Dit heb ik ook heel erg. Vooral als iemand me ooit iets gemeens heeft aangedaan. Gepest, of een naaistreek heeft geleverd. Iets wat toen kwetsend of oneerlijk was dus. Sommige dingen zijn al van jaren geleden. En soms heb ik een dag dat ik er opeens aan denk. Dan herhaal ik het hele gebeuren in mijn hoofd. En word ik bozer en bozer, soms bedenk ik wel eens wat ik diegene aan zou willen doen (wat ik toch nooit zou doen). Of wat ik toen die tijd had moeten doen. Eigenlijk is er maar 1 oplossing: Er niet aan denken. En eigenlijk denk ik ook nooit aan die dingen. Maarja, soms kom je gewoon iets of iemand tegen wat je er weer aan herinnerd. Niet veel aan te doen. Proberen het zo snel mogelijk weer uit je hoofd te krijgen . Want hoe meer je eraan denkt, hoe meer je er over na gaat denken.
Over het algemeen kan ik vrij snel loslaten, soms duurt het wat langer..dan is het een combi van relativeren, het een plekje geven en/of mijn eigen ontwikkelingsproces. Het is wel gebeurd dat iets heel lang duurde..opeens viel het kwartje en kon ik loslaten..en dat is me dan toch een opluchting. Het is zo zonde van je energie..maar het gevoelsmens in mij heeft daar ook wel eens moeite mee.
Ik kan vrij makkelijk loslaten, maar dat ligt aan de situatie en hoe dicht een persoon bij mij staat. Op dit moment zit in zo'n situatie en ik dacht het los te kunnen laten, maar dit lukt mij niet. Die persoon staat ondanks de situatie en strubelingen toch dichter naast mn hart dan ik dacht..
Loslaten is voor mij accepteren. Sommige dingen kan je nou eenmaal niet veranderen en waarbij dat wel kan, gelijk doen. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn s.ouders. Hele lieve mensen maar ik erger me er soms (soms meer) mateloos aan. Wij (mijn vriend ook) hebben echt moeten leren om te nemen wat we krijgen maar ook duidelijk onze grenzen aan te geven, of s.ouders het nou leuk vinden of niet. Plus hun problemen niet onze problemen te laten worden/zijn.
Ik heb een boek over mindfulness uit de bieb geleend... Moet zeggen dat het wel een echte eye-opener is en dat ik mezelf heel erg herken in sommige dingen die in het boek omschreven staan...
Ik zou het ook graag willen weten. dan zou ik na jaren eindelijk beter in mijn vel zitten en niet bang zijn voor een persoon
Wat ik n mooi verhaal vond is het volgende: Twee monniken zijn op reis. Op een gegeven moment zien zij een dame langs de kant van de weg die graag wilde meereizen op de rug van een van de monniken. De eerste antwoord: nee dit gaat niet ivm mijn geloof. De monikken mogen geen vrouwen aanraken. De ander antwoord klim er maar op ik breng je wel. de monniken zetten de vrouw af en lopen verder zonder iets tegen elkaar te zeggen. Dan zegt de monnik...hoe kun je dit nu maken? Je weet dat dit niet kan! Dan zegt de ander: ik heb de vrouw allang afgezet en het losgelaten. Jij loopt nog steeds met een zware last op je schouders. Ik vond het wel diep en moet er altijd aan denk als ik iets moet loslaten.
mooier als dit kan ik het niet maken, als je iets niet kunt veranderen, is het echt verspilde energie om je druk te maken, uitkomst blijft toch hetzelfde
Dit vind ik een héél mooi citaat! Ik ben ook zo'n piekeraar en heb soms ook moeite om dingen los te laten. Wat bij mij altijd werkt (de ene keer wat beter dan de andere keer) is om er met iemand over te praten. Meestal lucht dat al een heel eind op, want die persoon kan je steunen en helpen relativeren. Het was een paar jaar geleden nog veel erger dan het nu is, want ik heb mijzelf echt moeten leren / dwingen om soms bepaalde zaken los te laten. Het is dus niet iets wat je zo even 1, 2, 3 kunt doen. Ik heb echt mijn manier van denken (tot op zekere hoogte) aan moeten passen, want ik merkte dat ik er teveel last van kreeg. Niet alleen privé, maar ook op het werk. In ieder geval een dikke knuffel en een woord van troost: je kunt het wel!
Ook zo'n mooie gedachte. Ik merk dat ik ook steeds meer deze kant op ga. Het was een harde (en soms pijnlijke leerschool), maar ik moest wel.
heb niet alles gelezen maar wat mij heeft geholpen is met psycholoog praten die kan je handvaten geven
Hier ook zo één, toevallig dit weekeind heel hard bezig gegaan met dingen los te laten... (denk richting het bekende nummer van Adele) Ik moet wel. Een mooie zin die ik vrijdagavond in een film voorbij zag komen is: 'In de tijd dat je zoekt naar dingen die je bent kwijt geraakt, loop je het risico om nog veel meer kwijt te raken'. Als ik continue in het verleden leef met mijn gedachten, dan mis ik zoveel moois van het heden en word ik prikkelbaar. Als ik daar erg lang mee door zou gaan, ben ik bang dat ik heel veel moois van man en kinderen mis.
Ik heb behoorlijk wat emotionele bagage moeten loslaten. Wat voor mij werkt is de gebeurtenis met emotie daarbij te voelen en daarbij stil te staan. Het oke vinden dat ik die gevoelens heb daarbij. Inzien dat ik het verleden niet kan veranderen, maar alleen maar de toekomst. Accepteren dat je mensen en dingen niet kan veranderen. Accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn. Na het gevoel gevoelt te hebben beslissen dat je het nu loslaat en je richt op positieve dingen. Daarna bekijken of er nog positieve dingen zijn geleerd zoals zelfkennis, of je hebt daardoor iemand ontmoet, je vrienden echt leren kennen, je beseft dat je sterker bent dan je had verwacht, Je weet nu vooral wat je niet wilt enz Soms schrijft ik het op een papier en gooi ik het in de zee.
Los laten is een proces, je zegt niet en nu laat ik het los en weg is het. Accepteren, het een plekje geven, er verdriet om hebben, een ander alternatief zoeken, afleiding zoeken, nieuwe doelen stellen etc. Het ligt er ook aan wat je los moet laten, geen een situatie is gelijk. Zo heb ik veel los moeten laten, zowel belangrijke mensen maar ook bijvoorbeeld ons wens voor een tweede. Dat gaat niet over een nacht ijs en nog steeds zijn die dingen verdrietig maar heb er wel vrede mee. Dat heeft maanden geduurd!
Precies dit. Ik ben haast psycholoog voor anderen. Maar zodra het over mijzelf gaat....Maar goed, daarom slik ik AD
Het is hier wel een stuk erger geworden sinds de zwangerschapshormonen hun intrede deden Vandaag heb ik de uitspraak die appelgebakje had geplaatst nageleefd en kwam tot een (soort van) oplossing, dus heb in elk geval 1 ding nu los kunnen laten (tot de volgende situatie waarin dit speelt...). Heb nu op vrijdag een gesprek met schoonvader die ons elke keer weer (onbedoeld?) kwetst met zijn desinteresse en radiostilte... Hoop dat het helpt en dat er iets verandert. Niet perse voor mezelf, maar wel voor ons mannetje... Anders word het tijd om te accepteren dat wij gewoon geen belangrijk onderdeel uitmaken van het leven van mijn schoonvader.
Mooi verwoord. Maar mij lukt het niet altijd. Wel het streven om het zo te doen zo als jij zegt. Kan mij eigen nog wel eens ergens in vast bijten en het dan moeilijk los laten. Pas geleden heb ik iets gedaan ( heeft met geld te maken) waar van ik eigenlijk gelijk al wist dat er problemen van zouden komen. Nu na een hoop piekeren heb ik het even ( naast mij neer gegooit) kan nu toch even niks veranderen aan de situatie. Maar zo dra het kan doe ik dat ook direct. Scheelt een hoop gepieker. Dus om het dragelijk te maken moet ik het in mijn hoofd even op een zij spoor zetten. Maar wat jij beschrijft zo probeer ik problemen ook te handelen. Anders ben ik een warboel van gepieker. Dat is voor mijn zelf niet goed en ook niet voor mijn kinderen. Dus idd leren om gaan dat je iets niet van je af kan zetten en het in een hokje stoppen en heel soms. En zeker als het om emoties gaat moet ik het wel eens over mijn heen laten komen. Bijvoorbeeld een huilbuil. En dan niet in het probleem blijven zitten. Vorige week had ik het echt heel zwaar( in het hoofdje) en ben mijn gedachten gaan verzetten naar ( leukere dingen) In het hoofd ging ik naar boten naar een tuin naar een bos en dit bleef ik even herhalen daarna werd ik er rustiger van. Gelukkig maar.
Dank je. Soms blijven dingen die je gewoon nooit kan loslaten. Wel kan je ze een plekje geven. Dat is ook acceptatie. En doordat je een stomme keuze hebt gemaakt, moet je nu op de blaren zitten. Maak je verder niet te druk. Overal is een oplossing voor. Juist in de rust komt die oplossing vanzelf naar je toe. Is het niet rechts dan komt het links. Val je toch een keer diep, dan is daar ook wel weer een oplossing voor. Als jij positief in het leven staat en dingen met postieve energie benaderd. Dan krijg je er meestal ook positieve dingen voor terug.