Ik ben benieuwd of meerdere kindjes rond het etenstijd veel gaan jengelen..? Mijn zoontje krijg ik nog niet om 20u in bed omdat hij eind van de middag nog een dutje nodig heeft. Helaas is het altijd al zo dat hij rond etenstijd begint te jengelen, dus na zijn maaltijd, wij eten wat later. Moet ik dit jengelen dan negeren en beginnen met opvoeden? Ik wil niet dat hij verwend wordt maar ik word er gewoon erg zenuwachtig van en pak hem dan maar op, maar met een kind op schoot eten is ook niet altijd zo relaxt, en het hoort niet zo te hoeven toch? Iemand anders nog een tip? Dan maar even voor 1x voor de tv zetten? Ik doe het niet graag maar het zou toch fijn zijn als we eens relaxt kunnen eten zonder kind op schoot om en om.
Ons dochtertje is een heel stuk jonger, maar zij heeft haar huiluurtje precies als wij gaan eten Ik eet dus ook met haar op mijn schoot. Maar goed zij is dus nog geen 4 weekjes oud. En als je hem in een (wip)stoeltje erbij zet? Dat deden wij met de oudste altijd en bij hem werkte dat. Dan had hij fijn het gevoel dat hij erbij zat en ik kon rustig mijn bord leeg eten
Hij heeft het ook al vanaf het begin...mijn man werkt in wisseldiensten en als ik dus alleen ben eet ik om die reden gewoon een diepvries pizza, omdat mijn zoontje ook meestal niet zo lang in de box wil, niet lang genoeg zodat ik kan koken zeg maar...
Ons zoontje is pas 5 maanden, maar hier hielp het ook om hem in de wipstoel erbij te zetten en gezellig met 'm te 'kletsen' tijdens het eten. Inmiddels komt het schema eigenlijk altijd zo uit dat hij eerst borstvoeding krijgt en even speelt, vervolgens erbij zit als wij eten en daarna in bad gaat, nog een korte bv-sessie doet en naar bed gaat.
John heeft dat ook gehad, totdat wij hem tegelijk met ons laten eten, het duurt wat langer, maar wel fijner, want anders eet jezelf ook niet rustig, maar hij gaat als nog laat slapen hoor tussen 9 en half 10
We zouden eigenlijk vroeger moeten gaan eten... Meestal beginnen wij pas rond 18u met koken en eten dan tussen 19-20u, heel erg moeilijk zo'n gewoonte eruit te krijgen, en we doen vrij vaak pas eind van de middag boodschappen..ik kan niet echt vooruit denken wat ik wil eten over 2 of 3 dagen
haha ja hier precies hetzelfde. Ook koken we vaak voordat ml gaat werken zodat ik het 's avonds alleen maar op hoef te warmen. hmmm lastig als hij niet rustig wordt als hij er wel bij zit. Tja dan mss toch maar vroeger gaan eten
onze meid er ook altijd gezellig bij in de wipper, wij eten vaak meteen na haar voeding, als ik haar eten ga geven zorgt mijn man voor ons eten. Als zij klaar is en nog ff tevreden is met haar volle buik gaat ze bij ons in de wipper zodat wij ff kunnen eten voordat ze gaat jengelen. Als mn man er niet is zorg ik dat ik mijn eten alleen maar ff hoef op te warmen zodat ik snel kan eten en daarna weer alle tijd voor haar heb
chantalk, ik zie trouwens dat je 3 kindjes hebt met allemaal 2 jaarverschil er tussen, wij willen misschien als mijn ventje anderhalf is voor een 2e gaan... Vond jij het erg zwaar een dreumes rondlopen en een baby/zwanger zijn? Of denk je dat het weinig uitmaakt of het nou een dreumes is of een peuter? Gewoon even uit nieuwsgierigheid
Grappig om te lezen dat ik niet de enige ben, ik was bang dat ik iets verkeerd deed maar alle kindjes vragen dus zoveel aandacht Ik ben benieuwd op welke leeftijd een kind minder zal jengelen..dat je gewoon kan zeggen; ga maar even spelen/tekenen o.i.d
mijn zoontje is van dezelfde leeftijd, maar heeft het jengelen tijdens het eten (gelukkig) opgegeven. Hier gaat hij na zijn eigen eten (18:00) iets leuks doen met zijn vader en dan in de box, we koken om de beurt. Door dit 'ritueel' weet mijn zoontje precies wat er gaat gebeuren. (de box staat wel erg dicht bij ons in de buurt, maar samen eten is geen optie we hebben nog geen eettafel als we hem los laten lopen staat hij constant bij ons te schooien om eten, het woord vol kent hij niet .... ) Wat hier heel erg helpt als ik wil beginnen met koken of voorbereiden van koken is mijn zoontje erbij betrekken: ik schil aardappels en hij mag met de schillen rommelen (aardappels even van te voren wassen is soms geen overbodige luxe) of ik geef hem een groot stuk wortel oid om mee te spelen, hij heeft dan iets om zich mee te vermaken ik hoef hem niet constant in de gaten te houden, ik krijg er alleen een houten kont van en moet na afloop onder de bank controleren wat er allemaal ligt, want ik ga bij hem in de huiskamer op de grond zitten. Zo krijg ik mijn voorbereidingen voor elkaar en heb tijd voor hem (en ik heb een 'wandelende vuilnisbak' dus zo leert hij ook nog diverse smaken kennen, als ik aan de aanrecht sta kom meneer vaak schooien om eten) Ik ben wel iemand die zijn voorbereidingen over de hele dag kan uitsmeren, maar dat is ook omdat koken mijn hobby is en ik wordt bij de groenteboer nog wel eens overenthousiast en koop dan voor een week verschillende groentes Vaak als ik weet dat mijn vriend een dag weg gaat zorg ik dat ik een pan met maaltijd soep heb gemaakt of iets anders zoals quiche dat makkelijk op te warmen is, je eet wat vaker achter elkaar hetzelfde maar dat vind ik niet erg. ik weet niet of je iets aan mijn relaas hebt maar wellicht zit er toch iets in dat je herkent of mee kunt nemen in je eigen situatie.
Ik denk dat je probleem inderdaad voor een groot deel opgelost is als je samen gaat eten. (Niet altijd hoor, die van ons kan na een hele vermoeiende dag ook rond etenstijd helemaal op zijn en alsnog brullen ipv eten.) Ik vraag me ook af; hoe lang wil je dat apart eten nog volhouden? Ik kan me daar niet veel bij voorstellen, dat je als gezin niet samen eet. En dan heb ik het niet over van die fijne avonden dat de één laat thuis komt uit werk of school en de ander alweer vroeg weg moe ofzo. Maar echt altijd, apart van elkaar eten terwijl het niet nodig is? Daar zou ik echt nooit voor kiezen. Hup, lekker samen aan tafel. Hij hoort er toch ook gewoon bij?
hier ook hoor! In het begin nam ik dr wel op schoot maar tegenwoordig laat ik dr ook steeds vaker maar ff huilen. We eten geen uuren dus kan ik dr na het eten weer pakken maja, je wil ook wel is zonder kind op schoot kunnen eten dan knoei je een stuk minder oja maar als ze straks zelfstandig kan zitten ben ik van plan dr er gewoon bij te zetten en evt ook te laten eten.
Waarom eet hij dan niet tegelijk met jullie? Of als jullie apart eten omdat hij het niet zolang uithoudt zonder eten, waarom mag hij dan niet aan tafel nog wat met jullie mee eten? Hij wil het blijkbaar graag en ik zou daar wel naartoe werken. Wij hebben altijd samen aan tafel gezeten, als ze niet wilde eten, dan maar met boekjes, speelgoed ofzo, maar wel altijd gezellig aan tafel. Eva soms aan de borst als ze dat wilde, maar had dan altijd 1 hand vrij en een rustig drinkend kind en kon dan prima eten.
Hij gaat hier ook mee aan tafel maar dan nog gaat hij jengelen. en het apart eten is nu nog omdat hij echt heel vroeg eet om 18u en voor ons is het niet haalbaar zo vroeg te eten, we zijn gewend rond 19/20u te eten, mijn man is Italiaans dus hij is zelfs gewend om 21u te eten, maar dat is mij weer wat te laat Maar misschien toch proberen het eten wat te vervroegen..
hij mag het wel maar aan tafel eten is nog niet haalbaar we hebben er namelijk geen, ik heb geen probleem met het om eten schooien ik vind het wel grappig, maar mijn vriend wil het niet hebben omdat er zout in ons eten zit. (vaak geef ik hem dan een rijstwafeltje of een stickje wortelchips en de boterham 's middags delen we altijd)
Hier ook altijd tijdens het eten, ja. Maar tegenwoordig geven we d'r fruithapje terwijl wij eten. Dus zij op tafel in de wipstoel, en wij aan tafel met ons bord eten. Dat werkt goed. Ze vind het reuze interessant ook om ons te zien eten. Ze hapt dan ook nu al goed met de lepel. Wij eten meestal om 7 uur. Maar als het iets later of eerder wordt, dan passen we onze 'dagindeling' daarop aan, zodat we in ieder geval wel elke dag dat 'samen aan tafel'-moment hebben.