Nu de kraamhulp net definitief vertrokken is, komen bij mij een soort van kraamtranen en overpeinzingen Mijn lieve kraamhulp is weg... Nu moet ik het echt helemaal alleen doen (mijn vriend is er ook nog uiteraard). En toch is dat juist ook wel weer fijn Maar het sluit een heel bijzondere periode af al is de komende periode natuurlijk evengoed heel bijzonder. Ik mis mijn buik nu toch wel een beetje ook al ben ik blij dat ie al heel snel best al weer redelijk plat geworden is, tenminste dat vind ik wel Ik vind het zó jammer dat ik niet van mijn zwangerschap heb genoten als dat ik zou willen.... Bij Eva heb ik zo ontzettend genoten, ze was ook erg druk in mijn buik, ik voelde constant leven en genoot daar zó van! Mijn zwangerschap van Lisa was héél anders... ik heb haar maar heel weinig gevoeld. Daar 'baalde' is al van tijdens mijn zwangerschap, maar nu achteraf 'natuurlijk' nog meer. Het is waarschijnlijk de laatste zwangerschap geweest... Ik moet gaan nadenken over anticonceptie . Jarenlang (vanaf nov 2005) niets gebruikt omdat we zo graag kinderen wilden (en dat bij Eva niet zo makkelijk ging) en dan nu aan de anticonceptie? Het voelt zo dubbel, soort van ondankbaar (slaat nergens op, ik weet het ) Daarbij wil ik misschien toch wel een derde kindje. Als ik naar mijn gevoel zou luisteren, mijn lichaam het zou willen en mijn vriend het zou willen, ben ik dit jaar weer zwanger. Maar ik ga niet naar mijn gevoel luisteren, want mijn vriend wil het niet en ik wil het uit praktisch oogpunt ook de komende jaren niet (eventueel pas als de meiden naar school gaan). Maar goed, ik vrees dat het de komende jaren wel door mijn hoofd zal blijven spoken . En dat het er uiteindelijk toch echt niet van gaat komen. Kan ik nu al verdrietig om worden En daar voel ik me dan weer schuldig om, want ik ben ontzettend dankbaar en blij dat we twee kindjes hebben... Gelukkig ben ik niet alleen maar negatief : Wat een rijkdom om twee gezonde en mooie dochters te hebben!!! Ik geloof dat ik hier nog de meeste tranen om zal laten . van geluk! Wat heerlijk om twee van die makkelijke kinderen te hebben (al wacht ik nog wel een beetje af wat Lisa ons gaat brengen, want ze is nog maar een week natuurlijk). Eva is zo ontzettend lief, makkelijk en bijdehand en slaapt echt super en overal doorheen. Lisa slaapt s nachts ook super, komt nog wel 1 of 2 keer voor een voeding, maar tukt vervolgens lekker door. En overdag doet ze het ook prima, wel wat last van krampjes (zielig ) en wil af en toe wel erg graag bij je zijn. Maar wat wil je als je net een week oud bent ze doet het echt super! En ik ben erg blij dat de bevalling en kraamtijd zo soepel verlopen is. Werkelijk alles is volgens het boekje of zelfs beter (vooral de borstvoeding) verlopen. De eerste dagen waren wel 'anders', aangezien Lisa de eerste 24 uur ongeveer non-stop aan de borst heeft gelegen, dat is niet bepaald 'normaal'. De kraamhulp had er ook haar bedenkingen bij (zei ze achteraf), maar zag dat ik goed naar Lisa en naar mezelf keek (want ik sliep natuurlijk zo goed als niet) en heeft het maar gelaten. En door naar Lisa en mijn gevoel te kijken heeft het zich binnen een week helemaal spontaan geregeld. De borstvoeding is erg goed en snel op gang gekomen, Lisa is daardoor weinig afgevallen en daarna meteen alleen maar gegroeid en nu bijna op haar geboortegewicht en we hebben nu een prima ritme van meestal om de 3-4 uur een voeding. En ze is nog maar 1 week! Wat we nog het meest heeft geraakt deze week is de opmerking van de kraamhulp vanmiddag: dat Eva en Lisa maar blij mogen zijn met zo'n moeder, die goed naar haar kinderen kijkt, ze allebei veel aandacht geeft en dat goed weet te verdelen en ook goed op zichzelf let. Een mooier compliment kan je niet krijgen! Zeker omdat ik zelf geen moeder heb met wie ik een echte moeder-dochter band heb (ik heb 2 moeders, 1 biologische en 1 stiefmoeder). Ik hoop dat mijn dochters wel te kunnen geven en het lijkt wel te gaan lukken Nou, dat was het wel geloof ik , heb wel even genoeg traantjes gelaten nu.... Ben blij dat ik het even kwijt ben! Ik voel me vooral schuldig bij de meeste dingen die ik voel, omdat ik juist dankbaar moet zijn (en ook ben!) met twee gezonde kindjes! Vooral omdat ik ook weet dat het helaas niet voor iedereen is weggelegd... Zal (gedeeltelijk) voor velen wel herkenbaar zijn, ben benieuwd naar jullie overpeinzingen... Oh jeetje wat is het een lang stuk geworden!
Zo ontzettend herkenbaar!!! Onze jongste is nu 18 maanden en ik worstel nog steeds met deze gevoelens! We hebben 3 kindjes en als ik diep van binnen kijk...zou ik best nog ene 4e willen! Maargoed als ik naar mijn hoofd luister denk ik...dat is gewoon niet zo handig allemaal. We redden het nu goed, kindjes zijn erg lief en we zijn echt een gelukkig gezinnetje met heus wel een een probleempje oid (anders lijkt het helemaal een spookje) Maar het idee dat ik nooit meer zwanger zal zijn, nooit meer een dikke buik, nooit meer bevallen, nooit meer de kraamtijd enz. maar het allerbelangrijkste...geen 4e kindje want ook dat lijkt me gewoon erg leuk. Als ik een dikke buik zie krijg ik "heimwee". Ik weet verstandelijk dat het goed is zo maar kan het gevoel nog niet loslaten ookal wordt het langzaam minder.
Herkenbaar hoor, moet er niet aan denken dat ik nooit meer zwanger zal zijn of nooit meer zal bevallen. Zou heel graag nog een kindje (of meer) willen. Voorlopig zit het er hier ook even niet in, we hebben nu andere prioriteiten. Maar toen de Mirena geplaatst werd moest ik toch even slikken hoor, had ook sinds 2005 niets meer gebruikt wat vanzelf ging het ook hier niet. Maar nu de jongste bijna 7 maanden is gaat het idee van voorlopig geen kleintje wel wennen. Maar dan vooral omdat het nog niet definitief is, en er in de toekomst misschien wel nog wat kan gebeuren En dat je het gevoel hebt niet echt van je zwangerschap genoten te hebben herken ik ook wel een beetje, maar om andere redenen. Ik was zo druk bezig met de oudste enzo dat het voorbij was voordat ik het wist en ineens al bevallen was. Maar ook daar heb ik nu geen last meer van. Geef het de tijd zou ik zeggen. En wat fijn dat het allemaal zo goed gaat!