Ik wist niet dat mensen je een hoop kunnen misgunnen. Zoals jullie zien, ben ik zwanger, maar het gaat niet van een leien dakje. Ik kreeg een ontzettende rugpijn/steek in mijn bil en moest van de dokter rust houden. Ik vertelde dat op het werk en werd doorverwezen naar de bedrijfsarts. Dat vond ik overigens niet erg want ik had ook nog wel wat te vertellen. Daar aangekomen een kort gesprek met een intergratie verpleegkundige en daar kwam uit dat ik in ongeveer zes weken weer op mijn oude niveau zou zitten. Nou, op het werk heb ik dat na ongeveer 2,5 de draad weer verplicht moeten oppakken. Ik mocht niet teveel tillen ed maar hulp van mijn collega's kreeg ik niet. Het enige wat ze zeiden wanneer ik iets vroeg: Kun je nou echt niks! Ik nam mijn werk mee naar huis en had er vaak woorden om met mijn man. Lichamelijk begon ik het ook allemaal weer te voelen. Last van mijn buik, moe, rugpijn en wanneer ik het zei op het werk, was de reactie, we begrijpen je situatie maar we hebben geen mensen. Ik had afgesproken dat ik niet meer om 5.00 s"morgens zou beginnen maar ik werd gewoon op de dienst gezet. Een vrouwelijke collega nam het voor mij op , maar zij kreeg de wind van voren. Vandaag ben ik thuis gebleven en heb opgebeld dat het gewoon niet meer gaat. Van mijn leidinggevende hoorde ik dat er druk over mij was geroddeld. Er werd gezegd, dat mijn collega's mijn werk moesten opvangen. Ik begrijp dat wel maar ik had vorige week al aangegeven dat ik het niet meer kon opbrengen zo vroeg te beginnen. Het is zelfs zo erg dat mijn leidinggevende zei: je had beter in een andere ploeg kunnen zitten want daar kunnen de zwangeren wel worden ontzien. Nou, toen stond ik toch wel bijna eventjes te er is gewoon geen begrip. Ik had dit nooit gedacht. Ik heb echt het idee dat ze denken dat ik de boel bedonder. Ik kan van mijzelf zeggen dat ik een harde werker ben, maar het gaat nu even wat minder. En de kleine is belangrijker dan mijn werk.Nu is er uitendelijk geregeld dat ik voor 75% werk en voor 25% de ziektewet in ga. Overigens is het wel bij mijn baas zo geregeld dat je zes weken voor je uitgerekende datum je zwangerschapsverlof moet opnemen omdat het lichamelijk zwaar werk is. Zo dat is er even uit. Wel een lang verhaal, maar het lucht wel even op. groetjes lucky.
Ik wou je even een hart onder de riem steken! Je moet voor je zelf op blijven komen hoor, id is je baby nu belangrijker dan je werk en daar moeten ze maar begrip voor opbrengen, leuk of niet. Fijne zwangerschap verder. Groetjes Lizzie
Wat een vervelende situatie, maar die kleine en jij zijn op dit moment het belangrijkste. Sterkte ermee. Liefs Sonja
Vervelende situatie. Denk goed aan je kleintje en aan je zelf. Kun je niet in die andere ploeg gaan werken waar ze wel rekening metje kunnen houden. Vind dat er wel een oplossing moet komen. Wil je heel veel sterkte wensen. Liefs Vlindertje
Morgen ga ik weer, met pijn in mijn buik. Ik had dit echt nooit gedacht, het doet mij erg veel pijn om in deze situatie te zitten. Ik ben wel van plan om in mijn zwangerschapsverlof druk te gaan solliciteren en bij deze baas weg te gaan. Bedankt voor jullie lieve reactie's. Groetjes lucky.