Ook ik heb 3 jaar geleden een molazwangerschap gehad.. Het was een vreselijke zware periode.. Ik ben direct gecurreteerd en een dag later was m,n ex bij me weg gegaan.. Dat is ook nooit meer goed gekomen.. Er is inderdaad weinig over te vinden.. 3 jaar geleden leek er wel helemaal niks van te vinden. Op forums kon ik niemand vinden die het had grhad en heb dus alles zelf moeten doen.. Erg zwaar maar uiteindelijk heeft het me ook wel gemaakt wie ik ben.. Ik sta een stuk positiever in het leven maar heb het nog steeds niet helemaal kunnen verwerken.. Nu ik weer zwanger ben ben ik ook bloednerveus. Vooral voor m,n eerste echo.. Meiden vragen kunnen jullie altijd stellen. Het is een hele hegtige periode en wens iedereen dan ook heel veel sterkte! Liefs
Beste iedereen van dit forum, Mijn naam is Larissa en ik ben 20 jaar. Ook ik heb een MOLA-zwangerschap gehad. En bij deze mijn verhaal. IK hoop dat jullie er wat aan hebben en wellicht dat het jullie motiveert. 21 oktober was een zondagavond. Mijn man en ik waren uitgenodigd door mijn schoonfamilie om gezellig te gaan bowlen in Rotterdam. Het was supergezellig, ik was destijds bijna 12 weken zwanger en iedereen was er al van op de hoogte. In het midden van de avond moest ik plassen en merkte ik tijdens het plassen op dat ik wat bloed had verloren. Ik liep met een vertrokken gezicht en lood in mijn schoenen terug naar mijn man, die meteen zag dat er iets niet goed was. Ik kijk graag de kat uit de boom, dus haalde mijn man over om nog even te wachten met maatregelen want hij wilde naar het ziekenhuis. Later op de avond kreeg ik zoveel pijn in mijn buik dat ik niet meer kon lopen en alleen nog maar moest huilen. Samen met mijn man in de auto de huisartsenpost gebeld en er midden in de nacht nog naartoe gereden. Ik was doodsbang dat het niet goed zou zijn en de dokter bij de huisartsenpost verwees me al snel door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis werd er bloed geprikt en een echo gemaakt. De vrouw die de echo maakte, merkte als eerste op dat ik een volle blaas had en na wat zoeken zei ze dat ze niks kon zien. OP dat moment sloeg mijn hart wel 28000 keer over. Ze zei dat ze bloed gingen prikken want aan die HCG waarde konden ze zien of ik zwanger was of niet. 4 uur later kwamen ze terug met de uitslag, ondertussen had ik al 2 kinderen geboren horen worden en hele families voorbij zien komen, dat was nog wel het vreselijkste want hoe was het dan gesteld met mijn kindje en waar was ie gebleven? Ik had het niet meer en was alleen maar aan het stressen over mijn kind. Mijn man was aan het slapen en hield het positief. De uitslag was dat ik een zeer hoge HCG waarde had, oftwel zwangerschapshormoon dus ik was in ieder geval wel zwanger. Maar ik moest toch de nacht blijven. Mijn ouders gebeld en die zijn midden in de nacht nog spullen komen brengen. Volgende ochtend een inwendige echo. De arts die de echo maakte had sneller gediagnoseerd dat ik een MOLA had, dan dat ik me had uitgekleed. Ik ging als verdoofd weer zitten en ze legde me uit dat het meteen weggehaald moest worden. Ik snapte niet zo goed wat het nou precies was maar kon niks meer zeggen en zat alleen maar te huilen. Toen ging alles razendsnel ik moest een aantal formulieren invullen voor de intake, een hartfilmpje maken etc. Toen ik boven op de afdeling kwam, zeiden ze dat ik gepland was voor het einde van de middag, rond een uur of 5. IK heb dus de HELE dag gewacht, ik was zo zenuwachtig dat ik naar de anesthesist moest die me vervolgens een heel kalmeringsgoedje voorschreef. TOen ik dat innam kon ik niet eens meer praten. Ik was zo bang voor de operatie, ik was zo ontzettend bang. IK gaf mezelf ook de schuld dat ik niet goed was etc. Toen ik eindelijk geopereerd werd, heb ik op de 'voorkamer' nog een halfuur moeten wachten omdat het druk was. De zusters stonden om mijn bed en hielden mijn hand vast. Ik was aan het shaken en het huilen en wist niet meer waar ik het hebben moest. Na de operatie mocht ik ook eindelijk eten want ik stierf van de honger, maar toen storte ik ook geestelijk in. Het was echt weggehaald, iets uit mijn baarmoeder was gewoon weg. Waar ik me al die tijd mee bezig had gehouden, het was weg. Ik had geen pijn en de dagen erna waren ook geestelijk nog vermoeiend, maar het gevoel ebt langzaam weg, vergeten doe je niet maar je leert het een plekje te geven. 22 oktober 2012 ben ik gecureteerd en ik begon met een HCG van 28000 zoiets. Na 2 weken stond ik op 3.6. Dus nu nog 5 maanden prikken en dan ben ik weer vrij om te doen en laten wat ik wil. Lieve dames, het is zo ontzettend snel gegaan van de operatie tot de daling van mijn waardes. Het is zo heftig als je het hoort. en de dokters kunnen je ook niet duidelijk vertellen wat het nou precies inhoudt omdat het zo vreselijk zeldzaam is. Het moeilijkste is dat niemand weet wat het is en je het duizende keren moet uitleggen terwijl je voor jezelf nou ook niet helder hebt wat het nou precies is. Het belangrijkste is dat je jezelf tijd geeft. Je moet het verwerken en ermee om leren gaan, geef het een plekje. Google het, lees forums, uit je verhaal en praat. Praat er zoveel mogelijk over. Veel vrouwen die ooit een mola hebben gehad hebben nu een prachtige kind, sommige zelfs meer. Je bent niet onvruchtbaar! Dat heb ik altijd gedacht, maar dat is zeker niet zo. Want een mola zwangerschap is ook een zwangerschap maar geen goede zwangerschap. Het komt allemaal goed, echt waar. Het heeft alleen wat tijd nodig. Liefs, Larissa&Lesly
Hoi, Ik ben er even niet geweest, was even lekker weg met mijn man. Even tijd voor onszelf. De kerst was toch wel zwaar. Mijn schoonvader is eerder dit jaar overleden en dan dat gedoe met die mola.... Vorige week zijn we erg geschrokken van een tegenvallende bloedwaarde en plotseling bloedverlies. Vrijdagochtend onderweg naar ons weekendje weg eerst lang het ziekenhuis geweest. Eindelijk gezien dat toch alles wel leeg is, longfoto was goed dus iets rustiger het weekend in gegaan. Maandag weer geprikt, waarde nu 14 een iets betere daling gelukkig. Maar jemig wat duurt het lang we zijn al vanaf begin november bezig. Igg heel erg bedankt voor de lieve berichtjes en sterkte allemaal. Duim voor je Lovely07! Ook sterkte voor jou Larissa.
Hi allemaal, ook ik ben net gediagnostiseerd met een partiële mola. Alsof m'n 5e miskraam nog niet genoeg was, kreeg ik opeens het bericht dat het een mola is.... De kansen op 5 miskramen achter elkaar zijn al heel laag en dan ook nog een mola.... Ik heb het gevoel alsof ik in een zieke film zit werkelijk!!! Misschien moet ik onder ogen komen dat het echt niet voor mij is weggelegd?!...de dagen duren lang, wakker worden is t zwaarste!!! Keuzes, wat nu? Draagmoederschap, adoptie, pleegouders...desnoods nog donorzaad proberen (als t op de 1 of andere manier aan de combinatie tussen mijn man en mijzelf ligt).... Pffff... Ik weet het allemaal niet meer.... Ik sta nu voor de deur bij n paragnost... Ben n beetje vroeg...weet dat dit waarschijnlijk ook onzin is ... Maar ik ben wanhopig.... Sterkte iedereen!
Jeetje Isa77 dat is wel heel heftig. Voor mij was het mijn eerste zwangerschap en vind dat al best zwaar. De nasleep is dan ook niet echt fijn, zit nu weer met buikkramp op de bank. Maar 5 keer een miskraam dat is verschrikkelijk, heel veel sterkte.
De waardes dalen heel traag, afgelopen maandag zat ik op 10.... Alles bij elkaar kost het heel veel energie. Vlak voor de kerst weer een heel circus met het ziekenhuis, om moedeloos van te worden. Niets wil gewoon lukken. Ongesteld worden zit er na 2 maanden ook nog steeds niet in. Ben op het moment vooral ook weer bezig met de gewone dingen als het werk en de feestdagen. Me druk maken heeft toch geen zin vandaar ook dat ik wat minder actief ben geweest.
Jeetje wat vervelend knuffey!! Pfffff Hebben ze in het ziekenhuis chemo voorgesteld? ik hoop voor je dat het snel zal dalen. Heb je de waardes uit Nijmegen al gekregen? Die vallen wel altijd lager!! Ik bloed al 2 dagen....zelf denk ik dat het mijn ongi is maar weet het niet zeker want het heel weinig bloed en soms bruinbloedverlies. Volgens gyn kan dat wel omdat mijn lichaam al heel lang niet nu is geweest! Ik hoop dat het wel mijn ongi is...teken dat ik geen of heel weinig hcg in mijn lijf hebben zitten! Heel veel sterkte...ik hoop dat jouw waardes ook snel zullen dalen! Kus
Chemo is niet voorgesteld omdat de waarde nog steeds wel daalt. Hij valt ook nog binnen de curves. Gisteren was de waarde 7. Waardes van nijmegen zijn helaas nog steeds niet bekend. Hoe gaat het met het bloedverlies ladymoi2? Begreep gisteren idd van de gynaecoloog dat menstruatie pas op gang komt als de waarde normaal is. Weet je al meer van jouw waardes en ook die van nijmegen? Sterkte igg.
Oke gelukkig maar....7 is heel goed. Ik sta nu op 3....alleen de eerste 3 waardes uit nijmegen zijn bekend. De laatste stond ik op 2...en dat is 3 weken terug!!, dus ik ben er eigenlijk al. Ze laten me nog 1 maal prikken dan gaan mijn 6 maanden in! Yoehoeeeeeeeeeeee Ongi heeft doorgezet....jeemieneeee...echt heel veel bloed....heel helder rood en heel veel...net of je een kraantje openzet....maar dat is normaal zei de gyn...ongi is meestal na een miskraam of curretage heel heftig!! Ben al ongelooflijk blij dat ik ongi ben...toch een teken dat mijn waardes bijna helemaal goed zijn!! Yes Zo blij...dan gelukkig maar 1 x per maand...niet zo intensief meer!!
Dat is heel goed nieuws ladymoi2. Ik mag maandag weer prikken. Dinsdag de uitslag. De week erna heb ik weer eens een echte afspraak met de gynaecoloog voor het eerst in tijden. Heb haar nog nooit live gesproken sinds we weten dat het een mola is. Alleen telefonisch contact. Ik hoop gewoon dat ik net als jij binnenkort weer eens ongesteld wordt. Bevestiging dat je lijf het weer snapt.
Hoi, Weer even een update. Gisteren ben ik gebeld dat de waardes in mijn eigen ziekenhuis goed zijn. Nijmegen is al langer goed blijkt nu. Verder snapt mijn lijf het eindelijk ook weer. Dus we zijn op de goede weg. Volgende week een afsluitend gesprek. Maar zwanger worden mag weer bij ons. Heel veel sterkte voor iedereen. Er is echt een einde aan deze tunnel, ik kan het licht nu weer zien.
Hier na lange tijd weer een berichtje van mij Ben in overleg met vriend lief nu gestopt met de pil en we gaan is kijken hoe me sycli woord Ben nu ongie dus we gaan zien Maandag voor de eena laatste x prikken En dan in feb nog 1 x Dan heb ik ook gelijk een afspraak met de gyn We moesten eigenlijk wachten en mocht dan stoppen in de maand dat ik naar de gyn moest dat heb ik nu gewoon met ander halve week vervroegt die ander halve week gebruiken we dan wel condooms Ben erg benieuwd hoe lang het nu gaat duren De gyn heeft wel toegezecht te helpen als ik na 3 maanden nog onregelmatig of lange cycli heb dus we zullen zien Nu weer afwachten het eind vann het half jaar is in zicht En kreigen we een 2013 beebje of toch een 2014 beebje we zullen zien
Hey meiden even een vraagje Hoe snel waren jullie zwanger na het stoppen met de pil na de mola zwangerschap En was jullie cyclus ook korter na de mola Ik ben 14 jan voor het laatst ongie geworden na de pil En nu kijken volgens mij heb ik ei gehad na aanleiding van temp en ovu test Maar ik ben voor de mola een half jaar bezig geweest en had toen een cyclus van 47 dagen Als me temp en ovu test klopt heb ik nu een cyclus van 30 dagen Je hoort mij niet klagen hoor maar ben er benieuwd naar of julie cyclus ook korter was en waneer jullie na de mola zwanger zijn geworden
Hoi, Ben een tijdje niet geweest. Druk met van alles geweest maar ook wel bewust. De afgelopen tijd erg veel confrontaties gehad met vriendinnen en bekenden die allemaal zwanger zijn. Zal wel aan mij liggen dat het opvalt omdat het pijn doet. Mijn cyclus is na het hele mola verhaal weer gewoon. De gebruikelijke 4 weken maar wel heel erg heftig en langdurig. Groetjes Knuffey
Goedemorgen, Ik ben nieuw hier. Gisteren te horen gekregen dat ik complete mola heb. Ik was 14 febr. al gecurreteerd en kreeg dus gisteren de uitslag. De gyn die mij gecurreteerd had ging er niet naar uit om dat mijn waarde (40500) niet zo hoog was met een vergelijkbare waarde als een mola. De eerste waarde gemeten is op 4 febr. en die was 40500.. Nu moet ik elke vrijdag bloedprikken.. ik ben benieuwd wat er vrijdag uit komt. Zijn er nog meer meiden die nog bezig zijn met hun mola zwangerschap?
Hoi kikkertje86, Het is op het moment erg rustig op het forum dus kijk ik ook niet dagelijks meer. Je bloedwaarden zijn inderdaad erg netjes ik begon op 128.423. Die waarden geven goede hoop dat je snel weer goede waarden hebt. Dat is een heerlijk gevoel na alle zorgen en verdriet. Zelf had ik een partiele mola na 6 weken onderzoek waren ze er pas achter. Heel veel sterkte in ieder geval. Ik heb veel gehad aan de verhalen. Groetjes Knuffey
Hoi kikkertje, Bij mij is er ook begin vorige maand een partiële mola vastgesteld. Mijn HCG is de laatste 3 weken echter niet meer gedaald... Hoe gaat het bij jou? Groetjes,
Hier waarschijnlijk een complete mola gehad. Na bijna 4 weken had ik nog HCG van 4354. Wekelijks prikken en nu 3 maanden later sta ik nog niet op <5 (vandaag 13). Ben zelfs 2 weken geleden gestegen maar dat komt wellicht door een stijging van LH hormoon, welke HCG beïnvloedt. Nijmegen is ca een ruime week later bekend. In principe moet ik wekelijks blijven prikken totdat ik 3 weken achtereen in Nijmegen <2 ben (door die stijging ging ik van 1.2 naar 2.1 dus die 3x gingen opnieuw in), of in eigen ziekenhuis een HCG heb van <5. Hopelijk dus volgende week of uiterlijk week erna prikken, en dan over naar de maandelijkse prikken. Wat een ellendige en emotionele weg is dit zeg. Voelen jullie dat ook zo?