Bij de eerste zwangerschap had ik er nog nooit van gehoord. mk met 14.1 weken. Bij de tweede zwangerschap heb ik me aangemeld. Maar werd elke keer zo misselijk van de geur dat ik na 3 weken ben gestopt. Weer mk 14.4 Nu voor de 3de keer zwanger. Maar kwam er pas met 12.4 weken achter. Lang verhaal. Maar door cerclage dat met spoed geplaatst werd enzo was ik bezig met andere dingen dan mvm en me dus niet voor de laatste weken aangemeld.
Mijn eerste zwangerschap meegedaan, werd helaas een miskraam. Bij mijn tweede zwangerschap (zoontje) niet meegedaan omdat ik zó misselijk was. Mijn derde zwangerschap weer meegedaan, helaas weer een miskraam. Nu met mijn vierde zwangerschap doe ik (nog) niet mee omdat het meedoen tot nu toe lijkt te resulteren in een miskraam... Voel me wel heel schuldig
Ik vrees dat ik me niet populair ga maken hier, maar ik wil eigenlijk ook wel graag een ander geluid laten horen. Ik heb dus niet meegedaan aan Moeders voor Moeders en dan ook nog eens uit bewuste persoonlijke overtuiging. Mijn man en ik geloven sterk in het idee: onze baby komt natuurlijk, of ze komt niet. Dit blijkt een hele, hele moeilijke stelling om te verdedigen hebben we gemerkt want naarmate de tijd verstreek (nee, ik ben niet een vrouw die binnen twee maanden zwanger is geraakt) gingen mensen in de omgeving toch een beetje pushen of je niet eens een onderzoekje zou gaan doen...gewoon...om te kijken waar het aan ligt. Dat klinkt heel gemakkelijk, maar dat was het voor ons helemaal niet, zeker niet omdat we absoluut niet de MMM in wilden gaan. Voor mezelf kon ik het niet verkopen dat ik dat traject aanmoest en medicijnen/hormonen bij mezelf zou toedienen om mijn lichaam ergens toe te dwingen wat het niet van nature wilde doen. De weerstand tegen dat idee was zo groot, dat naarmate de tijd verstreek ik steeds zenuwachtiger werd: voor mij was een jaar proberen toch een soort 'magische grens' alsof je daarna automatisch een defect zou hebben en naar de dokter moest. Pas toen we hardop hadden uitgesproken dat we niet aan dokters of MMM zouden gaan en dat we, mocht het allemaal niet lukken, ook een fijn leven samen zouden hebben, kon ik wat vrijer ademen en zoals je wel vaker hoort...werd ik spontaan zwanger. Ik heb geprobeerd aan de consulente van MvM uit te leggen waarom ik niet mee zou doen, simpelweg omdat het MMM traject voor mij zo beladen is en weerstand opwekt. Ze reageerde met een schokkend: "Oh, dus je gunt vrouwen waar het niet gemakkelijk bij lukt geen kinderen? Eigenlijk is dat wel bijzonder egoïstisch, denk je niet? En dat terwijl je zo gemakkelijk een vrouw zou kunnen helpen..." Dat was voor mij de druppel en ik deed niet mee (en heb na afloop van het gesprek heel hard gehuild...zwanger instabiel als ik was). Laat me wel stellen dat ik een ieder toewens dat zijn of haar kinderwens in vervulling mag gaan. Ik gun het iedereen van harte. Of dit op de natuurlijke manier gaat, via de MMM, adoptie, pleegmoederschap of op welke manier dat ook. Daarnaast kan ik aanstaande moeders die wel meedoen aan MvM ook goed begrijpen, ik veroordeel niemand daarvoor. Maar voor mij persoonlijk was MvM dus geen optie.
@Alle dames: Dank voor jullie openhartige comments! Ik snap de redenen om het wel te doen uiteraard heel goed en de redenen om het niet te doen hierdoor ook wat beter! Vooral de dames die miskramen hebben gehad kan ik goed begrijpen.. Zorgen jullie er maar eerst voor dat de aandacht bij jullie zelf ligt.. @Suzemama: Dat je het mmm traject niet in wilt, kan ik begrijpen. De mmm is echt niet voor iedereen weggelegd. Veel stellen overleven dit niet. Daarnaast, als er niets aan de hand is met één van jullie of met beide, waarom zou je de mmm dan ingaan? Je was pas een jaar bezig, mooi gemiddeld, dus niet veel aan de hand, zou ik denken.. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is. Voor ons is de kans op een spontane zwangerschap alleen minder dan 1%. Dan heb ik niet echt veel kans, hè? Maar de wens was groter dan de redenen om de mmm niet in te gaan voor ons. Ik wil mijn hele leven al "moederen", vandaar. Je redenen om dan niet aan MvM mee te doen, begrijp ik eigenlijk niet. Het enige wat de consulente heeft gedaan, is haar mening geven. Vergeet niet dat veel MvM consulentes zelf in de mmm hebben gezeten. Daarnaast, als je niet mee wilde doen, waarom dan toch een afspraak met de consulente van MvM?
Ik ben mee gaan doen met MvM omdat ik zelf 2 keer pregnyl heb gebruikt. Ik wordt wel misselijk van de geur, maar het is voor een goed doel. Suzemama, ik begrijp ook goed dat je niet de MMM in wil. Wij zijn ook niet verder gegaan dan de IUI. Maar nu krijg ik het idee dat, omdat jullie niet de MMM in wilden, jullie het anderen ook niet gunnen. Heb je zelf de consulente uitgenodigd of heb je haar gesproken op een beurs ofzo? Het is niet aanvallend bedoeld, maar ik probeer je redenen te begrijpen.
Suzemama, ik begrijp jouw redenen dat je de mmm niet in wilt. Maar dat je dan anderen ook meteen de mmm niet gunt snap ik niet. Blijkbaar heb je toch een afspraak gemaakt met een consulente, want anders krijg je die niet te spreken. En mijn inziens heeft ze niets verkeerd gezegd. Ze heeft haar mening gegeven en die deel ik.
Ik wilde graag mee doen, ik mocht echter niet mee doen omdat ik 2 jaar geleden een bloedtransfusie hebt gehad. Dan mag je kennelijk nooit meer mee doen..
@Aster14. Ik werd automatisch gebeld door MvM consulente, waarschijnlijk had het te maken met aanmelden bij de verloskundige. Ik was het al helemaal vergeten eigenlijk, ik werd pas in de 8e week gebeld door die mevrouw. Zelf stel ik het niet zo op prijs als mensen die mij vanuit een organisatie benaderen met de vraag of ik vrijwillig wil bijdragen hun eigen, sterke mening geven over mijn keuzes en me op die keuzes veroordelen. Natuurlijk mag ze een persoonlijke mening hebben over die keuze, maar om dat als consulente nu zo direct te ventileren tegen de 'klant', dat gaat me wel wat ver. Daarnaast vind ik 'schuldgevoel aanpraten en onder druk zetten' wat goedkope verkooptechnieken. Want naast dat ik 1 op de 6 vrouwen blijkbaar geen kinderen gun, wens ik ze ook nog eens toe dat ze zichzelf synthetische medicijnen moeten toedienen, dat het medicijn ook wordt gebruikt om jongetjes zonder ingedaalde testes te helpen en dat ik dat nu ook dwarsboomde en vond ze het nu wel moeilijk om mij nog een fijne zwangerschap toe te wensen. Het voelde voor mij alsof ik iemand van Unicef aan de lijn had, aangaf geen geld te willen geven en vervolgens het verwijt kreeg dat ik kindjes in Afrika geen leven, inentingen of eten gun. Maar goed, mijn keuze was natuurlijk niet gebaseerd op 1 consulente die misschien een slechte dag had. In de basis heb ik moeite met het medicijn zelf en dan vooral het effect dat het heeft op het vrouwelijke lichaam en gestel (want ik heb MMM trajecten wel al 3 keer van heel dichtbij meegemaakt, dus heb de effecten wel gezien. Overigens ook de twee lieve babies die eruit zijn gekomen en het grote verdriet van de derde). Daarmee wil ik niet zeggen dat ik vind dat mensen het niet moeten nemen als zij hiervoor kiezen, of dat het uit de handel moet worden gehaald, maar wel dat ik grote moeite had om er zelf een bijdrage aan te leveren.
Ik ben blij dat ik mijn steentje bij heb kunnen dragen voor degenen die ervoor kunnen kiezen via de mmm zwanger te mogen raken. Ik ben drie keer zwanger geraakt in de eerste ronde dus vind dit het minste wat ik kon doen voor vrouwen bij wie het minder makkelijk gaat.
Ik heb vorig jaar mee gedaan tot aan de bevalling met 14 weken. In september heb ik het twee weken mogen doen, in dec niet eens de kans gekregen aan melden en deze zwangerschap ga ik niet mee doen.
@Suzemama: Ik vind het juist heel knap dat je je aan je principes hebt gehouden en niets hebt laten 'opdringen'! Ik vind het dan ook overdreven om meteen te zeggen dat je anderen geen baby/MMM 'gunt'. Ik vind het juist egoïstisch als je zo'n consulente (of anderen) je de keus niet zelf laten maken. Zelf heb ik wel meegedaan. Ik was totaal onverwacht zwanger, door de pil heen, en wist het pas rond 7 weken. Daardoor 'moest' ik ook redelijk snel een beslissing maken of ik mee wilde doen of niet, zelfs voor dat wij zelf besloten hadden of wij blij waren met de zwangerschap of niet. Ik voelde mij licht schuldig over het feit dat het bij ons zó gemakkelijk ging, en dat het anderen nooit zelf zou lukken. Het was wel het minste wat ik kon doen voor al die andere vrouwen/stellen. En het was een fijn gevoel om iets goed te doen. Helaas heb ik de laatste kratten nooit gevuld, omdat ik HG kreeg en te moe/zwak was om áls ik al kon plassen, ook nog eens die flessen te vullen. Maar ik heb het zo lang mogelijk geprobeerd, en dat is voor mijn eigen gevoel goed genoeg! (en ik heb er toch wel een paar vrouwen mee geholpen)
Ik heb meegedaan omdat ik zelf in de mmm heb gezeten. Het was zwaar, maar daardoor heb ik nu wel een kindje in mijn buik, waar ik enorm dankbaar voor ben. Dus plassen in een kannetje? Haal ik m'n schouders voor op. Vieze geur? Ik adem wel door m'n mond, dan ruik ik het niet Niet meedoen vanwege weerstand tegen gebruik van hormoonmedicatie? Dat kan ik eerlijk gezegd niet plaatsen. Je hoeft het zelf toch niet te spuiten? Maar door mee te doen geef je vrouwen die géén weerstand hebben wel de kans om hun grootste wens in vervulling te laten gaan. Geloof me, bij veel vrouwen, inclusief ik, worden grenzen naarmate de tijd vordert en de kinderwens onvervuld blijft steeds verder verlegt. Zeg nooit nooit. Misschien had je dit gevoel na een jaar niet, maar was het na 3 jaar alsnog gekomen. Daar kun je gewoon nooit met stellige zekerheid iets over zeggen.
Ik heb niet mee gedaan omdat ik er simpelweg nog nooit van gehoord had. Kwam er pas later in de zwangerschap achter dat zoiets bestond. Bij een volgende zwangerschap ga ik hier zeker weten aan meedoen.
Ik heb meegedaan om andere moeders te helpen en ook omdat ik het anders maar doorspoel. Ik moet wel zeggen dat ik blij was dat ik klaar was hoor, was het soms wel echt zat. Kon het soms ook 's avonds niet meer opbrengen om het op te vangen, dus een paar keer stiekem overgeslagen Wat wel super is van mijn verloskundige praktijk is dat ze al bij de inschrijving vragen of je mee wilt doen! Die vrouw van moeders voor moeders zei dat dit uitzonderlijk was, omdat veel praktijken beweren hier geen tijd voor te hebben, echt zonde...
Ik heb ook ooit eens gelezen dat het hormoon ook wordt gebruikt voor anabolen. Heb het wel eens nagezocht, maar kan nergens teruglezen wat er nu precies met de urine gebeurt. Zou daar wel meer inzicht in willen hebben, het heeft me tien niet weer houden om mee te doen, maar wel aan het denken gezet. Helaas nooit wat verder over gelezen
Ik kan je best begrijpen.. het lijkt soms wel alsof je verplicht bent om dingen voor anderen te doen, terwijl de wereld eigenlijk heel egoïstisch is en kleine dingetjes soms al teveel gevraagd is (bijv. een zo'n loopband-ding in de supermarkt; heel wat anders ik weet het, maar ik ben opgegroeid met dat als je klaar bent met je boodschappen erop zetten, dat je dan dat ding neerlegt voor degene achter je, omdat jij er vaak beter bij kunt) Maar goed, dat heeft mij er niet van weerhouden om mee te doen, ondanks de verschrikkelijke lucht.. Heb het zelf niet nodig gehad, was meteen zwanger, maar wilde het graag doen voor de medemens
Ik heb de eerste zwangerschap wel meegedaan, deze zwangerschap niet. Zowel de eerste als deze zwangerschap was ik in het begin zo misselijk, dat ik continu over mn nek ging van die lucht van die flessen. Daarom heb ik besloten om deze keer niet mee te doen.