Ik heb een beetje een gekke vraag, maar ik was even nieuwsgierig: als je iets tegen je kind zegt (bijv. dat je even naar de supermarkt gaat), zeg je dan: - Mama moet even naar de supermarkt. - Ik moet even naar de supermarkt. En heb je er een reden voor om jezelf 'mama' of 'ik' te noemen of doe je dat gewoon toevallig zo? Of vind je bijv. de een duidelijker dan de andere? Ik ben benieuwd!
Evy is nog heel klein maar ik merk nu al dat ik bijvoorbeeld zeg: "mama gaat even je fles klaarmaken". Niet dat ze dat nu al begrijpt, maar je kletst wat af tegen zo'n kleintje. Ik in elk geval wel, haha. Waarom ik dat doe weet ik eigenlijk niet, dat gaat vanzelf...
ik zeg bijna altijd mama gaat..... ik ben juf en merk dat ik in de klas (kleuters) ook vaak zeg de juf gaat.... waarom? geen idee niet bewust voor gekozen. soms vind ik het ook wel raar
hier ook, had dit nooit van mezelf verwacht maar ik deed het automatisch ha ha ha! hoezo vraag je dit, wat zeg jij dan? groetjes henriette
Hier ook 'mama'. Het gaat ook wel automatisch, maar daardoor leert je kind wel dat jij mama bent. Anders krijg je van die kids die denken dat jij 'ik' heet... (Ik kom ze wel eenns tegen, van die kleintjes die dan net wat woordjes proberen te vormen en dan dus iiiikkkk naar mama gaan roepen...) Dat normalere praten komt dus wel als ze snapt dat ik mama ben, (en papa papa, enz).
ja ik zeg ook Mama gaat.......niet echt een reden voor...ging eigenlijk vanzelf...nu weet ik niet beter.
Ik zeg automatisch mama. Denk dat het ook makkelijker is voor je kindje omdat iedereen "ik" is namelijk als iedereen ik.... zegt. mama en papa,oma e.d. is aanwijzend en daardoor waarschijnlijk makkelijker.
Ik zeg ook altijd automatisch mama. En mijn vriend noem ik ook papa als ik 'm roep ofzo. Best raar eigenlijk.
Ik zeg ook mama gaat... Kan me je vraag wel voorstellen, want het is ontzettend ingewikkeld voor een kind. Denk dat het voor een kind het duidelijkst is als je mama gaat... zegt. Later zul je vanzelf meer "ik" gaan zeggen. Hugo is nu ruim 2,5 en hij haalt het allemaal door elkaar. Als hij iets zelf wil doen zegt hij: "jij wil dat doen". Tja, dat komt natuurlijk omdat wij aan hem vragen: "wil jij dat doen?".
Wat Rozemarijke zegt, klopt. Het duurt best lang voordat kinderen snappen wie "ik" en "jij" en "hij" etc zijn en dat dat aanduidingen voor verschillende personen zijn. Vandaar dat de meeste mensen het tegen baby's niet hebben over "ik" maar hun eigen naam gebruiken, of de aanduiding mama, papa, oma en opa. Let maar eens op andere mensen, die doen dat ook. Als je bijvoorbeeld een vriendin hebt die Marietje heet, zal ze als ze ervaring met kinderen heeft hoogstwaarschijnlijk tegen je kind iets zeggen in de geest van: Kun je wel lachen tegen Marietje? En als ik het me goed herinner van m'n studie (lang geleden) is het over de hele wereld zo dat mensen tegen baby's anders praten (andere woorden, andere toon, andere intonatie) dan tegen grotere kinderen en volwassenen. In het Engels wordt dat "motherese" genoemd, Nederlandse vertaling: het moeders! Apart taaltje
Wat veel reacties al, leuk! Ik zeg nog niks, haha, ik ben zwanger van ons eerste kindje. Ik hoor ook vaak 'mama gaat...' en eigenlijk nooit 'Ik ga...' en ik vind het eigenlijk niet echt iets voor mij om 'mama gaat...' te zeggen, het klinkt wat... tuttelig (hmm, ik heb er niet echt een woord voor ) Maar toen vroeg ik me af wat duidelijker is voor een kind. Uiteindelijk wordt het natuurlijk gewoon 'ik', maar misschien raken ze daar als klein kind wel van in de war. Vandaar dat ik benieuwd was wat jullie zeggen en of jullie dat bewust zo doen.