GEFELICITEERD! Met jullie zoontje en broertje. Wel heftig allemaal zeg. Maar fijn dat hij het goed doet. Wanneer mag 'ie naar huis? En lig jij ook nog in het ziekenhuis? En mogen we weten hoe hij heet?
Gefeliciteerd!! Wat fijn dat jullie zoontje er gezond is! Veel sterkte met je herstel, ook emotioneel want dit is wel ontzettend ingrijpend!
Gefeliciteerd! maar wat heftig, hoe ben je er zelf onder? dat ze je baarmoeder moesten verwijderen? lijkt me zo dubbel maar nu genieten van jullie mannetje, en kleine broertje! ook hopmarjanneke gefeliciteerd met je neefje
Gefeliciteerd met jullie zoontje en het broertje van jullie lieve meisje*. Ik wens je een voorspoedig herstel toe van de heftige bevalling en hoop dat jullie mannetje je veel kracht mag geven.
Gecondoleerd meid.. Ik kan het gevoel niet delen, maar ik kan mij voorstellen dat het verschrikkelijk moet zijn geweest. Wil jullie heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Ohjee.. ik lees nu pas dat je inmiddels zwanger bent geweest & bevallen van een zoontje. Gefeliciteerd!! Heftige bevalling zeg, hoop dat je snel hersteld, geniet van de kleine man.
Ben ik ook erg benieuwd naar. Ik hoop dat je ondanks alles heel erg geniet van jullie mooie wondertje! Ook hoop ik dat het herstel voorspoedig verloopt.
Dankjewel voor jullie felicitaties. Hier gaat het goed. Bij 36 wkn en 2 dgn mochten we beiden naar huis toe. De kleine man doet het super is al flink aan het aankomen en weegt ondertussen 2800 gram. Raar idee, à.s zondag zou ik uitgerekend zijn maar dan is hij gewoon al 5 weekjes oud. Hoe voller zijn toetje wordt hoe meer hij op zijn grote zus begint te lijken. Als we foto's van haar terug kijken is het soms 1 gezicht met ons zoontje. Het gemis komt wel nog harder binnen, je denkt heel veel aan hoe het ' toen' was. Het gevoel is ook dubbel. Als ik naar onze kanjer kijk overvalt me echt een geluksgevoel, maar de pijn van het gemis is ook sterk aanwezig. Maar ons mannetje laat ons ook weer genieten.... Met mij gaat het redelijk. Eigenlijk weinig last van mijn buik, maar nog wel heel moe van de bloedtransfusies. Kan nog niet zoveel omdat ik dan gewoon duizelig wordt en me niet goed voel. Ach dat heeft tijd nodig gaat goed komen.
Krijg kippenvel bij het lezen van je stukje. Zo'n intens verdriet en zo'n intens geluk naast elkaar. Dat lijkt me ook heel verwarrend. Maar wel heel fijn dat jullie zo kunnen genieten van jullie ventje! Prettig dat je niet veel last van je buik hebt. Lijkt me erg confronterend anders namelijk Elke keer dat je de pijn voelt op die plek denk je er toch weer aan (denk ik). Krijg je nog steeds bloedtransfusies? Knuffel!
Wat moet dit moeilijk voor jullie zijn... Geluk en verdriet zo dicht bij elkaar. Ik heb zoveel respect voor hoe je ermee om gaat. Een hele dikke knuffel!!!
En dan is t weer Moederdag morgen..... Ondanks het geluk van onze kleine prins zie ik er enorm tegenop!! Fb morgen maar weer dichtlaten denk ik
Sterkte voor morgen meid! Lijkt me zo dubbel allemaal. Ik ben wel blij te lezen dat je van je mannetje geniet. Denk aan je!
Ondertussen is de kleine man alweer 9 weken en doet hij het super goed. Steeds vaker overvallen geluksmomentjes mij als ik naar m kijk en zou m echt niet meer kunnen missen. Maar toch blijft er elke dag dat enorme gemis en steeds de gedachte hoe zou t nu geweest zijn met haar of dit zou ze vast heel leuk hebben gevonden. En als ik dan gezinnetjes zie waarin baby geboren word en al oudere broers/zussen zijn en hoe die reageren...Pfff dat hakt erin maar ontkom je niet aan. Hoop dit ooit nog mee te mogen maken dat onze knul grote broer word al zal dat heel lastig worden.
Ik blijf je berichtjes volgen en wat super fijn dat de kleine man het zo goed doet! Snap dat het erg moeilijk is. Bah, geen elke ouder wil dit mee maken . Veel sterkte en geniet van je kleine man.
Wat erg om je kindje te moeten missen. Heel veel sterkte! Fijn om te horen dat het zo goed gaat met jullie zoontje!
Komende maand is ons meisje er net zolang niet meer dan als dat ze geleefd heeft, heel raar!! De tijd die we met haar hebben mogen hebben lijkt zoveel langer al lijkt t ook weer een eeuwigheid geleden dat ik haar vast heb kunnen houden... Pffff wat doet t toch ontzettend pijn om ons meisje te moeten missen. De pijn wordt echt niet minder na het jaar