Ik zal me ook maar eens even voorstellen. Ik ben dus Kirby, 23j uit Roeselare (België). Eind april 2006 kwam ik te weten dat ik zwanger was, na 1 ronde zonder MMM. Veel geluk gehad dus. De eerste 13 weken waren moeilijk met veel bloedingen. Op 15 weken een VWP en moederkoekbiopsie gehad omdat mijn HCG veel te hoog stond. Ons meisje maakte blijkbaar deel uit van een tweeling waarvan 1 vruchtje al redelijk vroeg moet gestorven zijn. Gelukkig bleek daarna alles ok. Maar op 23 weken ging het mis... op maandag ging ik binnen in het ziekenhuis met weeën, ze legden me aan de monitor maar er was niks op te zien en de dokter geloofde me blijkbaar niet. Ik vroeg of ze wilden controleren of ik opening had omdat ik ht gevoel had dat mijn kindje er elk moment kon uitvallen maar dat wilden ze dus niet doen. Op dinsdag begon ik lichtjes bloed te verliezen en ik vroeg om verder onderzoek en ook of ze wilden controleren of ik opening had. Ondertussen had ik nog steeds weeën. Er werd niks gecontroleerd, ohja toch wel, ze deden een echo van mijn nieren en daaruit was te zien dat ik nierstuwing had. Ik voelde me ook echt niet goed. Woensdag hetzelfde verhaal, meer bloedverlies, nog steeds weeën, niemand die wou controleren of ik opening had, precies of ik daar alles uit mijn duim aan het zuigen was. Donderdagochtend kwam de gyn weer langs, hij zei dat ik het ziekenhuis mocht verlaten nadat de vroedvrouw mijn baxter was komen uittrekken. Net toen de vroedvrouw (eentje die de dagen ervoor verlof had) bij mij in de kamer was, kreeg ik weer hevige weeën, zij vond het wel de moeite om te controleren of ik opening had, wat idd zo was, ik had reeds volledige opening en de bevalling kon met niks meer tegengehouden worden, daarvoor was het nu te laat. Ben op 1 september bevallen van een heel mooi meisje Assia, 31 cm, 590 gram. Een half uurtje na de bevalling is ons kleine meid gestorven door onrijpheid van haar longetjes. Een week erna hebben we haar begraven. Sindsdien hebben we een grote lege plek in ons hart, die maar niet opgevuld raakt. Enkele weken na de bevalling heb ik nog een curettage moeten ondergaan omdat er blijkbaar nog een stukje van de moederkoek was achtergebleven. Daarna nog enkele maanden gesukkeld met hele zware bloedingen (4x opgenomen in het ziekenhuis, 2x bloedtransfusie gehad). Ik was het echt beu en ben dan veranderd van gyn. Die zag meteen dat ik al sinds de bevalling chronische endometritis had, chronische ontsteking van het baarmoederslijmvlies dus, wat kan leiden tot onvruchtbaarheid. Heb dan eerst enkele weken zware antibiotica moeten nemen en daarna drie maand zware hormonen. Rond maart dit jaar raakte het eindelijk opgelost en mochten we ervoor gaan. Na twee lange cyclussen werd duidelijk dat ik geen eisprong meer kreeg. Daarna begonnen met Clomid en Pregnyl en inmiddels al aan de 4e cyclus toe daarmee. Ik heb telkens mooie follikels, eerste ronde had ik er 6, tweede ronde 2 en derde ronde 3. Toch heeft dit nog niet tot een zwangerschap geleid. Daarom gaan ze nu het sperma van mijn man onderzoeken en moet ik woensdag een HSG ondergaan. Als het van mijn man niet super is, gaan we vanaf deze maand over op KI. Is het bij mij niet goed (als mijn eileiders verstopt zijn en ze ze niet meer kunnen doorspuiten) of als het bij allebei niet goed is, beginnen we binnenkort aan onze eerste IVF of ICSI-poging. Is er niets mis, dan zullen we waarschijnlijk gewoon nog een tijdje moeten afwachten zeker? Omdat het nu bijna een jaar geleden is dat we ons meisje hebben moeten afgeven en ik blijkbaar maar niet wil zwanger worden, ga ik momenteel door een hele moeilijke periode en ik heb er echt behoefte aan om er met iemand over te praten. Ik hoop dat ik wat met jullie kan praten en we elkaar kunnen steunen tussen al onze behandelingen door... Liefs Kirby
lieve kirby, je had al weleens hier en daar wat over je dochtertje verteld, maar nog nooit zo uitgebreidt.... wat een verhaal zeg! wat hebben jullie een vreselijke tijd moeten meemaken! het is een wonder, dat nu je nog het vertrouwen kan opbrengen in de gynaecologie! ik hoop heel erg dat die HSG woensdag aantoont dat de eileiders mooi open zijn, en dat de zaadjes van je lief perfect zijn.... ik vind het knap dat je zo uitgebreidt je verhaal hebt opgeschreven, je kunt hier altijd alles van je afschrijven! veel liefs elfje
pfff Kirby,wat een verhaal,zit het met tranen te lezen. Vind het echt heel erg voor jullie!! Ik zou echt verschrikkelijk kwaad zijn op die gyn en geen vertrouwen meer in diegene hebben. Ik hoop dan ook voor jullie dat er niks meer in de weg zal staan voor een mooie voldragen zwangerschaps en dat dat mag blijken uit al die komende onderzoeken. Heel veel succes de komende tijd!!
Jeetje Kirby, met rillingen over mijn rug je verhaal gelezen... ik kan goed begrijpen dat je een moeilijke periode doormaakt/ door hebt gemaakt (las ook net in een ander topic het een en ander). Ik hoop voor je dat je snel op nieuw zwanger raakt (op welke wijze dan ook). Veel succes en sterkte (ook met je oma) liefs Chrizzzy
Hoi Kirby, wat een verhaal. Ik kan me niet indenken hoe vreselijk dit moet zijn geweest voor jou en je man. Ik hoop dat jullie het een plaatsje hebben kunnen geven. Als de gyn anders had gereageerd, en jou wel meteen serieus had genomen, had dit drama dan voorkomen kunnen worden? (Sorry als ik alles weer oprakel). Ik hoop voor jullie dat jullie snel duidelijkheid hebben en dat je maar snel zwanger mag zijn. Liefs, Jaycey
Bedankt voor jullie steun hoor! Jaycey, toen ik mijn verhaal vertelde aan de gyn waar ik nu ga, werd hij enorm kwaad. Als hij meteen had gereageerd, had hij weeënremmers kunnen geven en longrijping, waardoor de bevalling nog wat zou uitgesteld worden en de longetjes van mijn dochtertje snel hadden kunnen rijpen waardoor ze veel meer kans zou gehad hebben om het te halen. Ik heb mijn verhaal al aan verschillende dokters gedaan en stuk voor stuk zeiden ze dat het niet had mogen gebeuren en dat ik mijn vorige gyn voor de rechter zou moeten slepen. Maar daar krijg ik mijn dochtertje niet mee terug hé en het kost stukken van mensen, niet dat ik het er niet voor over heb hoor maar het heeft maar weinig zin. Mensen die ik heb leren kennen, die wel hun gyn voor de rechter hebben getrokken, hebben het proces gewonnen, maar het heeft hen meer gekost dan ze schadevergoeding hebben gekregen en die gyn heeft enkel een waarschuwing gekregen dusjah... terwijl het voor hen emotioneel heel zwaar was. Binnenkort ga ik een brief schrijven aan mijn oude gyn om hem eens duidelijk te maken wat hij mij allemaal heeft aangedaan in de hoop dat hij zijn ogen opent en in het vervolg meer luistert naar zijn patiënten zodat het zich niet kan herhalen. Liefs Kirby
Hoi Kirby, Dat is toch helemaal vreselijk, als je weet dat het allemaal niet zo had gehoeven. Ik kan me wel voorstellen dat je geen zin hebt om de gyn voor het gerecht te slepen. Net wat je zegt: het kost jou ontzettend veel (en nu heb ik het niet over de financiële kant) en waarschijnlijk komt zo'n gyn er met een tik op de vingers vanaf. Meid, ik leef echt met je mee en hoop dat je ons op de hoogte houdt van het verdere verloop. Liefs, Jaycey
Lieve meid, Ik lees voor het eerst iets over jou...en de rillingen lopen me over de rug. Wat een vreselijk verhaal zeg, je zou ze wat..... Je komt me erg sterk over, wat ik ontzettend bewonder. Ik wil je vanuit de grond van mijn hart ontzettend veel sterkte wensen en ik hoop ontzettend dat jullie droom gauw uitkomt en jullie lege plekje wordt gevuld. Heel veel kracht gewenst! Liefs Elmo
hoi lieverd, ik zit hiet met d etranen in mijn ogen, wat een verhaal zeg. en wat een verschrikkellijk iets om mee te moeten maken. en wat een ongelofelijk *^*$#& die gyn zeg. mara begrijp je ook wel horo als je zget dat je hem niet voor d erechter wilt slepen, kost je zoveel van ej energie en die heb je nu al hard genoeg nodig. ik wil je heel veel sterkte wensen meid. en we zijn er voor je hoor, als je je verhaal kwijt wilt. dikke kus en knuff van mij
Oh jeetje Kriby, wat een verhaal! En wat een vreselijke gyn hadden jullie! Ik snap dat echt niet! Ik hoop dat jullie snel zwanger raken en snel een kleintje in jullie armen mogen sluiten!
pfft wat vreselijk . als ik zulke verhalen lees vind ik de toestand van Alexi helemaal niet zo erg meer.
Vreselijk emotioneel en verschrikkelijk als de artsen maar hadden geluisterd en op tijd hadden ingegrepen had het allemaal zo ver nt hoeven te lopen ! Veel sterkte meid ! Hoop dat je heel snel al de liefde die er in je leeft door mag geven aan een klein wensje !! Liefs xxx
jeetje wat een verhaal zeg, ik heb het wel 3x moeten lezen omdat ik het niet kon geloven. dat zo'n artsen je niet geloven, je voelt toch zelf wat je mankeert. veel sterkte en ik hoop dat je weer snel zwanger mag worden
Hallo, Hier wordt ik helemaal stil van. Dat zulke dingen kunnen en mogen gebeuren! Zo oneerlijk allemaal. Ik vind het heel knap hoe je je verhaal opgeschreven hebt. Ik wil jullie heel veel sterkte wensenen hoop dat er snel weer iets moois op jullie pad mag komen. Liefs Jenny
Bedankt voor jullie steun meiden! Het doet deugd om mijn verhaal eens te kunnen doen... soms moet het er gewoon eens uit. Ben een beetje zenuwachtig voor die onderzoeken en nog meer voor de uitslag ervan maar 'k heb goeie moed, mede dankzij jullie!!!! Zowiezo ga ik een kleintje hebben en lukt het niet om zwanger te worden dan starten we binnen een jaar en half (eerder mag niet in België, je moet immers beiden 25 zijn) de adoptieprocedure op, want een leven zonder kindjes dat kan ik mij niet voorstellen! Tasja, mag ik vragen wat de toestand van ALexi is? (je moet niet antwoorden hoor) Liefs Kirby
Alexi is geboren met kanker en ze hebben dat maar net op tijd ontdekt anders had hij er nu nioet meer geweest maar hij is hier nu nog wel en daar ben ik ongelooflijk blij voor. we hebben he ttoen wel moeilijk gehad maar dat lijkt allemaal niets als ik zulke verhalen lees en dat lees ik jammer genoeg veel te veel.
Tasja, ik vind het heel erg voor jou en je kindje. Is hij nu genezen? Gelukkig waren ze er op tijd bij! Ik hoop dat het goed blijft gaan... Ik wens je in elk geval veel sterkte! Liefs Kirby
het is nu toch al 3 maandeng eleden dat ze nog iets hebben gevonden bij hem maar genezen verklaren kunnen ze nog niet. de tumoren kunnen blijven terugkomen tot hij 3 jaar is wat dus binnen 16 maanden is.
Ik heb de tranen in mn ogen staan en ben behalve geemotioneerd ook zo geschrokken van al het onrecht wat jullie vorig jaar is aangedaan. En dan die nasleep. Terwijl jullie je verlies van jullie dochter Assia ook nog moeten verweken. Heel veel sterkte, meisje!
Wat een ontzettend heftig verhaal, het is gewoon niet eerlijk! Kirby, wij zijn er altijd voor je als je wil praten, hier kun je altijd je "ei" kwijt. Veel liefs van Senna