik denk overigs niet dat dit het juiste moment is om met het logeren te gaan beginnen aangezien je dochter juist nu in de fase zit en ze continu vraagt of jullie haar niet alleen laten. Als ze tzt weer lekker in haar velletje zit en jij staat er ook open voor, bespreek dan met haar gewoon wat zij vindt van het hele idee van logeren. Of vraag of oma een avondje bij jullie op komt passen zodat jullie een hapje kunnen eten?
Ik zou dat alleen doen als je dochter het zelf ook wil. Jullie huis is immers ook haar huis, je kan haar niet zomaar uit logeren sturen vind ik. Vraag maar eens aan je man of hij vanavond bij je ouders wil slapen, alleen
Het zijn soms ook net kleuters, die mannen... Maar misschien kun je hem een beetje tegemoet komen door met zijn tweetjes uit eten te gaan of zo,dat oma dan bij jullie thuis oppast. Dan heeft hij toch wat exclusieve tijd met jou. Heeft hij het misschien met je dochter gehad over logeren, dat daar die vraag vandaan komt of jullie niet weggaan? In ieder geval moet je het niet doen als het je tegenstaat, dan heb je toch ook geen gezellige avond als je je steeds afvraagt of alles wel goed gaat.
Pff dat gezeur over dat het niet gezond is als een kind niet gaat logeren gaat hier het ene oor in en het andere oor uit. Maar het is wel lastig als het je man is natuurlijk. Ik ben absoluut niet voor het dwingen van dit soort dingen. En als je besluit om kinderen te willen moet je je erbij neerleggen dat niet alles door kan gaan zoals je dat gewend bent. Maar heel weinig ouders kunnen dat echt merk ik. Onze oudste is vanaf een jaar of 4 panisch over logeren of het feit dat wij samen weg zijn. Dat laatste kan wel, maar alleen als wij haar zelf op bed leggen en pas weggaan als ze slaapt. We vertellen dan wel dat oma hier zit. Nu is ze 8 en blijkt dat er qua angst toch wat meer achter zit en ben ik heel blij dat ik dit nooit afgedwongen heb.
Ik zou hem zelf uit logeren sturen denk ik. Nee natuurlijk niet, maar ik denk dat je wel een gesprek met elkaar moet hebben. Mijn man baalt er soms ook wel eens van dat onze 4-jarige tussen ons in slaapt, maar gaat dan ook rustig even op de andere slaapkamer liggen als hij een nacht goed wil slapen. Logeren wordt hier in elk geval pas gedaan als ze er zelf om vragen. Mijn jongste is 4 en wilde een half jaar geleden samen met oudere broer/zus uit logeren, bleek hij toch midden in de nacht wakker te zijn geworden en is mijn vader met hem beneden gaan zitten. Voor niemand fijn.
Ik kan me de mening van je man wel voorstellen. In drie jaar tijd nooit logeren vind ik ook heel raar. Mijn dochter gaat elke maand wel een keer bij één van de opa's en oma's logeren, bijv. als wij een bruiloft of feest van het werk hebben, of een verjaardag waar geen slaapplek voor haar is. En sowieso in de vakanties altijd een keer. Bij mijn vriendinnen slapen hun peuters en kleuters ook elke maand wel een keer bij opa en oma, ik ken geen gezinnen waar de kids nooit uit logeren gaan. Anders probeer je het na de drukke kerstdagen toch gewoon een keer?
Waarom zou dat raar zijn? Omdat jij anders kiest? Omdat jij anders gewend bent? Dus omdat jij voor vrijwel elke maand logeren kiest zijn anderen "heel raar"? Ik vind het misschien wel heel raar dat je een kindje hebt gekregen en dit elke maand uit logeren brengt. Nee. Ik vind jou niet raar, hoewel ik absoluut niet elke maand iets anders zou willen hebben om mijn kind(eren) ergens anders onder te brengen. Maar je kunt ook niet stellen dat het raar is dat iemand het niet doet.
Nou tja hier elke week het is of logeren of hem om 4u snachts vervoeren en zoontje vind het geweldig. Is het nu mijn beurt om iemand een steek te geven of zal ik het maar niet doen? Zijn we hier zo goed in he,... Ts ik zou met je man in gesprek gaan. Jij vind het misschien niet nodig maar je man is de papa en hij heeft er wel nood aan. Waarom? Misschien wil hij een leuke avond met je doorbrengen, etentje, bios, s'ochtends ontbijt onder jullie 2?
Ik ben heel makkelijk wat betreft logeren en zoontje ook, vind sommige reacties van sommige mama's dan ook erg overtrokken over logeren...mits er sprake is van ernstige heimwee natuurlijk Zou inderdaad in gesprek gaan met je man, over het waarom hij wil dat ze een keer uit logeren gaat en dan daarvandaan verder kijken hoe of wat...
En dit is dus precies het domme commentaar waar ts zich niks van aan moet trekken. Hoezo raar, het is raar om daar zo over te denken. Het is niet iets wat je kunt afdwingen en als je dan een feest oid hebt gaat er simpelweg gewoon 1 van de 2...zo moeilijk is dat niet. Dat jij geen gezinnen kent waar dat niet gebeurd betekend niet automatisch dat het raar is. Maar goed ik heb onderhand mn strot vol van dit soort oordelen hierover.
Hier gaat onze zoon soms elke week wel een keer logeren bij opa en oma. Hij vindt dat het geweldig en opa en oma ook, hij wil soms wel nog veel langer blijven maar dat willen wij dan weer niet hahaha. Hij logeert alleen bij mijn ouders, bij mijn schoonouders willen we niet ivm te veel verwennen en de leeftijd en de gebreken die erbij komen Misschien eens informeren wat je dochter wilt? Misschien lijkt het haar wel leuk om een keer te logeren? Wat betreft de enge dingen die ze ziet, misschien een nachtlampje (als ze die al niet heeft) en anders een ritueel om de enge dingen weg te jagen? Wie weet zal dat al erg schelen. Zoonlief kroop ook bij ons in bed vroeger (nu nog af en toe) en dan gaven we aan dat als hij sliep we hem weer in zijn eigen bed zouden leggen en dat ging prima.
Ik vind het soms ook wel heel lekker om zonder kinderen te zijn. Maar wel alleen als ik weet dat de kinderen het fijn hebben en vetrouwd zijn op het logeeradres. Mijn kinderen logeren best vaak, mijn dochter zou elk weekend wel bij mijn moeder willen logeren. Ze slaapt daar bij oma in bed en is net zo veilig als thuis. Ook mijn zoon slaapt daar prima. Nu wil mijn dochter bij mijn broer logeren, in Duitsland. Dat gaan we over een paar weken proberen. Ik zou je dochter vragen wat zij wilt. Logeren is niet alleen wegbrengen, het kan ook de band versterken. Mijn kinderen vinden het echt heerlijk om even ergens anders te zijn. Ik moet wel zeggen dat de kinderen alleen logeren bij mensen die ze dezelfde veiligheid bieden als thuis. Dus samen slapen en bieden wat nodig is.
Sorry hoor maar ts vraagt in haar topic om een mening, en ik geef die van mij. Jammer dat dat meteen als dom commentaar wordt gezien. Mijn dochter vindt logeren bij opa en oma fantastisch, dus ik zou niet weten waarom ik het niet zou doen.