Hoi meiden. Ik heb een lange tijd geleden al eens eerder op dit forum geschreven, omdat mijn vriend nog geen kinderen wilde. Dit is denk ik al zo'n 2 jaar geleden. Ik wil al lange tijd heel graag kinderen en nu wil mijn vriend ook en gaan we ervoor. We zijn nu 3 rondes verder en vandaag ongesteld geworden...baal er echt zo van! 3 rondes is natuurlijk nog helemaal niet lang, maar voor mijn gevoel wacht ik al wel lang met mijn kinderwens. Ik hoop zo dat het snel lukt. Zijn er mensen die dit herkennen of hebben jullie tips om hiermee om te gaan? Ik kan er namelijk niet zo goed over praten met anderen omdat iedereen in mijn omgeving of per ongeluk zwanger is of binnen een maand of 2 zonder dat er een lange periode met een wens was. Mijn vriend begrijpt mij ook niet zo goed. Hij staat er heel relaxed in, maar goed hij is er veel minder lang mee bezig dan ik. Sorry voor het lange verhaal maar moest het even kwijt.
Ik ben vooral een lezer hier, maar ik vond toch dat ik even op je bericht moest reageren. Ik herken je verhaal namelijk heel goed. Ik heb ook zo'n 4 jaar lang gewacht tot mijn echtgenoot ook zo ver was. Ondertussen zijn we alweer ruim 1,5 jaar bezig en vlot het allemaal voor geen meter. Het stomme is inderdaad dat bij jou (en bij mij dus ook) de 'wachttijd' al veer eerder is ingegaan dan bij onze partners. Ons geduld raakt dan ook iets sneller op lijkt me. Tips om hier mee om te gaan heb ik niet echt helaas. Het hielp voor mij wel echt enorm om mezelf iedere keer op het hart te drukken dat we in ieder geval nu hier wel samen in staan. Mocht het om wat voor reden dan ook echt niet lukken dan komen we daar samen wel weer doorheen. Ik blijf mijn gevoel delen met hem ook al vind hij het echt wel lastig om te reageren. Hoewel zijn geduld nu inmiddels toch ook wel op de proef gesteld word. Ik probeer iedere maand maar te zien als een nieuwe kans en stel vooral geen deadlines. Ik hoop dat jullie snel een positieve test in handen hebben!
Ik ben inderdaad wel heel blij dat we er nu samen in staan en dat mijn vriend ook kinderen wil, want dat werd echt een probleem wat tussen ons in stond. Het is inderdaad zo dat de "wachttijd" voor ons eerder is begonnen. Eerst jaren hopen dat hij ook kinderen wil. En nu hij eindelijk wil heb ik echt geen geduld meer. Zo lastig. Ik ben 27 en iedereen om mij heen is zwanger, vaak al van een 2e. Mijn jongere zus van 22 is al moeder en gaat voor een 2e. Wanneer gaat mijn wens nou eindelijk uitkomen. Ben ook bang dat het helemaal niet gaat lukken. Haha je merkt het ik heb op het moment even allemaal nare gedachten en een mega baal dag.
Haha ja die baaldagen herken ik wel vooral als je net ongesteld bent geworden. Ze gaan gelukkig wel over! En ja ik ben 31 en ook al mijn vriendinnen met een relatie zijn zwanger of hebben kinderen. Ik vind het onwijs jammer dat wij waarschijnlijk overal achteraan hobbelen. Maar ja het is niet anders, het gaat zoals het gaat. Ik weet niet of je ook pas 3 mnd geleden gestopt bent met de pil (als je die slikte), maar dan heeft je lijf wel even de tijd nodig om die troep weer weg te werken. Mijn cyclus was ook echt pas na een half jaar pas een beetje regelmatig.
Ja kan echt voorstellen dat het voor jou ook lastig is. Jij wacht ook al echt lang. Hopelijk ben jij ook snel zwanger. Gelukkig slikte ik de pil al lang niet meer, teveel bijwerkingen. Gebruikten alleen condooms. Dat scheelt dus, maar mijn cyclus begint weleens ineens vreemd te doen (over tijd) of ik krijg klachtjes die ik nooit heb. Maar tot nu toe nog niet zwanger.
Ja dit herken ik. Bij mij was de wens er ook al heel lang en die heb ik steeds uitgesteld. Uiteindelijk was het moment daar, we zouden ervoor gaan! Super spannend allemaal en ik voelde ook van alles gebeuren in mijn buik. Helaas lukte het niet zo snel en ben ik nu een jaar bezig. Dat klote gevoel komt af en toe wel terug. Vooral in de rondes waarin ik er veel mee bezig was en het weer niet raak was. Maar het gaat inderdaad ook weer weg. Zo rond de eisprong krijg ik toch weer hoop en zie ik het vaak weer positief in. Ja het is af en toe moeilijk. Vooral omdat je al zo lang naar iets uitgekeken hebt en dan is het moment eindelijk daar en gebeurt er nog niks. Ik hoop dat je snel een positieve test hebt. Wat voor mij ook hielp is dat ik een chatgroepje heb gevormd met wat dames op dit forum. Af en toe je ei kwijt kunnen is heerlijk. En blijf dat vooral ook naar je partner doen.
Ik herken het ook, ik wilde ook al twee jaar eerder dan manlief dus heb lang moeten wachten. En vanaf het stoppen met de pil heeft het toen drie jaar geduurd voor ik blijvend zwanger werd (nu 19 weken). Uit mijn ervaring kan ik je vertellen dat ik het ook als zwaar heb ervaren, vooral toen het maar niet bleef lukken. Wat mij hielp was erover schrijven online met vrouwen die ook wat langer moesten wachten. Het eerste jaar zei ik ook dingen tegen mezelf als: maar 50% wordt zwanger binnen en half jaar en 70% binnen een jaar dus het komt goed, heb geduld. En bedenk je dus dat miljoenen vrouwen niet na drie maanden zwanger zijn en het toeval is dat de paar die ie gesproken hebt dat wel zijn. Moeilijkste is denk ik het gebrek aan controle dat ie over de situatie hebt. Je wil iets (nu!, of eigenlijk zelfs gisteren al) maar je alleen alleen maar hopen en op de goede tijd seksen, verder heb je er geen invloed op. Ik hoop dat het je snel gegund is!
Iets willen hebben en daar op moeten wachten en dan kort of lang bezig zijn. Het maakt allemaal niets uit! Je kiest er bewust voor dus ook logisch dat je iedere maand met die rode duivels weer denk kut! Ik kan je helaas niet vertellen dat er iets bestaat waardoor het wachten minder slopend is..... wat je wel zou kunnen doen, geen idee of je dat doet zijn ovulatie testen, om enig zins de kans wat meer te vergroten met het plannen van de juiste timing, maar dan helaas nog zal je moeder natuur toch haar eigen gang moeten laten gaan