Het is vandaag weer zo ver. Neemt weer de telefoon niet op. Wat een ellende weer. Ben boos verdrietig en zou hem het liefst voor altijd uit mijn leven gooien. Ja dat zeg ik elke keer en ja en elke keer pik ik het weer. Het is niet de slechtste man en ja heb geleerd hoe met hem om te gaan en nee ook ik ben niet de makkelijkste. Maar ik doe zo mijn best om het hier gezellig te houden. Alle bij een stukje eigen leven... Ik weet heb al vaker dit probleem hier neer gezet. Maar voel me zo gefrustreerd terwijl ik dat niet moet zijn. Weet wie hij is weet hoe hij is en accepteer het tot een bepaalde hoogte. Het is dan ook gewoon weg idd mijn eigen schuld dat ik me zo voel. Boos verdrietig ellendig ik heb die man niet nodig. Moet het alleen kunnen en doe het ook alleen en accepteer hoe het hier gaat. Maar ben toch boos zo boos en verdrietig. Vecht dag in dag uit om het hier gezellig te hebben. Wikken en wegen Waarom ik dit hier neer zet. Niet om medelijden. Maar gewoon omdat ik mijn frustratie hier in kwijt wil. Mijn zus vader moeder of wie dan ook wil ik niet bellen om te klagen.. ja je weet hoe die is en tja morgen staat hij wel weer voor de deur. En je kiest hem toch zelf ja I now.. Dus doe ik het maar hier.
Waar die is weet niet. Vandaag zou hij langs komen voor de kinderen volgens afspraak van uit zijn werk. En van de week nam hij ook al weer de telefoon niet op. Gaat naar een vriend die ik niet ken( daar heb ik geen problemen mee) maar hij belt niet af. Dinsdag nam hij ook al de telefoon niet op. En smoesjes ja lag ik de auto enzo terwijl hij vandaag lang zou komen. De kinderen wachten eigenlijk ook op hem. En dat maakt me nog bozer.
Eigenlijk zet ik het hier wel neer maar dan moet ik heel veel gaan uit leggen en daar heb ik ook niet zo heel veel zin in. (lekker duidelijk ben ik i now). Baal gewoon ontzettend!! En ben ook eigenlijk boos. Terwijl hij energie vreet waar ik geen zin in heb.
ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen want ik heb de vorige delen niet meegemaakt maar ik kan maar 1 ding over mannen zeggen; zolang je over je heen laat lopen zullen ze dat doen. Sommige bewust en sommige onbewust. Je zal dus zelf moeten bepalen tot hoever je dingen toe laat, soms laat je dingen voor wat ze zijn in een relatie en soms zal je hem een waarschuwing moeten geven en zullen er gevolgen aan moeten zitten. Als ik zo gefrustreerd zou zijn als jij hier in dit bericht had ik binnen no time een serieus gesprek gehad met mijn man over hoe we in godsnaam verder moeten zo op deze manier. Ik behandel mijn man met respect en verwacht hetzelfde terug, krijg ik dit naar meerdere gesprekken niet, verwacht ik dit ook nooit te krijgen van hem en dan bepaal ik voor mezelf wel of ik daar mee wil leven. Zo niet is het jammer voor hem. En als je echt niet weet wat je wilt begin je met een rustperiode waarin jullie beide even apart wonen en maak je afspraken over de kinderen. Na deze afgesproken periode ga je na of je graag bij elkaar bent of beter bent alleen. succes. Een relatie hoort fijn te zijn en niet zoals jij het beschrijft.
Dus je woont niet meer samen? Snap er eerlijk gezegd niet zoveel van.. Wil gerust advies geven, een schouder of wat dan ook maar gaat lastig als ik niet snap wat er is.. Behalve dat je man niet belt of z'n telefoon niet opneemt...
ik meen me ter herinneren dat er een lat-relatie was besloten, geloof ik. Allebei een eigen huis, dacht ik. (kan er ook naast zitten hoor, misschien was dat iemand anders op het forum?) Pff.. kan me je frustratie ergens wel voorstellen. Jij hebt ontzettend het gevoel dat je in je eentje de kar trekt. Dat lees ik in ieder geval wel in je woorden. Ik krijg ook zwaar de indruk dat het niet werkt om met hem te praten en je gevoel te uiten. Gezien dit een terugkerend probleem is en je het zoals je zelf al aangeeft telkens maar opnieuw pikt. Ik ken niet het gehele verhaal, kan me er wel het een en ander van herinneren. zijn jullie al eens in een relatie-therapie gestapt? Wellicht wil dat helpen? Lijkt me alleen niet een tijdelijke oplossing of een snelle reparatie van het probleem. Ik denk dat dit een heel langdurig traject moet zijn waarin er heel veel gecommuniceerd moet worden.. (edit; ben een spuitelf zie ik )
Dank je wel meis. Heb ook idd niet zo heel veel zin om alles weer neer te zetten. Maar soms dan wil ik het gewoon eens van de daken schreeuwen van ik ben het zo zat.
Ach meid ik snap je wel hoor...ben zelf getrouwd met een grote kleuter en we hebben ook nog 4 kinderen. Is de goedzak zelve maar kan geen keuzes maken, beslissingen nemen, denkt nog steeds na 20 jaar vaak in de ik-vorm. Nu is het vakantie, en my god, ik ben nu alweer moe. MAAR we zullen toch wel altijd bij elkaar blijven hahaha. Hij heeft ook weer zo zn goede kanten die ik erg fijn vind, en zo zal het misschien ook bij jou zijn. De zorgen en de ergernis zullen echt nooit stoppen denk ik. Je doet er goed aan hier je gal te spuwen meid, jij bent een sterke vrouw en een goede moeder en hij weet dat. dat geeft hem het zogenaamde recht om een "slechte ex en vader"te zijn.
Jeetje zeg wat vervelend, vooral voor de kindjes die zitten te wachten op hun papa Echt tips heb ik niet, behalve dan een keer flink met hem een gesprek voeren. Sterkte meid, lijkt me heel naar voor je dit.
Hoezo heb jij alleen de lasten? Ik neem aan dat jij ook kunt genieten van je kinderen? Ik zal hem lekker zn gang laten gaan en als er een afspraak word gemaakt dan zeg je tegen je kinderen dat pappa "misschien" volgende week even komt. Het zal bij de oudste natuurlijk lastig gaan qua leeftijd want die snapt veel te veel maar bij de jongste kun je dit rustig aanhouden. De vader snijdt zich uiteindelijk zelf in de vingers want de oudste heeft op een gegeven moment geen zin meer om op pappa te wachten en trekt zn eigen plan. Hij krijgt vanzelf zn straf als ze wat ouder zijn geloof me. En een lat-relatie zal ik sowieso lekker afkappen. Laat hem lekker zn leven lijden. De keuzes die hij maakt moet hij zelf weten en de consequenties die eraan vast zitten krijgt hij ook zelf voor zn kiezen. Ondertussen zorg jij dat je een leuke en gezellige tijd hebt met je kinders. Oh en plan een achterdehanddag. Als pappa een half uur later nog niet aanwezig is dan ga je lekker de hort op met ze om iets leuks te doen.
Genieten doe ik zeker van de kinderen. En de oudste weet niet beter maar. Het ging de laatste tijd gewoon goed geen ruzie geen spanningen het was gezellig en zo dra het gezellig word dan is het in eens weer raak.. O hij krijgt het ook wel van mijn hoor. Maar moest het gewoon even kwijt. Het kan beter mannen deel 10000000000000 heten. Door dit topic voel ik me gelukkig weer iets beter. En door nog iemand.
In mijn hoofd heb ik hem al lang straf gegeven. ( klinkt zo raar) Je mag een tijdje de kinderen niet zien( zal ik nooit doen) kinderen staan er buiten en zijn onschuldig en wil hun deze last verder niet bezorgen. En nog een paar dingen die hem naar zijn hoofd wil gooien.
Lieve Knap, Ooit zat ik in een zelfde soort situatie als jij. Een vriend die er alleen voor me was als het hém uitkwam, maar ook gemakkelijk de telefoon gewoon liet rinkelen als hij even geen zin in me had... Als er één ding is wat ik hiervan heb geleerd, is het dat je écht beter verdient dan een man die je laat zitten en die blijkbaar zó weinig respect voor je heeft om rekening met jouw wensen te houden. Zoals je weet neemt mijn man de telefoon ook wel eens niet op, maar hij heeft dan nog wel het fatsoen om zich heel schuldig te voelen en een bloemetje mee te nemen om het goed te maken... Als jouw vriend net zo is als mijn ex, zal hij jou waarschijnlijk het gevoel geven dat jij je aanstelt als je aangeeft dat je ermee zit... Maargoed... misschien heb ik het mis (hoop ik)... zo niet... dumpen! Je ontneemt jezelf zo de kans om een andere man tegen te komen die wél helemaal voor je gaat, meid...
Meid ben het met Saja eens dat je beter verdient. Telkens als het hem te serieus word rent hij weg en dat verdienen jullie niet. Je kinderen hebben een vader nodig die zijn afspraken nakomt, niet iemand die zomaar wegblijft.