Hallo allemaal. Ik had ineens zin en behoefte om mijn verhaal op te schrijven... Vrijdag 18oktober rommelde het al de hele dag maar dacht zijn vast oefen weeen want die had ik nog niet gehad, ik bracht manlief naar zijn werk, rommelde wat in huis en haalde hem na zijn werk weer op, nog even wat kleine boodschappen doen. We zouden op visite gaan maar die heb ik maar afgezegd, rond een uur of 5 kreeg ik weeen om de 5minuten, die bleven aanhouden tot zaterdag ochtend 19 oktober, manlief dacht dat ons kleintje zou komen dus meteen camera op de lader, kraampakket uitgepakt op de strijkplank op onze slaapkamer, rond 12uur in de middag kwamen de weeen weer, nu om de 3 4 minuten, ik heb wel 100keer gedouched, heb manlief naar beneden gestuurd want had even al mijn energie nodig om de weeen op te vangen, om 22.00 ben ik samen met manlief in bed gaan liggen, met nog steeds weeen om de 4 minuten, natuurlijk sliepen we niet maar hielden de weeen bij met onze telefoon, om 03.00 20oktober kwamen ze al een poos om de 2 3 minuten en duurde ze erg lang, manlief belde de verloskundige en die was er om half vier al, ik had 1cm ontsluiting en ze kwam over 1,5 uur weer kijken, pff zware 1,5uur, de weeen kwamen sneller en duurde langer, om 5 uur kwam weer de vk en had 1,5cm ontsluiting, zucht. Ze ging me strippen en hoopte dat het hierdoor wat sneller ging, nou de weeen zakte weer af dus heb een uur heerlijk gelegen in bed, niet wat ik hoopte, om half acht kwam de vk weer en ik had 3cm ontsluiting, ze besloot mijn vliezen te breken, om half twaalf kwam ze weer tenzij ik haar belde, nou dat werd half twaalf en had net 5cm, ze vertelde dat het te langzaam ging en liever na het zh zou gaan. Nou dat moest dan maar, snel maxicosie en tas in de auto en daar gingen we. Eenmaal in het zh meteen aan de ctg en de baby ook bedrading voor haar hartslag, kreeg weeen opwekkers want die waren zo goed als weg, nou daar kwamen de weeen pfff, nu kwamen ze weer te snel en had zoveel pijn, de man die de ruggen prik doet was te druk dus kreeg ik morfine, het was nu een beetje uit te houden, tot een wee die zolang duurde dat de hartslag van de kleine van 180 naar 60 ging, toen kreeg ik weeen remmers, hartslag weer omhoog, maar was zo bang, dit gebeurde nog 2 keer, ik zei het gaat niet goed zo, ze gingen overleggen over een keizersnede, eenmaal terug gingen ze dat niet doen want ik was te jong? Rare reden en ik was boos, volgens hun kon ik over 3uur persen, had inmiddels 7cm, nou weer een spuit morfine gehad en om 18.00 in de avond eindelijk een ruggen prik, mijn man had inmiddels mijn ouders geïnformeerd en die kwamen ook even, het ging goed de weeen kon ik goed opvangen, maar om 23.00 nog steeds 7 cm, pfff ik had het zwaar, toen ging om half twaalf weer haar hartslag omlaag, 4 mensen kwamen aanrennen en werd over gepakt op een ander bed, we werden ingelicht over een spoed keizersnede, oh mijjn god, ik wil haar niet verliezen hoor!!!! Hartmonitor bleef aan dus kon gelukkig haar hartslag horen, ik arriveerde op de ok nadat iedereen gebeld werd en moesten van huis komen, mijn man werd klaargemaakt met een pak en ik krijg een ruggen prik en werd klaar gemaakt, al snel voelde ik mijn armen niet meer, volgens die man Kondit niet, toen snakte ik naar adem, inmiddels was mijn man er ook, ik zei dat ik moeite had met ademhalen, en het laatste wat ik hoorde was ZUURSTOF, ik, viel weg, de ruggen prik zat te hoog, pfff, heb mijn dochter nog even horen huilen, die ging samen met manlief naar de kinderarts, ze kwamen nog even terug naar mij voor wat foto's, hier weet ik niks meer van, ze is rond 03.00 geboren op 21 oktober, dit was ook de dag dat ik uitgerekend was, hoe bijzonder, rond een uur of 5 mocht ik van de uitslaapkamer af, naar mijn dochter wauw! Ze was 56cm en 3775 gram! Ik had veel pijn en voelde me nog raar van de morfine, maar wat was en ben ik gelukkig!!! Sorry voor mijn lange verhaal hihi
klinkt heftig! Maar weet je zeker dat "te jong" de reden was voor geen keizersnee? heb je dat nagevraagd?
Aller eerst gefeliciteerd met je dochter! Wat een heftig verhaal zeg! Kan mij voorstellen dat je het even kwijt moest. Gelukkig is alles goed gegaan.
Van harte met je dochtertje. Zooo dacht dat ik een heftige bevalling had gehad, maar heel goed dat je het van je afschrijft.
Heftig verhaal. Goed dat je het hebt opgeschreven. Het helpt om erover te praten/schrijven, zo kun je het verwerken