Hoi meiden, Wij hebben vorige week maandag een slechte echo gehad. Lege vruchtzak. Na een week wachten, gister een curettage gehad. Heel fijn was dat ik de miskraam nog wel te zien kon krijgen na de curettage. Is het nou echt zo dat er niks in zo een vruchtzak zit? Of is het kindje nog dusdanig klein dat het niet te zien of te herkennen is. Me vriend begon over het feit dat het zo veel heftiger zal zijn als je echt een kindje ziet na een miskraam ipv alleen een vruchtzak. Nu kan ik daar heel goed inkomen dat dat behoorlijk heftiger is dan "alleen" maar een vruchtzak. Het voelt zo intens. Me lichaam en geest zijn toch 8 weken zwanger geweest. En het voelt echt als het verliezen van een kindje ookal was dat aan de miskraam niet te zien zeg maar. Hoe zijn jullie ervaringen hierin en met je partner?? Ze beleven het zo anders....
Volgens mij is het hoe dan ook heel heftig vooral omdat je afscheid moet nemen van al je fantasieën over de toekomst. Heel veel sterkte meid. En ook als je het niet precies hetzelfde beleeft kun je elkaar goed steunen.
Ik ben bij mijn miskramen nooit op zoek gegaan naar het vruchtje. Daar had ik geen behoefte aan. Ik was al verdrietig genoeg. Andere mensen gaan daar anders mee om. Hoe groot het vruchtje is, hangt ook heel sterk af van hoever je was. Je schrijft dat op de echo de vruchtzak al leeg was, dus dan vind ik het niet zo gek dat je in werkelijkheid ook niks zag. Mogelijk heeft zich nooit een vruchtje gevormd en had je een zogeheten 'blighted ovum'. Over de gradaties: ik voelde zeker verschil tussen een vroege miskraam of een latere miskraam. Hoewel ik over allemaal heel erg verdrietig ben geweest hoor, begrijp me niet verkeerd. En over mannen: zij voelen niet wat wij voelen. Voor hen is het nog niet werkelijk iets. En dat maakt het voor hen erg moeilijk om zich in te leven.
PS: ik heb mijn miskramen (bij de meest 'verre' was ik 8w) nooit ervaren als het verlies van 'een kindje'. Dat zou ik een te heftige kwalificatie vinden. Ik bedoel daarmee niet dat ik niet gerouwd heb! Maar een 'kindje' zou ik pas van spreken als je het ook echt hebt zien bewegen op een echo en zover ben ik nooit gekomen met mijn miskramen. Maar goed, dat beleeft eenieder vast heel verschillend en dat is ook helemaal prima.
Snap helemaal wat je zegt Hilly. Vandaar ook me gedachtes. Idd geen kindje gezien met echo, was helemaal leeg. Dus de terugplaatsing heeft plaats gevonden en vrij snel erna is de cryo niet gaan groeien dus idd een lege vruchtzak. Je lichaam en geest zijn zo zwanger als wat dat maakt het zo apart. Dus ja het zien als het verliezen van een kindje of van iets, tja hoe zal ik het verwoorden. Ben der in me hoofd beetje mee aan het stoeien hoe ik dit zie. En dat zal zeker per persoon anders zijn. En je gevoel blijft even oprecht. Je bent lichamelijk en geestelijk toch zwanger geweest.....
ditvoel ik ook zo. het was het begin van een kindje voor mij. helemaal nadat ik écht mijn kind verloren heb, is zo´n miskraam toch wel wat anders (mijn laatste heb ik het vruchtje opgevangen). maar toch heb ik zeker gerouwd inderdaad! ik ben sinds de laatste miskraam me echt een stuk slechter gaan voelen. het is toch een leven dat stopt, je droom, je hoop die (weer) vervliegt. dat is niet niks. en de hormonale schommelingen. mannen ervaren dat toch minder. hoewel mijn man na de laatste mk meer van slag was dan bij de mk vóór ons kindje. we zijn natuurlijk al een stuk kwestbaarder geworden. ik wens je heel veel sterkte!
Ik denk dat het verliezen van het idee/de droom net zo goed heftig is hoor. Tenminste, zo heb ik het zelf ervaren. Je lijf is zwanger en in je hoofd ben je al plannen aan het maken en aan het denken over hoe alles zal zijn. Dat valt in duigen, dus verdriet is niet meer dan logisch. Maar tegelijk zit er natuurlijk wel verschil tussen wanneer een verlies optreedt. Tenminste, ik stel me zo voor dat bijv het verliezen van een baby tijdens de bevalling weer van een hele andere orde van grootte is dan in het eerste trimester. En een vlindertje met 5 of 6 weken is toch ook weer anders dan als je al en hartje hebt zien kloppen. Snap je wat ik bedoel? Ik vond het zelf niet prettig om er over na te denken alsof er maar 1 soort 'verlies' bestaat. Mij hielp het om het toch op een bepaalde manier in perspectief te zien. Niet dat het dus niet verdrietig is, maar het is op z'n eigen manier verdrietig.
Ja snap het helemaal. Ben blij dat andere ook die gedachte hebben van hoe het te ervaren. En ja het lijkt me nog veel heftiger als je echt al een kindje gezien hebt met een kloppend hartje enzo. Maar idd hoe je het zegt je bent geestelijk en lichamelijk helemaal in de mood van zwanger, en dat valt dan weg. Nou de tijd zal het slijten. Het had een mooi kindje kunnen wezen!! Het is niet niks hoeveel meiden/vrouwen dit doormaken. En natuurlijk ieder op zijn eigen manier!!
Hoi hoi Ik heb 2,5 week geleden m'n 4e MK gehad In alle gevallen ben ik nooit verder gekomen dan 6 weken Ik heb dus nooit een echo gehad (alleen om te checken of ik "schoon" was) Ik heb alle keren niet zo zeer het gevoel gehad dat ik een kindje ben verloren, ik heb namelijk nooit een hartslag gezien...maar het voelde wel alsof je droom als een zeepbel uit elkaar knalt Op het moment dat je een positieve test in handen hebt, ben je zwanger! PUNT! Op dat moment ga je (althans, ik wel) kijken wanneer je bent uitgerekend, bedenken hoe je het gaat vertellen, en vooral dromen over hoe het straks zal zijn, en ineens..... PATS! Weg is het.... Dat vond en vind ik het moeilijkste En sowieso, als je niet zo ver bent geweest.... Wordt het juist door mensnen in je omgeving, zo ook je partner, onderschat wat het met je kan doen... "Gelukkig was het nog niks" "Gelukkig gebeurd het nu en niet over 10 weken" Je wilt helemaal niet dat het gebeurd! Kort samen gevat.... Ik begrijp je... En hopelijk biedt het troost dat je niet de enige bent met het gevoel waar je niks mee kan.... Heel veel sterkte xxx
Merkte ook een verschil in verdriet na verlies tijdens zwangerschap van 23 wkn (aug 2013). Jan 2014 lege vruchtzak; was meer woedend dan verdrietig. Heb zakje opgevangen en zelf onderzocht om met eigen ogen te zien dat het idd leeg was. Deed het eigenlijk omdat ik nog nooit van een blighted ovum heb gehoord/ gelezen. Wat was ik toen boos op mijn lichaam zeg. Vervolgens rond moederdag ging het pril mis; had zoiets van ach, beter nu dan met 23 wkn. En in juli weer mis met 6 wkn was ik meer teleurgesteld in mijn lichaam dan verdrietig. Wat verlies met je kan doen zeg :x @Tries123; war verschrikkelijk zeg. Al met onderzoeken begonnen of weet je al waarom het rond die tijd telkens mis gaat?
Ik heb in april'14 ook een blighted ovum gehad, en ik vond het wel even moeilijk maar mijn vriend en ik konden ons troosten doordat er nooit een kindje gezeten heeft en er dus niets is ''dood''gegaan. Daarna in okt'14 een mk na het zien van een kloppend hartje, deze kwam iets heftiger binnen omdat ik het toen in de wc zag liggen. Maar uiteindelijk weer getroost met het idee : waarschijnlijk is het fout gegaan bij de aanleg van de organen etc, het is de natuur en die is soms even hard maar we moeten er het beste van maken. Ik wilde daarna wel even rust om op adem te komen. Maar tot mijn verbazing de maand erop alweer direct zwanger
Ik was inderdaad ook meer verdrietig om het verlies van "hoe het had kunnen zijn". Ik wist pas 1,5 week dat ik zwanger was en had bij de tweede test een kleine week later al een lichtere uitslag dan bij de eerste test. Ik was er al een beetje op voorbereid dat het mis zou kunnen gaan. Dat scheelde denk ik wel in het verdriet. Ik heb er een paar dagen verdriet van gehad maar toen het vloeien eenmaal was gestopt ging het wel weer. Omdat ik via ivf met embryoselectie zwanger ben geworden ben ik nog wel een tijdje boos geweest met de gedachte "alles is voor niks geweest". Gelukkig raakte ik bij poging twee weer zwanger. Ik heb het vruchtje (of vruchtzakje) wel gezien. Bij het afvegen zat het op het papier. Dat gaf mij veel rust. Ik had namelijk echt het gevoel dat mijn lijf me voor de gek had gehouden maar ik was dus wel degelijk zwanger geweest. Dat vond ik een fijn gevoel.
Idd meiden het is met name je gevoel en gedachte die de opdonder krijgen omdat je al zo aan het zwanger denken was. Hier dus afgelopen week curettage gehad. Heb de vruchtzak ook gezien, die hadden ze bewaard op mijn eigen verzoek. Vond het fijn even te zien dat er daadwerkelijk iets gezeten heeft. Nu bijtrekken van dit avontuur en weer opladen voor een nieuwe terugplaatsing in het nieuwe jaar. Bedankt voor het delen van jullie ervaringen meiden. Doet altijd goed dat te lezen!!!