Misschien heeft er iemand tips?? Wij maken op het moment een beetje lastige tijd door. Vorige week dinsdag is de oma van mijn man overleden, meer een soort 2e moeder, dus dat geeft een hoop verdriet. Eigenlijk weinig tijd om te rouwen, want woensdag begon ik met bloeden. Zaterdagochtend, uitgerekend op de dag van de crematie zette mijn miskraam door Het is allemaal een beetje veel van het goede. Nu weet onze dochter van niks, ze wist niet dat ik zwanger was en weet ook niet dat mans oma overleden is. Ze kent het hele begrip "doodgaan" nog niet en ik wil er pas over beginnen als ze zelf vragen gaat stellen. Maar natuurlijk merkt ze wel aan ons dat wij niet helemaal onszelf zijn en dat uit zich bij haar in dwars gedrag. Ze lijkt wel 1,5 weer. Ze haalt van allerlei stiekeme dingen uit, echt dreumesgedrag en wordt snel boos en driftig. Nu is het wel een pittig meisje, maar dit spant de kroon. Eigenlijk wil ik niet echt steeds boos op haar worden, want zij kan er ook niks aan doen wat er allemaal aan de hand is, maar aan de andere kant kan ik het ook niet allemaal door de vingers zien. Hoe zouden jullie dit aanpakken. Normaal gesproken weet ik voor een ander heel goed hoe ik dingen opvoedkundig moet aanpakken en hebben wij een pittig maar goed luisterend meisje, maar nu weet ik het echt even niet meer.
Lastig hoor. Sterkte met deze moeilijke tijd! Je dochter merkt het inderdaad wel. Ik ben persoonlijk juist meer van toch vertellen over dit soort dingen. Vorige week is iemand bij ons uit de kerk overleden, een moeder van een aantal kinderen en Julia kende haar ook. We hebben dit ook gewoon aan haar verteld, omdat ze toch merkt dat er verdriet is en dat mag er ook zijn. Ze vond het helemaal niet erg, begreep dat je dan soms moet huilen en dat andere mensen ook moesten huilen. Is natuurlijk iets verder weg allemaal, dus zij was hier niet heel erg van van slag, maar misschien zou ik het haar toch vertellen van je oma, zodat ze een beetje begrijpt waarom er wat andere dingen gebeuren dan normaal. Denk je niet? Verder zou ik gewoon consequent blijven, probeer haar wat af te leiden door naar buiten te gaan of een uitje te maken met haar. Dan zijn jullie beiden wat bezig en afgeleid. Hopelijk komen jullie dan met elkaar snel in beter vaarwater!
Tjah, ik ben zelf van het eerlijk zijn tegen onze dochter. Ze pikt zoveel op. Nou hebben wij nog niet meegemaakt dat er iemand in de familie is overleden, maar de hond van mijn ouders heeft pas een spuitje gehad (niet te vergelijken, dat snap ik..). Wij hebben eerlijk tegen onze dochter gezegd dat de hond oud en ziek was en dat ze is doodgegaan en nu een sterretje. En dat opa en oma daar een beetje verdrietig over zijn. We kunnen het natuurlijk stilzwijgen, maar bij de eerste beste visite zou ze toch om de hond vragen. Je dochter is al 3,5 als ik het goed begrijp, dus van oma zou ik zeker vertellen. En ook dat jullie daar verdrietig om zijn. Ik zou niet weten waarom je zoiets moet verzwijgen. Misschien dat wanneer je dochter jullie verdriet begrijpt, ze het zelf ook allemaal beter kan plaatsen.. Enne, sterkte allemaal met dit grote verdriet..
Ik ben zelf meer van het eerlijk zijn en vertellen. Toen ik mijn miskraam kreeg moest ik naar het ziekenhuis voor curettage en heb ik Tess uitgelegd dat ik een prikje in mijn buik kreeg waardoor de baby weg zou gaan en dat mama en papa daar heel verdrietig om waren. Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis zei ze zelf dat de baby een sterretje aan de hemel was geworden. Vanwege ons verdriet had oma haar opgehaald om te logeren en ze raakte daar heel overstuur en wou naar huis. Ze is naar huis gebracht en wou alleen maar knuffelen met (huilende) mama. Blijkbaar wou ze dit echt samen met ons doen. Ze was toen nog geen 2,5 en heel soms heeft ze het er nog over dat er een broertje of zusje in mama's buik zat maar dat hij/zij een sterretje is geworden en dat ze dat jammer vind omdat ze graag een zusje had willen hebben. ( maar zegt daarbij ook snel dat de pop , Nina, haar nep zusje is) Tess was jong maar begreep het , op haar manier, helemaal en dat zorgde voor een lief aanhankelijk meisje i p v de dwarse meid die ze de dagen tussen de echo en de curettage was. Wellicht helpt het als je haar alleen verteld dat papa en mama verdrietig zijn? Net zoals zij dat wel eens is...
ik snap jullie idee, ik heb haar ook vertelt dat we soms even verdrietig zijn, maar dat we absoluut niet boos op haar zijn ofzo. Van de baby wil ik echt niet vertellen, omdat ik weet hoe leuk ze het zou vinden en zeker te weten elke keer zal vragen wanneer er een nieuwe baby komt. En dat zou ik zelf nog te moeilijk vinden eigenlijk.
tsja of je je miskraam moet vertellen daar twijfel ik over. maar ik zou wel vertellen van je mans oma. Je dochter scheelt meer 1 maandje met de mijne, zij zou het echt wel begrijpen op haar nivo. Het kan juist verduidelijken waarom de sfeer in huis nu anders is. Het geeft haar ook de ruimte om daarover te praten en op te reageren. Ik heb wel gemerkt dat als er thuis dingen spelen de kids daar zeker op reageren door ander gedrag te laten zien. Geef haar de tijd, geborgenheid maar ook de gewone regels.
ik snap je helemaal en zou dat van de miskraam ook niet vertellen! wat heeft ze aan die info??? ze kan er niets mee
Ik zou haar idd wel vertellen van de oma van je man ... de dood hoort bij het leven ... Michiel Dudok heeft een mooi prentenboekje over een 'oma' die dood gaat 'Vier bevertje en de kastanje' oid. Verder daar ook qua gedrag geen wonderen van verwachten. Het gedrag gewoon blijven corrigeren maar ook vooral proberen het gedrag voor te zijn. Dus leuke dingen met haar doen, dat is ook fijn voor jou ... beetje afleiding!
mirro, das lief dank je wel. meiden bedankt voor jullie tips. Over oma zal ik nog even met mn man over hebben, weet niet goed wat hij ervan vindt. Ik ga idd proberen om haar met leuke dingen af te leiden dat ze geen tijd heeft om "stoute"dingen te doen. Ik bedenk mij ook dat ik de afgelopen dagen weinig met haar ondernomen heb, terwijl we anders altijd samen bezig zijn. Ik heb zo maar een beetje op de bank gezeten en wat gelezen. Gewoon omdat ik weinig zin had om iets te doen, vooral de mk zit nog erg hoog. Misschien mistte ze ook wel een stukje aandacht. Alle aandacht werd negatieve aandacht. Morgen ga ik actief met haar aan de slag, begint al goed met peutergym en s middags iets wat zij heel leuk vindt.
Hier hebben we afgelopen zomer precies hetzelfde meegemaakt. Daarnaast had ze ook 2 dagen een soort tik door met haar ogen te knipperen,later las ik dat dat er ook mee te maken kon hebben. Ik vond het niet nodig om haar van de miskraam te vertellen ze was toen ook pas 2,5. Maar net als jij zegt ben ik bang dat ze er alleen maar om zou vragen. En die vragen lijken me heel erg moeilijk. Wij zijn even later op vakantie gegaan en daar kreeg ze natuurlijk weer de aandacht die ze gewend was. Huilen zou ik niet tegenhouden je dochter mag best zien/weten dat je even verdrietig bent. Maar knuffel je meisje daarna lekker en ga samen lekker knutselen bv Sterkte met alles meid!
jee wat een ellende in 1 keer zeg. Heel veel sterkte allereerst. Je miskraam is denk ik heel lastig uit leggen. Ze wist niet dat er iets was ( dat een baby kwam ) neem ik even aan. Dat er iemand overleden is heeft ze w.s. wel door. Misschien i.d. wel vertellen dat je verdrietig bent en gewoon uitleggen dat mensen die verdrietig zijn wat minder dingen kunnen hebben en je dus wat sneller boos wordt als ze stout is maar dat dat niet aan haar ligt, maar aan de situatie waarin jullie nu zitten. Ik denk dat kinderen daar meer van begrijpen dan we soms denken. En gun jezelf ook even de ruimte om te rouwen en het moeilijk te hebben. Dat mag best, dan maar een keer niet zo redelijk. Ga samen leuke dingen doen i.d. omdat jullie het verdienen een beetje afleiding ! Nogmaals sterkte !
oh sorry heb maar half gelezen. Je schrijft dat ze i.d. niet wist dat je zwanger was en ook niet dat de oma van je man overleden is. Misschien dat laatste dan i.d. toch vertellen ?