Lieve meiden, Ik moet even mijn verhaal kwijt en zoek denk ik gewoon wat bemoedigende woorden. Volgende week ga ik, na een jaar thuis te zijn geweest met de kids, weer werken. Ik heb heel veel zin om weer iets anders te doen en eventjes iets doen wat niet te maken heeft met mama-zijn, maar nu het dichterbij komt vind ik het zo eng! De kids gaan 2 dagen naar het kdv en ze gaan daar maandag eerst even wennen. Ben zo benieuwd hoe ze erop reageren. Het nadeel is dat ik maandag al moet werken dus ik kan ze niet brengen en halen (mijn man gelukkig wel) maar als ik eraan denk dat ze op die onbekende plek zitten.. Pff krijg ik al tranen in mn ogen. Natuurlijk moet ik er even doorheen, maar vind het zo lastig!
Ahhh het is ook moeilijk en wennen! Mijn mannetjes gaan nu ook voor het eerst naar het kdv. Ze zijn al twee keer wezen wennen en het ging super goed! De oudste wilde gewoon niet meer naar huis. Jullie hebben niet voor niets voor dit kdv gekozen, dus het komt bij jou ook helemaal goed! Je moet er even doorheen, maar voor je het weet ben je eraan gewend.
Ik moest ook bijna huilen bij het idee mijn jongste achter te laten op het kdv. Oudste had nooit op kdv gezeten. Nu is het andersom: hij huilt nog net niet als ik hem kom halen, zo leuk vindt hij het daar .
En hoe is het gegaan? Ik kan me voorstellen dat het lastig is. Vooral omdat ze al wat ouder zijn. Mijn zoontje ging al vanaf 4 maanden en is dus niet naders gewend. Gelukkig zijn ze wel samen toch!?
Voor jou lastiger dan voor hen hoor! Onze kinderen hebben het alledrie altijd heel erg naar hun zin gehad op het kdv. Andere kindjes, ander speelgoed, hartstikke leuk! Afscheiddrama's worden in mijn ogen veroorzaakt door de ouders en niet doordat de kinderen het er niet naar hun zin zouden hebben. Gewoon duidelijk zijn: een kus, zwaaien en weggaan. Niet 10x teruglopen... Komt goed!
Bedankt dames! Het ging gelukkig heel goed. Ze hebben niet eens gehuild, zorgen om niks dus en ik durf ze er nu met een gerust gevoel naar toe te brengen .