Haha.. Ja, ben wel blij met zo'n moeder. M'n schoonmoeder heeft wel een totaal anders smaak en als ik dan ook iets krijg, dan moet ik echt slikken en met moeite zeggen dat ik het leuk vindt, haha. Heb inderdaad een drukke dag. Maar voel me niet heel fit. Zit gewoon te gapen achter de pc.. Zó irritant. Kan ook gewoon veel minder hebben. Als ook maar iemand tegen me uitvalt, dan kan ik zo wel janken... Echt ZO irritant! En jij? Wachten tot ze er uit wil? Of nog even de laatste hand aan alles leggen? Das wel balen zeg, dat Jordy volgende week op oefening moet!
Ik kom net weer uit bed gerold. Had ontzettende hoofdpijn vannacht dus had slecht geslapen. Dat is het voordeel van hoogzwanger zijn, je mag naar bed wanneer je wilt! Heb vandaag beetje pijntjes hier, pijntjes daar. Maar nog niks wat doorzet. Ik ben er klaar voor, kom maar op! Haha herken precies wat je zegt, ik heb ook dagen gehad dat ik gewoon potje kon gaan huilen om niks. Heb ik trouwens nog steeds. Heb je al wat van edwin gehoord? Zijn jullie trouwens al bezig met een naam?
Oehh lekker lui dus! Ik kan ook wel slapen achter mijn computer hoor; vreselijk! Ik vind een naam verzinnen zó moeilijk! We hebben een lijstje gemaakt van namen die we leuk vinden en elke keer als we weer wat horen, dan schrijven we die erbij. Ik heb zelf al wel een naam die ik erg leuk vindt.. maar daar moet nog een tweede naam bij.. We willen iets aparts. Omdat dat mijn naam ook niet echt standaard is. Jullie hebben al wel een naam hè? Is het echt een Nederlandse naam of hebben jullie voor een internationale naam gekozen?
Ik wilde ook wat aparts, ook omdat de mijne niet zoveel voorkomt. Het is een internationale naam. Tweede naam hebben we naar mijn zusje vernoemd. Die heet Romeny. haha binnenkort zal ik je vertellen hoe ze heet. Grappige is dat wij ook zo'n lijst hadden, puntje bij paaltje heb ik de naam zelf verzonnen. Hij zal vast en zeker al wel bestaan. Maar ik heb 2 namen samen gesmolten tot 1. En dat is 'm geworden. En jullie, Nederlands apart of Internationaal apart?
Hai meiden ..hoe gaat het hier?..al druk met de namen zie ik...ja dat leuk he namen verzinnen....je hebt ergens een site waar je kan bekijken hoe vaak die naam al gegeven is in een jaar.....wij hebben ook de namen al verzonnen...pff nou de beeb nog hahahah...maar de namen die wij verzonnen hebben hebben we nog niet gespot op die site .. trouwens wilde even zeggen...wat een prachtige mooie buikjes (nouja..-jes) hebben jullie zeg..!, en rachje...nog geen gerommel meis ?...kleine meid heeft het erg goed naar haar zin daar hahahah
@ Diaantje, gerommel wel maar daar houdt het dan ook echt mee op! Ik heb gister ff een praatje met jordy erover gehad, misschien dat dat klein beetje mee helpt. Als ik d'r 3d echo bekijk, dan word ik beetje zenuwachtig als ik me bedenk dat ik d'r straks vast kan houden en dan ga ik twijfelen of ik het wel goed zal doen... schijnt erbij te horen, iets met hormomen haha. We hebben ook flink bij geklust.. maar nog steeds geen resultaat (zwanger raken ging bij ons sneller :S). Dus vandaag gaan we maar even wandelen een stukkie, heb me laten vertellen dat beweging ook mee kan werken. Moet je nagaan en ik ben nog niet eens over de datum! oh oh oh hoezo ongeduldig? Hoe zijn jullie aan de naam gekomen, ergens gehoord/gelezen? of anders?
@ Diana: Jaa... het is zo moeilijk om een naam te vinden. Althans, dat vinden wij. Ik had een heel rijtje, maar op de één of andere manier ben ik nog steeds niet helemaal tevreden. Ik vind familyberry.com een erg goede site met veeeeeel namen in allerlei segmenten. Hoop echt dat je snel zwanger bent! Over de naam hoeft je dan niet meer na te denken, hihi.. @ Rachje: Ohh meis! Wachten duurt lang hè? Ze zeggen dat ananas ook wel wil helpen.. Offe ..je moet even langs de Tuinen, daar hebben ze vast wel één of ander wondermiddeltje staan voor het opwekken van de bevalling, haha. Ik zit ook al af te tellen hoor.. Zit in iedergeval nu al onder de 100 dagen.. Zijn jullie lang bezig geweest met zwanger worden? En hebben jullie toen ook echt 'gepland' gesekst? Bij ons was het wel grappig.. We hebben het al heel lang over kinderen e.d. en wilden het allebei zó graag.. Dus in december rond de kerst waren we een weekendje in Oldenburg (Duitsland) aan het shoppen en ik was net de eerste keer weer zelf ongesteld geweest zeg maar.. Want ik was helemaal ontregeld van de pil. In Oldenburg hebben we toen echt besloten van.. we gaan ervoor! De maand daarop was er nog niks.. gewoon ongi en die maand daarop weer niks.. Toen maar es hier rond gaan neuzen en hebben we gewoon elke dag gesekst.. (ed kwam er speciaal voor naar huis, hahah.. ) en ja hoor, in maart bleek ik zwanger! Ik kan me nog goed het moment herinneren dat ik het Ed vertelde; hij was blij! En geloofde het eerst gewoon niet, hihi.. Totdat ik de drie positieve testen liet zien, hahah
haha grappig is dat! Bij ons zat Jordy ook in duitsland voor oefening. Beetje heen en weer smsen. Toen stuurde hij: stop maar met de pil nu en anders verstop ik hem wel zelf van het weekend. Nou ja zo gezegd zo gedaan. Dat was begin november. Ongesteld geworden en niet meer aan een strip begonnen, eerste week heel enthousiast met de benen omhoog blijven liggen na de sex. Tot we in het weekend geen zin meer hadden om het zo te proberen: we wilden een 'liefdesbaby'. Dus op die voet verder gegaan. Ben dat weekend zwanger geraakt. Voelde me ook meteen raar, maar volgens Jordy kon dat niet zo snel. Werd maar niet meer ongesteld en uiteindelijk 8 januari (na 4 negatieve testen) was het pas te zien dat ik dus echt zwanger was. Wij schrokken ons kapot! Nooit gedacht in 1x zwanger te raken. Maandag kwamen we er achter en op vrijdag was het kwartje pas bij Jordy gevallen. Die heeft de hele week als een zombie rond gelopen. Tjonge lijkt als de dag van gister... Wel bijzonder vind je niet, het hele proces van beslissing maken, tot zwanger zijn, naar aftellen tot ze komt. Ik vind het echt een bezegeling van liefde. Echt een wondertje. Hoop echt dat er snel een wondertje bij jullie mag komen Diaantje, echt waar. Vinden ed en jij dezelfde namen mooi? of hebben jullie totaal andere smaak?
Jeetje, wat leuk! Wij wilden inderdaad ook een echte liefdesbaby.. en dat is het ook echt geworden. Wat zo apart is; de dag dat ik zeg maar bevrucht ben (ja, weet welke dag.. haha) is ook het moment geweest waar op ik zei tegen Ed, als het nu niet zo is, dan weet ik het ook niet meer.. Nou, wat bleek: het was dus echt zo en ook op die dag! Het is ook echt een wonder. Ik kan me soms nog steeds niet indenken dat ik echt zwanger ben.. Zo gek! Ik vind het eerlijk gezegd ook een heerlijke periode. Geniet ook echt van die intieme momenten samen met m'n tuttebelletje. Is Jordy ook zorgzamer geworden sinds je zwanger bent, of valt dat mee? Ik vind het bij ons wel meevallen.. Edwin is wel wat bezorgder, maar niet dat ie me op handen draagt bijvoorbeeld. Valt me trouwens op dat veel militairen en hun partners ervoor kiezen om relatief jong aan kinderen te beginnen. Weet niet waar dat aan ligt. Maar bij ons is het puur dat we elkaar op allerlei vlakken veel beter kennen. Met name door de uitzendingen en de vele oefeningen. Ik weet precies wat ik aan Edwin heb en hij aan mij. We kunnen elkaar vertrouwen en ook op communicatief vlak is het bij ons heel sterk. Misschien dat daardoor de relaties al vrij snel serieuzer wordt dan andere. Want een uitzending samen overleven zegt natuurlijk wel iets over de houdbaarheid van je relatie. Jeetje, we zijn tuttebellen maar ook nog eens kletstantes, haha..
Trouwens, over de namen.. Wij hebben niet compleet dezelfde smaak. Maar hebben er ook niet echt onenigheid over. De namen die ik op schrijf, vindt hij meestal wel leuk.. maar andersom is het minder, haha. Hij is daar wat gemakkelijker in.
Ja bijzonder he dat je dat terug kan halen. Bij mij was het raak op de dag dat wij zeiden: we hebben gewoon fijne sex en niks geen poespas met heupen omhoog etc. Mwa Jordy is net zo veranderd als Edwin denk ik. Hij doet ook meer in huis. Hij kookt voor me als ik geen zin heb. Als ik eerder naar bed ga, stopt hij me altijd in. Hij is was voorzichtiger met me. Voordat ik zwanger was, 'knokte' we nog wel eens met elkaar. Dat gaat nu niet meer. Ben ook wel blij dat hij me niet op handen draagt, want dan zou ik bang zijn dat ik niet aan zijn beeld zou voldoen. Jordy praat wanneer het nodig is. Dat heeft hij ook wel moeten leren. Ik bepraat het liefst alles haha is misschien ook iets teveel van het goede. Gister zei ik: 'ik kan zo moeilijk nog genieten dat ik zwanger ben, ik wil graag bevallen'. Dan zegt hij: 'Probeer nog maar heel even te genieten van ons kleine meisje in je buik, straks is ze er uit.' En eigenlijk is dat niks voor hem om te zeggen, dan is dat toch wel weer heel schattig. Hoeveel uitzendingen heeft Edwin gehad in de tijd dat jullie nu samen zijn? Hoe heb jij dat beleefd?
Zo meiden..word heel wat afgekletst hier..gezellie! Wat de namen betreft...we hebben het bij onze jongens om en om gedaan..bij kenneth ik de 1e naam jacques de 2e, en bij Marvin hij de 1e en ik de 2e Kenneth Anthony en Marvin Jake Met de namen voor ons toekomstig beebje heeft hij en de jongens de voornaam bedacht en ik en de jongens de 2e En de boys waren kritisch hoor..pffffff...leken wel meiden...moest lekker klinken, stoer zijn en er niet mee gepest kunnen worden,en natuurlijk engels/amerikaans zijn Heerlijk vind ik dat...dat iedereen er lekker mee bezig is....Vooral marvin kan niet wachten tot het zover is..als we ergens zijn in een kleding zaak komt ie al met kleding aanzetten voor de beeb...wat ie gaaf vind en vooral wat niet!, en gelukkig komen onze smaken wel overéén Wat het besluit betreft om kids tekrijgen....ja..Jacques zat net in opleiding Luchtmobiel in Assen..nog maar een jaartje verkering en wisten eigenlijk gelijk al dat we oud met elkaar wilde worden...dus tijdens een avondje stappen in dicotheek de Hoeve in Groesbeek (daar had ik m ontmoet toen) vroeg hij of ik wilde stoppen met de pil....zo uit het niets ( Ja hij stond net voor een uitzending naar Bosnie..dus denk dat het daar ook wl mee temaken heeft)...we woonde nog niet eens samen hahahah....ben gestopt (vraag me niet hoe ik zo onozel kon zijn... .was 20...woonde nog thuis man hahahah) ....we kregen al heel gauw een flatje (gelukkig) en toen we net een maandje samenwoonde raakte ik zwanger...pffff....had ook eigenlijk niet eerder moeten gebeuren.....maar al met al heeft het zo moeten zijn...we zijn nu 14 jaar samen..nog net zo verliefd als de dag dat we elkaar ontmoete...2 kids rijker, bellen elke dag een paar keer ..gewoon voor de gezelligheid.. Ik denk wel dat het leger ons sterker heeft gemaakt, de verliefdheid nog zo hevig is omdat we weten hoe het is om zolang uit elkaar tezijn, elkaar temissen en de tijd die je samen hebt ook extra beleef. pfff klep weer een eind heen zie ik hahhahaha , ga maar weer eens stoppen.. Ohja Rachje...meis, twijfels over je capaciteiten als een moeder is heel normaal...en soms gaat het ook niet altijd geweldig..dat hoort erbij..maar je leert elke dag....je groeit net zoals je meisje in de opvoeding...en soms sta je even stil...of maak je ook een groeispurt...ik leer nog elke dag...elke leeftijd is een fase( wij zitten momenteel in de "ik plak je achter het behang fase") ...we zijn het zeker niet altijd eens met dingen , maar hoe ouder ze worden des temakkelijker gaat het omdat je dan ook over dingen kan praten... Blijf in je zelf geloven is mijn motto..dan is het altijd goed! zo nu ga ik echt hoor ....anders draaf ik weer door
Ja, Edwin heeft dat ook echt moeten leren hoor. En met name na de eerste uitzending (Bosnië 2004) is het heel erg veranderd.. Toen hij terug kwam was hij gewoon een heel ander persoon. Daarvoor was het echt zo'n jongen die achter de meiden aan zat en het feit dat hij bij defensie werkt, aan iedereen moest tonen ofzo.. Toen hij terugkwam heeft hij volgens mij echt gemerkt dat ik voor hem klaarstond als hij het even moeilijk had. Ik kom namelijk echt uit een wij-bepraten-alles-gezin (haha) en Edwin heeft daardoor ingezien dat het ook anders kan. Hij kan bijvoorbeeld ook erg goed met mijn moeder nu, terwijl hij in het begin gek werd van haar geklets over gevoelens e.d. 'Ik ben gewoon niet zo'n prater,' zei hij dan. Na de tweede uitzending in 2005 naar Afghanistan, is hij nog meer veranderd. We belden elke dag in de 4 maanden dat hij weg was en de realisatie dat er er daadwerkelijk ook iets kon gebeuren was toen ook echt aanwezig. De tweede uitzending was voor ons beiden heel intens. Edwin zat bij een OEF uitzending (Kandahar) en had echt de opdracht om te 'jagen' op de Taliban. Het was allemaal strikt geheim en veel mocht hij er niet over zeggen. Ze hebben toen ook meerdere malen onder vuur gelegen en hinderlagen meegemaakt (later heeft Ed dit verteld... ) en toen moest ik wel even slikken. Hij is toen ook niet op een leuke manier weggegaan. Hij zou namelijk begin augustus vertrekken en ik zou een week later naar Spanje vliegen waar m'n ouders 6 weken verbleven. Nou.. natuurlijk werd de datum opgeschoven en uiteindelijk zouden we op dezelfde datum vertrekken. We reden al richting Soesterberg, waar Edwin vanuit zou vertrekken, toen we een telefoontje kregen dat het wéér opgeschoven zou worden. Dus toen heeft Edwin mij moeten wegbrengen naar Schiphol en uitzwaaien ipv ik hem. Op dat moment kon ik m'n ticket wel verscheuren en zou m'n hele vakantie me wel gestolen kunnen worden om ook maar één dag extra bij m'n lieffie te kunnen zijn. Afschuwelijk en volgens mij ook hartverscheurend was het afscheid bij de duane op Schiphol. Vreselijk.. Iedereen keek ons ook zo aan.. Ed in z'n pak.. Bah, als ik er nu weer aan denk, krijg ik dat gevoel gewoon weer terug. Wij hebben dus 2 uitzendingen van beiden 4,5 maand meegemaakt in de 5 jaar dat we bij elkaar zijn. Jullie dan en hoe ging het bij jullie?
phoeee wat een verhalen! @ diaantje: Wat grappig dat bij jullie zo besloten is! Zo zie je maar, alles gebeurd om een reden. Jullie hebben altijd aangevoeld dat dit niet voor even was en als je dat gevoel hebt zit het vaak wel goed. Wat leuk dat jouw jongens er zo mee bezig zijn. Lijkt me een goed gevoel geven. Bedankt voor je pep-talk, het onbekende vind ik altijd beetje spannend. Niemand wordt als ouder geboren toch? Ik denk ook dat het je band sterker maakt tussen jou en je partner door defensie. Het lange weg zijn van elkaar, laat je toch wel beseffen wat je mist. En maakt de thuiskomst extra zo leuk. Vind ook wel dat het vaak onderschat wordt door andere. Dat je ervoor 'gekozen' hebt. Nee ik heb voor hem gekozen en hij heeft voor defensie gekozen, dus daar moet je mee leren omgaan. Maar als mensen zeggen: '' Ik zou het niet kunnen hr!' vind ik nog stommer. Dan denk ik, je hebt niks te kunnen op dat moment moet je er mee dealen of je wilt of niet. Dan maak je het beste ervan, zo goed en kwaad als het gaat toch? @ Bo: Oh wat vreselijk zou dat moeten zijn geweest! Hij jou uitzwaaien, bah bah, idd maar niet meer aan denken! Het is al rot om afscheid te nemen, laat staan op die manier... Het zijn zulke heftige dingen die je doorstaat in die tijden. Zie er nou al tegen op... Wanneer weet Ed zeker dat hij weer moet? Ik mag Jordy niet uitzwaaien, hij wilt thuis afscheid nemen.. Mag jij dat wel bij Ed? Jordy heb ik leren kennen 2 weken voordat hij op uitzending Irak ging(augustus 2004). We hadden elkaar wel geteld 1x gezien haha. We hadden veel contact via msn/sms/telefoon etc. en voordat hij wegging heb ik hem gezegd: ' ik wacht wel '. Hij verklaarde me voor gek. Maar wat zijn nou 4 maanden op een mensenleven. Nou tijd dat hij daar zat veel contact gehad, veel mailtjes, telefoontjes, kado'tjes, brieven, waardoor het alleen maar sterker werd. Dag voordat hij thuis kwam ben ik bij zijn ouders blijven slapen (omdat hij in twente woonde en ik in zeeland). Volgende dag hebben we hem opgehaad van Eindhoven. Moment dat ik hem zag, ben ik hem op zijn nek gevlogen en heb niet meer los gelaten. Haha en dat was de tweede keer dat ik hem zag! Ben nooit meer weggegaan. Half jaar later woonde we samen. Grappige is dat hij 3 september 2004 mij mailde dat hij mij als de mamma van zijn kindjes zag en 3 september 2007 ben ik uitgerekend.
Jaa... wat een kletskousen zijn we hè?! @ Diaantje: Echt heel leuk dat je kindjes er ook zo mee bezig zijn en dat ze ook goed doorhebben dat er nog een kleintje gewenst is.. Ik weet nog goed dat mijn moeder me vertelde dat ik nog een broertje kreeg (was toen 8..) echt zo grappig. Het moment dat er dan nog een kleintje komt en je bent zelf nog jong is zó leuk. Mooi verhaal trouwens van hoe jullie kindjes zijn ontstaan. Zomaar de pil laten staan en er voor gaan, haha. Zo ging het bij ons eigenlijk ook.. @ Rachje: Ik heb nog mailtjes van Edwin dat hij in Afghanistan zat en dat we elkaar al 'toekomstige papa en mama' noemden, haha.. Toen al! Dus we wisten goed wat we wilden, maar de tijd moest er klaar voor zijn. Ik heb altijd gezegd dat ik eerst m'n zaakjes (redelijk) op orde wilde hebben voordat we voor een baby zouden kiezen. Je moet een kindje natuurlijk wel kunnen onderhouden.. Het grappig is dat ik voor m'n studie een tijdje in Utrecht heb gewoond (en dit werkte niet goed in samenwerking met onze relatie) en we zijn vorig jaar bijna uit elkaar gegaan.. Want ik wilde de ene kant op en hij de andere kant op. Rond de kerstperiode zijn we weer helemaal samen gekomen en de liefde heeft het toen echt overwonnen. Ik bleek zwanger, woonde inmiddels (bijna) weer in het Noorden en toen hebben we ervoor gekozen om een huis te kopen. Haha.. Gek hoe dingen soms lopen maar ik heb echt het gevoel dat we een soort van voorbestemd zijn ofzo.. Af en toe vallen de puzzelstukjes zo op z'n plaats. Gek hè? (Ik ben trouwens gewoon aan het werk en heb dit scherm elke keer laag in m'n werkbalk, hahah..). Tussen de intakes, de matches en andere werkzaamheden klets ik lekker met jullie mee, hahah.. toch nog enige onstpanning tussen het werk door.. )
haha ja echte kletstantes,gezellig he? Ach bo beetje ontspanning tijdens werk kan geen kwaad. Zou willen dat ik dat had gehad toen ik nog werkte. Ja en dat is het mooiste. Alles valt samen alsof het zo heeft moeten zijn. Zelfs dat we de eerste maand zwanger zijn geraakt, juist omdat hij anders misschien wel had moeten missen. Ik geloof niet in toeval. Ik denk dat alles zijn reden heeft. En ik denk ook dat liefde sterker is dan wat dan ook en alles kan overwinnen. Maar er moet ook aan gewerkt worden, niet alles komt vanzelf. Ik weet niet of jullie dat ook zo hebben beleefd, maar ik vond niet alle 9 maanden een roze wolk. Ik heb echt roze buien gehad, maar niet een roze wolk. Jullie wel?
Hmmm.. Dat klopt. Vooral het begin was zo onwerkelijk.. toen was het echt een roze wolk. Later toen we gingen verhuizen en druk bezig waren in huis werd het minder. We waren meer bezig met het huis dan met elkaar en de baby. Moet eerlijk zeggen dat ik het toen ook weleens vergat dat ik zwanger was! Was ook zó fit, merkte niet eens echt dat ik zwanger was. Nu het huis een beetje 'af' is en mijn buik echt groter groeit voel ik me ook echt zwanger.. Het roze wolk gevoel komt nu weer een beetje terug. Dus ja, echt periodes. Als je terugkijkt op je zwangerschap, wat waren de mooiste periodes?
Als ik terugkijk waren voor mij de mooiste weken de weken vanaf mijn verlof. Ik had zoveel stress en moeite om mijn werk, dat toen ik verlof had helemaal opleefde. Daarom zal het moeilijk zijn om straks weer te beginnen, maar daar hoef ik nog niet aan te denken gelukkig. Je bent toch druk bezig in je gedachten met je werk en alles er om heen en toen dat wegviel had ik weer tijd om te genieten van het zwanger zijn. Heb me tot half vorige week ook op en top gevoeld. Dus ben blij dat ik 6 weken van te voren ben gegaan en dat ik echt heb kunnen genieten. Kan me voorstellen met je huisje klaar maken en werken dat dat er bij in schiet. Vooral als je je goed voelt, pak je van alles aan. Ik heb net zitten kijken voor een weekje weg half oktober, lekker nog ff genieten met zijn drie'tjes voordat hij weggaat. Jordy vond het ook goed plan, dus hij gaat ff kijken of hij die week ook echt verlof heeft. Zou er nu al zin in krijgen! Als Edwin weg zou moeten, wanneer zou hij dan gaan?
Heb eigenlijk de meeste tijd van de zwangerschap alleen meegemaakt, maar het mooiste moment was toen Jac thuis kwam na 6 maanden...ik ging hem ophalen vanaf soesterberg..zo veel spannig dan ...en zooooo druk ook...toen we elkaar gevonden hadden in de menigte, bukte hij en kuste mijn buik.. Echt zo lief .... En een roze wolk?...nee helemaal niet..voelde me best alleen, moest alleen naar de VK, alleen de baby kamer doen enz enz....Jac was net op tijd terug voor de bevalling... Met Marvin eigenlijk ook niet echt..., wel intenser beleefd..maar nog steeds geen roze...denk dat het pas echt komt als de kleine geboren is... Weetje, heb zoveel respect voor jullie meiden ..ook al was ik er zelf ook één...het leven van een militairs vrouw is echt niet altijd makkelijk...het is een keuze die je maakt natuurlijk...maar valt soms echt niet mee....jij bent de balangrijkste factor thuis..je moet zorgen dat alles op rolletjes loopt...regelt alles enz., en moet ook nog met je eigen gevoel omgaan....dat word door heel veel mensen onderschat hoor! PETJE AF !