Jeetje wat een verhaal en wat een held is je laatste uroloog! Gefeliciteerd met je zoontje en ik hoop dat je nog erg lang van het plassen kunt "genieten".
HIer ook een medische misser. Ben in 2001 met gym van school gevallen flink ook an het rek af, mijn knieschif heeft toen der tijd een flinke klap opgevangen, fotos gemaakt , was een flinke kneusing kreeg isk te horen, 6 weken lang rondgelopen ( gestrompeld) met een blauwe pijnlijke knie. Eindelijk kon ik weer wat dingen doen, dus ook weer volop meegedaan aan gym, fietse na de gymles naar huis, en ja hoor, de pijn schoot me in de knie, kwam lijkbleek thuis, hup weer naar het ziekenhuis gegaan op aanraden van huisarts, kreeg ditmaal een andere arts, dus tja prima vond ik het, bleek ik toen al 7 weken rond te lopen met een zwervend botje in me knie, die was van me knieschijf gebroken. 16 weken later, botje was teruggezet aan me knieschijf met een pinnetje vastgemaakt, ging goed groeide goed, we zaten toen al in 2002. eind 2002, we zouden wegaan helemala in de makeup was harstikke blij, iets te wild de trap af, botje schoot los bij me kuisbanden langs. Dus weer op naar het ziekenhuis, had de botje 1 van me kuisbanden meegenomen zat een flinke scheur in. BOtsplinter eruit gehad, dacht ik eindelijk van alles verlost te zijn is me kuisband niet meer strak genoeg, dus iedere keer schiet de boel aardig los en loop ik weer 6 weken op krukken. Als ze direct goed in hadden gegrepen, dan kon ik nou lekker vrolijk rondhoppelen, want gister is het weer aardig misgegaan dus zit weer vast ana de krengen. Me knieschijf is misvormd, en continu hoopt zich er vocht onder en achter de knieschijf op, door mijn kuisbanden. Nu wordt ik waarschijnlijk in 2011 er aan geopereerd, tenminste mijn arts die toen der tijd een verkeerde oordeel maakte, heeft een andere arts benaderd die er meer ervaring mee heeft, zodat ik met de tijd me kuisbanden strakker krijg en me gewricht weer beter bij de knieschijf past. Artsen begin er nooit aan.
Vreselijk, wat een verhalen! Helaas heb ik ook genoeg klote ervaringen, ben zelfs 2 x accuut aan mijn buik geopereerd, nota bene een keer op kerstavond, terwijl ik al iets van 3 maanden daarvoor regelmatig met klachten bij de huisarts kwam. 1 vervangende huisarts heeft me zelfs letterlijk gezegd dat ik een aanstellertje was. En dan die eerste hulp, laat me niet lachen, ben gewoon 7 uur lang in een achteraf hoekje achter een gordijn weggestopt, terwijl ik over kotstend over de grond kroop van de pijn voor ze eens gingen helpen. Maar ja, er was weer eens te weinig personeel. Toen ik voor de operatie was klaargemaakt, bedachten ze zich dat me achterstevoren hadden neergelegd en onder een hoop gelach, terwijl ik verging van de pijn en amper kon bewegen, mochten ze me weer in de juiste houding wurmen. Daarheen gereden in mijn operatietenue, waar je zo doorheen keek en ik dus half in mijn blote kont en tieten lag, hebben ze me de lift ingedouwd met andere mensen, wat dus echt niet hoort. Ach, ik kan nog wel even doorgaan over dit ziekenhuis (de Geldersche Vallei). Mijn bevalling was ook niet makkelijk en ook daar was de arts gewoon weet ik hoelang foetsie 'eeeh, ja, puf maar weg hoor die persweeën), maar nog een eitje vergeleken met de pijn die ik heb geleden voor die operaties. Mijn vertrouwen in medisch Nederland is zowat nihil. Ik heb zelf ook op verschillende afdelingen in een groot ziekenhuis gewerkt en je moet gewoon maar net geluk hebben welke arts je treft is mij wel duidelijk geworden. Artsen zijn zo ontzettend goed beschermd in Nederland, ze kunnen met heel veel wegkomen! Mijn man heeft iemand in de familie die advocaat is met als specialisatie medische missers, die komt genoeg geks tegen, ook mensen waarbij gewoon tangen na een operatie in hun buik zijn blijven zitten. Vooral die houding van veel artsen staat me niet aan, mensen niet serieus nemen, wachten tot het (bijna) fout gaat en dan pas ingrijpen. De huisarts van mijn moeder is ook een leuke, die zegt steeds 'mevrouw, u moet eens blij zijn met wat wél werkt aan uw lichaam!
Jeetje wat een verhalen weer Laatst vertelde de directeur dat een dag daarvoor zijn oom overleden was. Hij lag in het ziekenhuis met malaria en heeft zelf alle dingen losgetrokken en is daardoor overleden. Je vraagt je toch af gaat er dan nergens een alarmpje af als doit gebeurt?
Tja dat ligt eraan natuurlijk al er aan die slangetjes pompen zijn aangesloten en dan nog..zo´n pomp reageert alleen als er niets meer uit het slangtje geperst kan worden. Als een infusslang dus uit een arm word getrokken kan die gewoon leeglopen zonder dat die pomp het merkt. Hartbewaking enzo reageert daar normaal wel op zodra die geen contact meer hebben gaat er wel een belletje rinkelen. Maar dan moet hij toch wel een tijdje zonder slangetjes hebben gelegen als hij eraan is overleden, en dat is wat ik raar vind. Ik heb vroeger als leerling verpleegkundige gewerkt in het azM (jawel dat ziekenhuis die me hebben verpruts en hebben ontslagen omdat ik tevaak ziek was) En ik kwam toch wel zeker elk kwartier de hele gang afgelopen en spiekte je even elke kamer in of alles in orde was.
Jo 79 je snapt het helemaal, tegen artsen is gewoon niet te beginen. Je moet alles maar slikken en ja en amen blijven knikken anders krijg je helemaal niets meer gedaan. Ze denken volgens mij dat ze god zijn en kunnen doen en laten wat ze willen Het erge is dat ze ook het grootste gedeelte van de touwtjes in handen hebben.Je hebt ze toch nodig al ser echt iets aan de hand is. Wat erg hoe ze je hebben behandelt echt ook weer een typisch ergernis verhaal. En dan vinden ze het gek dat iedereen naar het buitenland gaat voor zorg
Alecia, tjonge jonge jij trek volgens mij pech aan als een magneet ..of athans je knie. Als ze het nou meteen goed hadden gedaan hadden er nu niet zoveel werk mee.En jij niet zoveel last ervan. Sterkte met de volgende operatie