Ben nu 6 weken, 6 dagen zwanger en kan de ene voet bijna niet meer voor de andere zetten. Zo moe ben ik. Ik moet even erbij vermelden dat ik altijd al heel moe ben en rekening moet houden met het invullen van mijn vrije tijd zodat dit niet ten koste gaat van mijn prestaties op het werk. Ik heb sinds kort de diagnose fibromyalgie (weke delen reuma) waar die vermoeidheid voor een deel vandaan komt en die nog andere klachten met zich mee brengt, maar dat is nu ff niet zo relevant Feit is dus dat ik zooooo moe ben dat ik deze week meerdere malen in huilen ben uitgebarsten op mijn werk en dat mijn baas mij naar huis heeft gestuurd om even bij te tanken. Ik kan mijn ogen nauwelijks open houden. Heb maandag een afspraak bij de bedrijfsarts wat me geen slecht idee lijkt. Ik vind het zo erg!!! Ben voor mijn gevoel alleen nog maar aan het werken en alles wat privé is, pas ik daarop aan. Heb al 2 maanden zelf niks meer in huis gedaan, mijn man doet alles en werkt daarbij fulltime en ik werk 21 uur en krijg het allemaal niet geregeld. Zijn er meer meiden die dat hebben???? En wat doen jullie daaraan? Ik voel me schuldig tegenover van mijn man en mijn werk en voel me gewoon echt een wrak. Eventueel nog tips voor bij de bedrijfsarts? Heb ik geen ervaring mee
Weten ze inmiddels ook dat je zwanger bent? Ik zou me iig niet schuldig gaan voelen hoor, als je voor jezelf weet dat je je absoluut niet aanstelt, kan je er verder toch niets aan doen? Bezoek aan de bedrijfsarts lijkt me verstandig, daar zou ik dan wel vermelden dat je zwanger bent, ze hebben er dan allicht nog meer begrip voor in jouw situatie! Sterkte ermee!
Misschien minder gaan werken in de toekomst, met een kleintje erbij heb je je energie echt wel nodig. Maar dit is voor later. Nu zou ik het met mijn bedrijfsarts en chef bespreken of er eventueel mogelijkheden zijn om minder te werken of om thuis te moeten blijven. Sterkte.
voel je absoluut niet schuldig, ik vind het echt belachelijk dat men het tegenwoordig doodnormaal vind om jezelf totaal af te beulen op je werk ipv goed voor jezelf te zorgen. maar daar gaat het nu niet om ik sluit me aan bij de anderen, ik zou met de arbo arts gaan praten en lekker rustig aan doen! denk aan jezelf en aan je kleintje
Hier ook zo een die zo moe was (en nu weer wordt) Ik kon geen stap meer zetten, zelfs honden uit laten was te veel. Mijn man deed toen alles, van honden tot boodschappen tot de was, naast zijn fulltime baan. Ik werkte 24 uur, en dat was het dan. Gewoon aan toegeven: er zal wel een reden zijn, je lichaam is erg hard aan het werk. Verder herken ik je verhaal ook wel, heb geen fybromialgie maar chronische hoofdpijn en migraine. Werken was het enige, prive dat kwam later wel. Voor nu: snel vermelden dat je zwanger bent, en uitrusten!
Ik heb al gezegd dat ik zwanger ben inderdaad. Wil gewoon graag open kaart spelen (heb toch een vast contract, dus daar hoef ik het niet voor te laten). Ik kreeg een zeer positief opgestelde mail van mijn baas aan bedrijfsarts te lezen. Ik pas ervoor om alleen maar te werken en nergens meer aan toe te komen. Dat vind ik niet de juiste manier. Hond uitlaten (1 keer een half uur) is het enige wat ik nu op een dag doe, het enige wat ik kan. Daarna lig ik gebroken op de bank of in bed. De rest doet mijn man allemaal, zonder tegenstribbelen. @ 123miesje, ik maak me ook wel zorgen om de toekomst. Hoe moet dit als het kindje er is??? Maarja, dit was voor mij allemaal geen enkele reden om niet aan kinderen te beginnen. No way!!!! Ik moet er ook maar gewoon aan toegeven, maar dat is moeilijk als dat niet in de aard van het beestje zit Bedankt voor jullie steun!
die moeheid in het begin is zo killing. Ik ben nu ook zooooo moe (maar bij mij leeft het kindje niet meer) en kan bijna niks meer. Volgende week vakantie maar mocht ik nog geen miskraam hebben gehad dan ga ik die week erna ook echt niet werken hoor. En ik heb niet eens fybro... maar het is gewoon zwaar die klote hormonen...
Het is inderdaad killing, zeker nu het ook nog van 2 kanten komt. Ze zeggen wel dat zwangerschap met al zijn hormonen ervoor kan zorgen dat je totaal geen last hebt van de fibro, maar ik merk nog maar weinig verschil. Ik word nu echt dubbel "gepakt". Ik ga me ook gewoon niet schuldig voelen verder (althans, proberen) en me focussen op mezelf. Ik heb gelukkig een superbaas en super collega's. Hoop dat het snel de goede kant op gaat... @ debby82, wat spijtig om te horen dat je kindje niet meer leeft