Poe ik snap je man wel maar jou ook. Als hij zoveel werkt en zich verantwoordelijk voelt voor het gezinsinkomen dan kan je dat alleen volhouden wanneer je even stoom afblaast zo nu en dan. De vraag is alleen of dit niet beter verdeeld kan worden. Waarom ga jij niet af en toe een avond lekker met vriendinnen op stap? Je man is toch thuis. En of hij nu achter de tv of laptop zit dan wel aan zijn treinbaan zit te knutselen maakt natuurlijk niks uit. Als er wat met een van de kinderen is staat hij even op om te zien wat er moet gebeuren. Verder is het echt niet gek dat hij ook bijvoorbeeld een avond in de week weg moet kunnen zonder jou en de kids. Dat hij je 3 dagen overdag alleen laat met de kinderen zou ik ook niet zo leuk vinden. Probeer weer wat evenwicht terug te krijgen en probeer ook even echt naar je man te luisteren waarom hij hier nu op deze manier voor kiest.
Nou, als je zoveel werkdagen al opeist, dan vind ik 2 a 3 dagen per maand zeker wel veel, vooral als het niet om een uurtje gaat (bijv om te sporten). Naast het feit dat jullie elkaar te weinig zien, is de zorgtaak voor de kinderen helemaal uit balans. Dat jij het huishouden draaiende houdt, daar heb je waarschijnlijk afspraken over gemaakt. Maar zorg voor het gezin/kinderen moet m.i. veel meer gelijk verdeeld zijn. Wil hij niet meer omgaan met zijn kinderen? Wil hij hun ontwikkeling niet écht meemaken? Wat drijft hem om alleen maar te werken? Ik zou in een gesprek het dus vooral om de kinderen hebben. Laat zijn verantwoordelijkheid blijken.
Misschien is dit wel nodig om de levensstandaard te behouden die ze hebben. Hij werkt meer zodat zij minder hoeft te werken. Vind het niet direct fair om dit zo te benoemen.
Ik verbaas me over de reacties dat het logisch is dat haar man zoveel uitjes heeft en ts minder/bijna niet want hij werkt zoveel. Een gezin draaiende houden in je uppie, zonder regelmatig een break, is zwaar en dat weten de meesten hier heel goed. It's a 24/7 job.... Alsof je lekker onderuit op de bank kan zitten en tv kijken. Ts, de balans tussen gezinsleven, werk en jullie relatie is compleet zoek. Is het nodig dat hij zoveel werkt? Is het mogelijk om een stapje terug te doen? Je verantwoordelijkheid nemen zit in mijn ogen niet alleen in hard werken (Wat op zich te prijzen is maar dit is teveel) maar ook in er zijn voor je kinderen. Tijd voor een goed gesprek met je man.
Zo te leen werkt hij veel meer dan 60 uur per week. Als dat nodig is om in je onderhoud te voorzien, dan lijkt het me dat dat ook niet wenselijk is.
Dat is maar net wat je zelf belangrijk vindt of nodig. Ik maak ook wel eens van die lange weken en mijn vriend ook. Maar goed beide eigen zaak dus dat is een commitment dat je maakt. Stel dat vriend en ik ooit kinderen zouden krijgen staat zijn zaak ook nog steeds op nr een. Dwz als er stond aan de knikker zou zijn dan zou hij echt wel alles uit zn handen laten vallen. Maar niet standaard. Met als verschil dat hij de weekenden waarschijnlijk wel gewoon thuis is en eerder doordeweekse avonden pakt om wat te gaan doen. Dat is dan een keus die je samen maakt. Maar goed ik sta niet zo traditioneel in het leven. Verder ben ik wel met je eens dat to en man snel om tafel moeten. Want het evenwicht is zoek.
Maar haar man geeft ook aan dat ze zelf dan wat meer tijd voor haarzelf moet pakken. Het is niet dat hij het haar niet gunt, of dat ze niet weg kan. Ze doet het alleen niet.
Mee eens! Heb ook een man die heel veel werkt en ook in de weinige tijd dat hij thuis is nog vaak achter de computer kruipt voor werk. Is deels logisch met het soort werk dat hij doet, maar het voelt toch vaak alsof de kinderen en ik op de tweede plaats komen. Dat zorgt regelmatig voor discussies en we moeten blijven zoeken naar de balans. TS, Is het, naast de daadwerkelijke verdeling van uren, misschien ook het gevoel erbij wat je dwars zit? Het gevoel dat hij zijn werk en andere dingen hoger op de prioriteitenlijst heeft staan dan jou en jullie gezin? Dan zou ik daar vooral over gaan praten. Misschien zijn er andere oplossingen zoals een vaste dag in de week dat hij op tijd thuis is en de kinderen naar bed brengt oid. En misschien kom je er al pratend achter waarom hij zo weinig tijd met jullie doorbrengt. Misschien ziet hij het niet? Misschien is er iets wat hij probeert te vermijden? Mijn man heeft wat autistische trekjes en vind met de kinderen omgaan soms lastig omdat ze niet altijd zo voorspelbaar reageren. In tijden van stress heeft hij de neiging om in zijn werk te vluchten omdat dat voorspelbaar en dus geruststellend is. Daar baal ik soms van. Moet hem om de zoveel tijd echt wakker schudden dat wij er ook nog zijn. Maar dan doet hij wel weer een poosje extra zijn best en dat is fijn. Succes!
Of geen energie meer ervoor heeft. Als hij bijna nooit thuis is komt alles op ts neer en dat is vrij pittig.
Dat zou zeker kunnen. Ik zei ook al dat ik vind dat haar man (te) veel werkt. Maar we zijn nu alleen maar aan het speculeren, terwijl ts al een tijdje niet reageert. Geen idee wat de functie van haar man is, bijvoorbeeld. Lijkt me wel handig om te weten
Pff lastig. Als je man zoveel werkt dan zouden hier de weekenden wel heilig zijn voor “familie tijd”. Natuurlijk zo nu en dan iets doen met vrienden prima maar niet zo vaak. Hier is mijn man veel van huis ivm werk maar dit wist ik. Is een keuze geweest al is dat niet altijd makkelijk, maar zodra hij vrij heeft is hij wel echt bij ons, anders zou ik ook echt niet happy zijn.
Ik werk ook niet, maar man is elke avond thuis voor de kinderen. Zou dat niet het geval kunnen zijn dan zou ik per direct weer aan het werk gaan. Een vader is ook belangrijk.
Ze geeft aan dat hij 's avonds wel thuis is voor een aantal avonden per week, toch? Of heb ik dat verkeerd begrepen?
Het gaat vooral om de balans. Mijn man is ook een harde werker, maar doordat alles ik balans is, werkt dat voor ons prima. Hij is genoeg bij zijn gezin, en als dat nodig is laat hij externe afspraken vallen, ook heeft hij genoeg tijd voor zichzelf (sport, voetbal kijken met vrienden, naar de bioscoop, e.d.) En ik ben wel meer thuis en bij de kinderen en plan minde buiten de deur, maar als ik dan een keer wat in wil plannen, neem ik gewoon voorrang Communicatie is daarin wel belangrijk. Dus ga om de tafel zitten en maak dan ook duidelijk wat jou dwars zit. En als je man dan weer roept 'dat valt wel mee' dan zou ik dus aandringen dat het jouw gezoek is een dat hij niet kan uitmaken oid het wel meevalt. Beetje voor jezelf opkomen, anders weer hij nooit hoe jij het echt ervaart.
Volgensmij schrijft ze dat hij elke avond gewoon thuis is maar dan achter de laptop kruipt. Dus waarom zou zij niet weg kunnen? Hij is toch gewoon fysiek aanwezig om ook voor de kinderen te zorgen. To pakt te weinig eigen tijd om wat leuks te doen en gaat dit nu op haar man afsteken. Des al niet te min ben ik het wel eens dat hij die tijd in de avonden moet pakken als de kids op bed liggen. En niet 3 volle overdag dagen weg te gaan per maand. Dan mis je verl van de kindjes.
Dan zou ze in principe ook 2 avonden weg kunnen. Lijkt me overigens niet wenselijk, want dan zien ze elkaar niet. Maar zoals ik het begreep zit meneer dan toch ook te werken. Nogmaals: ik vind ook dat hij te veel werkt. Maar het is niet zo dat TS niets kan. Ze doet het alleen niet. Heb de OP nog eens gelezen en ze zegt dat dat niet het probleem is. Wel dat het lijkt alsof zijn prioriteiten niet bij haar en hun gezin liggen. Maar aan de andere kant zegt ze ook weer dat als er iets is, hij er altijd is. 2 a 3 keer per maand weggaan, vind ik persoonlijk nog erg weinig. Wij gaan meer weg Zowel los van elkaar als samen. Daar moet je tijd voor vrijmaken. Zoals ik het lees, doet haar man dat nauwelijks/niet. Plus het stukje dat hij zijn kinderen amper ziet, vind ik kwalijk. Maar dat heb ik ook al eerder benoemd.
Nee zoals ik het lees is hij 2 avonden thuis en gaat hij daarna weer aan het werk. De andere avonden is/blijft hij weg tot 8/9/10 uur. Als je hem dan ook nog een keer wil zien blijft er niet veel tijd over om nog wat voor haar zelf te doen.
Oh dat heb ik even gemist. Heeft hij geen affaire Ligt natuurlijk aan de soort baan. Maar ik ken maar weinig mensen die ook op kantoor blijven tot zo laat.